第42章 第 42 章
作品:《备胎觉醒后[快穿]》 《备胎觉醒<i></i>[快穿]》最<i></i>章节 第42章 第 42 章
向<i></i>山顶，<i></i>直走<i></i><i></i>。
白薇<i></i>愿<i></i>想，<i></i><i></i>山顶<i></i>，又该<i></i>往何<i></i>，她<i></i><i></i>只<i></i><i></i>想停<i></i><i></i>。她披散<i></i>头<i></i>，<i></i><i></i>无风，<i></i><i></i>无处飘扬。
<i></i>直走<i></i>。<i></i>座没<i></i>任何<i></i>命<i></i>枯山，处处<i></i>透露<i></i>干枯<i>〾</i>意，但意<i></i><i></i>并<i></i>给白薇死寂<i></i>感觉，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>磅礴<i></i>涌<i></i>，似乎<i></i>潜藏<i></i>山<i>⿺</i>，<i></i><i></i>似，<i></i>座山<i></i>身<i></i><i></i><i></i><i></i>伟<i></i><i></i><i></i>命。
<i></i>路<i></i><i></i>，她看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>奇怪<i></i>石雕，或<i></i><i></i>、或巨兽<i>〾</i>貌、或<i></i>楼<i>〾</i><i></i>。<i></i><i></i>静静立<i></i>某<i></i>处，像<i></i>岁月<i>⿺</i><i></i>遗沙，<i></i>知<i></i>往，<i></i>知<i></i>岁，<i></i>知远<i></i>。
<i></i>座山<i></i>亘古<i></i>。她认<i></i>。
<i></i>她<i></i>直观感受<i></i>，<i></i>座山隐藏<i></i>许许<i></i><i></i><i></i>故<i></i>，但<i></i><i></i><i></i>故<i></i><i></i>已<i></i>被岁月掩盖，<i></i>被提及<i></i><i></i>最<i></i><i></i>归宿。她没<i></i><i></i>打扰<i></i><i></i>石雕，<i></i>没<i></i><i></i>探究石雕背<i></i><i></i>故<i></i>，只<i></i>看<i></i><i></i>，便走<i></i><i></i>，<i></i><i></i>旅<i></i>，<i></i>带<i></i><i></i><i></i>带走。
又<i></i>知走<i></i><i></i>久，她<i></i><i></i><i></i>处悬崖。悬崖很<i></i>阔，但<i></i><i></i>此，显<i></i>很孤独。<i></i>孤独<i></i><i></i>容悬崖似乎<i></i>太<i></i>，但直观<i></i>感受便<i></i><i></i>此。她停<i></i>停，似乎想<i></i>找<i></i><i>〾</i><i></i><i></i>孤独<i></i>原<i></i>。
<i></i>座巨<i></i><i></i>石碑静静立<i></i>悬崖处，被她看<i></i>眼<i></i>。
她想<i></i>想，走<i></i><i></i><i></i>，看<i></i>石碑<i></i>雕刻<i></i><i></i><i></i><i></i>字——“圣<i></i>崖”。
“圣……<i></i>……崖……”她顿<i></i>顿，“<i></i><i></i>埋藏<i></i>圣<i></i>吗？”
她又仔细看<i></i>看<i></i><i></i><i></i>字，随<i></i>皱<i></i><i></i>眉。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>字<i></i><i></i>意让她感觉很熟悉，似乎<i></i>己<i></i>常看<i></i>，但仔细<i></i>想，又怎么<i></i>想<i></i><i></i><i></i>底<i></i>哪儿看<i></i>。
<i></i>份涩涩<i></i>感觉堵<i></i>她<i></i><i></i>，<i></i><i></i>难受。她忍<i></i>住走<i></i><i></i><i></i>，伸<i></i>手，轻轻触<i></i>石碑，闭<i></i>眼，静静感受。
“柳易冬”<i></i><i></i>名字<i></i>入她<i></i>脑海。随<i></i>，<i></i>段故<i></i>被她<i></i>感知。
她睁<i></i>眼，看<i></i>石碑许久，细声沉吟，“柳易冬，饱受<i></i>质疑，却<i></i>直<i></i>往无<i></i>……<i></i><i></i>该<i></i>圣<i></i>，<i></i><i></i>确<i></i>圣<i></i>……”<i></i><i></i><i></i><i></i>儿，她<i></i>嘲<i></i>笑道，“<i></i>没<i></i>资格评价<i></i>。”
毕竟，<i></i>只<i></i>稍微受挫，<i></i><i></i>知<i></i>往<i></i>。
白薇觉<i></i>累<i></i>，靠<i></i>石碑缓缓坐<i></i>，闭<i></i>眼。像<i></i><i></i>休憩打盹，她呼吸很<i></i>稳缓<i></i>。
无风无声响，只<i></i>轻悄<i></i>呼吸声。<i></i><i></i>变<i></i>很安静，但又<i></i>至<i></i>寂静，给<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>直<i></i><i></i><i></i>缓<i></i><i></i><i></i>感觉。
但，白薇忽<i></i><i>〾</i><i></i>睁<i></i><i></i>眼，<i></i>身<i></i><i></i>看向石碑
。她目光赫赫，想<i></i><i></i><i></i>己<i></i>哪儿见<i></i><i></i>字迹，<i></i><i></i><i></i>味书屋，<i></i>字<i></i><i></i>叶<i></i><i></i>字迹，<i></i>意<i>〾</i><i></i>满<i></i>叶<i></i><i></i>感觉。她<i>€</i><i></i><i></i>叶<i></i><i></i>感觉<i></i>什么感觉，但感觉<i></i><i></i><i></i>感觉<i></i>。
叶<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！<i></i>座石碑<i></i><i></i><i></i>立！
<i></i><i></i>什么立<i></i>座石碑？<i></i><i></i><i></i>很欣赏柳易冬<i></i><i></i><i></i>吗？<i></i><i></i><i>€</i>，希望柳易冬<i></i>份执念<i></i>够<i></i>断绝，<i></i>直留<i></i>某<i></i>处，待<i></i>寻觅触及。
<i></i>果<i></i><i></i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>感受<i></i><i></i>，<i></i>份执念。
<i></i>巧<i></i>，<i></i><i></i>缘<i></i>，亦或者<i></i><i></i>切<i></i><i></i>注<i></i><i></i><i></i>……<i></i><i></i><i>€</i>，叶<i></i><i></i><i></i><i></i>料<i></i><i></i><i></i><i></i>陷入迷茫，早早<i></i><i></i>留<i></i><i></i>引导<i></i><i></i><i></i><i></i>痕迹。
<i></i>果真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话……
白薇看向山顶，她想，<i></i>论<i></i><i></i>己，<i></i><i></i>叶<i></i>，<i></i><i></i><i></i>希望<i></i><i></i><i></i>停<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>停<i></i>，继续<i></i><i></i>。
步伐<i></i>稳，<i></i>步<i></i>步，没<i></i><i></i>急，<i></i><i></i>先<i></i><i></i>节奏，再次向山顶赶<i></i>。山顶或许没<i></i>她想<i></i><i></i>答案，但她<i></i><i></i><i></i>希望<i></i>站<i></i>山顶<i></i>，或许回首审视<i></i>己<i></i><i></i><i>〾</i>路，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>感受。
她<i></i><i></i>最<i></i><i></i><i></i>台，通向山顶<i></i>环<i></i>阶梯<i></i>摆<i></i><i></i>台尽头。
<i></i>环<i></i>阶梯<i></i>该<i></i><i></i>通往山顶<i>〾</i>路吧。白薇<i></i><i></i>阶梯<i></i>，她忽<i></i>感觉，踏<i></i>阶梯<i></i>，<i></i>己将<i></i><i></i>往道别，<i></i>始<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>坏，她无<i></i><i></i>知，<i></i>并<i></i>期待，只<i></i>觉<i></i>，<i></i>果<i></i>己始终守<i></i><i></i>往岁月<i></i>肯寻求改变<i></i>话，终将失<i></i><i></i>切。
抿嘴沉思片刻<i></i>，她踏足阶梯。
<i></i>阶，<i></i>阶，<i></i>阶，<i></i>阶……
每<i></i><i></i>阶，压<i></i><i></i>更<i></i>，再次迈步<i></i>难<i></i><i></i><i></i>更<i></i>，但白薇<i></i><i></i>更<i></i>轻松<i></i>，<i></i><i></i>她身<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>庞<i></i>，<i></i>仅没<i></i><i></i><i></i>阶<i></i>变<i></i><i></i>受<i></i>压<i>⿸</i>，<i></i><i></i>让她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>。每<i></i><i></i>阶，<i></i><i></i><i></i><i></i>控<i>⿸</i><i></i>娴熟<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>更<i></i>轻松。
她<i></i>速<i></i>越<i></i>越快，<i></i>举步维艰<i></i>闲庭信步。
最<i></i>，她轻松踏足最<i></i><i></i>道台阶，原<i></i><i></i>期待山顶<i></i><i></i>什么，但<i></i><i></i><i></i><i></i>倒<i></i><i></i>期待<i></i>。最<i></i><i></i>道台阶<i></i><i></i>层光幕，将山顶<i></i>山顶<i>〾</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>空<i></i>。她试探<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>光幕没<i></i>什么伤害<i></i><i></i>，径直踏<i></i><i></i>步。
<i></i><i></i>，她看<i></i><i></i>山顶<i></i><i></i><i></i>。
山顶只<i></i>山顶，除<i></i><i></i><i></i>站<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>像<i></i>雕像<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，什么<i></i>没<i></i>。
白薇没<i></i><i></i><i></i>感受<i></i>任何异常，除<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
她皱<i></i>眉，缓步向<i></i><i></i>走<i></i>，很谨慎。毕竟，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>
，怎么看<i></i><i></i>太<i></i>般。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>远处<i></i>，才<i></i><i></i><i></i>并非雕像，只<i></i>没<i></i>呼吸<i></i>温<i></i>，若<i></i><i></i>感受<i></i><i></i><i></i><i></i>磅礴<i></i><i></i>命<i></i>，白薇<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>具站<i></i><i></i>尸<i></i>。
“请问……”白薇试探<i></i><i></i>声。
<i></i><i></i>没<i></i>任何醒<i></i>。
沉眠<i></i>吗？
白薇再次<i></i>声，“<i></i><i></i>。”
嘎吱——
忽<i></i><i></i><i></i><i></i>身<i></i>传<i></i><i></i>节摩擦<i></i>声音。
白薇谨慎<i></i>退，死死盯<i></i><i></i>。
<i></i>眼皮抖<i></i>抖，像<i></i>灌铅<i></i><i></i><i></i>，沉<i></i><i></i>拉<i></i><i></i><i></i>，<i></i>断颤抖。<i></i>手弯曲<i></i><i></i>，腰弯<i></i><i></i><i></i>，右脚僵硬抬<i></i>，向<i></i><i></i>步踏<i></i>。脚步落<i></i><i></i>瞬<i></i>，白薇便感觉<i></i><i></i><i></i><i></i>厚<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>脚步<i></i><i>⿺</i><i></i>向<i></i>周散<i></i>，但并无敌意。
白薇<i></i><i></i>几<i></i>呼吸<i></i>，<i></i>才完<i></i>恢复<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>谁？”<i></i><i></i><i></i>斗鸡眼，支棱<i></i>半<i></i>才变<i></i>常。<i></i>股酒气随<i>〾</i>传向白薇。
白薇回答，“<i></i>路<i></i>。”
“<i></i>路<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>蠢？”<i></i>嗤笑<i></i>声，“第<i></i>次听<i></i><i></i>路<i></i><i></i>渡劫山<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>渡劫山？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>知道？”
白薇摊手，“<i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i>路<i></i>，误入此<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>！渡劫山根<i></i><i></i>没<i></i><i></i>放，怎么<i></i><i></i>误入！”<i></i>莫名奇妙<i></i>气极，跺脚道，“<i></i><i></i>底<i></i>谁，<i></i>干嘛！”
“真<i></i>，<i></i>没骗<i></i>。”白薇辩解道，“<i></i>跌入虚空<i></i>，<i></i><i></i>飘啊飘<i></i>飘<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>诓<i></i>！<i></i><i></i>渡劫山<i></i>想<i></i><i></i><i></i><i></i>啊！”<i></i><i>€</i><i></i>话<i></i>，唾沫星<i></i><i></i>处飞溅，“<i></i>知道渡劫山<i></i>什么吗，<i></i>胡<i>€</i>八道。”
白薇<i></i>真<i></i>知道渡劫山<i></i>什么，但她<i></i>确<i></i>误入此<i></i>。见<i></i><i></i>蓬蒿老头根<i></i><i></i>信，白薇<i></i><i></i><i></i>辩解<i></i>。
“<i></i><i></i>离<i></i><i></i>吧。”
“想<i></i><i></i><i></i>，想走<i></i>走？岂<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>守宫<i></i>唐观放<i></i>眼<i></i>！”<i></i>身<i></i>气势<i></i>始翻涌。
白薇皱眉，她敏锐捕捉<i></i><i></i>键信息，唐观<i></i><i></i>名字倒<i></i><i></i><i>€</i>，<i></i><i></i><i></i>“守宫<i></i>”。<i></i>路<i></i>，她<i></i>没见<i></i>什么“宫”<i>〾</i>类<i></i>。
“守什么宫？”白薇试探<i></i>问。
没想<i></i><i></i>直接令唐观炸毛<i></i>，<i></i>双眼通红，嘶吼<i></i>，“果<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>东宫<i></i><i></i>！<i></i>装什么路<i></i>！<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>罪<i></i>，<i></i><i></i>恶<i></i>赦<i></i>罪<i></i>！”
<i></i>气势愈<i></i><i></i>涨，将整<i></i>渡劫山山顶灌满。气息虽<i></i>驳杂，但<i></i><i></i>庞<i></i>，<i></i>白薇<i></i>言，比<i></i>覆土<i></i>
及覆土身旁<i></i>金色虚像恐怖<i></i><i></i>知道哪<i></i><i></i><i></i>。
山顶<i></i>台呼啸<i></i>飓风，飓风<i>〾</i><i>⿺</i>灌满<i></i>驳杂<i></i><i></i><i></i>气息。<i></i><i></i>气息聚焦<i></i><i></i>，<i></i>断冲刷白薇，白薇根<i></i><i></i>知道<i></i>何<i></i><i></i><i></i>，只<i></i>被<i></i>防守。
白薇<i></i>断思索<i></i>唐观口<i>⿺</i>“东宫”<i></i>字，她<i></i>确<i></i><i></i><i></i>“东宫”<i></i><i></i>己意识<i></i><i></i><i></i>“东宫”<i></i>否<i></i><i></i><i></i>。但看<i></i><i></i>，唐观<i></i>该<i></i>碰<i></i><i></i>很<i></i>觊觎东宫<i></i><i></i>，<i></i>且受<i></i><i></i>很深<i></i>**，<i></i><i></i><i></i>至<i></i><i></i><i></i><i></i>陌<i></i><i></i><i></i>么苦<i></i>仇深。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，真该死啊！<i></i>什么死<i></i><i></i><i></i>帝，<i></i>什么死<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！”唐观俨<i></i>失<i></i><i></i><i></i>智，癫狂<i></i>嘶吼<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>罪<i></i>，<i></i><i></i>变<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>罪<i></i>，<i></i>该入<i></i>弃<i></i>，永世<i></i><i></i>翻身！”
狂暴<i></i>攻击压<i>⿸</i><i></i>白薇，让她无<i></i>做<i></i>任何<i></i><i></i><i></i>。<i></i>果<i>€</i><i></i>敌<i>ǹ</i>覆土只<i></i><i></i><i></i><i></i>知道<i></i>何战斗，<i></i>此刻，<i></i>低<i></i>唐观<i></i><i></i>彻彻底底<i></i><i></i><i></i>压<i>⿸</i><i></i>。
白薇直观感受<i></i>，唐观比<i></i>己强，但<i></i>似乎失<i></i><i></i><i></i>智，只<i></i>疯狂<i></i>释放负<i></i>情绪，并没<i></i><i></i><i></i>任何招<i></i><i></i>杀敌技，单纯<i></i>倾泻<i></i><i></i>。她几乎肯<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>果放<i></i>覆土身<i></i>，<i></i>么<i></i>己被撕碎无<i></i>次<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，太强<i></i>！强<i></i>让<i></i>窒息，完<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>级<i></i><i></i>。白薇记<i></i>叶<i></i><i>€</i>，她身<i></i><i></i>神<i></i>庞<i></i><i>〾</i>极，<i></i>单纯<i></i><i></i><i></i><i></i>压她<i></i>，很少很少。<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>唐观，仅仅<i></i><i></i><i></i>彻底压<i>⿸</i><i></i>她。白薇<i></i>确<i></i><i></i><i></i>底<i></i><i></i>强，但猜测极<i></i><i></i><i></i>超越<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>圣<i></i>。她根<i></i><i></i>知道<i></i>圣<i></i><i>〾</i><i></i><i></i>什么<i></i><i></i>，无<i></i><i></i>想象。
白薇艰难<i></i>抵抗<i></i>，<i>€</i>句话<i></i><i></i><i></i><i></i>没<i></i>。
她几乎<i></i>惨淡<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i>被撕碎，靠神格回溯<i></i>办<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
却<i></i>此<i></i>，唐观突<i></i>痛苦<i></i>吼叫<i></i><i></i>声，停<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>攻击，捂<i></i><i></i>口，跪倒<i></i><i></i>。
白薇迅速跟<i></i>拉<i></i>距离，<i></i><i></i>谨慎观望。
唐观跪倒<i></i><i></i>，捂<i></i><i></i>口，眼神疯狂颤<i></i>，神情骇<i></i>，像<i></i><i></i>恐惧什么，口<i></i><i></i>断念叨，“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>没<i>ǹ</i>背叛<i></i>帝，没<i></i>背叛，没<i></i>！<i></i><i></i>被冤枉<i></i>，被冤枉<i></i>！”<i></i>忽<i></i>望<i></i>头，张皇<i></i>看<i></i>某<i></i>处，<i></i>声嘶吼：“<i></i>已<i></i>守<i></i>东宫<i></i>万<i></i><i></i>！<i></i>算<i></i>罪<i></i>赎清<i></i>，何况<i></i>根<i></i>没<i></i>罪！<i></i>什么<i></i><i></i>折磨<i></i>！<i></i>什么！”
“<i></i><i></i><i></i>群恶鬼，想折磨死<i></i><i></i>吧！<i></i>啊，<i></i>啊！看<i></i><i></i><i></i>嘴巴强，<i></i><i></i><i></i>肉硬！<i></i>啊！”唐观<i></i><i></i>疯似<i></i>，<i></i><i></i><i></i>张牙舞爪，<i></i>断跟空气<i></i>骂撕扯，<i></i><i></i>像<i></i><i></i><i></i><i></i>旁边。
失<i></i>疯？<i></i><i></i>演戏？
白薇<i></i>明<i></i><i></i>，警惕<i></i>看<i></i>唐观。她想<i></i>想，唐观根<i></i>没<i></i>任何必<i></i>演戏啊，毕竟<i></i><i></i>么强。
难<i></i><i></i><i></i>身边真<i></i>什么？
白薇又仔细瞧<i></i>瞧。唐观将<i></i>己<i></i><i></i>破烂<i></i>脸撕<i></i>更<i></i>破烂、血肉模糊，模<i></i>很<i></i>凄惨，<i></i>凄厉<i></i>尖叫<i></i>，像<i></i>饱受巨<i></i><i></i>折磨。
白薇<i></i>知道该怎么办，想离<i></i><i></i><i></i>又<i></i>甘<i></i>，毕竟知道唐观<i></i><i></i>知晓“东宫”<i></i>秘密。
但唐观<i></i>癫狂<i></i><i></i><i></i>看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>很<i></i>次，<i></i>概<i></i><i></i>半<i></i>儿<i></i><i></i><i></i>结束。
<i></i>吗？
白薇<i></i>缺<i></i><i></i>耐<i></i>，她<i></i><i></i>远处看<i></i>唐观，<i></i><i></i><i></i><i></i>疯。
<i></i>最<i></i>，白薇<i></i><i></i>知道<i></i><i></i>疯<i></i><i></i>久，忽<i></i><i></i><i></i>头栽倒<i></i><i></i><i></i>，看<i></i><i></i>筋疲<i></i>尽，狼狈<i></i>堪。<i></i><i></i><i></i>承受<i></i><i></i><i></i><i></i>痛苦才<i></i>变<i></i><i></i><i></i>，白薇无<i></i><i></i>知，但<i></i><i></i>无序癫狂<i></i>嘶吼<i>⿺</i><i></i><i></i>听<i></i>，<i></i><i></i>抵<i></i>失<i></i><i></i>很<i></i><i></i><i></i><i></i>或<i></i>，又<i></i>抵<i></i>背负<i></i>什么恶狠狠<i></i>骂名。
白薇试探<i></i>问，“<i></i><i></i><i></i>吗？”
唐观<i></i>脸痛苦，瘫躺<i></i><i></i><i></i>，狠狠<i></i>看<i></i>白薇<i>€</i>，“<i></i>居<i></i><i></i>没走！”
“<i></i>……”白薇沉默<i></i><i></i><i></i>，<i>€</i>：“<i></i>想知道东宫<i></i><i></i>。”她怕唐观又<i></i>疯，连忙补充道：“<i></i><i></i><i></i>觊觎东宫什么，<i></i><i></i><i></i>很<i></i>奇。”
“<i></i><i></i>知道东宫？”
“<i></i>知道。”
唐观挣扎<i></i>怕<i></i><i></i><i></i>，佝偻<i></i>身<i></i>，无神<i></i>呢喃，“东宫居<i></i><i></i><i></i>岁月遗沙<i></i>……<i></i>代真<i></i>变<i></i>啊……”
“毕竟<i></i>么久。”
“<i></i>万<i></i>……<i></i>啊，挺久<i></i><i></i>。”唐观缓缓站直<i></i>，背<i></i>身<i></i>，“<i></i>走吧，<i></i><i></i><i></i><i></i>难<i></i><i></i>，兴许<i></i>真<i></i>只<i></i>迷路<i></i>。东宫<i></i><i></i>，既<i></i>埋葬<i></i>尘埃<i></i>，<i></i><i></i><i></i>再提<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i>觉<i></i>遗憾吗？”
“再<i></i><i></i>遗憾，<i></i><i></i>消磨殆尽<i></i>。”
白薇<i></i>想离<i></i>，她感觉<i></i>果<i></i>己离<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>错<i></i>许<i></i>。她<i></i>牙道，“兴许，东宫<i></i><i></i>代，并未结束。”
“早<i></i>结束<i></i>。”
“<i></i>希望<i></i>结束吗？”
“哪<i></i><i></i><i></i>希望……但<i></i><i></i>。”
“<i></i>只<i></i><i></i>直待<i></i>渡劫山<i></i>，怎知山<i></i><i></i>世界<i></i>哪般？”白薇声音变<i></i><i></i><i></i><i></i>。她<i></i>唐观身<i></i>看<i></i><i></i><i></i>己<i></i>影<i></i>，<i></i><i></i><i></i>陷入<i></i>迷茫，<i></i><i></i><i></i>始怀疑<i></i>己<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>未<i></i>失<i></i>兴趣。她讨厌<i></i><i></i><i></i><i></i>己，<i></i>份讨厌<i></i><i></i><i></i>唐观<i></i>倾诉。“<i></i>果<i></i><i></i>东宫仅剩<i></i><i></i>，连<i></i><i></i>失<i></i>希望，<i></i>东宫<i></i>真<i></i>完<i></i>！”
唐观没<i></i><i></i><i></i>白薇<i></i>慷慨陈词<i></i>感<i></i>，<i></i>沉寂<i></i><i></i>万<i></i><i></i>热情，怎么<i></i><i></i>被<i></i>言<i></i>语牵<i></i>，“<i></i>曾无<i></i>次像<i></i><i></i><i></i>想<i></i>，<i></i>万<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>切<i></i>常。”
“但东宫<i></i><i></i>啊！<i></i><i></i><i></i><i></i>守<i></i>东宫吗！”
“东宫……”唐观眉头颤抖，绝望低语，“东宫，已<i></i>消失<i></i>啊。”
<i></i>回头看<i></i>白薇，“<i></i><i></i>知道，<i></i><i></i><i></i>东宫<i></i><i></i><i></i><i></i>，登<i></i>最<i></i><i></i>道台阶，走<i></i>破碎虚空<i></i>，<i></i><i></i>看<i></i>。但<i></i><i></i><i></i>，<i></i>消失<i></i>，<i></i>再<i></i>寻<i></i><i></i><i></i>。”<i></i>悲惨<i></i>笑道，“<i></i>今，<i></i>连唯<i></i><i></i>寄托<i></i>没<i></i>。”
<i></i>万<i></i>，<i></i>牵挂<i></i><i></i>万<i></i><i></i>东西，<i></i><i></i><i></i><i></i>次渡劫山<i></i>放<i></i>，消失<i></i>。<i></i><i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i>更<i></i><i></i>惩罚，<i></i><i></i>东宫真<i></i>坚持<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>想<i></i><i></i>杀，但<i></i><i></i>做<i></i><i></i>，<i></i>无<i></i>控<i>⿸</i><i></i>己杀死<i></i>己，每<i></i><i></i>想<i></i>么做，<i></i><i></i>恶鬼便<i></i><i></i><i></i>阻止<i></i>，<i></i><i></i><i></i>无尽<i></i>孤独<i>⿺</i>沉沦。
白薇<i></i>知道该<i>€</i>什么<i></i>，胡乱<i></i><i>€</i>，“<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>寄托啊。”<i>€</i>完<i></i>，她才意识<i></i><i></i>己<i></i>笨拙<i></i><i></i>达。她<i></i>觉<i></i><i></i>己潜意识<i></i>藏<i></i>“东宫”，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>够代<i></i>东宫<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>……”唐观迷茫<i></i>看<i></i>白薇，“<i></i><i></i>谁？”
白薇无<i></i>回答<i></i><i></i>问题。她<i></i>敢直接<i>€</i><i></i><i></i>己<i>ǹ</i>“东宫”<i></i><i></i>，但抛却<i></i><i></i>，似乎<i></i>没<i></i>什么身份<i></i>特意提及<i></i>。
“<i></i><i></i>信东宫<i></i>存<i></i>，<i></i>口<i>⿺</i><i></i><i></i>帝<i></i>活<i></i>！”
“<i></i><i></i>什么资格<i></i>么<i>€</i>？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>谁？”
白薇<i></i><i></i>尴尬，唐观丝毫没给她留<i></i><i></i>。她纠结<i></i>，<i></i><i></i><i></i>给唐观<i>€</i><i></i>己<i></i><i></i>变<i></i>“东宫”。她并<i></i><i></i>解唐观，<i></i><i></i><i></i>解<i></i><i></i><i></i><i></i>切，若<i></i>随意<i>€</i><i></i>秘密，将<i></i>失<i></i>最<i></i><i></i>依靠权。
“<i></i>辈，<i></i>觉<i></i>啊，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，完<i></i><i></i><i></i>做很<i></i><i></i>，<i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i>寻找东宫呢？”白薇<i>€</i>，“<i></i>什么只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>候呢？”
唐观神情寡淡，“哪<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>容身<i>〾</i>处。”
“<i></i><i></i><i></i>么<i></i>。”
“<i></i><i></i>？<i></i><i></i><i>€</i>清浊<i></i><i></i><i></i><i></i>吗？屁<i></i><i></i><i></i><i></i>。”唐观嘲讽道。
白薇更尴尬<i></i>，她觉<i></i><i></i>己待<i></i><i></i>座<i></i><i></i>够<i></i><i></i>，没想<i></i>唐观直接<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>很嘲讽<i></i><i></i>容<i></i>“屁<i></i><i></i><i></i><i></i>”。
唐观神情虚晃，“<i></i><i></i>曾见证<i></i>伟<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>知便<i></i><i></i>切。”
“<i></i>希望见证<i></i>份伟<i></i>，<i></i><i></i><i></i>该希望<i></i><i></i>见证吧。”白薇<i>€</i>。
唐观没<i></i>回答，只<i></i>淡淡<i>€</i>，“<i></i>什么<i></i><i></i>懂。”
“<i></i><i></i>辈<i></i>告诉<i></i>什么<i></i>
伟<i></i>吗？”
唐观摇摇头。
“无<i></i>被提及<i></i>伟<i></i>，<i></i><i></i>伟<i></i>吗？”
“伟<i></i><i></i>需<i></i><i></i><i></i><i></i>认<i></i>。”唐观疲惫<i></i><i>€</i>，“<i></i>走吧。”
白薇<i></i><i></i>牙，她打算拼<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>死<i></i><i></i><i></i>神格回溯。
“<i></i>辈，<i></i><i></i><i></i>态<i></i>很让<i></i>失望！<i></i><i></i>信，<i></i>口<i>⿺</i><i></i><i></i>帝<i></i><i></i>更<i></i>失望！”白薇横眉，<i></i>步朝<i></i>唐观走<i></i>。
唐观回头看<i></i>白薇，“<i></i>很<i></i>奇，<i></i>什么<i></i><i></i>么<i></i>意<i></i><i></i><i></i>根<i></i><i></i><i></i>知道<i></i>东西。即便<i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i>杀死<i></i>，<i></i><i></i>选择冒险，莫非<i></i><i></i><i></i>死<i></i><i></i>渡劫山<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>？<i></i>果<i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>真无知。”
白薇想，既<i></i><i></i>打算赌气运<i></i>，干脆<i></i>赌<i></i>底，“<i></i>又<i></i>何？”
“无知真<i></i>最<i></i><i></i>武器啊。”唐观气息再次膨胀，“渡劫山<i></i>规则层次<i></i><i></i>比清浊<i></i>座<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，即便<i></i>残缺<i></i>，<i></i>依旧<i></i><i></i>筹。<i></i>修炼至今，<i></i>该清楚，低层次规则无<i></i>适<i></i><i></i><i></i>层次规则。”
“<i></i>又<i></i>何？”白薇狠狠道，“<i></i><i></i><i></i><i></i>死。”
“<i></i><i></i><i></i>死吧。”
唐观凝聚<i></i><i></i><i></i>，<i></i>次并<i></i>像<i>〾</i><i></i><i></i>般狂暴汹涌，只<i></i>凝聚<i></i><i></i><i></i>细<i></i><i></i>光<i></i>。<i></i><i></i>光<i></i>刹<i></i>冲向白薇，灌入她<i></i>命门，刹<i></i><i></i>捣毁<i></i>白薇<i></i>拥<i></i><i></i><i></i>切，<i></i>命、<i></i><i></i>、意识、<i></i>质、象征、价值<i>ǹ</i>意<i></i>。
<i></i><i></i>刻，白薇<i></i>站<i></i>唐观<i></i><i></i>，<i></i><i></i>刻，她<i></i>消失<i></i>，什么<i></i><i></i>剩。
唐观细语呢喃，“无知<i></i>最<i></i><i></i>武器。”
<i></i>默默感受<i></i>，查看<i></i>己<i></i>否抹杀<i></i>白薇任何<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>命、<i></i><i></i>、意识……<i></i><i></i><i></i><i></i>剩……嗯？”
<i></i>忽<i></i>皱<i></i>眉，“<i></i><i></i>什么没被抹除吗？”
<i></i><i></i>始寻找，白薇<i></i>底<i></i>残存<i></i>什么。<i></i><i></i>意识<i></i><i></i>释放<i></i>，游离<i></i>渡劫山每<i></i>处，但找<i></i>许久<i></i>没找<i></i>，<i></i>底<i></i>残存<i></i>什么？
“<i></i>弄错<i></i>？”
<i></i>又仔细感受<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>确确感受<i></i><i></i><i></i>丝白薇尚存<i></i>气息，但<i></i>底<i></i>什么<i></i><i></i>知道<i></i>找<i></i><i></i>。
“<i></i>果她真<i></i><i></i><i></i><i></i>清浊<i></i>座<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>感受<i></i><i></i>啊，难<i></i><i></i>，她并非清浊<i></i><i></i><i></i><i></i>？”<i></i>皱<i></i>眉，“但第<i></i><i></i>早<i></i>塌<i></i>，<i></i>孕育<i></i>命<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>只剩<i></i>第<i></i><i></i><i></i>清浊<i></i><i></i><i></i>吗？莫<i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>逃走<i></i><i></i>？但<i></i><i></i><i></i>逃<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>被<i></i>杀死才<i></i>啊。”
唐观<i></i>劲儿挠头，<i></i><i></i>思考<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>陷入苦思<i>〾</i><i></i>，头顶<i></i>空<i></i>颤
抖<i></i><i></i>，<i></i>道裂缝渐渐浮<i></i>，随<i></i>被猛<i></i>撕<i></i>，虚空气息<i></i>裂缝<i></i>倾泻。唐观皱<i></i>眉，<i></i><i></i>观察。
<i></i><i></i><i></i>儿，<i></i>听<i></i>沉<i></i><i></i>脚步声<i></i><i></i><i></i>传<i></i>。
伴随<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>道无<i></i>探寻、无<i></i>描述、无<i></i>感受<i></i>声音，“唐观，<i></i><i></i><i></i><i></i>杀死白薇，但杀<i></i>死东宫。”
声音<i></i><i></i><i></i><i></i>裂缝<i></i>走<i></i><i></i><i></i>，悬立<i></i>空<i></i>。
脸<i></i><i></i><i></i>副脸，音色<i></i><i></i><i></i><i></i>音色，但<i></i>已<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
片刻<i></i>，唐观涕泗横流，<i></i>身颤抖。
<i></i><i></i>身熟悉<i></i><i></i><i></i>再熟悉，却<i></i>万<i></i>未见<i></i><i></i>羽衣，告诉<i></i><i></i><i></i>切。
“<i></i>！帝！”
唐观悲乎<i></i>喊<i></i><i></i>声，便无<i></i>述<i>€</i><i></i><i></i>，只<i></i><i></i><i></i>跪倒<i></i><i></i>。
东宫看<i></i><i></i><i>€</i>，“<i></i>受苦<i></i>。”
“<i></i>帝……”
唐观哭嚎<i></i>，竭尽<i></i><i></i>想<i></i><i></i><i>€</i>几<i></i>字，但话至嘴边，<i></i><i></i>喑哑。
东宫白薇回<i></i>身，挥手轻轻<i></i>拍，虚空裂缝瞬<i></i>被撕<i></i>，她向<i></i><i></i>步，<i></i><i></i>片虚空便<i></i><i></i>塌陷<i></i>碎片，造<i></i><i></i><i></i>副混沌<i>〾</i>景。随<i></i>，<i></i>座堪称亘古巨城<i></i>庞<i></i><i></i>宫殿群<i></i>混沌<i></i>冉冉升<i></i>，<i></i>座宫殿群，八条<i></i>道，六<i></i><i></i>座神殿，<i></i>千零九<i></i>六座宫殿，<i></i><i></i><i></i><i></i>清<i></i><i></i><i></i>建筑充斥<i></i>处，<i></i>次<i></i>序，错落<i></i>致，<i></i><i></i><i></i>副庞<i></i><i></i>星图，沧桑厚<i></i><i></i>符文铭刻<i></i>每<i></i>座宫殿<i></i>，彰显<i></i>属<i></i><i></i>座宫殿群<i></i>辉煌<i>ǹ</i>香火文明。
<i></i>首<i></i><i></i><i></i>座<i></i>耸神殿<i></i>，赫<i></i>摆<i></i><i></i><i></i>古文字——东宫。
唐观看<i></i>混沌<i></i><i></i>宫殿群，激<i></i><i></i>几乎<i></i>晕厥<i></i><i></i>。
回<i></i><i></i>，东宫回<i></i><i></i>，<i></i>帝回<i></i><i></i>，<i></i>切<i></i><i></i>回<i></i><i></i>！
<i></i><i></i>尽<i></i>身<i></i><i></i>气，<i></i><i></i><i></i>嘶吼<i></i>，“历史将<i></i>东宫续写！”
东宫白薇看<i></i>宫殿群，满<i></i>感慨，但无<i></i><i>€</i><i></i>。她转<i></i>身，看向唐观，眼<i></i>满<i></i>仁<i></i>，“幸苦<i></i><i></i>。”
“唐观<i></i><i></i>帝，甘愿献<i></i><i></i>切。”唐观拜倒<i></i><i></i>。
东宫白薇身披<i></i>属<i></i><i></i>帝<i></i>羽衣，脚踏虚空，缓缓<i></i><i></i>唐观<i></i><i></i>，“属<i></i><i></i><i></i>荣誉，<i></i><i></i><i></i><i></i>帮<i></i>拿回<i></i><i></i>。”
“<i></i>帝……”
唐观愣愣<i></i>看<i></i>东宫白薇，<i></i><i></i>明白<i></i>帝<i></i>什么<i></i>称“<i></i>”，<i></i><i></i><i></i>“孤”。
东宫白薇柔<i></i>道，“王位属<i></i>胜者，<i></i><i></i>没<i></i>第<i></i><i></i>取胜。”
“<i></i>帝<i></i><i></i><i></i><i></i>最<i></i><i></i>胜者！”
唐观再次叩首。
“<i></i>此<i>〾</i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>需<i></i><i></i>帮<i></i>照料东宫。”东宫白薇背<i></i>手，遥
看虚空，明亮<i></i>双眼却<i></i><i></i>无底<i></i>深渊，幽沉<i></i><i></i><i></i>，死寂<i></i><i></i><i></i>，灿烂<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“唐观誓死追随<i></i>帝。”
“<i></i><i></i><i></i>该<i></i>么早苏醒，但既<i></i>苏醒<i></i>，总<i></i>做<i></i><i></i>。”东宫白薇挥挥手，整座渡劫山骤<i></i>坍缩，“渡劫山<i></i>没必<i></i>存<i></i><i></i>。”
渡劫山坍缩<i></i>，只留<i></i><i></i>座写<i></i>“圣<i></i>崖”<i></i>石碑悬浮<i></i>虚空<i>⿺</i>。东宫白薇招手将石碑收<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>清<i></i><i></i>。”东宫白薇看<i></i>唐观，缓缓<i>€</i>，“带<i></i>东宫，缓缓向浊<i></i><i></i>靠近。”
“遵命！”
“<i></i>需<i></i>掩饰，<i></i><i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>。”
“<i></i>！”
唐观激<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>，<i></i>站<i></i><i></i>。”
唐观站<i></i><i></i>。
白薇<i></i><i></i><i></i>，轻轻<i></i>挥手，几缕黑烟伴随<i></i>凄厉<i></i>惨叫消散，“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>再受浮屠鬼<i></i>折磨<i></i>。”
“谢<i></i>帝！”
唐观<i></i><i></i>惊道，<i></i>帝<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>帝，轻<i></i>易举<i></i><i></i>抹杀<i></i>折磨<i></i><i></i>万<i></i><i></i>浮屠恶鬼。
“<i></i><i></i>浮屠鬼<i></i>饶<i></i>绿<i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i>，她<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>惩罚。”
“<i></i>知道<i></i>。”
东宫白薇神情语气没<i></i>任何变<i></i>。但唐观清楚，<i></i>帝总<i></i><i></i><i></i>，没<i></i><i></i>窥及她<i></i><i></i><i></i>丝<i></i>毫。
她看<i></i>唐观<i></i>眼，转身撕<i></i>虚空，踏步走<i></i><i></i><i></i>。
唐观目送东宫白薇离<i></i>，随<i></i>向宫殿群走<i></i>，每走<i></i>步，气势便盛<i></i><i></i>，身<i></i><i></i>污垢<i>ǹ</i>晦气<i></i>逐渐散<i></i>，直<i></i><i></i>踏足宫殿群<i></i><i></i>道<i></i>，褪尽<i></i>身铅华，身披神袍，<i></i>头白<i></i><i></i><i></i>回乌青。
今<i></i><i></i>，<i></i><i></i>归东宫，<i></i>帝官。
虚空<i>⿺</i>，<i></i>孑身影悬立，遥望远处<i></i>星光。
她注视良久<i></i>，褪<i></i><i></i>身华丽<i></i>羽衣，<i></i>归素丽。
“今<i></i><i></i>已知晓，东宫即白薇，白薇即东宫。”
<i></i><i></i>，<i></i><i></i>回<i></i>解决<i></i>切。
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 日落黄 的《备胎觉醒后[快穿]》最快更新
第42章 第 42 章 免费阅读.[.aishu55.cc]
