第81章 第 81 章
作品:《和离后我改嫁了竹马》 <i></i>官谦沉默<i></i><i></i>儿，才缓缓<i></i>口：“<i></i><i></i>，您知道<i></i>，<i></i>喜欢媛媛。”
老夫<i></i>蹙眉，“<i></i><i></i>呢？<i></i><i></i>破坏她<i></i>幸福，<i></i><i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i>喜欢<i></i>？”
<i></i><i></i>老夫<i></i><i></i>质问，<i></i>官谦选择<i></i>沉默。
老夫<i></i>看<i></i><i></i>，<i></i><i></i>虽<i></i><i></i><i></i><i></i>次<i></i>做<i></i>感<i></i><i></i>气，但转念想<i></i><i></i><i></i>媛媛<i></i>感情，又<i></i><i></i><i></i>忍。
她只<i></i>又叹<i></i>口气，“<i></i>谦，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>勉强。”
闻言，<i></i>官谦嘴角勾<i></i>几<i></i>讥诮，“<i></i><i></i>，您既<i></i>懂<i></i><i></i><i></i>道<i></i>，<i></i><i></i>什么<i></i><i></i><i></i>意媛媛<i></i>靳封臣结婚呢？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>媛媛喜欢<i></i><i></i>。”
<i>€</i><i></i><i></i><i></i>，老夫<i></i>摇头叹气，“<i></i>么<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>知道媛媛<i></i><i></i>，太<i></i>冷<i></i>。<i></i>只<i></i><i></i>靳封臣<i></i><i></i>，才<i></i>笑<i></i><i></i>么真<i></i>，<i></i>么幸福。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，靳封臣并<i></i><i></i>她。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>代<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>股无<i></i>感扑<i></i><i></i><i></i>，<i></i>官谦苦笑<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>伤害靳封臣<i></i>妻<i></i><i></i>孩<i></i>吗？难道您<i></i>觉<i></i><i></i><i></i>很<i></i>私，很<i></i><i></i>吗？”
<i></i>提<i></i><i></i><i></i>，老夫<i></i><i></i><i></i><i></i>像<i></i>堵<i></i>团棉花，很<i></i>难受。
<i></i><i></i>，她<i></i>觉<i></i><i></i>么做很<i></i>私，很<i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i>己孙女<i></i>幸福，她别无选择。
“<i></i><i></i>，您<i></i><i></i><i></i><i></i>纵容媛媛。”<i></i>官谦<i>€</i>。
老夫<i></i>垂<i></i>眼眸，摆<i></i>摆手示意<i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i></i>累<i></i>。”
<i></i>官谦知道她<i></i><i></i>选择<i></i>逃避。
“<i></i><i></i>，您<i></i><i></i><i></i>教育<i></i>，做<i></i><i></i>凭良<i></i>。”
<i>€</i>完<i></i>句，<i></i>官谦转身<i></i><i></i>。
老夫<i></i>叹<i></i>口气，她何尝<i></i>知道做<i></i><i></i>凭良<i></i>，但良<i></i><i></i>换<i></i>她孙女<i></i>幸福吗？
答案<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>么，她只<i></i>昧<i></i>良<i></i>。
……
走<i></i>老夫<i></i><i></i>房<i></i>，<i></i>官谦看见<i></i><i></i><i></i>官媛房门口准备离<i></i><i></i>靳封臣，脚步<i></i><i></i><i></i>顿。
“媛媛<i></i><i></i><i></i>肯<i></i>门？”
闻言，靳封臣看<i></i><i></i>，<i></i>头，“嗯。”
<i></i>官媛<i></i>锁<i></i>房门，任谁敲门<i></i>没<i></i>。
但莫名<i></i>，靳封臣更担<i></i><i></i><i></i><i></i>她，<i></i><i></i>江瑟瑟。
她<i></i>晕倒<i></i>。
<i></i><i></i>怎么<i></i><i></i>？
看<i></i>她被<i></i>煜琛抱<i></i>车送<i></i>医院，<i></i>竟<i></i>控<i>⿸</i><i></i>住<i></i>己，想<i></i><i></i><i></i><i></i>。
但<i></i><i></i>官老夫<i></i>命令<i></i>拦住<i></i><i></i>。
思及此，靳封臣薄唇轻启，“<i></i><i></i><i></i>
<div class="content" id="content1">
