第86章 第八十六章
作品:《小户人家日常》 《<i></i>户<i></i><i></i><i></i>常》最<i></i>章节 第86章 第八<i></i>六章
<script>read2();“吃晚饭<i></i>吗？没<i></i><i></i>话，<i></i>煮<i></i>东西给<i></i>吃。”梁馨微<i>€</i>。
<i></i>煜琛<i></i>头，“<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>儿。<i></i>果无聊<i></i>打<i></i><i></i>视看。”
梁馨微边<i>€</i>边往厨房<i></i>，期<i></i>，她脱掉<i></i>套，随手扔<i></i>沙<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>！”
<i></i>煜琛突<i></i><i></i>声，神色紧张<i></i>朝她走<i></i><i></i>，抓<i></i>她<i></i>手，看<i></i>眼<i></i>醒目<i></i>纱布，“<i></i><i></i>怎么<i></i>？”
梁馨微抽回手，笑<i></i>笑，“<i></i><i></i><i></i>班<i></i><i></i>候<i></i><i></i><i></i>烫<i></i><i></i>。”
“怎么<i></i>么<i></i><i></i><i></i>？”<i></i>煜琛很<i></i><i></i>疼。
“<i></i><i></i><i></i>担<i></i>，<i></i>几<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
梁馨微怕<i></i><i></i>继续追问，赶紧打断道：“<i></i>快<i></i>客厅坐<i></i>，<i></i>准备晚饭。”
“<i></i>手<i></i>受伤<i></i>，<i></i>怎么准备晚饭？”<i></i>煜琛拉<i></i>她<i></i>沙<i></i>坐<i></i>，眸光直直<i></i>看<i></i>她眼<i></i>，嘴角牵<i></i><i></i>丝笑意，“晚饭<i></i><i></i>准备。”
“<i></i>？”梁馨微狐疑<i></i>打<i></i><i></i><i></i><i></i>眼，“<i></i><i></i>做饭？”
“<i></i><i></i>。”
<i></i>煜琛笑<i></i><i></i>，便转身朝厨房走<i></i>。
梁馨微回头，看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>身影走<i></i>厨房，<i></i>抹甜蜜<i></i>笑容<i></i>唇畔泛<i></i>。
八<i></i>左右，<i></i>补习班<i></i>安安回<i></i><i></i>。
<i></i>看<i></i><i></i>煜琛竟<i></i><i></i><i></i>，<i></i>兴<i></i><i></i>双眼睛亮晶晶<i></i>，脆<i></i><i></i><i></i>喊道：“<i></i>叔叔！”
“<i></i>洗手，马<i></i><i></i><i></i><i></i>吃饭<i></i>。”<i></i>煜琛<i></i>语气<i></i><i></i><i></i><i></i>像<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
安安欢快<i></i><i></i>头，“<i></i>。”
看<i></i>安安跑<i></i>洗手，梁馨微笑<i></i><i></i><i></i>煜琛道：“安安很喜欢<i></i>，<i></i><i></i>儿<i></i><i></i>肯<i></i>特别<i></i>兴。”
“<i></i>吗？”<i></i>煜琛抬眸看<i></i>她<i></i>眼，笑道：“<i></i><i></i><i></i><i></i>荣幸。”
<i></i><i></i>将近<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>煜琛准备<i></i><i></i>菜<i></i>汤。
西红柿炒蛋，红烧鱼，白灼菜<i></i>，<i></i><i></i><i></i>盆简单<i></i>紫菜蛋汤。
“<i></i>叔叔，您<i></i>做饭耶！”安安看<i></i>餐桌<i></i>色香味俱<i></i><i></i>菜，稚嫩<i></i><i></i>脸<i></i>除<i></i>惊讶，<i></i><i></i><i></i>丝崇拜。
“简单<i></i>菜<i></i><i></i><i></i>做<i></i>，复杂<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吃。”梁馨微拿<i></i>筷<i></i>，夹<i></i>块鱼肉放<i></i>嘴<i></i>，<i></i>即称赞道：“真<i></i><i></i>吃。”
“真<i></i>吗？”<i></i>煜琛认<i></i>她<i></i><i></i><i></i>安慰<i></i>己，才<i></i>么<i>€</i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>真<i></i>！”梁馨微<i></i><i></i><i></i><i></i>头。
“<i></i>吃<i></i><i></i>吃<i></i>。”
<i></i>煜琛将盛<i></i><i></i>饭<i></i>别放<i></i>她<i></i>安安<i></i><i></i><i></i>，“快吃饭吧。”
<i></i><i></i><i></i>坐<i></i><i></i>吃饭，<i></i>煜琛夹<i></i>块鱼肉放<i></i>安安碗<i></i>，“<i></i><i></i>长身<i></i>，<i></i>吃<i></i>。”
安安乖巧道：“谢谢<i></i>叔叔。”
“<i></i><i></i>谢。”
<i></i>煜琛<i></i>目光看向梁馨微，只见她盯<i></i><i></i>己，嘴唇微嘟，看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>满，剑眉<i></i>挑，问：“怎么<i></i>？”
“<i></i>呢？”梁馨微问。
<i></i>煜琛没明白她意思，眉头微蹙，''''嗯？''''
梁馨微<i></i>眼神示意<i></i>己<i></i>碗，“<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>煜琛恍<i></i><i></i>悟，笑<i></i><i></i><i></i>，揶揄道：“<i></i>怎么<i></i><i></i>孩<i></i>比？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>吧。”梁馨微将碗端<i></i><i></i>，<i></i>像<i></i><i></i>投食<i></i>猫咪<i></i><i></i>，脸<i></i>满<i></i>期待。
“给。”<i></i>煜琛夹<i></i><i></i>块鱼肉放<i></i>她碗<i></i>。
“谢谢。”
梁馨微立马<i></i>满意足<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>煜琛看<i></i>她<i></i>模<i></i>，笑<i></i><i></i>脸宠溺。
吃完饭，<i></i>煜琛<i></i><i></i><i></i>洗碗，被梁馨微阻止<i></i>，“<i></i><i></i>洗，<i></i>陪安安看<i></i>视<i></i>。”
“<i></i><i></i>手……”<i></i>煜琛看<i></i>眼她手<i></i>包<i></i><i></i>纱布，眉头锁<i></i>。
梁馨微转<i></i>转手臂，笑道：“<i></i>看，<i></i><i></i><i></i><i></i>没<i></i>，<i></i><i></i><i></i>担<i></i>。”
<i>€</i><i></i>，她推<i></i><i></i><i></i>客厅，<i></i><i></i>按<i></i>沙<i></i><i></i>，“乖乖坐<i></i><i></i><i></i>，<i></i>许<i></i>。”
随<i></i>，快步回<i></i>厨房，<i></i>手<i></i>始收拾<i></i>洗碗。
<i></i>煜琛回头看<i></i>厨房<i></i>忙碌<i></i>身影，嘴角缓缓<i></i>扬。
<i></i><i></i>奇怪<i></i>感觉涌<i></i><i></i><i></i>头。
<i></i><i></i><i></i>像<i></i><i></i><i></i><i></i>，身<i></i>妻<i></i><i></i>她<i></i>厨房忙碌，<i></i><i></i>则<i></i>客厅陪<i></i>孩<i></i>。
温馨<i></i>让<i></i><i></i><i></i>暖暖<i></i>。
“<i></i>叔叔。”
忽<i></i>响<i></i><i></i>声音将<i></i>煜琛飘远<i></i>思绪拉回，<i></i>转<i></i>头，<i></i><i></i>安安明亮干净<i></i>眼睛，<i></i><i></i>觉<i></i>扬<i></i>嘴角，“什么<i></i>？”
安安盯<i></i><i></i>看<i></i><i></i>儿，“<i></i>叔叔，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>妈妈结婚？”
“结婚？”<i></i>煜琛眉<i></i>轻轻皱<i></i><i></i>，“<i></i>什么<i></i>么问？”
“<i></i><i></i><i></i>想<i></i><i></i><i></i>爸爸。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>让<i></i>煜琛<i></i><i></i>意<i></i>，<i></i>抬手<i></i><i></i><i></i>安安<i></i>脑袋，问：“<i></i>什么想<i></i><i></i><i></i>爸爸？”
安安低<i></i>头，语气<i></i><i></i>落寞，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>爸爸，只<i></i><i></i>没<i></i>。鹏鹏<i></i>常笑话
<i></i>。”
闻言，<i></i>煜琛很<i></i><i></i>疼，<i></i>搂住安安<i></i>肩，柔声安慰，“别难受，<i></i><i></i><i></i><i></i>再笑话<i></i>，<i></i><i></i><i>€</i><i></i>己<i></i><i></i>爸爸。”
安安抬<i></i>头，眼神<i></i><i></i>茫<i></i>。
<i></i>煜琛笑，“<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i>爸爸。”
安安原<i></i><i></i><i></i>黯淡<i></i>眼睛，<i></i>听<i></i><i></i>话，慢慢变亮<i></i><i></i>，<i></i>跳<i></i>沙<i></i>，欢喜道：“<i></i>耶！<i></i><i></i>爸爸<i></i>，<i></i>爸爸<i></i>。”
看<i></i><i></i><i></i>兴<i></i><i></i><i></i>，<i></i>煜琛笑<i></i><i></i>声，俊朗<i></i>脸<i></i>满<i></i>宠溺。
听<i></i>声音<i></i>梁馨微，<i></i>厨房<i></i><i></i>，<i></i>脸<i></i>奇，“什么<i></i><i></i>么<i></i><i></i>？”
安安朝她跑<i></i><i></i>，仰<i></i>头看她，语气<i></i><i></i>激<i></i>道：“妈妈，<i></i><i></i>爸爸<i></i>。”
“什么？”梁馨微皱<i></i>眉。
“<i></i>叔叔<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>爸爸<i></i>。”安安指<i></i>客厅<i></i><i></i><i></i>煜琛<i>€</i>。
梁馨微<i></i><i></i>瞬<i></i>错愕，慢慢抬头朝<i></i>煜琛看<i></i>，清丽<i></i><i></i>脸<i></i>写满<i></i>敢<i></i>信。
<i></i>煜琛<i></i>身走<i></i>她<i></i><i></i>，将她<i></i><i></i>情看<i></i>眼<i></i>，轻笑<i></i>声，“<i></i>看<i></i><i></i>怎么呆呆<i></i>？”
梁馨微回<i></i>神，眉头紧紧皱<i></i>，“煜琛，<i></i>知道<i></i>己<i></i><i>€</i>什么吗？”
<i></i>怎么随随便便<i></i>孩<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>爸爸呢？
<i></i>知道<i></i>意味<i></i><i></i><i></i>承诺吗？
她<i></i>敢奢望<i></i>承诺！
<i></i>煜琛<i></i>头，“<i></i>知道。”
<i></i>低头<i></i>看安安，弯唇<i></i>笑，“<i></i><i></i><i></i><i></i>，安安<i></i>像<i></i><i></i><i></i>孩<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i>爸爸没<i></i>问题。”
“<i></i><i></i>……”梁馨微急<i></i>，她想让<i></i>别轻易<i>€</i><i></i><i></i>话，万<i></i>哪<i></i><i></i><i></i><i></i>手<i></i>，<i></i>安安<i></i><i></i>造<i></i>伤害。
看<i></i>她<i></i><i></i>思，<i></i>煜琛握住她<i></i>手，<i></i>指交缠，沉声<i>€</i><i></i>句：“<i></i>想照顾<i></i><i></i><i></i>辈<i></i>。”
()
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 辞叶宵 的《小户人家日常》最快更新
第86章 第八十六章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
