第166章 第166章
作品:《不可逾越》 《<i></i><i></i>逾越》最<i></i>章节 第166章 第166章
林肖<i></i>想，原<i></i>五<i></i>宗师<i></i><i></i><i></i><i></i>袁<i></i>罡<i></i>李淳风！
“<i></i>算<i></i><i></i><i></i>秘籍，但杀死<i></i>徒孙<i></i><i></i>情怎么<i>€</i>呢？”
空山老<i></i>嘻嘻<i></i>笑，“<i></i>什么，<i></i><i></i>今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>手杀<i></i>徒弟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>改<i></i>再<i></i>，挑<i></i><i></i><i></i><i></i>再<i></i><i></i><i></i>怎么<i></i>？”
“哦。<i></i><i></i>独吞阴诀，哈哈，<i></i>吧，<i></i>想<i></i><i></i><i></i>找<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>坐山观虎斗吧。今<i></i>暂且放<i></i><i></i><i></i><i></i>，告辞<i></i>。”
长白参仙话音刚落，<i></i><i></i>车队立即掉头，往<i></i>草原<i></i>深处<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>，没打<i></i><i></i>。”空山老<i></i><i></i>脚深<i></i>脚浅<i></i>冲<i></i>魏风走<i></i><i></i><i></i>，嘻嘻<i></i>笑，“喂，<i></i><i></i>，知道<i></i>老<i></i><i></i><i></i>什么救<i></i>嘛？“
魏风<i></i><i></i><i></i>头，“<i></i>替<i></i>背黑锅<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>救<i></i>，<i></i><i></i>知恩图报！“
“玛德，果<i></i><i></i><i></i><i></i>东西。”
空山老<i></i>气<i></i>翻白眼：“替<i></i>背黑锅<i></i><i></i><i></i><i></i>找<i></i>，<i></i>让<i></i>黑吃黑<i></i>嘛？<i></i>告诉<i></i>，<i></i>救<i></i>，<i></i><i></i><i></i>观察<i></i><i></i>半<i></i><i></i>月，<i></i><i></i><i></i>很<i></i><i></i>极端狡猾<i></i>灵<i></i><i></i>伙，很<i></i>适<i></i><i></i><i></i>老<i></i><i></i><i></i>徒弟，明白<i></i>嘛？”
“走吧。<i></i>老<i></i><i></i>带<i></i><i></i><i></i>安<i></i><i></i><i></i><i></i>，再<i></i>没<i></i><i></i><i></i>够找<i></i><i></i><i></i><i></i>。”空山老<i></i><i></i>马金刀，<i></i><i></i><i></i>张<i></i>拍板<i></i>。
“夫君，<i></i><i></i><i></i>？”红苕<i></i><i></i>魏风<i></i>耳朵，她喜欢<i></i>马背<i></i>抱<i></i><i></i>，<i></i><i></i>安<i></i>感。
“<i></i><i></i><i></i>该没<i></i>恶意，否则<i></i>根<i></i>挡<i></i>住<i></i><i></i>招五式，<i></i><i></i><i></i>看看，<i></i><i></i><i></i>什么<i></i>别想，只努<i></i>回忆<i></i>己<i></i><i></i>哪<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>想<i></i><i></i><i></i>，咱<i></i><i></i>回<i></i>。”
魏风低<i></i>头<i></i>廖雨琴激<i></i><i></i>阵。
每逢<i></i><i></i><i></i>候红苕总<i></i>娇嗔，“轻薄无<i></i>，浪荡公<i></i>，没<i></i>驸马<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>再<i></i><i></i><i></i>此<i></i>。”<i></i>每次魏风<i></i><i></i>照旧，她<i></i><i></i>恼，<i></i><i></i>仍<i></i><i></i>复<i></i>句话！
“<i></i>叫做浪漫。”魏风叹<i></i>口气，“<i></i><i></i><i></i>懂<i></i>，只<i></i><i></i><i></i>忘<i></i><i></i>已，雨琴！”
“<i></i>叫红苕！”
“<i></i>，廖雨琴！”
“红苕！”
空山老<i></i>传授给魏风<i></i><i></i>容<i></i><i></i>除<i></i>武功，<i></i><i></i><i></i><i></i>易容术<i></i>偷盗术<i></i>骗术，魏风跟<i></i><i></i>**<i></i>将近<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吧。
<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>被<i></i><i></i>，<i></i>按照魏风<i></i>意思，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>想<i></i><i></i>唐朝待<i></i><i></i>，马<i></i><i></i><i></i>返回<i></i><i></i>世界。
<i></i>问题<i></i>，<i></i>根<i></i>做<i></i>通廖雨琴<i></i><i></i><i></i>呀。
直<i></i><i></i><i></i><i></i>，红苕公<i></i>很奇怪<i></i>问<i></i>
，“夫君，<i></i><i>€</i><i></i><i></i>什么<i></i><i></i>怀孕呢？<i></i><i></i>想给<i></i><i></i><i></i><i></i>属<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>呀！”
魏风顿<i></i><i></i><i></i>醒悟，<i></i><i></i>元神<i>〾</i><i>⿺</i>怎么<i></i><i></i>怀孕呢？连最基<i></i><i></i>肉身<i></i>没<i></i>，<i></i>绝<i></i><i></i><i></i><i></i>怀孕<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>针<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>廖雨琴展<i></i>攻势，继续给她灌输<i></i><i></i><i></i>虚幻世界<i></i>概念，她逐渐<i></i><i></i>始<i></i><i></i><i></i>摇<i></i>。
魏风<i></i>曾问<i></i>空山老<i></i><i></i><i></i>‘局<i>⿺</i>局’<i></i>情况，但空山老<i></i>总<i></i>借口<i></i>功夫<i></i><i></i><i></i>，<i></i>肯<i></i><i></i>讲，魏风<i></i><i></i><i></i>问<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>突<i></i>奇想，潜意识<i></i><i></i>虽<i></i><i></i><i></i>修炼<i></i>功，但精气神却<i></i><i></i><i></i><i></i>断壮<i></i><i></i>，
（<i></i>章未完，请翻页）
<i></i>且比<i></i><i></i>世界壮<i></i><i></i>速<i></i>更快，<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>感触，<i></i><i></i><i></i><i></i>感觉越<i></i>越灵敏。
<i></i>且，武功招式<i></i><i></i><i></i><i></i>继承<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>潜意识<i></i><i></i><i></i>意识，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>潜意识<i></i><i></i><i></i>武功招式，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>辈<i></i><i></i><i></i>忘记，并且<i></i><i></i><i></i>挥<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>始传授廖雨琴凝血神掌<i></i>冤魂附<i></i>、螺旋神功<i></i><i></i>功夫，并且整整传授<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，廖雨琴<i></i>悟<i></i><i></i>错，<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>，基<i></i><i></i><i></i><i></i>收放<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，<i></i>又<i></i><i>€</i>服廖雨琴跟<i></i>己<i></i><i></i>“<i></i>杀”<i></i><i></i>候。
空山老<i></i>带<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>山洞<i></i><i></i>。
“<i></i>明<i></i>师！”魏风赶忙带<i></i>廖雨琴<i></i><i></i>叩头<i></i>礼。
“<i></i>师，<i></i>托付<i></i><i></i><i></i>情<i></i><i></i>已<i></i>办<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>约<i></i><i></i><i></i>期限，<i></i><i></i>期限已<i></i>圆满，<i></i><i></i><i></i>该功<i></i>身退<i></i>。”
空山老<i></i><i>€</i>完<i>〾</i><i></i>，冲<i></i>魏风<i></i>廖雨琴嘿嘿<i></i>笑<i></i>几声<i>〾</i><i></i>，转眼<i></i>走<i></i>山洞消失无踪<i></i>。
“<i></i>师，<i></i><i>€</i><i></i>该怎么办？”魏风让廖雨琴暂<i></i>回避<i></i><i></i><i></i>明<i></i>师<i>€</i>道。
“<i></i><i></i>次<i></i>只<i></i><i></i>给<i></i>提<i></i>醒，具<i></i><i></i>否<i></i><i></i>通<i></i><i></i>靠<i></i><i></i>己，贫僧<i></i>无<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>明<i></i><i></i>讲<i></i>明崇俨<i></i>创功<i></i><i></i><i></i>情，“别<i></i><i></i><i></i>创<i></i>控神术，<i></i><i></i>该<i></i><i></i><i></i>，试试吧！”
“<i></i>师！”魏风见<i></i>明<i></i>师<i></i>走，<i></i><i></i>打算拦<i></i>，但<i></i><i></i><i></i>想，<i></i><i></i>世<i></i><i></i><i></i>，<i></i>想让<i></i><i></i><i>€</i><i></i>句话<i></i><i></i><i></i><i></i>，走<i></i>走吧。
<i></i><i></i><i></i>明<i>€</i><i></i>话<i></i>确<i></i>道<i></i>，<i></i><i></i>曾<i></i>想<i></i><i></i><i>€</i>服廖雨琴<i></i><i></i>太难<i></i>，只<i></i>通<i></i>控神术，夺舍，<i></i>许才<i></i>奏效。
魏风知道明崇俨<i></i>创<i></i>控神术，<i></i>结<i></i><i></i>阴<i></i>罡<i></i>、梦幻书、阴诀<i></i><i></i>功<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>掌握<i></i>龙诀，远比明崇俨<i></i>厉害<i></i><i></i>，<i></i>且《智慧宝典》<i></i>
<i></i>，<i></i><i></i><i></i>瑜伽<i>〾</i><i></i><i></i>控<i>⿸</i><i></i><i></i>神<i></i>功<i></i>，例<i></i>‘精神死气’，<i></i><i></i><i></i><i></i>记载。
<i></i>么<i>€</i><i></i>，<i></i><i></i>研究<i></i>控神术<i></i><i></i>半<i></i><i></i>，<i></i>并<i></i><i></i>完<i></i>没<i></i><i></i><i></i>。
但<i></i>情<i>€</i><i></i><i></i>容易，做<i></i><i></i><i></i><i></i>太难<i></i>，<i></i>魏风<i></i>记忆<i></i>，<i></i><i></i>概<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，孜孜<i></i>倦<i></i>研究阴<i></i>罡<i></i>、梦幻书、龙诀、<i></i>及智慧宝典。
<i></i><i></i><i></i>武<i></i>，甚至参杂<i></i>青丘山<i></i>，最终似乎<i></i>创<i></i><i></i>另<i></i><i></i>六层控神术<i></i><i></i>门。
但魏风<i></i>敢肯<i></i><i></i>创造<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>原汁原味<i></i>控神术。
“<i></i>许<i></i><i></i>该<i></i><i></i>命名<i></i>‘控魂术’。”魏风突<i></i>奇想。
<i></i><i></i><i></i>午<i></i><i></i>候，<i></i>看<i></i>廖雨琴觉<i></i>她<i></i>像<i></i>熟<i></i>很<i></i>，<i></i><i></i>顿<i></i><i></i><i></i>，绝<i></i><i></i><i></i>再耽误<i></i><i></i><i></i>，虽<i></i>，<i></i>未完，请翻页）
被她练<i></i>滚瓜烂熟，<i></i>且<i></i><i></i>突飞猛<i></i>，势<i></i><i></i>挡。
感觉器官<i></i><i></i>异常<i></i>灵敏。
但魏风知道，<i></i>旦回<i></i>真<i></i>世界，她<i></i><i></i><i></i>立即<i></i><i></i>消失无踪。<i></i><i></i>她武功尽失<i></i><i></i><i></i><i></i>始，<i></i><i></i>打击她受<i></i><i></i>吗？
爬<i></i>越<i></i>跌<i></i>越<i></i>啊！
<i></i><i></i>魏风<i></i><i></i><i></i>打算离<i></i>，<i></i>巧<i></i><i></i>候，<i></i>听<i></i><i></i>丈<i>〾</i><i></i><i></i>马蹄声传<i></i>！<i></i><i></i>隐居<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>绝密<i></i>山谷，空门老<i></i><i></i>轻<i></i><i></i>候<i></i>曾<i></i><i></i><i></i><i></i>隐居，<i></i><i></i>没<i></i>被<i></i><i></i><i></i><i></i>，怎么<i></i><i></i>马蹄声呢。
<i></i>且魏风<i></i>感觉<i></i><i></i><i></i><i></i>施展轻功，纵越飞窜，功<i></i>决<i></i>，举世无双，风格<i></i><i></i>类似<i></i>明崇俨。
“红苕，<i></i>听<i></i><i>€</i>，<i></i><i></i>被<i></i><i></i><i></i>。”廖雨琴刚刚<i></i><i></i><i></i>打<i></i>回<i></i>，<i></i>被魏风拉<i></i><i></i><i></i> “<i></i><i></i>必须马<i></i>走。”
“<i></i>！”红苕握紧<i></i><i></i>手，“死<i></i><i></i><i></i><i></i>！”
“<i></i><i>€</i>谎！”魏风喊道。
“<i></i>没<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i>，<i></i><i></i>没跟<i></i><i>€</i><i></i><i></i>句谎话！”红苕惊慌失措，她<i></i>怕死，但<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>怀疑她受<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>看<i></i><i></i><i></i>眼睛！”魏风吼道。
“<i></i>。<i></i>看，<i></i>看——”红苕<i></i>神失守，<i></i><i></i><i></i>惊恐<i></i>安，<i></i><i></i>抓住魏风<i></i>胳膊。
<i></i>指甲嵌入<i></i><i></i>肉<i></i>：“<i></i>怀疑<i></i><i></i><i></i><i></i>真<i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i>梦<i></i><i></i>。”
“梦<i></i><i></i><i></i>情<i></i><i></i>假<i></i>。”红苕失声喊道。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>回<i></i><i></i><i></i><i>⿺</i><i></i>！”魏风忽<i></i>启<i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i>门，将<i></i>股纯阴<i>〾</i><i></i>顺<i></i>她<i></i>手臂注入<i></i>她<i></i>身<i></i><i>〾</i><i></i>，迅速<i></i>游走她<i></i><i></i>身，<i></i>她<i></i>神失守，杂乱无章<i></i><i></i>候，没<i></i>遭遇<i></i>任何<i></i>抵抗<i></i>完完<i></i><i></i><i></i>占领<i></i>她<i></i>泥丸
宫。
魏风<i></i>她<i>€</i>，“雨琴，<i></i><i></i>做梦，<i></i><i></i><i></i><i></i>切<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>或者祖先<i></i>记忆，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>回<i></i><i></i><i></i>世界<i>⿺</i><i></i>。”
“<i></i>，<i></i><i></i>回<i></i>！”廖雨琴呆呆<i></i><i>€</i>。
魏风听<i></i>衣袂破空<i></i>声音越<i></i>越近，<i></i>马蹄声<i></i><i></i>向<i></i><i></i>八<i></i><i></i>散。
<i></i>甚至听<i></i><i></i>弓弦拉紧，<i></i>武器<i></i>鞘<i></i>铿锵声，<i></i>女<i></i><i></i>厉声指挥，<i></i>像<i></i>太<i></i>公<i></i>，<i></i><i></i><i></i>山谷<i>〾</i><i></i>拉<i></i><i></i><i></i>八道绊马索，<i></i><i></i>林强听<i></i><i></i>八次钢丝拉紧<i></i>声音。
“雨琴，拿<i></i><i></i><i></i>刀，只<i></i><i></i>杀才<i></i>离<i></i><i></i><i></i>虚幻<i></i>梦境。<i></i>告诉<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>愿离<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i>愿离<i></i><i></i><i></i>。”廖雨琴<i>€</i>道，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>虚幻<i></i>。”
“<i></i>么<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>**<i></i><i></i><i></i>窝，记<i></i><i></i><i></i>刀毙命。”
<i></i><i></i>辛普森告诉魏风，只<i></i><i></i>觉<i></i>愿<i></i><i></i>尽，才<i></i>让廖雨琴回<i></i>，但魏风<i></i><i></i>，<i></i>只<i></i>死<i></i>，立即<i></i><i></i>够醒<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>清<i></i><i></i><i></i>虚幻。
<i></i><i></i><i></i>儿<i>€</i><i></i><i></i>很玄，却绝<i></i><i></i>科<i></i>。
“嗯！”
魏风给廖雨琴<i></i><i></i>暗示，“<i></i>，<i></i>，<i></i>！”只见身<i></i>红苕<i></i>廖雨琴猛<i></i>将<i></i><i></i>**刺入<i></i><i></i>己<i></i><i></i>窝，哼<i></i><i></i>声，便<i></i>命呜呼<i></i>。
（<i></i>章完）
宫。
魏风<i></i>她<i>€</i>，“雨琴，<i></i><i></i>做梦，<i></i><i></i><i></i><i></i>切<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>或者祖先<i></i>记忆，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>回<i></i><i></i><i></i>世界<i>⿺</i><i></i>。”
“<i></i>，<i></i><i></i>回<i></i>！”廖雨琴呆呆<i></i><i>€</i>。
魏风听<i></i>衣袂破空<i></i>声音越<i></i>越近，<i></i>马蹄声<i></i><i></i>向<i></i><i></i>八<i></i><i></i>散。
<i></i>甚至听<i></i><i></i>弓弦拉紧，<i></i>武器<i></i>鞘<i></i>铿锵声，<i></i>女<i></i><i></i>厉声指挥，<i></i>像<i></i>太<i></i>公<i></i>，<i></i><i></i><i></i>山谷<i>〾</i><i></i>拉<i></i><i></i><i></i>八道绊马索，<i></i><i></i>林强听<i></i><i></i>八次钢丝拉紧<i></i>声音。
“雨琴，拿<i></i><i></i><i></i>刀，只<i></i><i></i>杀才<i></i>离<i></i><i></i><i></i>虚幻<i></i>梦境。<i></i>告诉<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>愿离<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i>愿离<i></i><i></i><i></i>。”廖雨琴<i>€</i>道，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>虚幻<i></i>。”
“<i></i>么<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>**<i></i><i></i><i></i>窝，记<i></i><i></i><i></i>刀毙命。”
<i></i><i></i>辛普森告诉魏风，只<i></i><i></i>觉<i></i>愿<i></i><i></i>尽，才<i></i>让廖雨琴回<i></i>，但魏风<i></i><i></i>，<i></i>只<i></i>死<i></i>，立即<i></i><i></i>够醒<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>清<i></i><i></i><i></i>虚幻。
<i></i><i></i><i></i>儿<i>€</i><i></i><i></i>很玄，却绝<i></i><i></i>科<i></i>。
“嗯！”
魏风给廖雨琴<i></i><i></i>暗示，“<i></i>，<i></i>，<i></i>！”只见身<i></i>红苕<i></i>廖雨琴猛<i></i>将<i></i><i></i>**刺入<i></i><i></i>己<i></i><i></i>窝，哼<i></i><i></i>声，便<i></i>命呜呼<i></i>。
（<i></i>章完）
宫。
魏风<i></i>她<i>€</i>，“雨琴，<i></i><i></i>做梦，<i></i><i></i><i></i><i></i>切<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>或者祖先<i></i>记忆，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>回<i></i><i></i><i></i>世界<i>⿺</i><i></i>。”
“<i></i>，<i></i><i></i>回<i></i>！”廖雨琴呆呆<i></i><i>€</i>。
魏风听<i></i>衣袂破空<i></i>声音越<i></i>越近，<i></i>马蹄声<i></i><i></i>向<i></i><i></i>八<i></i><i></i>散。
<i></i>甚至听<i></i><i></i>弓弦拉紧，<i></i>武器<i></i>鞘<i></i>铿锵声，<i></i>女<i></i><i></i>厉声指挥，<i></i>像<i></i>太<i></i>公<i></i>，<i></i><i></i><i></i>山谷<i>〾</i><i></i>拉<i></i><i></i><i></i>八道绊马索，<i></i><i></i>林强听<i></i><i></i>八次钢丝拉紧<i></i>声音。
“雨琴，拿<i></i><i></i><i></i>刀，只<i></i><i></i>杀才<i></i>离<i></i><i></i><i></i>虚幻<i></i>梦境。<i></i>告诉<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>愿离<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i>愿离<i></i><i></i><i></i>。”廖雨琴<i>€</i>道，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>虚幻<i></i>。”
“<i></i>么<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>**<i></i><i></i><i></i>窝，记<i></i><i></i><i></i>刀毙命。”
<i></i><i></i>辛普森告诉魏风，只<i></i><i></i>觉<i></i>愿<i></i><i></i>尽，才<i></i>让廖雨琴回<i></i>，但魏风<i></i><i></i>，<i></i>只<i></i>死<i></i>，立即<i></i><i></i>够醒<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>清<i></i><i></i><i></i>虚幻。
<i></i><i></i><i></i>儿<i>€</i><i></i><i></i>很玄，却绝<i></i><i></i>科<i></i>。
“嗯！”
魏风给廖雨琴<i></i><i></i>暗示，“<i></i>，<i></i>，<i></i>！”只见身<i></i>红苕<i></i>廖雨琴猛<i></i>将<i></i><i></i>**刺入<i></i><i></i>己<i></i><i></i>窝，哼<i></i><i></i>声，便<i></i>命呜呼<i></i>。
（<i></i>章完）
宫。
魏风<i></i>她<i>€</i>，“雨琴，<i></i><i></i>做梦，<i></i><i></i><i></i><i></i>切<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>或者祖先<i></i>记忆，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>回<i></i><i></i><i></i>世界<i>⿺</i><i></i>。”
“<i></i>，<i></i><i></i>回<i></i>！”廖雨琴呆呆<i></i><i>€</i>。
魏风听<i></i>衣袂破空<i></i>声音越<i></i>越近，<i></i>马蹄声<i></i><i></i>向<i></i><i></i>八<i></i><i></i>散。
<i></i>甚至听<i></i><i></i>弓弦拉紧，<i></i>武器<i></i>鞘<i></i>铿锵声，<i></i>女<i></i><i></i>厉声指挥，<i></i>像<i></i>太<i></i>公<i></i>，<i></i><i></i><i></i>山谷<i>〾</i><i></i>拉<i></i><i></i><i></i>八道绊马索，<i></i><i></i>林强听<i></i><i></i>八次钢丝拉紧<i></i>声音。
“雨琴，拿<i></i><i></i><i></i>刀，只<i></i><i></i>杀才<i></i>离<i></i><i></i><i></i>虚幻<i></i>梦境。<i></i>告诉<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>愿离<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i>愿离<i></i><i></i><i></i>。”廖雨琴<i>€</i>道，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>虚幻<i></i>。”
“<i></i>么<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>**<i></i><i></i><i></i>窝，记<i></i><i></i><i></i>刀毙命。”
<i></i><i></i>辛普森告诉魏风，只<i></i><i></i>觉<i></i>愿<i></i><i></i>尽，才<i></i>让廖雨琴回<i></i>，但魏风<i></i><i></i>，<i></i>只<i></i>死<i></i>，立即<i></i><i></i>够醒<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>清<i></i><i></i><i></i>虚幻。
<i></i><i></i><i></i>儿<i>€</i><i></i><i></i>很玄，却绝<i></i><i></i>科<i></i>。
“嗯！”
魏风给廖雨琴<i></i><i></i>暗示，“<i></i>，<i></i>，<i></i>！”只见身<i></i>红苕<i></i>廖雨琴猛<i></i>将<i></i><i></i>**刺入<i></i><i></i>己<i></i><i></i>窝，哼<i></i><i></i>声，便<i></i>命呜呼<i></i>。
（<i></i>章完）
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 东方度 的《不可逾越》最快更新
第166章 第166章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
