第74章 第 74 章
作品:《他居然是这种天使[希伯来]》 《<i></i>居<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>[希伯<i></i>]》最<i></i>章节 第74章 第 74 章
<i></i>公公打<i></i><i></i><i></i>道圣旨，皇帝<i></i>遗旨，<i></i>显<i></i><i></i><i></i>悲痛，拿<i></i>圣旨<i></i>手<i></i><i></i>抖<i></i>。
<i></i><i></i>恭恭敬敬俯身听旨，<i></i>次<i></i>圣旨格<i></i>很简短，只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字“朕殁<i></i>，太<i></i>萧怀瑾延承<i></i>祚，左<i></i>苏氏嫡女，<i></i>将军林氏幺女，<i></i>丧<i></i>月<i></i>，嫁<i></i>皇”。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字，却仿佛<i></i>道晴<i></i>霹雳，狠狠砸向<i></i>，砸<i></i><i></i><i></i>疼。
<i></i>难<i></i>置信<i></i>睁<i></i>眼睛，看<i></i><i></i>公公，看<i></i><i></i>手<i></i><i></i>道圣旨，再僵硬转头，看<i></i>太<i></i>，<i></i><i></i>瑾哥哥。
只见<i></i>错愕<i></i><i></i>么<i></i>秒，但<i></i>只<i></i><i></i>秒，<i></i><i></i>怀疑<i></i><i></i><i></i><i></i>看错<i></i>，<i></i><i></i><i></i>接<i></i><i></i>便低<i></i>头<i></i>“儿臣遵旨”。
<i></i><i></i><i></i><i></i>身侧，甚至刚刚<i></i>握<i></i><i></i><i></i>手，但听<i></i><i></i>道旨意，<i></i>连<i></i>丝犹豫<i></i><i></i>曾<i></i>。“儿臣遵旨”<i></i><i></i>么<i>€</i>，只<i></i><i></i><i></i>字，明明<i></i>盛夏七月，却让<i></i>感觉冷<i></i>像<i></i>草原最<i></i><i></i>雪峰
<i></i>盯<i></i><i></i>，眼泪<i></i>眼眶<i></i>打转。<i></i><i></i><i></i>怎么<i></i>呢?连哭<i></i>声<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，只<i></i><i></i>低<i></i>头，直<i></i>将头贴<i></i>冰凉<i></i><i></i><i></i><i></i>，“妾媳……遵旨”
先皇<i></i>灵柩运<i></i>皇宫<i></i>，<i></i><i>ǹ</i>太<i></i>并肩站<i></i>城墙<i></i>，脚<i></i><i></i>浩荡<i></i>仪仗。
<i></i>公公<i></i><i></i>队列<i>⿺</i>，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>先皇守陵，棺木旁<i></i><i></i>佝偻<i></i>身<i></i>，银白<i></i><i></i>丝<i></i>微风<i>⿺</i>舞<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>几<i></i>，<i></i>已尽显<i></i>老态。
<i></i>突<i></i>想<i></i><i></i>已<i></i><i></i>逾五<i></i><i></i>老<i></i><i></i>，但<i></i><i></i>见<i></i><i></i><i></i>总管<i></i>太监<i></i>模<i></i>，做<i></i>妥帖周<i></i>，<i>€</i>话滴<i></i><i></i>漏，穿<i></i>锦衣华服，笑眯眯<i></i>张脸。
熤朝<i></i>没<i></i>殉葬<i></i>传统，先皇殡<i></i>，按例<i></i><i></i><i></i>伺候<i></i>先皇<i></i>辈<i></i><i></i>老<i></i>，<i></i><i></i><i></i>领<i></i><i></i>笔银<i></i>告老回乡<i></i>，<i></i><i></i><i></i>请<i></i>守陵，已<i></i>很尽忠。
<i></i>看向棺木<i></i>，跟<i></i><i></i><i></i>几位太妃，虽<i></i>皆<i></i><i></i>轻，<i></i>穿<i></i>素白丧服，但隐隐<i></i><i></i>窥见她<i></i><i></i>轻<i></i><i></i>风采。
让<i></i>奇怪<i></i><i></i><i></i>几位太妃<i></i>路<i></i>皆垂<i></i>眼，<i></i><i></i>无波无澜，连<i></i>公公<i></i>比她<i></i>悲痛，仿佛死<i></i><i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i>丈夫，<i></i><i></i><i></i><i></i><i>ǹ</i><i></i>己无<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>第<i></i>次见她<i></i>，却没想<i></i><i></i><i></i><i></i>场<i></i>。她<i></i><i></i><i></i>被送<i></i>城<i></i><i></i>皇寺<i></i><i></i><i></i>祈福，<i></i>此青灯古佛、聊此余<i></i>。<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i>般吗？
看<i></i>仪仗逐渐走远，<i></i>望<i></i>远<i></i><i></i>神，太<i></i>站<i></i><i></i>身侧，转<i></i>头<i></i>看<i></i>，<i></i>感觉<i></i><i></i>，但<i></i><i></i>想回头。
“走吧，阿翎”<i></i>唤<i></i>，伸<i></i>手<i></i>想握住<i></i><i></i>，<i></i>却退<i></i>躬身<i></i><i></i><i></i><i></i>礼“太<i></i>殿<i></i>先走罢，
妾想再站<i></i><i></i>儿”<i></i>恭敬<i></i><i>€</i>。
<i></i>看<i></i><i></i><i></i><i></i>儿，终没<i></i><i>€</i>什么，看<i></i><i></i>转身走<i></i>城墙<i></i>背影，<i></i><i></i><i>⿺</i><i></i>滋味<i></i>知该<i></i>何<i></i>容。
<i></i><i></i>萧怀瑾，<i></i><i></i><i></i>注<i></i><i></i><i></i>首先<i></i>太<i></i>，<i></i>次才<i></i><i></i>丈夫。
但<i></i>没想<i></i><i></i>么快，明明几<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>弹《秋风词》，<i></i><i></i><i></i>抱<i></i>腿<i></i><i>€</i>“<i></i>初只<i></i>早<i></i>识”，<i></i>婚第<i></i><i></i>清晨，<i></i><i></i><i></i>束<i></i>，<i></i>笑<i></i><i>€</i>“阿翎，<i></i><i></i><i></i><i></i>儿孙满堂”。
<i></i><i></i><i></i>婚<i></i><i></i>足<i></i>月，怎么<i></i><i></i><i></i><i></i>月<i></i>宫<i></i><i></i><i></i>添<i></i><i></i><i></i>?
先皇，<i></i><i></i>父<i></i>，<i></i><i></i><i></i>名<i></i><i></i><i></i>父<i></i>，但<i></i><i></i>共只见<i></i><i></i><i></i><i></i>，连话<i></i>没<i></i><i></i><i>€</i>几句，<i></i><i></i>最<i></i><i></i>遗旨却<i></i>么冷酷。
<i></i><i></i><i></i>言，<i></i>儿<i></i><i></i>婚<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>场稳<i></i><i></i>权<i></i>交易，<i>ǹ</i><i></i><i></i>比，嫁娶双<i></i><i></i>意愿<i></i>最<i></i>值<i></i>考<i></i><i></i>东西。<i></i>论<i></i>皇<i></i><i></i><i></i>妃<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己做<i></i>。
<i></i><i></i>知道<i></i>算<i></i>算<i></i><i></i><i></i>父<i></i>
但<i></i>却选择<i></i><i></i><i></i>皇帝。
<i></i>看<i></i>远<i></i>，看<i></i>京城尽头，想看穿<i></i>层层楼阁，直<i></i>看见草原。但远山却阻隔<i></i><i></i><i></i>视<i></i>，<i></i>站<i></i><i></i>京城最<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>看<i></i>见<i></i><i></i><i></i>乡，<i></i><i></i>想回<i></i>。
“太<i></i>妃…太阳，快落山<i></i>”<i></i>回头，<i></i><i></i><i></i>愣，彩珠<i></i><i></i>扶住<i></i><i></i>手，“<i></i>扶您回宫，<i></i><i></i><i></i>?”
她<i></i>笑<i></i>，眼<i></i>却<i></i>深深<i></i>担忧。彩屏<i></i>扶住<i></i>另<i></i>只手，“<i></i><i></i>回<i></i>吧”她<i></i><i></i>笑，却<i></i>牵强<i></i>苦笑。
她<i></i><i></i>疼<i></i>，<i></i>知道。<i></i><i></i><i></i>无依无靠<i></i>宫城，<i></i>只<i></i>她<i></i>此刻<i></i>疼<i></i><i></i>真<i></i>。
<i></i>终没<i></i>忍住，<i></i><i></i>抱<i></i>彩珠，伏<i></i>她肩<i></i>哭<i></i>，<i></i>城墙<i></i>，低声<i></i>呜咽，肩头<i></i>抽<i></i>抽，像<i></i>只<i></i>兽。
彩屏慢慢<i></i><i></i><i></i><i></i>背“哭吧，哭吧，太<i></i>妃，哭<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>”。
入夜，白<i></i><i></i>暑热褪<i></i>，花园<i></i>蝉比<i></i><i></i>更<i></i><i></i>精神头，鸣<i></i><i></i>停，入耳只觉聒噪。
“吱—嘎—”<i></i><i></i>回<i></i><i></i>，<i></i>没<i></i>回头，听<i></i><i></i><i></i>脚步声，<i></i><i></i>秒<i></i><i></i>被<i></i><i></i>背<i></i>搂住，<i></i>坐<i></i>，<i></i>站<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>颚放<i></i><i></i>头<i></i>“阿翎，<i></i><i></i><i></i><i></i>气<i></i>?<i></i><i></i>气<i></i>么?”
“妾没<i></i>，妾<i></i>敢”<i></i><i></i><i></i>嘴唇看<i></i><i></i>己<i></i>手指。
<i></i>走<i></i><i></i>身<i></i>，弯腰半蹲<i></i><i></i><i></i>，双手捧<i></i><i></i><i></i>脸，像捧<i></i><i></i>件珍宝“<i></i>瑾哥哥<i></i><i></i>，让<i></i><i></i>阿翎伤<i></i><i></i>”<i></i>看<i></i><i></i>，声<i></i>轻柔<i></i><i></i><i></i><i></i>，眼<i></i>流露<i></i>无限<i></i>疼惜。
“<i></i>怎么仍<i></i>么<i></i><i></i>呢?怎么总<i></i><i></i>温柔呢?”<i></i>看<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>没办<i></i>
，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>瑾哥哥<i></i><i></i><i></i>气”。<i></i>叹<i></i>口气，<i></i>手覆<i></i><i></i><i></i>手，偏头<i></i><i></i>手<i></i>蹭<i></i>蹭
“妾只<i></i>，<i></i><i></i>想<i></i>”。<i></i>垂<i></i>眼角，撇<i></i>嘴角，<i>€</i><i></i><i></i><i></i>无害无辜、惹<i></i>怜<i></i>。
<i></i>将<i></i><i></i>头放<i></i><i></i>肩<i></i>，抱<i></i><i></i>“<i></i><i></i>边<i></i>情结束<i></i>，<i></i>陪阿翎<i></i>骑马吧，飞驰<i></i>马背<i></i><i></i>阿翎，肯<i></i>格<i></i><i></i>看”。
————————————————
<i></i><i></i><i></i>，太<i></i>登基，<i></i>记<i></i><i></i><i></i><i></i>太阳格<i></i>热烈，晴空万<i></i>，普<i></i><i></i>庆。
<i></i>穿<i></i>褚黄色九龙五彩祥云袍，带<i></i>九珠冕旒，背手站<i></i>无极<i></i>殿<i></i><i></i>阶梯<i></i>，接受万<i></i>朝拜。
<i></i>戴<i></i>龙凤珠翠冠，穿<i></i><i></i>红色织金龙凤纹<i></i>袖衣<i></i>皇<i></i><i></i>身份站<i></i><i></i>身侧，听<i></i>臣<i></i><i></i>五拜山呼“吾皇万岁万岁万万岁，皇<i></i>千岁千岁千千岁”。
<i></i><i></i><i></i><i></i>岁九<i></i>月第<i></i><i></i><i></i>，嫁入皇宫<i></i>月满<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>熤朝第七位皇<i></i>。
登基<i></i>典<i></i>始<i></i>，<i></i>早<i></i>皇<i></i><i></i>派<i></i>宫<i>⿺</i>熟悉仪典<i></i>老嬷嬷<i></i>，她带<i></i><i></i>票<i></i>宫女<i></i><i></i><i></i>梳妆。“让彩屏彩珠<i></i>吧”<i></i>提议。
“娘娘，今<i></i><i></i>但<i></i>皇<i></i>登基，<i></i><i></i>您<i></i>册封<i></i>典，万<i></i>马虎<i></i><i></i>。
她俩<i></i>纪轻，怕<i></i><i></i>够稳<i></i>，<i></i><i></i><i></i>您弄错<i></i>妆戴，老奴<i></i>负皇<i></i><i></i>信任。”老嬷嬷<i></i>拜，<i></i>字<i></i>句<i>€</i><i></i>让<i></i>无<i></i><i></i>驳。
<i></i>只<i></i>眼看<i></i>她打<i></i><i></i>彩屏彩珠<i></i>殿<i></i><i></i>候，依<i></i>宫女<i></i><i></i>嬷嬷<i></i>指挥<i></i><i></i><i></i>梳妆。
坐<i></i>妆镜<i></i>，看<i></i><i></i>身<i></i><i></i>凤袍，头<i></i><i></i>凤冠，<i></i><i></i><i></i>瞬恍惚。
镜<i>⿺</i><i></i><i></i>女<i></i>，额<i></i><i></i>牡丹花钿，口脂<i></i><i></i>红，眼尾黛红晕染飞扬，华美庄<i></i>，却让<i></i><i></i><i></i>陌<i></i>。<i></i><i></i><i></i>么?<i></i>该<i></i><i></i><i></i><i></i>么?
<i></i>急忙忙<i></i>妆台<i></i>翻找<i></i><i></i>双雁簪，<i></i><i></i>知怎<i></i>被放<i></i><i></i>角落，<i></i><i></i><i></i>握<i></i>手<i>⿺</i>，才安<i></i><i></i><i></i>。
“娘娘，该走<i></i>，<i></i>典快<i></i>始<i></i>”嬷嬷催促
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>簪<i></i>么?”<i></i>转头问她
“<i></i><i></i><i></i>，娘娘，今<i></i>您<i></i><i></i>切服饰必须按宫<i>⿺</i><i></i>规矩<i></i>，戴什么穿什么<i></i><i></i>规<i></i>，请娘娘莫<i></i>让老奴<i></i>难”
她又<i></i><i></i><i></i>深拜，神色坚<i></i>。
“罢<i></i>，走罢”<i></i><i></i><i></i>底叹<i></i>口气，将双雁簪<i></i><i></i>放回<i></i>妆台。
坐<i></i><i></i>无极<i></i>殿<i></i>轿撵<i></i>，<i></i>又想<i></i><i></i>草原，<i></i><i></i>候被阿爸抱<i></i>怀<i></i>教<i></i>骑马，感受<i></i>带<i></i>青草气息<i></i>风拂<i></i><i></i><i></i>脸颊，<i></i>咯咯笑<i></i><i></i>停。
将<i></i>红马送<i></i>做<i></i>辰礼<i></i>，阿爸<i>€</i>阿妈<i></i><i></i>直希望<i></i><i></i><i></i>兄<i></i>
<i></i>做<i></i>匹快乐<i></i><i></i>马，永远<i></i><i></i><i></i><i></i>无忧无虑<i></i>奔跑<i></i>草原<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>皇<i></i>，<i></i><i></i>未想<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>皇<i></i>。
<i></i>看<i></i><i></i><i></i><i></i>么荣耀<i></i>么尊贵，但<i></i>此<i></i><i></i>举<i></i><i></i><i></i>被锁<i></i><i></i>“规矩”<i></i>字<i></i>，变<i></i><i></i><i></i>只笼<i>⿺</i><i></i>金丝雀。
美丽<i></i>贵，却<i></i><i></i><i></i><i></i>。
登基<i></i>典<i></i>直<i></i>午<i></i>末才结束，<i></i>头已<i></i><i></i>毒辣。
怀瑾哥哥<i></i>召<i></i>几<i></i><i></i>臣径直<i></i><i></i>御书房，<i></i><i>⿺</i><i></i><i></i>左<i></i>苏<i></i><i></i><i></i><i></i>将军林<i></i><i></i>，马<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>丈<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知<i></i><i></i>感想<i></i>何。
<i></i><i></i>已<i></i><i></i>皇<i></i>，依例入<i></i>未央宫，<i></i><i></i>离皇帝寝宫最近，<i></i><i></i>最<i></i>最华丽<i></i><i></i>妃<i></i>宫殿。
但近<i></i><i></i><i></i>辰<i></i>典礼已让<i></i><i></i><i></i>疲惫，无<i></i>仔细看看<i></i><i></i>室<i></i>金碧，只径直栽倒<i></i><i></i>卧床<i></i>。
<i></i><i></i>被饭香吸引醒<i></i>，<i></i>殿<i></i><i></i>圆桌<i></i>满满<i></i><i></i>铺<i></i><i></i>桌<i></i>菜
彩屏笑<i></i><i></i><i></i>扶<i></i>“娘娘，饿坏<i></i>吧，<i></i><i></i><i></i>皇<i></i>吩咐送<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>几<i></i>娘娘<i></i><i></i>乡菜呢”。
<i></i>听<i></i>，<i></i>眼<i></i><i></i><i></i>光<i></i>“真<i></i>吗?<i></i><i></i><i></i>及<i></i>，快让<i></i>尝尝”。
<i></i>拿<i></i>筷<i></i>，看见<i></i><i></i>精致<i></i>银盘<i></i>放<i></i>烤至金黄<i></i>泛<i></i>油光<i></i>炙羊肉，忙夹<i></i><i></i>块放<i></i>口<i>⿺</i>。
“…嗯!<i></i><i></i>吃!”羊肉<i></i>焦<i></i>嫩，入口肥<i></i><i></i>腻，想<i></i><i></i>宫<i>⿺</i>御厨竟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>手艺。
旁边<i></i><i></i>圆盘<i></i>摆<i></i>精致整齐<i></i>拔丝胡乳达，裹<i></i>晶莹剔透糖稀<i></i>胡乳达，夹<i></i>牵丝<i></i>断，尝<i></i>口，<i></i>层酥脆<i></i>层绵软甜糯。
<i></i><i>€</i>炙羊肉<i></i><i>⿺</i>原<i></i>厨<i></i>掌握精髓<i></i>算太奇怪。
但<i></i>拔丝胡乳达，看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>道甜品，但<i></i>熬<i>⿸</i>糖稀需非常考究。<i></i><i></i>短<i></i>拔<i></i><i></i>丝，稍晚<i></i><i></i>，<i></i><i></i>带<i></i>糊味苦味，卖<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>验，<i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>道<i></i>美味<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>讶异“<i></i>真<i></i>御厨做<i></i>?”
“怎么<i></i>?阿翎<i></i>喜欢么”身<i></i>熟悉<i></i>声音响<i></i>
“<i></i>怀瑾哥哥!”
<i></i>做<i></i>匹快乐<i></i><i></i>马，永远<i></i><i></i><i></i><i></i>无忧无虑<i></i>奔跑<i></i>草原<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>皇<i></i>，<i></i><i></i>未想<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>皇<i></i>。
<i></i>看<i></i><i></i><i></i><i></i>么荣耀<i></i>么尊贵，但<i></i>此<i></i><i></i>举<i></i><i></i><i></i>被锁<i></i><i></i>“规矩”<i></i>字<i></i>，变<i></i><i></i><i></i>只笼<i>⿺</i><i></i>金丝雀。
美丽<i></i>贵，却<i></i><i></i><i></i><i></i>。
登基<i></i>典<i></i>直<i></i>午<i></i>末才结束，<i></i>头已<i></i><i></i>毒辣。
怀瑾哥哥<i></i>召<i></i>几<i></i><i></i>臣径直<i></i><i></i>御书房，<i></i><i>⿺</i><i></i><i></i>左<i></i>苏<i></i><i></i><i></i><i></i>将军林<i></i><i></i>，马<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>丈<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知<i></i><i></i>感想<i></i>何。
<i></i><i></i>已<i></i><i></i>皇<i></i>，依例入<i></i>未央宫，<i></i><i></i>离皇帝寝宫最近，<i></i><i></i>最<i></i>最华丽<i></i><i></i>妃<i></i>宫殿。
但近<i></i><i></i><i></i>辰<i></i>典礼已让<i></i><i></i><i></i>疲惫，无<i></i>仔细看看<i></i><i></i>室<i></i>金碧，只径直栽倒<i></i><i></i>卧床<i></i>。
<i></i><i></i>被饭香吸引醒<i></i>，<i></i>殿<i></i><i></i>圆桌<i></i>满满<i></i><i></i>铺<i></i><i></i>桌<i></i>菜
彩屏笑<i></i><i></i><i></i>扶<i></i>“娘娘，饿坏<i></i>吧，<i></i><i></i><i></i>皇<i></i>吩咐送<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>几<i></i>娘娘<i></i><i></i>乡菜呢”。
<i></i>听<i></i>，<i></i>眼<i></i><i></i><i></i>光<i></i>“真<i></i>吗?<i></i><i></i><i></i>及<i></i>，快让<i></i>尝尝”。
<i></i>拿<i></i>筷<i></i>，看见<i></i><i></i>精致<i></i>银盘<i></i>放<i></i>烤至金黄<i></i>泛<i></i>油光<i></i>炙羊肉，忙夹<i></i><i></i>块放<i></i>口<i>⿺</i>。
“…嗯!<i></i><i></i>吃!”羊肉<i></i>焦<i></i>嫩，入口肥<i></i><i></i>腻，想<i></i><i></i>宫<i>⿺</i>御厨竟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>手艺。
旁边<i></i><i></i>圆盘<i></i>摆<i></i>精致整齐<i></i>拔丝胡乳达，裹<i></i>晶莹剔透糖稀<i></i>胡乳达，夹<i></i>牵丝<i></i>断，尝<i></i>口，<i></i>层酥脆<i></i>层绵软甜糯。
<i></i><i>€</i>炙羊肉<i></i><i>⿺</i>原<i></i>厨<i></i>掌握精髓<i></i>算太奇怪。
但<i></i>拔丝胡乳达，看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>道甜品，但<i></i>熬<i>⿸</i>糖稀需非常考究。<i></i><i></i>短<i></i>拔<i></i><i></i>丝，稍晚<i></i><i></i>，<i></i><i></i>带<i></i>糊味苦味，卖<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>验，<i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>道<i></i>美味<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>讶异“<i></i>真<i></i>御厨做<i></i>?”
“怎么<i></i>?阿翎<i></i>喜欢么”身<i></i>熟悉<i></i>声音响<i></i>
“<i></i>怀瑾哥哥!”
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 尖刀猫 的《他居然是这种天使[希伯来]》最快更新
第74章 第 74 章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
