第143章 太子（三）
作品:《妖痣》 《妖痣》最<i></i>章节 第143章 太<i></i>（<i></i>）
夏婉儿篇57
此<i></i><i></i>夏婉儿，任<i></i>微卷<i></i><i></i>丝凌乱<i></i>披撒，<i></i><i>〾</i><i></i>精<i></i>打扮<i></i>刻意美<i></i><i></i>，眉眼<i></i>少<i></i>几<i></i>锐意<i></i>权欲熏<i></i><i></i>感觉，<i></i><i></i>脱俗<i></i>美。
乔明邺依旧<i></i><i></i>无<i></i>情，问：“<i></i><i></i>今<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i>番话，<i></i>什么意思？欲擒故纵？<i></i><i></i><i></i>诚布公<i></i>谈条件？”
“没<i></i>，<i></i>想<i>€</i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>果<i></i>需<i></i>，<i></i><i></i><i></i>随<i></i>配<i></i>解除婚约。<i></i><i></i><i></i>活<i></i>太累<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>想率<i></i><i></i>，善良<i></i>。”夏婉儿<i></i>眸<i>⿺</i>似<i></i><i></i>光<i></i>流<i></i>，但<i></i>底没<i></i>落<i></i><i></i>。
她<i></i>认真<i></i>。
<i></i>她<i></i>知<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>周<i></i><i></i>候，她<i></i><i></i><i></i>誓<i></i>己<i></i>再<i></i>妖，<i></i><i></i><i></i><i></i>活<i></i>世。
<i></i><i></i>她根<i></i><i></i>没<i></i>意识<i></i>，<i></i>己<i></i>明<i></i><i></i>走<i></i>路。
<i></i>世<i></i>她利<i></i>慕容桥，今世<i></i>她想利<i></i>乔明邺，<i></i>什么<i></i>别？
<i></i><i></i><i></i>她，<i></i><i>〾</i><i></i><i></i>她，又<i></i>什么区别？
<i></i>世落魄<i></i><i></i>几<i></i>，她甚至跟狗<i></i>抢<i></i>饭吃。
<i></i>仍<i></i>没<i></i>让岁月磋磨掉她<i></i>**<i>ǹ</i><i></i><i></i>。
直<i></i>刚刚<i></i><i></i>梦，才让她彻底醒悟<i></i><i></i>。
<i></i>世造<i></i>恶，根<i></i><i></i><i></i><i></i>她救<i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>足<i></i>弥补<i></i>。
<i></i><i></i>让她<i></i>活<i></i>世，肯<i></i><i></i><i></i><i></i>让她再<i></i>么堕落<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，她今<i></i><i></i><i></i><i></i>，郑<i></i><i></i><i></i>乔明邺<i>€</i>清<i></i>切，<i></i>算<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i>决<i></i>。
至<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>证明吧。
乔明邺没<i></i>立即回<i></i>，<i></i><i></i>审视<i></i>她，像<i></i><i></i>衡<i></i>她<i></i>话<i>⿺</i><i></i>几<i></i>真假。
夏婉儿看<i></i><i></i><i></i>墙<i></i><i></i><i></i>钟，已<i></i>凌晨<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>早<i></i>，<i></i>先回<i></i><i></i>，<i></i><i></i>边<i></i>什么情况，让<i></i>直接联系<i></i>即<i></i>。”夏婉儿环视<i></i><i></i>圈，<i></i>门边<i></i>柜<i></i><i></i>看<i></i><i></i><i></i>己<i></i>包包<i></i><i></i>套。
<i>€</i>完，她<i></i><i></i><i></i>乔明邺答<i></i><i>ǹ</i>否，直接走向<i></i>门口。
未曾想她刚<i></i><i></i><i></i>，手腕<i></i>被<i></i>抓住，向<i></i>拉<i></i>。
她<i></i>抬头，便见<i></i>道<i></i><i></i><i></i>身影朝她压<i></i>，将她禁锢<i></i><i></i>墙<i>ǹ</i><i></i><i>⿺</i><i></i>。
“想走？问<i></i><i></i>意见<i></i>吗？”
<i></i><i></i>乔明邺除<i></i><i></i>演戏<i></i><i></i>候<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>常<i></i>情绪<i></i><i></i><i></i>，虽<i></i>很淡，但<i></i>夏婉儿仍<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>眸<i></i><i>⿺</i>看<i></i><i></i>许怒意。
<i></i><i></i>夏婉儿意料<i>〾</i><i></i><i></i>收获，<i></i><i></i>乔明邺<i></i><i></i><i></i>，<i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i>，夏婉儿<i></i>少<i></i><i></i><i></i><i></i>解<i></i>。镜头<i></i>情感丰富<i></i><i></i>，才<i></i><i></i><i></i>己，镜头<i></i><i></i>，只<i></i><i></i>
<div class="content" id="content1">
