第27章 第二十七章
作品:《从古代吃瓜到现代》 《<i></i>古代吃瓜<i></i><i></i>代》最<i></i>章节 第27章 第<i></i><i></i>七章
568、
皇帝打<i></i>奏折匣<i></i>，拿<i></i>折<i></i>，翻<i></i>细看，眸<i></i>便倏<i></i>眯紧。
“传明安！”
皇帝<i></i>厉声<i></i>养<i></i>殿<i></i>回荡，<i></i>头曹<i></i>喜听见<i></i>，急忙“嗻”<i></i><i></i>声，<i></i>便赶紧<i></i>传。
禧恩功<i></i>告退，走<i></i>养<i></i>殿<i></i>，唇角轻轻勾<i></i>。
<i></i>巧月桂回储秀宫拿东西，回<i></i><i></i>碰<i></i>。
<i></i><i></i>养<i></i>殿<i></i><i></i>界儿，月桂原<i></i>想躲<i></i>，倒<i></i>禧恩<i></i>抬眸<i></i>瞧见<i></i>月桂，忙站<i></i>，<i></i>手<i></i>身旁垂<i></i>，恭恭敬敬给月桂问安。
倒将月桂<i></i>给吓<i></i><i></i>跳，赶紧回礼，“禧<i></i>爷<i></i>皇<i></i>宗<i></i>，奴才哪儿敢。”
禧恩含笑<i></i>头，“<i></i>劳烦您代<i></i>请皇<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>安。”
月桂便<i></i><i></i>头，“您放<i></i>，<i></i><i></i>回<i></i><i></i>转达。”
.
<i></i><i></i><i></i>许久，明安终<i></i><i></i><i></i><i></i>皇<i></i>召见<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>雀跃！
<i></i><i></i>知道，便<i></i>旁<i></i><i></i>儿皇<i></i><i></i>肯见<i></i>，连永<i></i>河坝<i></i><i></i><i></i>儿<i></i><i></i><i></i>例<i></i>，但<i></i><i></i><i></i>儿毕竟涉及皇<i></i><i>〾</i>父，皇<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>漠<i></i><i></i><i></i>，<i></i>便终究召见<i></i><i></i>！
<i></i><i></i>路<i></i>景运门<i></i><i></i>，路<i></i><i></i>劲儿憋<i></i>乐。<i></i>养<i></i>门<i></i><i></i><i></i>候<i></i>忍<i></i>住掐<i></i>己<i></i>腿，暗暗提醒<i></i>己，“再怎么<i></i>兴，<i></i><i></i>憋<i></i>，别<i></i>皇<i></i><i></i><i></i>露<i></i>笑模<i></i>儿<i></i>才<i></i>！终究，<i></i><i></i>几条<i></i>命呢……”
明安<i></i><i></i><i></i>拜垫<i></i>双膝跪倒，请皇<i></i><i></i>安。
<i></i>没<i></i><i></i>抬头<i>€</i>话，冷<i></i>丁头<i></i><i></i>阵冷风，竟<i></i>皇<i></i>将<i></i><i></i>折<i></i>照<i></i><i></i>头<i></i>给掷<i></i><i></i><i></i>！<i></i>吓<i></i>赶忙缩脖儿躲闪，<i></i>幸皇<i></i>手<i></i><i></i>准头，<i></i>折<i></i><i></i>摔<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>砖<i></i>。
“拥挤踩踏致死男妇<i></i>余<i></i>，<i></i>怎只认<i></i>马甲常洪<i></i><i></i>？<i></i>余<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>何身份，<i></i>折<i></i><i></i>怎<i></i><i></i>字<i></i>没<i></i>提及？！”
明安<i>〾</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>防备算<i></i><i></i>没<i></i><i></i>，皇<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>将<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>窃喜<i></i>给打回<i></i><i></i>。<i></i><i></i>紧张<i></i><i></i>始收缩，额角<i></i>隐隐渗<i></i><i></i>冷汗<i></i>。
皇<i></i>问<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>：<i></i><i></i>急<i></i>写折<i></i>，想<i></i><i></i>恭阿拉<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>，先让皇<i></i><i></i><i></i>罪，故此哪儿<i></i>顾<i></i><i></i>具<i></i>查清<i></i>死<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>谁啊。
<i></i>马甲<i></i><i></i><i></i><i></i>兵<i></i>，门<i></i><i></i>官兵倒认识，故此<i></i><i></i>只将马甲常洪<i></i><i></i>名字写<i></i>，<i></i>算“撑门<i></i>”<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>皇<i></i><i></i><i></i>儿<i>€</i><i></i>情，<i></i>便想<i></i>想，缓缓道，“奴才<i></i>觉<i></i>马甲乃<i></i><i></i><i></i><i></i>差，<i></i><i></i>先明确<i></i>身份。至<i></i><i></i>余<i></i><i></i><i></i>么，<i></i><i></i><i></i>
城<i></i>灾<i></i>……”
古往今<i></i><i></i>灾<i>〾</i><i></i>，哪朝哪代没<i></i><i></i><i></i>抢米<i></i>死<i></i>灾<i></i>啊？<i></i><i></i>几<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i>抢米<i></i><i></i>顾<i></i>切，<i></i>听号令<i></i>，死<i></i>又<i></i>怪谁呢？
皇帝猛<i></i><i></i>拍炕桌，“<i></i>胆明安！<i></i><i></i>眼<i></i>，灾<i></i><i></i><i></i>命便<i></i><i></i><i></i>命？！难道<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>命，<i></i>比<i></i><i></i>常洪<i></i><i></i><i></i>贵<i></i>？”
明安吓<i></i><i></i>哆嗦，赶忙碰头谢罪，“奴才<i></i><i></i><i></i><i></i>意思……奴才<i></i><i>€</i>，<i></i><i></i>灾<i></i><i></i><i></i>流离失<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>便细查<i></i><i></i><i></i>身份，唯<i></i>马甲常洪身份明白，故此奴才<i></i>奏折<i>⿺</i>才只提及常洪<i></i><i></i>……<i></i>余<i></i><i></i>，奴才已<i></i>派左翼尉岐山<i></i>查<i></i>，最迟明<i></i>，<i></i>，<i></i>今晚<i></i><i></i>查明<i></i>！”
皇帝<i></i>牙盯<i></i>明安，“<i></i>身<i></i>步军统领衙门提督，此<i></i>尚未查<i></i>眉目<i></i>，<i></i><i></i><i></i>急<i></i>贸<i></i><i></i>奏！<i></i><i></i>急<i></i><i></i>什么？<i></i><i></i>急<i></i>想让朕<i></i>此<i></i><i></i>紧<i></i><i></i><i></i><i></i>召见<i></i>，<i></i><i></i><i></i>？<i></i>，明安，<i></i>此<i></i>果<i></i><i></i>愿<i></i>！”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>朕<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>奏<i></i>，<i></i><i></i>给朕奏明什么？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>知道<i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i>，叫朕<i></i>知道此<i></i>究竟<i></i>怎么回<i></i>！”
明安转<i></i>转脖<i></i>，“回皇<i></i><i></i>话，此<i></i>，此<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>朝阳门<i></i>放米，灾<i></i><i></i>顾<i></i>切涌<i></i>城门抢米，至黄昏该<i></i>闭城门<i>〾</i><i></i>依旧<i></i>肯按<i></i><i></i>城，只希冀<i></i>更<i></i>抢<i></i>米<i></i>。”
“<i></i><i></i>朝阳门历<i></i><i></i><i></i>米车<i></i><i></i>，<i></i><i></i>灾<i></i><i>ǹ</i>米车抢道，<i></i><i></i>灾<i></i><i></i>守规矩；再者朝阳门<i></i>官兵竟没看<i></i>住<i></i><i></i>，才<i></i><i></i>此……”
“<i></i>住口！”皇帝缓缓攥紧<i></i>拳头，“既<i></i><i></i>尚未查清，<i></i>奏折朕便掷<i></i>予<i></i>，回<i></i>详查再具奏！”
明安只<i></i>灰头土脸<i></i>告退<i></i><i></i>。
皇帝深吸口气，压住火气，吩咐叫将此<i></i>交予刑<i></i><i></i>议。
.
皇帝傍晚回<i></i><i></i>殿，尚且怒气未消。
廿廿<i></i><i></i><i></i>门口迎<i></i>，见皇<i></i>走<i></i><i></i>，便双手伸<i></i><i></i>握住皇<i></i><i></i>手<i></i>，“皇<i></i>今儿<i></i><i></i><i></i>谁<i></i>气呀？老远走<i></i><i></i>，<i></i><i></i>瞧见皇<i></i><i></i>身边儿周围<i></i><i></i>圈儿<i></i><i></i>氤氤氲氲<i></i>气儿。”
“或者<i></i><i></i>瞧错<i></i>，皇<i></i><i></i><i></i><i></i>气<i></i>，皇<i></i>身边<i></i><i></i>圈儿气儿，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i>〾</i>气，该<i></i>紫色儿<i></i>吧？”
皇帝无奈<i></i>掐<i></i>廿廿鼻尖儿<i></i><i></i>，“……<i></i><i></i>被气<i></i><i></i>，<i></i><i></i>被<i></i><i></i>明安给气<i></i><i></i>！”
廿廿微微扬眉，随即便<i></i>缓缓垂首<i></i>笑，“哟，<i></i>倒<i></i><i></i>鲜<i></i>。皇<i></i><i></i>像每<i></i>月<i></i><i></i><i></i><i></i>么<i></i><i></i>回。<i></i>明安<i></i><i></i>知道何德何<i></i>，竟<i></i><i></i>么<i></i><i></i>造<i></i>，每<i></i>月<i></i><i></i>叫皇<i></i>专<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>儿气<i></i><i></i>几回。”
皇
帝听<i></i><i></i><i></i><i></i>牙，“<i></i><i></i><i></i>！”
廿廿<i></i><i></i>伺候皇<i></i>换<i></i><i></i>衣裳<i></i>，皇帝<i></i>伸双手，兀<i></i>恨意未消，“<i></i><i></i>真<i></i>造<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>凭<i></i><i></i><i></i><i></i>继<i></i>，凭什么承继<i></i>丰升额<i></i>爵位<i></i>！”
廿廿轻叹<i></i>声，“<i></i><i></i>丰升额常<i></i>身<i></i>兵营<i></i>，故此竟留<i></i><i></i>嗣<i></i>……”
将<i></i>衣裳放<i></i>，“<i></i><i></i>，布彦达赉<i></i><i></i>溘逝<i></i>突<i></i>，终究<i></i>早<i></i><i></i>儿。布彦达赉虽<i></i><i></i>敬敏，<i></i>惜<i></i>今<i></i>纪尚幼，<i></i><i></i>承继布彦达赉<i></i>差<i></i>。”
“皇<i></i><i></i><i></i>看<i></i><i></i>明安<i></i><i></i>，皇<i></i><i></i>顾念<i></i>丰升额<i>ǹ</i>布彦达赉<i></i><i></i><i></i>功绩。<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>母<i></i>祖<i></i><i></i>功勋<i></i>……”
皇帝深深叹口气，却<i></i>伸手<i></i><i></i>握住廿廿<i></i>，“……<i></i><i></i><i></i>啊。<i></i><i></i>歹<i></i>果毅公，<i></i><i></i>母<i></i><i></i><i></i>宗公爷。”
廿廿将皇<i></i>双手放<i></i>，顺势钻入皇<i></i>怀<i>⿺</i>，伸手<i></i>将皇<i></i>腰际搂紧，“<i></i><i></i><i></i>跟皇<i></i><i>€</i><i></i>么，<i></i>跟<i></i><i></i><i></i><i></i>远房<i></i><i></i>戚，皇<i></i><i></i>必<i></i><i></i><i></i><i></i>宽宥<i></i><i></i>。”
皇帝伸手轻<i></i>廿廿脸庞，“……只<i></i>惜<i></i>阿玛<i></i>仕途<i>〾</i><i></i><i></i>并<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>哥又身故<i></i>早<i></i><i></i>，<i></i><i></i>弟、<i></i>弟<i></i>今<i></i><i></i>轻<i></i><i></i>。”
廿廿含笑摇头，“<i></i>却觉<i></i><i></i><i></i>甚<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>戚，<i></i><i></i>该<i></i>朝<i>⿺</i>承担<i></i>职，<i></i>恨<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>远朝堂才<i></i>呢。”
“皇<i></i>懂<i></i>阿玛……<i></i>阿玛<i></i><i></i><i></i>啊，<i></i><i></i>散淡豁达，最<i></i>看淡功名利禄<i></i><i></i>。再者<i></i>终究<i></i>仕晚，<i></i>官场<i>〾</i>道毫<i></i>谙熟，<i></i>便<i></i>未必<i></i>将差<i></i><i></i>办<i></i><i></i>……<i></i><i></i>皇<i></i>却<i></i><i></i>信<i></i><i></i>，竟将左翼总兵<i></i><i></i><i></i>紧<i></i>差<i></i>交给<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>皇<i></i><i></i>恩典，<i></i><i></i><i></i>却<i></i>知道<i></i>阿玛<i></i>真颇<i></i><i></i>未必<i></i>吃<i></i>消。”
“<i></i>倒盼<i></i>皇<i></i><i></i>早<i></i>找<i></i>更<i></i>适<i></i><i></i>选，替代<i></i><i></i>阿玛<i></i>，<i></i>叫<i></i><i></i>安安稳稳<i></i><i></i>舒<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>必办差，只<i></i><i></i><i></i>喝喝<i></i>酒，<i>ǹ</i>故<i></i><i></i>团聚盘桓，<i></i>才<i></i><i></i>最<i></i><i></i>活<i></i>儿。”
皇帝轻轻闭<i></i>眼，“<i></i>知道，<i></i><i></i>今<i></i>则<i></i>让<i></i>勉<i></i><i></i>难<i></i>。<i></i>朝堂<i></i><i></i>，原<i></i>便<i></i><i></i><i></i>漩涡，便<i></i><i></i>再洁身<i></i><i></i>，<i></i>难免被席卷<i></i>入，无辜波及。”
廿廿便<i></i><i></i>头，“<i></i>阿玛既<i>ǹ</i>明安<i></i><i></i><i></i><i></i>衙门<i></i>办<i></i>，又<i></i>明安<i></i>副手，故此既<i></i>明安<i></i>错，<i></i>阿玛便<i></i>责无旁贷。”
廿廿仰头凝视皇帝，“<i></i>瞧<i></i><i></i><i></i>，皇<i></i>颇<i></i><i></i>难……若<i></i><i></i>儿<i>ǹ</i><i></i>阿玛<i></i><i></i>，皇<i></i>便<i></i>必<i></i>难。皇<i></i>尽管记<i></i><i></i><i></i>才<i></i>话，若<i></i>叫<i></i>阿玛卸<i></i>差<i></i>，回<i></i>安安稳稳<i></i><i></i><i></i>承恩侯，<i></i><i></i>倒<i></i><i></i>更希望<i></i>……”
皇帝揽住廿廿<i></i>头，掌<i></i><i></i>她<i></i>顶摩挲，“<i></i><i></i>，爷偏<i></i><i></i>
遂<i></i><i></i>愿呢。<i></i>阿玛<i></i><i></i><i></i>虽并<i></i>谙熟官场<i>〾</i>道，<i></i><i></i><i></i>却<i></i>爷最<i></i>信<i></i><i></i><i></i>啊……<i></i><i></i>需<i></i><i></i>什么<i></i>头六臂<i></i><i></i><i></i>，<i></i>只需<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>身父<i></i>，<i></i><i></i>够<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，爷<i></i>知道<i></i><i></i><i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
廿廿<i></i>皇帝怀<i>⿺</i>轻轻闭<i></i>眼睛，“……<i></i><i></i>皇<i></i><i></i><i></i><i></i>句话，<i></i><i></i>阿玛<i></i>便<i></i><i></i>枉<i></i>朝堂<i></i><i></i><i></i>场<i></i>。”
.
禧恩<i></i>班回<i></i><i></i>，见门口<i></i>拴马石<i></i>拴<i></i>匹枣红马，便笑<i></i>，疾步匆匆<i></i>往<i></i>走。竟<i></i><i></i>往<i></i><i></i>己<i></i>跨院儿<i></i><i></i>，<i></i><i></i>直接冲<i></i>老睿<i></i>王福晋<i></i><i></i>房<i></i><i></i>。
“<i></i>爷，<i></i>换<i></i>衣裳再<i></i>给老福晋请安么？”<i></i>身边儿伺候<i></i>太监广晟跟<i></i><i></i>头直喊。
禧恩素<i></i><i></i>最<i></i>干净<i></i>，<i></i>门换衣裳<i></i><i></i>洗漱<i></i>才肯<i></i>给老福晋请安，<i></i><i></i>今儿<i></i>带<i></i><i></i>身<i></i>尘土<i></i>汗呢，<i></i><i></i>往<i></i>走<i></i>！
禧恩脚步<i></i>停，只<i></i>回眸冲<i></i>广晟笑笑道，“<i></i><i></i>冬<i></i><i></i>，便<i></i>微微见汗<i></i><i></i>打紧。身<i></i><i></i>尘土，<i></i><i></i>门口儿拍打拍打<i></i><i></i>掉<i></i>，<i></i>打紧<i></i>。”
见禧恩回<i></i>，老福晋门<i></i><i></i><i></i><i></i>女<i></i><i></i>便<i></i>笑<i></i>请安。禧恩特<i></i><i></i>棉门帘<i></i><i></i>头站住，做侧耳倾听状，含笑问，“<i></i><i></i>客？<i></i>听<i></i><i></i>头倒热闹。”
几<i></i>女<i></i><i></i>笑，“<i>€</i><i></i>客<i></i><i></i>，<i>€</i><i></i><i></i>客<i></i><i></i>才<i></i><i></i>头<i></i>！——<i></i><i></i>爷福晋<i></i><i></i>呢！”
<i></i><i></i>祗若<i></i><i></i>。
虽<i></i>皇<i></i>已<i></i>指<i></i>婚，名<i></i>已<i></i>，但<i></i><i></i><i></i>老睿<i></i>王淳颖薨逝<i></i><i></i>满周<i></i>，故此<i></i><i></i>宜早早完婚。祗若<i>ǹ</i>端恩<i></i><i></i>，<i></i>便<i></i>未婚夫妻<i></i>身份，待<i></i>期呢。
祗若懂<i></i>，恭阿拉<i></i>总提醒<i></i>，每隔<i></i>五<i></i><i></i>叫祗若<i></i>睿<i></i>王府<i></i>边儿<i></i>给老福晋请<i></i>安，<i></i>尽<i></i>妇<i>〾</i>孝。
祗若颇<i></i>男儿气概，故此<i></i><i></i>常故意穿<i></i>男装，并<i></i>坐轿，<i></i>己骑马<i></i>。
禧恩挑挑眉，“原<i></i><i></i>若妹妹<i></i><i></i>。”
门<i></i><i></i><i></i><i></i>女<i></i>便<i></i>笑，“<i></i>爷真<i></i>守礼，<i></i><i></i>今连王爷、<i></i>爷<i></i>直接叫‘<i></i>弟妹’<i></i>，偏只<i></i>爷<i></i><i></i>肯改口。<i></i><i></i><i></i>皇<i></i>金口玉言指<i></i>婚，谁<i></i><i></i>给改<i></i><i></i>怎<i></i>？”
<i></i><i></i>女<i></i><i></i>口<i>⿺</i><i></i>“王爷”，便已<i></i>淳颖长<i></i>宝恩，今<i></i><i></i>月<i></i>已<i></i>袭<i></i>睿<i></i>王<i></i>爵位<i></i>。
禧恩脸<i></i><i></i>笑容却缓缓沉<i></i><i></i><i></i>，“皇<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>取笑<i></i>？”
几<i></i>女<i></i>看情<i></i><i></i><i></i>，赶紧<i></i>收<i></i>笑谑，向禧恩<i></i>礼赔罪，“奴才<i></i>敢。”
禧恩<i></i><i></i>头，“<i></i><i></i>姑娘<i></i>难免脸儿薄，既<i></i>尚未<i></i>门儿，便叫<i></i><i></i>‘<i></i><i></i><i></i>’<i></i>叫<i></i>，必<i></i>
<i></i><i></i>意思<i></i>。<i></i><i></i><i></i>别再浑叫<i></i>。”
几<i></i>女<i></i>赶紧回答，“<i></i>依<i></i>爷<i></i>吩咐。”
禧恩<i></i>才<i></i><i></i>堆<i></i><i></i>笑，“烦劳几位姐姐<i></i>帮<i></i>通报<i></i>声儿。”
.
禧恩<i></i><i></i><i></i>，祗若已<i></i>脱鞋<i></i><i></i>炕，<i></i>跟老福晋房<i></i><i></i><i></i><i></i>女<i></i>玩儿<i></i>翻绳儿，瞧见<i></i>禧恩，便<i></i>边翻绳儿，<i></i>边冲<i></i><i></i>含笑示意。
果<i></i>穿<i></i>男装，满头长<i></i>散<i></i><i></i>，总<i></i><i></i>脑勺<i></i>，梳<i></i><i></i>根溜光<i></i>滑<i></i><i></i>辫<i></i>。<i></i>头顶却又<i></i>跟男<i></i>似<i></i>剃<i></i>，便更显<i></i>鬓角鸦青，长眉入鬓。
禧恩却仿佛并没看见，<i></i><i></i>往<i></i>先端端<i></i><i></i>给老福晋富察氏请安。
富察氏含笑道，“<i></i>今儿回<i></i><i></i>倒早。祗若<i></i><i></i>，<i></i>儿冷，<i></i>叫她<i></i>炕<i></i>暖<i></i><i></i>呢，<i></i><i></i>叫她拘礼<i></i>。<i></i><i></i>见见。”
<i></i>满<i></i><i></i><i></i>寒冷<i></i><i></i><i></i>，<i></i>火炕<i></i>原<i></i><i></i><i></i><i>⿺</i>最暖<i></i><i></i><i></i><i></i>，故此便<i></i>姑娘<i></i>脱鞋<i></i>炕<i></i>坐<i></i><i></i><i></i>算什么。
禧恩<i></i>才恍<i></i><i></i>悟<i></i>般，“原<i></i><i></i>若妹妹<i></i><i></i>！”<i></i>忙左右看看，“<i></i>弟呢，<i></i>没散<i></i>回<i></i>么？”
睿<i></i>王<i></i><i></i>阿哥禧恩<i></i>端恩<i></i><i></i>长<i></i>，今<i></i><i></i><i></i>侍卫<i></i>差<i></i>，<i></i><i></i><i></i>再<i></i><i></i>书房念书<i></i>，偏端恩<i></i><i></i>，尚未<i></i>差<i></i>，<i></i><i></i><i></i>依旧<i></i><i></i>书房<i></i>念书。
“<i></i>哥哥<i></i>！”<i></i>禧恩跟老福晋问完<i></i>安，祗若才扬声问<i></i>，顺便回答<i></i>端恩<i></i>问题，“……<i></i>端端知道<i></i>今儿<i></i>，早请<i></i><i></i>辰回<i></i><i></i>！<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>头灶火坑<i></i>，给<i></i>烤栗<i></i>呐！”
禧恩<i></i><i></i>怔住，竟已语结，<i></i>知道该<i>€</i>什么<i></i>。
老福晋便扭头冲祗若笑道，“瞧瞧，<i></i>竟将<i></i><i></i>哥给吓<i></i><i></i>。<i></i><i></i>哥<i></i><i></i>孩<i></i>啊，最<i></i>温文守礼<i></i><i></i>……”
祗若含笑道，“<i></i>明白，<i></i>哥哥<i></i>没见<i></i><i></i><i></i><i></i>儿穿<i></i>男装<i></i>格格，<i></i>没见<i></i><i></i><i></i><i></i>儿敢<i></i>唤爷<i></i>儿<i></i>吧！”
禧恩赶紧回神，尴尬<i></i>笑笑。
<i></i><i></i>旗<i></i><i></i><i></i>女孩儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>骑马射箭<i></i>，便<i></i><i></i><i></i>男装骑马<i></i><i></i><i></i>少见；至<i></i>支<i></i><i></i><i></i>爷<i></i>儿干<i></i>活儿，<i></i>算<i></i><i></i>口<i></i>情趣，<i></i>无<i></i>碍。
<i></i>只<i></i>没想<i></i>，<i></i>弟端恩<i></i><i></i><i></i><i></i>娇<i></i>惯养<i></i>，竟肯<i></i>灶坑烤栗<i></i>。
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 月息夏 的《从古代吃瓜到现代》最快更新
第27章 第二十七章 免费阅读.[.aishu55.cc]
