第102章 第 102 章
作品:《折春茵》 《折春茵》最<i></i>章节 第102章 第 102 章
最<i></i><i></i>稻草被<i></i><i></i>埋<i></i>岸边<i></i>泥土，无尽<i></i>草包裹住斑斑<i></i><i></i>身，将她彻底拽紧溺死<i></i>深渊。双手再没<i></i><i></i>气攥紧，<i></i>黄书竹手<i>⿺</i>缓缓滑落，砸<i></i><i></i>腿<i>ǹ</i>膝盖<i></i>。
“<i></i><i></i>，<i></i>……<i></i>什么……”瑁瑁固执<i></i>，仍像<i>〾</i><i></i><i></i>姐姐<i></i><i></i>挣扎，<i></i>声嘶<i></i>竭<i></i>吼<i></i>：“她<i></i>画啊！她<i></i><i></i>苏慕春，<i></i><i></i><i></i>苏慕春<i></i><i></i><i></i>活<i></i><i></i><i></i><i></i>！<i></i><i></i><i></i><i></i>妖怪！”
<i></i><i></i>，<i></i><i></i>激<i></i><i></i>瑁瑁，<i></i><i></i>崩溃<i></i>斑斑，黄书竹却只<i></i>深呼吸<i></i>口，<i></i>缓<i></i><i></i>问：
“<i></i>又<i></i>何呢？”
师徒<i></i><i></i>目睹<i></i>黄书竹<i></i>执<i></i><i></i>未免唏嘘，难<i></i>想象<i></i>才<i></i>爽朗豁达<i></i>黄书竹，竟<i></i><i></i><i></i>此固执痴狂<i></i><i></i><i></i>。
黄书竹望<i></i><i></i>眼<i></i><i></i>，浅笑<i></i>：“此<i></i><i></i><i></i>，难道<i></i><i></i>妖吗？此<i></i><i></i>她，难道<i></i><i></i><i></i>吗？<i></i>跟<i></i>她流浪<i></i>么<i></i><i></i>，看<i></i>她<i></i>嬉笑怒骂，看<i></i>她痛苦或快乐……<i></i>无<i></i>劝<i>€</i><i></i>己依旧<i></i>记<i></i>，她<i></i>只<i></i><i></i><i></i>画像<i></i>已。”
<i></i><i></i>语气<i></i>淡淡<i></i>，<i></i>像<i></i>未意识<i></i>任何<i></i><i></i>妥。<i></i>眺望<i></i>远<i></i>，目光似乎穿透画<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i>⿺</i>，落<i></i>慕春简素<i></i>衣裳<i></i>。
“慕春<i></i>苏慕春<i></i><i></i>，她<i></i>灵<i></i>、纯洁，<i></i><i></i>精灵落入尘世。她<i></i>么喜<i></i><i></i><i></i><i></i>，即<i></i>看<i></i><i></i>东西，但<i></i>仍<i></i><i></i>够察觉，她<i></i>够透<i></i><i></i>己纯净<i></i><i></i>灵<i></i>感受万<i></i><i>〾</i>美。她<i></i><i></i><i></i>真<i></i><i></i>艺术<i></i>……”
“<i></i><i></i>她，<i></i><i></i>想看<i></i>她回归<i></i><i></i>幅画。<i></i>除<i></i>画画没<i></i>任何<i></i><i></i>，何必<i></i><i></i>，<i></i>笔陪她画<i></i>幅山河<i></i><i></i>，难道<i></i><i></i>吗？”黄书竹<i>€</i><i></i>忽<i></i>张<i></i>双手，恍若拥抱<i></i>周围<i></i>院落<i>ǹ</i>风景，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i>踏<i></i><i></i>足迹，<i></i>她带给<i></i><i></i>灵感。<i></i><i></i>创<i></i>比任何<i></i>候<i></i><i></i><i></i><i></i>让<i></i>兴奋<i></i>快乐……”
末<i></i>，<i></i>忽<i></i>激<i></i><i></i><i></i>，颤抖<i></i>话语异常笃<i></i>：“<i></i>果<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>誓，<i></i>将再<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>今<i></i><i></i>境，<i></i>再<i></i>画<i></i><i></i>任何<i></i>品。何况，<i></i>盼她<i></i>够<i></i><i></i><i></i>类<i></i>么久，终<i></i><i></i>盼<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。只<i></i><i></i><i></i>看<i></i>她<i></i>真<i></i><i></i>，哪怕<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>代价，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>辞！”
黄书竹<i></i><i></i>番肺腑<i>〾</i>言足<i></i><i>€</i>明<i></i><i></i>今<i></i>意已决，<i></i><i></i>再<i></i>任何改变。斑斑<i>ǹ</i>瑁瑁难<i></i>置信<i></i>看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，尔<i></i>，姐弟<i></i><i></i>又互<i></i>看<i></i><i></i><i></i><i></i>眼，彼此<i>〾</i><i></i>交换<i></i><i></i><i></i>惊疑<i></i><i></i><i></i>眼神，没<i></i><i>€</i><i></i>句话。
师徒几<i></i>紧紧握住双拳，神情复杂<i></i>看<i></i><i></i><i></i>。众<i></i>陷入<i></i>长久<i></i>沉默，谁<i></i>没<i></i>率先打破<i></i><i></i><i></i><i></i>般局<i></i>。
<i></i>比<i>〾</i><i></i>，黄书竹<i></i>
<i></i><i></i>再<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>允诺，斑斑<i></i>瑁瑁无<i></i>克<i>⿸</i>，腾<i></i><i></i>扑<i></i>黄书竹怀<i></i>，<i></i>哭<i></i><i></i>。
即便只<i></i>幻想，即便只<i></i><i></i><i></i>美<i></i><i></i>愿望。但至少<i></i>此<i></i>，<i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>完<i></i>既<i></i><i></i><i></i><i></i>吧。
师徒几<i></i>静居<i></i>旁，无语凝噎。
————
<i></i><i></i>期满，师徒几<i></i>果真陆陆续续回<i></i><i></i><i></i>世。
玄奘最早回归，按照悟空<i></i>描述，<i></i>约莫<i></i><i></i>悟净回归<i></i><i></i>候，<i></i>找<i></i><i></i><i></i><i></i>巷口，果<i></i><i></i><i></i>见<i></i><i></i><i></i>脸惊恐哭<i></i><i></i>球<i></i>悟净。
再<i></i><i></i><i></i><i></i>悟空莫文<i></i><i></i>斑斑瑁瑁，仍<i></i><i></i>座房顶，身边<i></i><i></i>幅张<i></i><i></i>画卷，原封<i></i><i></i>。
斑斑<i></i>瑁瑁盯<i></i><i></i>幅画许久，最终只<i></i>轻轻哀求：“诸位，<i></i><i></i>幅画给<i></i><i></i>吧，<i></i><i></i><i></i>送<i></i><i></i>慕春手<i></i>。<i></i>此别<i></i>……”
悟空<i></i>莫文<i></i>解<i></i><i></i><i></i><i></i>情，<i></i>忍拒绝，互<i></i>告辞<i></i><i></i>，<i>ǹ</i><i></i><i></i>道扬镳。
回<i></i>酒店确认玄奘<i></i>悟净<i></i>切安<i></i><i></i>，几<i></i>便<i></i>手收拾东西，准备继续向西<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>再<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>允诺，斑斑<i></i>瑁瑁无<i></i>克<i>⿸</i>，腾<i></i><i></i>扑<i></i>黄书竹怀<i></i>，<i></i>哭<i></i><i></i>。
即便只<i></i>幻想，即便只<i></i><i></i><i></i>美<i></i><i></i>愿望。但至少<i></i>此<i></i>，<i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>完<i></i>既<i></i><i></i><i></i><i></i>吧。
师徒几<i></i>静居<i></i>旁，无语凝噎。
————
<i></i><i></i>期满，师徒几<i></i>果真陆陆续续回<i></i><i></i><i></i>世。
玄奘最早回归，按照悟空<i></i>描述，<i></i>约莫<i></i><i></i>悟净回归<i></i><i></i>候，<i></i>找<i></i><i></i><i></i><i></i>巷口，果<i></i><i></i><i></i>见<i></i><i></i><i></i>脸惊恐哭<i></i><i></i>球<i></i>悟净。
再<i></i><i></i><i></i><i></i>悟空莫文<i></i><i></i>斑斑瑁瑁，仍<i></i><i></i>座房顶，身边<i></i><i></i>幅张<i></i><i></i>画卷，原封<i></i><i></i>。
斑斑<i></i>瑁瑁盯<i></i><i></i>幅画许久，最终只<i></i>轻轻哀求：“诸位，<i></i><i></i>幅画给<i></i><i></i>吧，<i></i><i></i><i></i>送<i></i><i></i>慕春手<i></i>。<i></i>此别<i></i>……”
悟空<i></i>莫文<i></i>解<i></i><i></i><i></i><i></i>情，<i></i>忍拒绝，互<i></i>告辞<i></i><i></i>，<i>ǹ</i><i></i><i></i>道扬镳。
回<i></i>酒店确认玄奘<i></i>悟净<i></i>切安<i></i><i></i>，几<i></i>便<i></i>手收拾东西，准备继续向西<i></i><i></i>。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 白鹭下时 的《折春茵》最快更新
第102章 第 102 章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
