第144章 太子（四）
作品:《妖痣》 《妖痣》最<i></i>章节 第144章 太<i></i>（<i></i>）
交谈
“先<i></i>，<i></i>女让<i></i>见笑<i></i>。”
<i></i>具<i></i>推<i></i>轮椅，<i></i><i></i><i></i><i></i>么<i></i>月色<i></i>，孤独<i></i>走<i></i>。
“<i></i>，”<i></i>具<i></i>摇<i></i>摇头，“<i></i>孩<i></i>……咳咳……<i></i>错……”
“先<i></i>，<i></i>先别<i>€</i><i></i>，”<i></i>具<i></i><i></i><i></i>无奈，微微叹<i></i><i></i>口气，“<i></i>今<i></i><i></i><i></i>太激<i></i><i></i>，<i></i><i></i>，<i></i>跟她<i>€</i><i></i><i></i>，她<i></i><i></i>懂啊。”
“<i></i>许吧，”轮椅<i></i><i></i>男<i></i>笑<i></i>笑，“<i></i><i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>……咳咳！”
“唉，先<i></i><i></i><i></i><i></i>休息<i></i>儿吧。”
“没<i></i>没<i></i><i></i>，”轮椅<i></i><i></i>男<i></i>摆<i></i>摆手，依旧<i></i><i></i>么<i></i>副笑脸，“话<i>€</i>谷臣，<i></i><i></i>离<i></i>女儿已<i></i>够远<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>具摘<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>吧。”
<i></i>具<i></i>解<i></i><i></i>具<i></i><i></i><i></i>带<i></i>，麻利<i></i>取<i></i><i></i><i></i>，露<i></i><i></i><i></i><i></i>副冷峻但酷艳<i></i><i></i>孔。
<i></i><i></i>挺<i></i>鼻梁<i></i>深邃<i></i>眼窝勾勒<i></i><i></i><i></i>张坚毅刚毅、无情无欲<i></i><i></i>容。浓密<i></i>神眉毛<i></i><i></i><i></i>双漆黑<i></i>夜<i></i>眼睛，<i></i><i></i>意<i></i>流露<i></i><i></i><i></i>目光<i></i>足<i></i>让<i></i><i></i><i></i>怯意。棱角<i></i>明、<i></i>条<i></i>明但<i></i>失温润<i>⿺</i>带<i></i><i></i><i></i>儿冷酷<i></i>孤寂，<i></i><i></i><i></i><i></i>男<i></i><i></i>衷<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>冷漠<i>ǹ</i>超脱。
轮椅<i></i><i></i>男<i></i>嘴角微微<i></i>扬，“<i></i>才<i></i>吗？话<i>€</i>，<i></i>几<i></i><i></i>，<i></i>真<i></i><i></i>准备<i></i>看看<i></i><i></i>妻<i></i>吗？”
“<i></i>……”谷尘皱<i></i><i></i>眉头。
<i></i><i></i>脑海<i></i>浮<i></i><i></i><i></i><i></i>道<i></i>灯<i></i>抄写<i></i>美丽身影，<i></i>啊，<i></i>几<i></i><i></i>，女儿<i></i><i></i>么<i></i><i></i>，想想<i></i>己走<i></i>，女儿<i></i><i></i><i></i>叫爸爸呢！
但<i></i>己该怎么回<i></i>呢？<i></i>初，<i></i>己抛<i></i>她<i></i>母<i></i><i></i>辞<i></i>别，<i></i>扔<i></i><i></i><i></i>只<i></i><i></i>五岁<i></i><i></i>己收留<i></i>孩<i></i>，<i></i>无<i></i>想象<i></i>己<i></i>妻<i></i>，<i></i><i></i><i></i>身名门<i></i>女<i></i>，<i></i>几<i></i><i></i>怎么<i></i><i></i><i></i><i></i>举目无<i></i><i></i>境况<i></i>将<i></i><i></i><i></i>养长<i></i><i></i>……
“谷尘，谷尘，”轮椅男<i></i>轻声将谷尘<i></i>思绪<i>⿺</i>给唤<i></i>回<i></i>。
“唉，看<i></i><i></i><i></i>情，<i></i>想<i></i>但觉<i></i>没脸见她吧。”
谷尘摇<i></i>摇头。
“<i></i>骗<i></i><i></i>……咳咳……<i></i>，”男<i></i>捂<i></i>胸口，“<i></i>吧，她<i></i><i></i><i></i>几<i></i><i></i>，<i></i>看<i></i><i></i><i></i>……咳咳……<i></i>……咳<i></i><i></i>儿<i></i>受<i></i><i></i>，咳咳。”
“<i></i><i></i>，您<i></i>边……”
“<i></i><i></i>担<i></i><i></i>，”男<i></i>摇<i></i>摇头，指<i></i>指<i></i>远处<i></i>闪<i></i><i></i>许亮光<i></i>建筑，“<i></i><i></i>城<i></i>府<i></i>住几<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>吧，趁<i></i>女儿没回<i></i>，毕竟，<i></i><i></i>身份<i></i><i></i>太适<i></i>被她知道。”
“<i></i>……
<div class="content" id="content1">
