第48章 神渡自救者
作品:《团宠反派亲闺女[穿书]》 《团宠<i></i>派<i></i>闺女[穿书]》最<i></i>章节 第48章 神渡<i></i>救者
青犬带<i></i>走<i></i>，<i></i><i></i>明白最<i></i><i></i><i></i>什么收手<i></i>，<i></i><i></i>老何给<i></i><i></i>答案。
<i></i>告诉<i></i>先<i></i>汉<i></i>趁<i></i><i></i>意，<i></i>顶<i></i>肘伤<i></i><i></i><i></i>左手，<i></i><i></i>青犬<i></i>左手刀<i></i>挥<i></i><i></i><i></i><i></i>，像<i></i><i></i><i></i><i></i>舍<i></i><i></i><i></i>汉<i></i>拼死，更看<i></i><i></i><i></i><i></i>江湖<i></i><i></i>名誉。
早<i></i><i></i>被师傅折<i></i>刀，<i></i>今再<i></i><i></i><i></i>徒弟<i></i>换<i></i>，传<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>辈<i></i><i></i>洗<i></i>干净<i></i><i></i>儿，<i></i>爷<i></i><i></i><i></i><i></i>魔，今<i></i>汉<i></i><i></i><i></i>打击很<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>再找回<i></i><i></i>，<i></i>赢<i></i>爷枪，<i></i>死<i></i><i></i><i></i>闭眼。
老何给赵敏搭<i></i>搭脉<i>€</i>：“没<i></i>碍，<i></i>姑娘底<i></i><i></i>。”<i></i>转身叫<i></i><i></i><i></i><i></i>伙计，“六<i></i>，<i></i><i></i>门堂抓服药，老<i></i><i></i>，给<i></i>姑娘熬<i></i>，<i></i><i></i>跌打药，<i></i><i></i><i></i>己<i></i>抓几服，记<i></i><i>⿸</i>川乌<i></i>微毒，<i></i>比<i></i>般药<i></i>熬20<i></i>钟才妥<i></i>。”
六<i></i><i></i><i></i>头，几<i></i>伙计互<i></i>搀扶<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>赵敏背回房<i></i>，叫<i></i><i></i>阿姨<i></i><i></i>照看<i></i>，<i></i>旦醒<i></i>立马叫<i></i>。
<i></i><i></i>回<i></i><i></i>堂<i></i><i></i>候，汉<i></i>已<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>问老何<i></i><i></i>呢，<i></i><i>€</i>先让汉<i></i>回<i></i>休息<i></i>，<i></i>次<i></i>果<i></i><i></i>汉<i></i>降住<i></i>青犬，<i></i><i></i>没脸<i></i><i></i><i></i>见<i></i>爷<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>想直接<i></i><i></i>找<i></i>，<i></i>想<i></i>跋山涉<i></i><i></i>赶回<i></i>肯<i></i>累坏<i></i>，<i></i>又止住<i></i>脚步，<i></i><i></i><i></i><i></i>却像热锅<i></i><i></i>蚂蚁<i></i><i></i>焦急<i></i><i></i><i></i>，<i></i>迫切<i></i>想知道<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>历<i></i><i></i>切。
<i>€</i><i></i>话，<i></i>甚至想<i></i><i></i><i></i><i></i>爷<i></i><i></i>永远<i></i>长眠<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>么<i></i>乎意料却又神兵<i></i>降<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>依稀记<i></i><i></i><i></i><i></i>孤决<i></i>跳<i></i>悬崖<i></i>景象，<i></i><i></i><i></i>无<i></i><i></i>解<i></i><i></i>命<i></i>永远达<i></i><i></i><i></i>勇气。
<i></i>透<i></i><i></i>井看向远空，汉<i></i>，<i></i>身<i></i><i></i>底<i></i>背<i></i><i></i>少秘密。
<i></i>午赵敏<i></i>醒<i></i>，服<i></i><i></i>老何<i></i>药<i></i>果<i></i>恢复<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>气色<i></i><i></i><i></i>差，<i></i><i></i>赵敏<i></i>己<i>€</i>没啥<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>拳<i></i><i></i>被淤血暂<i></i>堵住<i></i>胸口，才昏<i></i><i></i>，再休息<i></i><i></i><i></i>没<i></i><i></i>。
她倚<i></i>枕头坐<i></i><i></i>，<i></i><i></i>打<i></i><i></i><i></i>番，<i></i>笑道：“没缺胳膊<i></i>没少腿，汉<i></i>回<i></i><i></i>。”
她恍<i></i><i></i>悟<i></i><i></i><i></i>头，问道：“打赢<i></i>？”
“没，打<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i><i></i>午<i></i><i></i><i></i>简单<i></i>她讲<i></i>讲，听<i></i>她<i></i><i></i>皱眉<i></i><i></i>惊讶，最<i></i>直感叹汉<i></i><i></i>恐怖。
她<i>€</i>：“听<i></i><i></i>么<i>€</i>，<i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>佩服<i></i><i></i>。<i></i>没练<i></i>武<i></i><i></i>解，功夫<i></i>东西没什么取巧<i></i>，每<i></i>步<i></i><i></i><i></i>打<i></i>走<i></i><i></i><i></i>，青犬<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>已<i></i><i></i>俗，甚至<i>€</i><i></i>拔尖<i></i><i></i>波存<i></i>，<i></i><i></i><i></i>
<div class="content" id="content1">
