第41章 第四十一章
作品:《一篇水仙文》 《<i></i>篇<i></i>仙文》最<i></i>章节 第41章 第<i></i><i></i><i></i>章
<i></i>安顿<i></i>顿脚步，回头眸色冷漠<i></i>看<i></i>她，“皇太<i></i><i></i><i></i>什么<i></i>吗？”皇太<i></i>微愠道：“<i></i>安，<i></i><i></i><i></i>路<i></i>历<i></i><i></i>么<i></i>，<i></i>么<i></i>风浪<i></i>熬<i></i><i></i><i></i>，<i></i>虽曾<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，却<i></i><i></i><i></i>做<i></i>许<i></i><i></i>，宜贵妃<i></i><i></i>儿，<i></i><i></i>记<i></i><i></i>吗？若<i></i><i></i><i></i>，宜贵妃最<i></i><i></i>知道怕<i></i>闹<i></i><i></i>少<i></i><i></i>呢，<i></i>
<i></i>今怎么变<i></i><i></i><i></i>狭隘<i></i>？”
“<i></i>啊，宜贵妃<i></i><i></i>情，<i></i>亏<i></i><i></i>，但<i></i>，<i></i><i></i><i></i>帮<i></i>吗？<i></i><i></i>想想。”
皇太<i></i>恼怒<i></i>道：“哀<i></i><i></i>皇太<i></i><i></i>身份命令<i></i>，给哀<i></i>治病。”
“<i></i>身份<i></i>压<i></i>？<i></i>话<i></i><i>€</i><i></i><i></i>份<i></i><i></i>，皇太<i></i><i></i>敢叫<i></i>治病？”
“<i></i>什么意思？”
“<i></i><i></i>意思很明白，<i></i>叫<i></i>治病，<i></i><i></i><i></i><i></i>命送<i></i><i></i>手<i>⿺</i>让<i></i>捏<i></i>。”
皇太<i></i>神色微变，“<i></i>……<i></i>敢？”
“<i></i>倒<i></i><i>€</i><i>€</i>，<i></i><i></i>什么<i></i>敢？”
“<i></i><i></i><i></i>怕哀<i></i>告诉皇帝吗？”<i></i>安轻笑<i></i>声，“<i></i><i></i><i></i>没<i></i>么愚蠢<i></i>，<i></i>什么<i></i><i></i>变<i></i><i></i>么愚蠢<i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i>居<i></i><i></i>位<i>〾</i><i></i>，<i></i><i></i>变<i></i><i></i>么<i></i><i></i>聪明？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>身份<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>臣服？<i></i><i></i><i></i>瞒，<i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i>，皇帝<i></i><i></i>拜见母<i></i><i></i>礼仪拜见<i></i><i></i>，<i></i>且<i></i>论皇帝<i></i>几<i></i>真<i></i>，若<i></i>假意，<i></i>比<i></i>懂<i></i>做<i></i>，<i></i>至少知道<i></i>羽翼未丰，需<i></i>仰仗<i></i><i></i>皇叔<i></i><i></i>稳住根基阵脚。若<i></i>真<i></i><i></i>，<i></i>么<i></i>比<i></i>懂<i></i>感恩，知道<i></i>今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>何<i></i>，<i></i>存感恩。皇太<i></i>，<i></i>处<i></i>胜寒啊，<i></i>台<i>〾</i><i></i>，看似风光无<i></i>，<i></i>底<i></i><i></i>虚空<i></i>，<i></i>垫<i></i>稳固<i></i><i></i>，什么<i></i>候摔<i></i><i></i><i></i><i></i>知道，<i></i>没<i></i>娘<i></i><i></i>依靠，又<i></i>罪<i></i><i></i>，<i></i>罪<i></i>老七，<i></i><i></i>老七<i></i><i></i>脉名望，<i></i>
<i></i><i></i>明白，<i></i>般<i></i>身份欺压<i></i>，<i></i>意<i></i>吗？只<i></i>越<i></i>显<i></i><i></i><i></i>虚，<i></i>没<i></i>任何<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>若<i></i><i></i>甘情愿治<i></i>，谁<i></i>勉强<i></i>？”
<i></i>安<i></i><i></i>番话，<i>€</i><i></i>皇太<i></i><i></i>惊胆战。
她<i></i><i></i>很<i></i>甘<i></i>，她已<i></i><i></i>皇太<i></i><i></i>，<i></i>夏<i></i>安充<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>摄<i></i>王妃，且<i></i><i></i>摄<i></i>王已<i></i>许久没问朝<i></i><i></i><i></i>，空<i></i><i></i>名却无<i></i>权。
<i></i><i></i>什么资格<i></i>哀<i></i><i></i><i></i>嚣张？
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吗？
但<i></i>，<i></i><i></i>话，她只敢腹诽却<i></i>敢<i>€</i><i></i><i></i>。
“<i></i>知道，哀<i></i>做许<i></i><i></i>情，<i></i><i></i>无<i></i>奈何<i></i>，<i></i>且，哀<i></i>并非<i></i>知错，否则<i></i><i></i><i></i><i></i>咒术<i></i><i></i>情告知王爷。”
思想几<i></i>斗争，最<i></i>，她轻轻<i></i>叹气，抬<i></i><i></i><i></i>怜兮兮<i></i>
<i></i>容。
<i></i>安已<i></i>看够<i></i>她<i></i>副<i></i>做错<i></i><i></i>挤<i></i><i></i><i></i><i></i>怜<i></i>，她甚至<i></i><i>€</i>话，冷笑<i></i>声便转身走<i></i>。
她告诉老七，倒<i></i><i></i>真<i></i>知道错，<i></i><i></i><i></i><i></i>她觉<i></i><i>€</i><i></i>，便<i></i>安<i></i><i></i>，她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>皇太<i></i>，谁敢怪罪她？
皇太<i></i>又气又悲，气<i></i><i></i><i></i>安<i></i>态<i></i>，悲<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i>，却想<i></i><i></i>夏<i></i>安<i></i>愿意<i></i>她治疗。
思忖良久，便让<i></i><i></i>请皇帝，叫皇帝<i></i>慕容桀<i></i>宫<i>〾</i><i></i><i></i><i></i>趟。
半<i></i><i></i>辰<i>〾</i><i></i>，皇帝满头<i></i>汗<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“母<i></i>，<i></i>什么<i></i>吗？”
皇太<i></i>看<i></i>皇帝<i></i>张稚气未褪<i></i>脸<i></i>挂<i></i>汗<i></i>，<i></i><i></i><i></i>皱眉道：“<i></i><i></i>冷<i></i><i></i>，又<i></i>哪<i></i>混<i></i>身汗啊？”
皇帝笑<i></i><i>€</i>：“<i></i>弟弟妹妹玩呢，皇叔带<i></i>弟弟妹妹入宫，<i></i>俩宝贝<i></i><i></i>趣<i></i>。”
“弟弟妹妹？”皇太<i></i>略<i></i><i></i><i></i>悦，“<i></i><i></i>皇帝，跟<i></i><i></i>岁<i></i>孩<i></i>玩什么啊？<i></i><i></i>知道注意身份。”
“<i></i><i></i>什么打紧<i></i>？朕<i></i><i></i><i></i>儿忙完<i></i>才玩<i></i>，<i></i>且朕<i></i>头<i></i>次见<i></i><i></i>，便<i></i>此投缘，朕叫<i></i><i></i><i></i>叫皇婶婶<i></i>空便带<i></i><i></i>入宫。”
“听<i>€</i>，”皇太<i></i><i></i>神色越<i></i><i></i>悦，“<i></i><i></i><i></i><i></i>皇婶婶跪<i></i>磕头<i></i>？”
“<i></i>啊！”皇帝道。
“<i></i><i></i>知道<i></i>什么身份吗？”皇太<i></i><i></i>气<i></i>道。
“<i></i><i></i>知道，朕怎么<i></i><i></i>知道呢？母<i></i>，皇叔<i>ǹ</i>皇婶婶<i></i>朕<i></i>恩，且又<i></i>长辈，磕头<i></i>何<i></i>？”
皇太<i></i>摆摆手，“<i></i><i></i>皇帝，除<i></i>哀<i></i><i></i>祖宗，只<i></i>跪拜<i></i><i></i>，<i></i><i></i>再跪<i></i><i></i><i></i>，记住<i></i><i></i>，至<i></i>夏<i></i>安，哀<i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i><i>€</i>，她并<i></i>愿意<i></i>哀<i></i>治病，<i></i><i></i>，她<i></i><i></i><i></i>什么<i></i><i></i>。”
皇帝<i></i>怔，“皇婶婶<i></i>什么<i></i>给<i></i>治病？”
“<i></i>记<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情。”皇太<i></i>冷冷<i></i>道：“<i></i>咒术，哀<i></i><i></i><i></i>受<i></i>指<i></i><i></i>，又<i></i><i></i>哀<i></i><i></i>害她。”
皇帝早<i></i>听苏青<i>€</i><i></i>咒术<i>〾</i><i></i>，<i></i>咒术<i></i>危害<i></i><i></i>知道<i></i>，但<i></i><i></i><i></i>知道咒术<i></i>什么<i></i><i></i><i></i>，听<i></i>皇太<i></i><i></i>话，<i></i><i></i>敢置信<i></i>瞪<i></i>她，“皇婶婶<i>⿺</i><i></i>咒术，<i></i>母<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
皇太<i></i>错愕<i></i>看<i></i><i></i>，“咒术<i>〾</i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>知道<i></i>吗？”“朕知道！”皇帝<i></i>容顿<i></i>冷漠<i></i><i></i>，“朕<i></i><i></i>知道，苏青跟朕<i>€</i><i></i>很明白，<i></i>咒术<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>尽，<i></i>才皇叔<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>皇婶婶<i></i>历<i></i><i></i>情，她几番<i></i>尽，幸<i></i><i></i>没<i></i>，只<i></i>，朕却<i></i>知道，<i></i>母<i></i><i></i><i></i>咒术，
母<i></i>，<i></i>真叫朕失望啊，<i></i><i></i>皇婶婶害<i></i><i></i>惨啊。”
“哀<i></i><i>€</i><i></i>，<i></i><i></i>哀<i></i><i></i><i></i>意，<i></i>宜贵妃<i></i>贱<i></i>！”皇太<i></i>听<i></i>儿<i></i><i></i>责骂她，<i></i>禁<i></i><i></i>怒<i></i>。
皇帝更<i></i><i></i>气<i></i>，“她叫<i></i>害皇婶婶，<i></i>便害？她<i></i>番<i></i>次<i></i>想<i></i>害<i></i><i></i>，<i></i><i></i>什么<i></i><i></i>帮她？朕<i></i><i></i>跟<i></i><i>€</i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i>概<i></i>忘记<i></i>，母<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>赖啊，谁才<i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i>被迫无奈吗？哀<i></i><i></i>怕她再害<i></i>。”“<i></i><i></i><i></i>必拿儿<i></i>做借口，儿<i></i>跟<i></i><i>€</i><i></i>，让<i></i><i></i>信皇叔，<i></i>信皇婶婶，<i></i>却宁<i></i><i></i>信<i></i><i></i>处<i></i>积虑<i></i>害<i></i><i></i><i></i><i></i>，甚至<i></i>帮<i></i>她<i></i>害<i></i><i></i><i></i><i></i>恩<i></i><i></i>，<i></i>若<i></i>皇婶婶，<i></i><i></i><i></i><i></i>治<i></i>，母<i></i>，<i></i><i></i><i></i>忘恩负
<i></i>！”
皇太<i></i>怔愣<i></i>片刻，“<i></i><i></i><i></i><i>€</i>母<i></i>，难道<i></i><i></i><i></i><i></i>逆<i></i>道吗？”
“<i></i>惠祖<i></i><i></i>，<i></i><i></i>周<i></i>仁孝治<i></i>，首先<i></i><i></i>仁，才<i></i>孝，<i></i>番话朕<i></i><i></i>头<i></i>次<i>€</i>，母<i></i><i></i><i></i>想想吧，朕<i></i><i></i><i></i>，告退！”
皇帝<i>€</i>完，站<i></i><i></i><i></i>走。
虽<i></i><i></i>纪<i></i><i></i>，但<i></i>颇<i></i>懂<i></i>隐忍<i>〾</i>道，<i></i><i>⿺</i>震怒失望，却尽<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，至少，<i></i>叫殿<i></i><i></i><i></i>知道<i></i><i>ǹ</i>皇太<i></i>闹翻。
皇太<i></i>见<i></i>决<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i>⿺</i>又气又失望，怎么<i></i><i></i><i></i><i></i>？她<i></i>做<i></i><i></i>切<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊。激怒<i>〾</i><i></i>，<i></i>口鲜血喷<i></i><i></i><i></i>。
“哀<i></i><i>€</i><i></i>，<i></i><i></i>哀<i></i><i></i><i></i>意，<i></i>宜贵妃<i></i>贱<i></i>！”皇太<i></i>听<i></i>儿<i></i><i></i>责骂她，<i></i>禁<i></i><i></i>怒<i></i>。
皇帝更<i></i><i></i>气<i></i>，“她叫<i></i>害皇婶婶，<i></i>便害？她<i></i>番<i></i>次<i></i>想<i></i>害<i></i><i></i>，<i></i><i></i>什么<i></i><i></i>帮她？朕<i></i><i></i>跟<i></i><i>€</i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i>概<i></i>忘记<i></i>，母<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>赖啊，谁才<i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i>被迫无奈吗？哀<i></i><i></i>怕她再害<i></i>。”“<i></i><i></i><i></i>必拿儿<i></i>做借口，儿<i></i>跟<i></i><i>€</i><i></i>，让<i></i><i></i>信皇叔，<i></i>信皇婶婶，<i></i>却宁<i></i><i></i>信<i></i><i></i>处<i></i>积虑<i></i>害<i></i><i></i><i></i><i></i>，甚至<i></i>帮<i></i>她<i></i>害<i></i><i></i><i></i><i></i>恩<i></i><i></i>，<i></i>若<i></i>皇婶婶，<i></i><i></i><i></i><i></i>治<i></i>，母<i></i>，<i></i><i></i><i></i>忘恩负
<i></i>！”
皇太<i></i>怔愣<i></i>片刻，“<i></i><i></i><i></i><i>€</i>母<i></i>，难道<i></i><i></i><i></i><i></i>逆<i></i>道吗？”
“<i></i>惠祖<i></i><i></i>，<i></i><i></i>周<i></i>仁孝治<i></i>，首先<i></i><i></i>仁，才<i></i>孝，<i></i>番话朕<i></i><i></i>头<i></i>次<i>€</i>，母<i></i><i></i><i></i>想想吧，朕<i></i><i></i><i></i>，告退！”
皇帝<i>€</i>完，站<i></i><i></i><i></i>走。
虽<i></i><i></i>纪<i></i><i></i>，但<i></i>颇<i></i>懂<i></i>隐忍<i>〾</i>道，<i></i><i>⿺</i>震怒失望，却尽<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，至少，<i></i>叫殿<i></i><i></i><i></i>知道<i></i><i>ǹ</i>皇太<i></i>闹翻。
皇太<i></i>见<i></i>决<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i>⿺</i>又气又失望，怎么<i></i><i></i><i></i><i></i>？她<i></i>做<i></i><i></i>切<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊。激怒<i>〾</i><i></i>，<i></i>口鲜血喷<i></i><i></i><i></i>。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 天灵根 的《一篇水仙文》最快更新
第41章 第四十一章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
