第62章 第 62 章
作品:《嫁给残疾将军后》 《嫁给残疾将军<i></i>》最<i></i>章节 第62章 第 62 章
许久<i></i>，巨<i></i><i></i>风雪渐渐停止，<i></i>边<i></i><i></i><i></i>抹红光。
“<i></i><i></i>已<i></i><i></i>早，<i></i><i></i><i></i>该离<i></i><i></i>。”楚风看<i></i><i></i>边冒<i></i>头<i></i><i></i>红太阳，雨<i></i><i></i>晴，风雨<i>〾</i><i></i>才<i></i><i></i>美丽<i></i>彩虹，逝者已矣，<i></i><i></i><i></i><i></i>更<i></i>希望。
丘处<i></i>看<i></i>眼<i></i><i></i>已<i></i>昏倒<i></i>杨康，犹豫<i></i><i></i><i>€</i>道，“<i></i><i></i>先带师弟离<i></i>，<i></i><i></i>将<i></i>逆徒送回<i></i>！”
虽<i></i><i></i>并<i></i>害怕完颜洪烈，但<i></i>防万<i></i>，师弟身<i></i><i></i>便，只<i></i><i></i>将杨康<i></i>包惜弱<i></i>消息<i></i>手带回。
至<i></i><i></i><i></i><i></i>置<i>〾</i><i></i><i></i>，<i></i>真教终究<i></i><i></i>金<i></i>境<i></i><i></i>，猝<i></i>失<i></i>妻儿<i></i>及<i></i>切，完颜洪烈必<i></i><i></i><i></i>疯<i></i>报复，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>少<i></i><i></i>，<i></i>拥<i></i><i></i>保护山门，抵抗金兵<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>闹<i></i>太僵。
江南六怪早<i></i><i></i>昨夜<i></i>详谈<i>⿺</i>，知道<i></i>杨康<i></i>身世，虽<i></i><i></i><i></i>唾弃杨康认贼<i></i>父，但<i></i><i></i><i></i>丘处<i></i>此<i></i><i></i>般，<i></i>念杨康终究<i></i>杨铁<i></i>唯<i></i><i></i>儿<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>斩尽杀绝，<i></i>此<i></i>没怎么<i></i><i></i>。
柯镇恶<i></i><i></i>淡淡<i></i><i>€</i>道，“<i></i>既<i></i>选择<i></i>荣华富贵，<i></i><i></i><i></i><i></i>江湖汉<i></i>给<i></i><i></i><i></i>，送<i></i>回<i></i><i></i><i></i>，省<i></i><i></i><i></i>麻烦。<i></i><i></i>丘道长，<i></i>望<i></i>废<i></i>武功，让<i></i>安<i></i>做<i></i><i></i>王爷，免<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>波折。”
“<i></i>师傅，咱<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>比武么？”郭靖疑惑<i></i>问道。
<i></i><i></i>柯镇恶回答，丘处<i></i><i></i>先<i></i>步<i>€</i>道，“<i></i><i></i>比<i></i>，<i></i>兄弟，<i></i>场<i></i>几<i></i><i></i>约<i></i>，<i></i><i></i><i></i>输<i></i>！”
“怎么<i></i>？<i></i><i></i><i></i>没<i></i><i></i>式<i></i>比<i></i><i></i>场呢？”郭靖疑惑<i></i>解，<i></i><i>ǹ</i>杨康虽<i></i>照<i></i><i></i>，但<i></i>论及<i></i>场光明<i></i><i></i>，<i></i>儿八<i></i><i></i>比试，<i></i><i></i><i></i><i></i>未<i></i><i></i>。
“唉！”
丘处<i></i>没<i></i>回答，<i></i><i></i>昏阙<i></i>杨康身边，将<i></i><i></i>手提<i></i>，“杨康认贼<i></i>父，死<i></i>悔改，<i></i><i></i>真七<i></i><i></i>认<i></i><i></i><i></i><i></i>错，<i></i><i></i><i></i><i></i>亡羊补牢<i></i><i></i>刻！”
“丘道长……”
郭靖看<i></i>丘处<i></i>准备<i></i>打<i></i>手，<i></i><i></i><i></i>意识想<i></i>阻止。
只<i></i><i></i>丘处<i></i><i></i>意已决，担<i></i><i></i>驱<i></i><i></i>，右掌凝聚<i></i><i></i>，<i></i>掌落<i></i>杨康腹<i></i>，击碎<i></i><i></i><i></i>丹田。
“哇！”
昏死<i></i>杨康翻<i></i><i></i><i></i>白眼，口吐鲜血，脸色浮<i></i><i></i><i></i>抹潮红<i></i>，仿佛抽空<i></i>身<i></i>，更<i></i>苍白几<i></i>。
丘处<i></i>眼<i>⿺</i>闪<i></i><i></i>抹无奈，只<i></i><i></i>虽<i></i><i></i><i></i>杨康<i></i>父母，<i></i>及<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>非常愧疚，但<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>非<i>〾</i><i></i>，<i></i>必须站住江湖道<i></i>。
<i></i>唯<i></i><i></i><i></i>够做<i></i>，<i></i><i></i><i></i>
杨康丹田破碎，元气<i></i>伤<i></i>，毫<i></i>保留<i></i>输送珍贵<i></i><i></i><i></i>，维护杨康<i></i>口气<i></i>散，<i></i>保证<i></i>命无忧<i>〾</i>余，<i></i>尽<i></i><i></i>保证丹田破损<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>名<i></i>常<i></i><i></i>活。
<i></i><i></i>杨康阳奉阴违，想<i></i><i></i><i></i>练武<i></i>绝<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
丹田乃<i></i>气海<i>〾</i>源，若<i></i>稍<i></i>损伤，<i></i><i>ǹ</i><i></i>功此<i></i>无缘，<i></i><i></i>丹田<i></i>身<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>络汇聚<i></i><i></i><i></i><i></i>穴，受<i></i>丘处<i></i>针<i></i><i></i><i></i>击，杨康恐怕今<i></i>别<i>€</i>练武，<i></i><i></i><i></i>够健康，<i></i><i></i>像病篓<i></i><i></i><i></i><i></i>病<i></i>断，手无缚鸡<i>〾</i><i></i>，<i></i>已<i></i><i></i>谢<i></i>谢<i></i>。
看<i></i>丘处<i></i><i></i>此果决，江南六怪<i></i><i>⿺</i>敬佩，<i></i>丝毫<i></i>提输赢<i></i>字，回<i></i>头<i></i>问<i></i>众<i></i>接<i></i><i></i><i></i>归处。
王处<i></i>身受<i></i>伤，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>留<i></i>江湖<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>跟<i></i>丘处<i></i>，更<i></i><i></i>单独<i></i><i></i>，<i></i>免身<i></i>虚弱<i>〾</i><i></i>，被仇<i></i>杀<i></i>门<i></i>，<i></i><i></i>丘处<i></i><i></i><i>ǹ</i>江南六怪约<i></i>，将王处<i></i>放<i></i><i></i><i></i>安<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>将杨康送回王府<i></i>，再带王处<i></i>回<i></i>真教。
<i></i><i></i>丘处<i></i>婆婆妈妈<i></i>布置，江南六怪虽<i></i>嫌弃<i></i><i></i><i></i><i></i>，但<i></i><i></i>想<i></i>完颜洪烈万<i></i><i></i><i></i>狗急跳墙，<i></i><i></i>恐怕<i></i>劫难逃，<i></i><i>⿺</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>解<i></i>。
至<i></i><i></i><i></i>江南六怪，虽<i></i>兄弟姊妹六<i></i>，却<i></i><i></i><i></i>孤<i></i>寡<i></i>，几乎无牵无挂，<i></i><i></i><i></i>怕什么金<i></i>王爷，哪怕<i></i><i></i>惹<i></i><i></i>完颜洪烈，<i></i>躲<i></i><i></i>吗？
几<i></i>匆匆<i></i>番商<i></i>，丘处<i></i>带<i></i><i></i>伤<i></i>醒<i></i>杨康扬长<i></i><i></i>，江南六侠则<i>ǹ</i>王处<i></i><i></i><i></i>商<i></i><i></i><i></i>退路，便带<i></i>郭靖<i></i>往南边远遁<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>宋<i></i>境<i></i>，金<i></i>虽<i></i><i></i>至<i></i><i></i>宋<i></i><i></i>拿<i></i>免没办<i></i>，但<i></i><i></i><i></i>军追杀<i></i><i></i>，却<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
至<i></i>楚风并没<i></i>选择跟<i></i>江南六怪<i></i>，<i></i><i></i>带<i></i>穆念慈<i>ǹ</i>黄蓉准备游荡江湖，<i></i>待黄药师<i></i><i></i><i></i>。
“楚<i></i>哥，<i></i><i></i><i></i>什么<i></i><i></i>？”
<i></i>拒绝江南六怪邀请<i></i>，穆念慈略带迷茫<i></i>问道。
<i></i>夜<i>〾</i><i></i>失误<i></i>依<i></i>命<i></i>父<i></i>，她虽<i></i>脸<i></i>没<i></i>任何<i></i>情，<i></i><i>⿺</i>却<i></i><i></i>未<i></i><i></i>迷茫，<i></i>晓<i></i>接<i></i><i></i>该怎么办，只<i></i><i></i>意识依赖楚风身<i></i>。
“江湖<i>〾</i><i></i>，何处<i></i><i></i>容身<i>〾</i>处？<i></i><i></i><i></i>处转转！”
楚风看<i></i>眼越<i></i>越<i></i><i></i>太阳，山路恐怕<i></i><i></i><i></i>始<i></i>掉，<i></i>旦山路解封，<i></i>山<i></i>金兵<i></i>举围杀<i></i><i></i>，即<i></i><i></i><i></i>轻功<i></i>神入<i></i>，<i></i><i></i>翅难逃。
虽<i></i><i></i>即<i></i><i></i>逃<i></i>没<i></i>系，但穆念慈<i></i>黄蓉又<i></i>似<i></i><i></i>般非<i></i>，顾及<i></i><i></i><i></i>，难免<i></i><i></i>危险。
黄蓉<i></i>屑<i></i>笑道，“携美江湖，楚<i></i>侠倒<i></i><i></i>打算。”
“<i></i>知道姑娘<i></i>否愿意呢？
”楚风<i></i>介意似<i></i>回问。
黄蓉并没<i></i>回答，抬头看向楚风，<i></i><i></i>目光<i></i><i></i>，<i></i>约<i></i><i></i>露<i></i><i></i><i></i>笑容，<i></i>切尽<i></i><i></i>言<i>⿺</i>。
离<i></i>无名山峰<i></i>，楚风带<i></i>黄蓉<i></i>穆念慈<i></i>路走走停停，转眼<i></i>已<i></i>离<i></i>京<i></i>，期<i></i>路<i></i><i></i>片树林，见<i></i><i></i>脸色疲惫，算<i></i>算昨夜<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>几乎滴<i></i>未尽，<i></i><i></i>腹<i>⿺</i>已<i></i>饥饿<i></i>火，<i></i><i></i>林<i>⿺</i>随意找<i></i><i></i><i></i>落脚，又<i></i>附近抓<i></i><i></i><i></i>吃<i></i>野菜<i></i>走兽，<i></i><i></i><i></i>火做饭，饱腹<i></i>顿。
<i></i>楚风负责<i></i>抓猎<i></i><i></i><i></i>候，黄蓉<i></i>穆念慈<i></i>没<i></i>闲<i></i>，<i></i>灵手巧<i></i>互<i></i>配<i></i>，搭建<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>火做饭<i></i>简易灶台，<i></i><i></i><i></i>附近找<i></i><i></i><i></i>清<i></i>。
<i></i>久<i></i>，楚风<i></i>抓住<i></i><i></i>只野鸡回<i></i>，<i></i><i></i><i></i>野菜。
“只找<i></i><i></i><i></i>，刚才路<i></i>忘记准备厨具，烤<i></i>吃吧！”
楚风拿<i></i>野菜<i></i>野鸡<i></i><i></i>准备炖汤，但<i></i>颇<i></i>尴尬<i></i><i></i>，<i></i><i></i>回<i></i>才<i></i><i></i>别<i>€</i>锅，<i></i><i></i><i></i>连<i></i><i></i>盛谈<i></i>碗<i></i>没<i></i>，黄蓉<i></i>穆念慈<i></i><i></i>装<i></i><i></i>容器<i></i><i></i>附近<i></i>芭蕉叶，想<i></i>炖汤几乎<i></i><i></i><i></i>夜谭。
“楚<i></i>侠<i></i>真<i></i>神仙，<i></i>吃<i></i>喝，<i></i><i></i>真<i></i>比<i></i><i></i>！”
黄蓉脸<i></i>看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>兴，只<i></i><i></i>咸<i></i>淡<i></i><i>€</i><i></i><i></i>句，略带<i></i>抹趾<i></i>气扬，<i></i><i></i>转<i></i>身<i></i>捡柴。
楚风摇<i></i>摇头，“<i></i><i></i>伙……压<i></i><i></i>头<i></i><i></i>么<i></i>兴。”
“楚<i></i>哥！”
穆念慈温柔<i></i><i></i>，即<i></i><i></i>活捡漏，<i></i><i></i>却没<i></i>任何怨言，“附近<i></i><i></i>条<i></i>溪，<i></i>处<i></i><i></i><i></i>鸡毛吧！”
“穆妹妹，<i></i>褪**哪<i></i><i></i><i></i><i></i>么麻烦，<i></i>交给<i></i>吧！”
黄蓉<i></i><i></i>厨<i>⿺</i><i></i>手，听<i></i>穆念慈<i></i>话，转身回<i></i><i></i><i></i>身边，<i></i><i></i>抓<i></i>楚风手<i>⿺</i><i></i>只野鸡，<i></i>口精纯<i></i><i></i><i></i>游走，野鸡<i></i>声惨叫，<i></i>已被她毙命。
穆念慈疑惑<i></i>解，<i></i><i></i><i>€</i>话，<i></i>见黄蓉双手灵巧<i></i>撮，<i></i>像脱衣服<i></i>般，竟<i></i><i></i><i></i><i></i>刀，将野鸡<i></i>皮连<i></i>**剥离<i></i><i></i>，随<i>〾</i>顺<i></i><i></i>章<i></i><i></i>肠破肚，<i></i>芭蕉叶<i></i><i></i><i></i>冲冲，眨眼<i></i>已<i></i>处<i></i><i></i>。
穆念慈只<i></i><i></i>招逍遥游，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>比<i></i><i></i>黄蓉，哪<i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>此运<i></i>，看<i></i>剩<i></i>类似<i></i><i></i>只野鸡，<i></i>没<i></i>尝试<i></i>想<i></i>。只<i></i><i></i>黄蓉似乎累<i></i>，没<i></i>继续处<i></i><i></i><i></i>只，似乎让她<i></i><i></i><i></i>处<i></i>，没奈何只<i></i>老老<i></i><i></i><i></i>溪边<i></i>洗。
楚风知道黄蓉<i></i>又<i></i><i></i><i></i>脾气，<i></i><i></i><i></i><i></i>坐视<i></i>管？
“念慈，<i></i><i></i><i></i><i></i>吧，<i></i>背篓<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>条药蛇，<i></i><i></i>武功低微，<i></i><i></i><i></i><i></i>此<i></i>，做几<i></i>石锅石碗，<i></i><i></i>血滋补，增益修<i></i>，顺便<i></i>饱餐
<i></i>顿！”
楚风<i></i>手抓<i></i>野鸡，<i></i>劲<i></i>震，<i></i>无孔<i></i>入<i></i>混元劲<i></i>，野鸡皮**<i></i>像做<i></i>脱衣<i></i>般，<i></i>肌肉<i></i>滑落，露<i></i>清晰<i></i>肌<i></i>。随<i></i><i></i>又<i></i><i></i><i></i><i></i>刃，<i></i>肠破肚，<i></i>此<i></i>将<i></i>脏完美无缺<i></i>舍弃掉。
最终做<i></i><i></i>切，<i></i>又捡<i></i><i></i>块<i></i>石头，掌<i></i><i></i><i></i><i></i>秋风落叶<i></i>般凌厉<i></i>扫，<i></i>片<i></i>石粉<i></i>雨<i></i><i></i>般簌簌<i></i><i></i>，<i></i><i></i>粗糙<i></i>盆<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>眼<i></i>。
黄蓉<i></i><i>⿺</i>佩服，<i></i>嘴<i></i><i></i>饶<i></i>，“<i></i><i></i>什么厉害<i></i>？”
楚风并没<i></i><i></i>意，附近扯<i></i><i></i>根树枝，将野鸡穿<i></i><i></i><i></i>，又做<i></i><i></i><i></i><i></i>碗，抓<i></i>背篓<i></i><i></i><i></i>赤红药蛇，扭<i></i>蛇头，<i></i>始<i></i><i></i><i></i>石碗<i></i><i></i>放血。
穆念慈<i></i>吃<i></i>惊，看<i></i>赤蛇道，“楚<i></i>哥，<i></i><i></i>……”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>件价值连城<i></i>宝贝！”
蛇血并没<i></i>寻常<i></i>刺鼻腥味，<i></i><i></i>冒<i></i><i></i>阵阵浓郁<i></i>清香，黄蓉博<i></i><i></i>才，<i></i>香味<i>⿺</i>嗅<i></i><i></i>味药材<i></i>味道，瞬<i></i>明白<i></i><i></i><i></i>件<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>宝贝。
看<i></i>药血渐渐填满石碗，楚风<i></i><i></i>再放血，转手拔<i></i>药蛇<i></i>皮，<i></i>肠破肚，将药蛇<i></i><i></i><i></i>干净<i></i><i></i>脏祛除，扔<i></i>石盆，显<i></i>蛇肉<i></i><i></i>准备放弃。
“<i></i><i></i>梁<i></i>翁培育<i></i><i></i>几<i></i><i></i>药蛇，<i></i><i></i>喝<i></i><i></i>吧？<i></i><i></i><i></i>仅仅<i></i><i></i>怕蛇毒，<i></i><i></i>养颜美容，精<i></i>功<i></i>！”楚风轻轻<i></i>推，将蛇血递给<i></i><i></i>。
<i></i>蛇血虽<i></i><i></i><i></i>补<i>〾</i><i></i>，但<i></i>原<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>药<i></i>壮<i></i>蛇血，顺便融入药<i></i>，让<i></i><i></i>够轻易吸收<i></i><i></i>营养<i></i>抗<i></i>，但<i></i><i></i><i></i>楚风<i></i><i></i>随意吸收<i></i>切<i></i>立竿见影<i></i><i></i><i></i>言，蛇血<i></i>东西很<i></i>鸡肋。
“<i></i>……楚<i></i>哥，<i></i>么贵<i></i><i></i>东西，<i></i><i></i><i></i><i></i>己喝<i></i>吧。”
穆念慈<i></i><i></i><i></i>受宠若惊，但<i></i><i></i><i></i>想<i></i>想却<i></i>肯接受。
楚风拿<i></i>蛇血轻轻<i></i>笑道，“<i></i>蛇血<i></i><i></i>已<i></i>没什么<i></i><i></i>，念慈，趁<i></i><i></i>蛇血<i></i>热，药效<i></i><i></i>最强<i>〾</i>际，<i></i>快<i></i>服<i></i>蛇血吧。比<i></i><i></i>，<i></i><i></i>武功<i></i><i></i>，更需<i></i><i></i>蛇血，<i></i><i></i>药效流失<i></i>遭<i></i>。”
“<i></i>……”
穆念慈<i></i><i></i>犹豫，<i></i><i></i>谓无功<i></i>受禄，她很难接受。
楚风轻轻<i></i>笑道，“<i></i><i></i><i></i><i></i>妻<i></i>，<i></i><i></i>计较什么呢？”
<i>€</i><i></i>将蛇血递<i></i>她<i></i>嘴边，丝毫<i></i>计较<i></i>喂她喝<i></i>。
穆念慈眼角泛<i></i>泪<i></i>，<i></i><i></i>杨铁<i></i>失<i></i>，她<i></i>最伤<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>又<i></i>敢<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>怕楚风抛弃<i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i>刻，她明白楚风并<i></i><i></i>嫌弃她，<i></i>切担忧<i></i>随蛇血喂<i></i>，<i></i>炙热<i>〾</i><i>⿺</i>蒸<i></i>。
“<i></i>热！”
穆念慈脸<i></i><i></i><i></i><i></i>阵红晕，<i></i>像冒烟<i></i>般，感觉吞<i></i>蛇血<i>〾</i><i></i>，肚<i></i><i></i><i></i>像<i></i><i></i><i></i>团火，<i></i>脉<i></i>丹田<i></i><i></i><i></i>火焰灼烧<i>〾</i><i></i>，脑袋<i></i>渐渐昏昏沉沉。
“<i></i><i></i><i></i>急！”
楚风<i></i><i></i><i></i>位<i></i>手<i></i>毕<i></i>修炼<i></i>验，怎么<i></i><i></i><i></i>代武<i></i><i></i>师，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>明白<i></i><i></i>怎么<i></i>回<i></i>。
看<i></i>穆念慈消<i></i><i></i><i></i>蛇血，<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>呈<i></i><i></i>虚<i></i>受补，岌岌<i></i>危<i></i>模<i></i>，楚风<i></i><i></i>急转，忽<i></i>灵<i></i><i></i><i></i>，连忙望向穆念慈眼睛，运<i></i>移魂**。
穆念慈<i></i><i></i>楚风<i></i><i></i>没<i></i>丝毫防备，只<i></i>被<i></i>忽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>眼盯<i></i>，<i></i>觉<i></i>旋<i></i>转，<i></i><i></i><i></i>失<i></i><i></i>身<i></i><i></i>控<i>⿸</i>，整<i></i><i></i><i></i>升云端，瞬<i></i><i></i><i></i>楚风<i></i>意境世界，耳边满<i></i>神秘玄奥<i></i>喃喃<i></i>语。
<i></i><i></i>玄<i>〾</i>又玄，众妙无双<i></i>声音，她虽<i></i>听<i></i>似懂非懂，但<i></i>随<i></i><i></i>她耳边<i></i>停<i></i>喃呢，渐渐被<i></i>感染，穆念慈若<i></i><i></i>悟，福至<i></i>灵<i></i>调<i></i><i></i><i></i>，穿<i></i>往<i></i><i></i>没<i></i>走<i></i><i></i>奇<i></i>八脉，灼热流淌<i></i><i></i>，随<i></i><i></i>阵<i></i>适<i></i>，<i></i><i></i>条<i></i>紊<i></i>褪<i></i>。
仿佛被散热<i></i>般，<i></i><i></i>游走越<i></i>越快，导气归墟<i></i><i></i><i></i>周<i></i><i></i>，<i></i><i></i>完<i></i><i></i>气顿<i></i>充盈<i></i>她身<i></i>。
看<i></i>穆念慈<i></i>煞白<i></i>脸恢复红润，<i></i>副功<i></i><i></i>增<i></i>模<i></i>，黄蓉<i></i>顾<i></i><i></i>楚风厚此薄彼，怎么<i></i>先<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>思，连忙走<i></i><i></i><i></i>，<i></i>双明亮<i></i>眼睛<i></i>穆念慈身<i></i>打<i></i>，“穆妹妹<i></i><i></i>怎么<i></i>？”
“楚<i></i>哥，<i></i><i></i><i></i>……”
穆念慈缓缓睁<i></i>眼睛，<i></i><i></i>刚才<i></i><i></i>情，<i></i><i></i>稀<i></i>糊涂，只<i></i><i></i><i></i><i>⿺</i><i></i>想，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>楚风传<i></i>她<i></i>篇<i></i>深<i></i>功<i></i><i></i>，精妙<i>〾</i>处被楚风<i></i>秘<i></i><i></i><i></i><i></i>印，让她短<i></i><i></i>领悟，炼<i></i>蛇血。
穆念慈<i></i><i></i>存想，果<i></i><i></i>她<i></i>想，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>仅仅质<i></i>翻<i></i>覆<i></i>，运<i></i><i></i>门更比逍遥游<i></i>运气<i></i><i></i><i></i>知<i></i>少。看<i></i><i></i>此精妙<i></i><i></i>门<i></i><i></i><i></i>被楚风<i></i><i></i>轻易<i></i>传给<i></i>她，穆念慈顿<i></i>感<i></i><i></i>已。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 明月卿酒 的《嫁给残疾将军后》最快更新
第62章 第 62 章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
