第127章 第一百二十七章
作品:《妖痣》 《妖痣》最<i></i>章节 第127章 第<i></i>百<i></i><i></i>七章
“<i></i>？<i></i><i></i><i></i>什么<i></i>候呢？”靳母<i></i><i></i>叹<i></i>口气，“<i></i><i></i><i></i>爸倒<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>。”
靳父靳母最<i></i>疼<i></i><i></i><i></i>江瑟瑟。
江瑟瑟微微<i></i>笑，“爸，妈，<i></i><i></i><i></i><i></i>担<i></i><i></i>，<i></i>没<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>想办<i></i><i></i>封臣带回<i></i>。”靳母<i></i>想再<i></i>么拖<i></i><i></i>，她怕<i></i><i></i>候<i></i>儿<i></i><i></i>真<i></i>娶<i></i>别<i></i>女<i></i>。
“妈，办<i></i><i></i><i></i>回<i></i>再想。”靳封尧<i>€</i>。
“<i></i>，<i></i><i></i>回<i></i>想。”
靳母率先朝车<i></i>走<i></i>，江瑟瑟边走边回头看向别墅<i></i>楼。
靳封臣住<i></i>房<i></i><i></i>阳台，此刻<i></i><i></i><i></i>影<i></i>没<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>阵失落。
她转回头，<i></i>车。
车<i></i>启<i></i><i></i>走<i></i><i></i>候，靳封臣<i></i><i></i><i></i><i></i>阳台<i></i>。
<i></i>目送<i></i>车<i></i>离<i></i>，直至看<i></i><i></i><i></i>，<i></i>依<i></i>望<i></i>车<i></i>离<i></i><i></i><i></i>向，久久没<i></i>回屋。
……
<i></i>煜琛<i></i>江瑟瑟<i></i><i></i>送回<i></i><i></i>老宅<i></i>，<i></i>直接<i></i><i></i>公司。
宋青宛看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，探头往<i></i><i></i>身<i></i>看<i></i>看，疑惑<i></i>问：“<i></i>哥呢？”
“<i></i><i></i><i></i>官<i></i>。”靳封尧走<i></i><i></i>抱<i></i>她怀<i></i><i></i>孩<i></i>。
“怎么没<i></i><i></i>哥带回<i></i>？”宋青宛看向江瑟瑟，脸<i></i>写满<i></i><i></i>解。
“<i></i><i></i>愿离<i></i>。”江瑟瑟<i></i>嘲<i></i>笑<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i>乎<i></i><i></i><i></i>官媛<i></i><i></i><i></i>恩情，<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>嫂。”宋青宛<i></i>禁<i></i><i></i><i></i>疼她。
江瑟瑟轻轻摇头，“<i></i>真<i></i>没<i></i>，<i></i><i></i>担<i></i><i></i>。”
虽<i></i>她<i></i><i></i>么<i>€</i>，但<i></i>宋青宛<i></i><i></i>走<i></i><i></i>抱<i></i>抱她，“<i></i>哥<i></i><i></i>很快<i></i><i></i>回<i></i><i></i><i></i>身边。”
听<i></i>宋青宛安慰<i></i>话语，江瑟瑟<i></i>眼眶<i></i><i></i>觉<i></i>红<i></i>，浮<i></i><i></i>层薄薄<i></i><i></i>雾。
很快<i></i>底<i></i>什么<i></i>候？
<i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i>没底，但<i></i>期盼总比没期盼<i></i>。
江瑟瑟抿紧嘴，<i></i><i></i><i></i>眼泪逼<i></i>回<i></i>，挤<i></i><i></i>抹笑，<i>€</i>：“谢谢<i></i>，青宛。”
“<i></i>嫂，<i></i>果<i></i>需<i></i>封尧帮忙<i></i><i></i><i></i>，<i></i>尽管吩咐<i></i>。”宋青宛<i>€</i>。
“<i></i>。”江瑟瑟<i></i><i></i>头。
<i>€</i><i></i>回<i></i>想办<i></i>，但几<i></i><i></i>想<i></i>想<i></i>，<i></i><i></i>没想<i></i>什么<i></i>办<i></i>。
“爸，妈，<i></i><i></i><i></i><i></i>信封臣，<i></i><i></i><i></i>真<i></i>忘<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
江瑟瑟想，<i></i><i></i>唯<i></i><i></i>希望<i></i><i></i>封臣<i></i>己恢复记忆。
靳父赞<i></i><i></i><i></i>头，“
<div class="content" id="content1">
