第22章 022
作品:《上恋综后，全网磕疯了我和死对头的cp》 《<i></i>恋综<i></i>，<i></i>网磕疯<i></i><i></i><i></i>死<i></i>头<i></i>cp》最<i></i>章节 第22章 022
“什么？北朔太<i></i>逃走<i></i>？”听<i></i>孙道<i></i><i></i>话，王骞惊讶<i></i>声。
<i></i>旁<i></i>严光弼<i></i><i></i><i></i>头，解释<i></i><i></i>句，“北朔太<i></i>让属<i></i>假扮<i></i><i></i><i></i>，<i></i>己乔装离<i></i><i></i>！”
“<i></i>……”王骞<i></i><i></i><i></i>知该<i>€</i>什么<i></i>。
“请陛<i></i>立即<i></i>旨通缉宁王！”孙道<i></i>再次谏言道。
“宁王<i>〾</i><i></i>，朕<i></i><i>⿺</i><i></i><i></i>，<i></i>卿无需<i></i>言！”皇帝却只<i></i>很<i></i>静<i></i><i>€</i><i></i><i></i>句，并没<i></i><i></i>立即通缉凌千雪<i></i>意思。
“陛<i></i>……”孙道<i></i><i></i>口<i></i>想再谏言。
皇帝却<i></i>直接打断<i></i><i></i>，“管<i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>，<i></i>持<i></i>太<i></i><i></i>寿典，<i></i><i></i><i></i><i></i>，无需<i></i>置喙！”
“陛<i></i>……”孙道<i></i>再<i></i>张<i></i>张口。
皇帝直接摆<i></i>摆手，“<i></i><i></i>，退<i></i>吧！”
“臣告退！”皇帝<i></i>神色明显<i></i><i></i><i></i>耐烦，孙道<i></i><i></i><i></i>敢再<i></i>言，便只<i></i>退<i></i><i></i><i></i>。
孙道<i></i><i></i>走，皇帝看向王骞<i></i>严光弼，“<i></i><i></i><i></i>退<i></i>吧！”
“臣告退！”王骞<i></i>严光弼虽<i></i><i></i><i></i><i></i>满<i></i>疑惑<i></i><i></i>解，<i></i><i></i><i></i>敢<i></i>言，齐齐执<i></i><i></i>礼，便退<i></i><i></i>宣<i></i>殿。
王骞<i></i>严光弼离<i></i><i></i>，皇帝揉<i></i>揉眉<i></i>，似走<i></i>疲累。
“陛<i></i>，<i></i><i></i>累<i></i>？<i></i><i></i>老奴扶您<i></i>歇<i></i>儿？”刘深看见皇帝<i></i><i></i><i></i>，试探<i></i>问<i></i><i></i>句。
皇帝摆<i></i>摆手，“朕<i></i>累！”
“陛<i></i>，骁骑将军谭琸<i></i><i></i><i></i>！”
皇帝话音刚落，<i></i><i></i><i></i>侍<i></i><i></i>禀报<i></i><i></i>句。
“怎么，谭琸<i></i>死<i></i>？”皇帝闻言，<i></i>口问<i></i><i></i>句，语气<i></i><i></i>谭琸<i></i><i></i>似乎并<i></i>意<i></i>。
听<i></i>皇帝<i></i>文<i></i>，<i></i><i></i>侍愣<i></i><i></i>愣，没料<i></i>皇帝竟<i></i><i></i><i></i>么问。
愣<i></i><i></i>瞬<i>〾</i><i></i>，<i></i><i></i>侍答道：“谭将军没死，只<i></i>摔断<i></i>腿！”
“怎么摔断<i></i>？”皇帝问道。
“谭将军<i></i><i></i><i></i>马场骑马<i></i>，坐<i></i><i></i>马突<i></i><i></i>狂，将谭将军甩<i></i><i></i><i></i>！”<i></i>侍<i></i><i></i>答道。
皇帝摆<i></i>摆手，“知道<i></i>，<i></i><i></i>吧！”
<i></i>侍闻言，<i></i><i></i><i></i>礼<i>〾</i><i></i>便退<i></i><i></i><i></i>。
“哼！”皇帝冷哼<i></i><i></i>声，“<i></i><i></i>虞<i></i>济坠崖摔死，今<i></i>谭琸<i></i>摔断<i></i>腿，满朝众臣<i></i><i></i><i></i>注北境<i></i>安危，<i></i><i></i><i></i>倒<i></i>，死死<i></i>盯<i></i><i></i>北境<i></i>兵权，斗<i></i>热火朝<i></i>！”
虞<i></i>济**<i></i>，谭琸<i></i>何<i></i>摔断<i></i>腿，皇帝<i></i><i></i>想，便<i></i>猜<i></i><i></i>怎么
回<i></i>，除<i></i><i></i><i></i><i></i>争夺北境兵权<i></i>傅明宇<i></i>陌宸旭<i></i><i></i>虞<i></i>济<i></i>谭琸<i></i>手，根<i></i><i></i><i></i>做<i></i>想。
刘深站<i></i><i></i>旁，默默听<i></i>，<i></i><i></i><i>€</i>话，皇帝<i>€</i><i></i>‘<i></i><i></i>’<i></i>谁，刘深<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>清楚。
<i></i>惜，安王<i></i>左<i></i>再怎么斗，再怎么算计，<i></i>终究<i></i><i></i>场空。
“<i></i><i>€</i>，给宁王<i></i>毒<i></i><i></i><i></i>谁？”皇帝皱<i></i>眉，琢磨<i></i><i></i><i></i>毒毒死凌千雪<i></i><i></i><i></i><i></i>谁。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>北朔太<i></i>？”刘深推测道。
“<i></i><i></i>！”皇帝摇<i></i>摇头，“拓跋玠<i></i>手<i></i>伸<i></i><i></i><i></i>么长，<i></i>将<i></i>安<i></i><i></i>刑<i></i><i></i>牢<i></i><i></i>！<i></i>且，拓跋玠<i></i>认<i></i><i></i>己算计<i></i><i></i>衣无缝，<i></i><i></i><i></i>此<i></i>举想<i></i><i></i>毒死宁王！”
“<i></i><i></i><i></i>谁想<i></i>毒害宁王？”刘深<i></i><i></i>半<i></i><i></i>想<i></i><i></i><i></i><i></i>谁<i></i>想<i></i>置凌千雪<i></i>死<i></i>。
皇帝蹙<i></i>眉，眸色深<i></i>深，“宁王若<i></i>死<i></i>，北境<i></i>兵权才算真<i></i>空<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>候，急<i></i>置宁王<i></i>死<i></i><i></i>，怕<i></i><i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i>！”
听<i></i>皇帝<i></i>话，刘深立<i></i>被愣住<i></i>。
刘深很清楚皇帝口<i>⿺</i><i></i>‘<i></i><i></i>’指<i></i><i></i>谁，<i></i><i></i><i></i>清楚，刘深才被惊<i></i><i></i><i></i>轻。
刘深<i></i><i></i><i></i>默默琢磨<i></i>，按陛<i></i><i></i>猜测，<i></i><i></i>安王或者左<i></i><i></i><i></i>北境<i></i>兵权，趁<i></i>宁王困<i></i>狱<i>⿺</i><i>〾</i><i></i>，<i></i>置宁王<i></i>死<i></i>。
安王<i></i>左<i></i><i></i><i></i>争夺北境<i></i>兵权，<i></i><i></i>谭琸<i></i>虞<i></i>济<i></i>手，<i></i><i></i>宁王<i></i>手，或许<i></i><i></i>无<i></i><i></i>。
只<i></i>，<i></i>知道<i></i>次<i></i>宁王<i></i>毒<i></i>，<i></i>安王<i></i><i></i>左<i></i>！
刘深<i></i>琢磨<i></i>皇帝<i></i>话，再<i></i><i></i><i></i>口，“<i></i>场<i></i>戏，<i></i>真<i></i>热闹！”
皇帝<i></i>神色<i></i>语气<i>⿺</i>，带<i></i>浓<i></i><i></i>嘲讽。
<i></i>旁<i></i>刘深听<i></i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i>默默叹<i></i><i></i>句，<i></i><i></i>场戏唱完，<i></i><i></i>真<i></i>揭<i></i><i></i><i></i><i></i>刻，安王<i></i>左<i></i><i></i><i></i>知道，无论<i></i><i></i><i></i><i></i>少算计，终究只<i></i><i></i>竹篮打<i></i><i></i>场空！
……
“沈兄，<i></i>……<i></i><i></i><i></i>底<i></i>怎么回<i></i>？<i></i>怎么<i></i><i></i>宁王给放走<i></i>？”
刑<i></i><i></i>牢<i></i>，吴俊道看<i></i>坐<i></i>牢房<i></i><i></i>沈思航，万<i></i><i></i>解<i></i>问道。
“<i></i>别问<i></i>，<i></i>什么<i></i><i></i><i></i>知道！”沈思航<i></i>脸<i></i>淡<i></i>，完<i></i>没<i></i>身半<i></i>陷囹圄<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>什么<i></i>候<i></i>，<i></i><i></i><i>€</i>什么<i></i><i></i>知道！”吴俊道<i></i>脸<i></i>焦急<i>〾</i>色，“<i></i>知<i></i>知道<i></i><i></i>宁王逃狱，，北朔太<i></i>跑<i></i>，朝堂<i></i>已<i></i>炸<i></i>锅<i></i>？<i></i>知<i></i>知道<i></i><i></i><i></i>放走<i></i>宁王，<i></i><i></i>少<i></i><i></i>疏奏请陛<i></i>将<i></i>处死？”
“<i></i><i></i>想见！”沈思航<i></i><i></i><i></i>头，依旧淡<i></i><i></i>很
。
“<i></i>既<i></i>知道，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>急？<i></i><i>€</i><i></i>什么<i></i><i></i>知道？”吴俊道看<i></i>像没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>沈思航，脸<i></i>尽<i></i>焦急<i></i>无奈。
沈思航淡淡瞧<i></i>吴俊道<i></i>眼，“<i></i><i></i><i></i>急，<i></i>急什么？”
吴俊道没<i></i>气<i></i>瞪<i></i>沈思航<i></i>眼，“<i></i><i></i><i></i><i></i>牢<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>急吗？”
沈思航瞧<i></i>吴俊道，<i></i>口问道：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>刑<i></i><i></i>牢，但陛<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i>杀<i></i><i></i>？”
吴俊道闻言，愣<i></i><i></i><i></i>，“陛<i></i>……”
愣<i></i><i></i>瞬<i>〾</i><i></i>，吴俊道<i></i>始仔细琢磨<i></i><i></i>，“朝<i>⿺</i><i></i>么<i></i><i></i><i></i>疏谏言陛<i></i>处死<i></i>，<i></i>陛<i></i>……<i></i>像完<i></i><i></i><i></i>置<i>〾</i><i></i><i></i><i></i>态<i></i>！”
“别<i>€</i>陛<i></i><i></i><i></i>放跑宁王<i></i><i></i>置<i>〾</i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>宁王，<i></i><i></i>北朔太<i></i>逃走，<i></i>像<i></i><i></i><i></i><i></i>管<i></i>问<i></i>态<i></i>，任再<i></i><i></i><i></i><i></i>疏谏言，陛<i></i>竟直接称病<i></i>，压根谁<i></i><i></i>见，陛<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>奇怪！”吴俊道越琢磨越觉<i></i>皇帝<i></i><i></i><i></i><i></i>太寻常。
“陛<i></i><i></i>究竟<i></i><i></i>什么意思？”吴俊道越想越想<i></i>明白。
沈思航瞧<i></i><i></i>眼<i></i>停琢磨<i></i>吴俊道，<i></i>口<i>€</i>道：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>琢磨<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>帮<i></i>查查<i></i>何<i></i><i></i>毒杀宁王！”
吴俊道很<i></i>无奈<i></i>看<i></i>沈思航，“<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>牢<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>谁<i></i>杀宁王！”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>牢无<i></i>谓，<i></i>宁王<i></i><i></i>死，<i></i>乎北境乃至整<i></i>东祁<i></i>安稳，若<i></i>宁王真<i></i><i></i>狱<i>⿺</i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>整<i></i>东祁<i></i>罪<i></i>，百死难赎！”沈思航<i></i>脸<i></i>严肃，神色<i></i>甚至带<i></i>几<i></i>凝<i></i>。
“<i></i>……”吴俊道被沈思航<i></i>番话<i>€</i><i></i>愣<i></i><i></i>愣。
“<i></i>让王骞<i></i>陛<i></i><i>€</i><i></i>无颜<i></i><i></i>陛<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”吴俊道突<i></i>想<i></i><i></i>沈思航让王骞转述给皇帝<i></i>话。
“嗯！”沈思航<i></i><i></i><i></i>头。
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>帮<i></i>查查究竟<i></i>谁<i></i>杀宁王！”沈思航看<i></i>吴俊道，<i></i><i></i>郑<i></i><i></i><i>€</i>道。
“王骞已<i></i><i></i>查<i></i>，<i></i><i></i>，估计<i></i>最<i></i>什么<i></i>查<i></i><i></i><i></i>！”吴俊道边<i>€</i><i></i>话，边摇<i></i>摇头。
“<i></i>毒<i>〾</i><i></i>被灭口<i></i>？”沈思航闻言，皱<i></i>眉猜测道。
“嗯！”吴俊道<i></i><i></i><i></i>头，“王骞很快<i></i>查<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>毒嫌疑<i></i><i></i>，<i></i>牢<i></i><i></i><i></i><i></i>狱卒，王骞立即派<i></i><i></i>抓捕，<i></i><i></i><i></i>晚<i></i><i></i>步，差役赶<i></i><i></i><i></i>候，<i></i><i></i>狱卒已<i></i>死<i></i>！”
“果<i></i><i></i><i></i>被灭口<i></i>！”见吴俊道<i></i>头，沈思航倒<i></i><i></i>意<i></i>，似<i></i>早<i></i>料<i></i><i></i>。
“<i></i><i>€</i><i></i>谁<i></i>么迫<i></i>及待<i></i><i></i>毒杀宁王？”吴俊道蹙<i></i>眉
琢磨<i></i>。
“<i></i><i>€</i>宁王手<i></i><i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i>最想<i></i><i></i>？”沈思航<i></i>答<i></i>问。
“宁王手<i></i><i></i>……”吴俊道思索<i></i>沈思航<i></i>话，突<i></i>脑<i>⿺</i>灵光<i></i>闪，“兵权！<i></i><i></i><i>€</i>北境<i></i>兵权？”
“嗯！”沈思航<i></i><i></i><i></i>头。
“<i></i>……想<i></i>兵权<i></i><i></i><i></i><i></i>……”吴俊道突<i></i>意识<i></i><i></i>什么。
“<i></i>想<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>，安王极<i></i>举荐接掌北境兵马<i></i>虞<i></i>济才坠崖摔死<i></i>，<i></i>今<i></i>，左<i></i>拼命推举<i></i>谭琸<i></i><i></i><i></i><i></i>马场骑马<i></i>摔断<i></i>腿！”吴俊道坠崖摔死<i></i>虞<i></i>济<i></i>摔断腿<i></i>谭琸。
“<i></i>比宁王，<i></i><i></i>北朔太<i></i>，虞<i></i>济坠崖摔死<i></i>谭琸摔断腿<i></i><i></i>，确<i></i>引<i></i><i></i><i></i>少<i></i>注，<i></i><i></i><i></i>想想，<i></i>真<i></i>细思极恐！”琢磨明白<i></i><i></i>吴俊道立马<i></i>意识<i></i><i></i>背<i></i><i></i>歹毒<i></i>思。
<i>€</i><i></i><i></i>，吴俊道<i></i><i></i><i></i>压低<i></i>声音，“<i></i><i></i>北境<i></i>兵权，<i></i><i></i>位<i></i>宁王<i></i>手，绝<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！”
沈思航垂<i></i>眸<i></i>没再<i>€</i>话，<i></i>毒<i>〾</i><i></i>已被灭口，<i></i>算真<i></i><i></i><i></i>位做<i></i>，<i></i>没<i></i>证据<i></i><i></i>指证<i></i><i></i>。
……
“<i></i>爷，谭<i></i><i></i>边<i></i>消息<i></i>，谭将军骑<i></i><i></i>匹马<i></i><i></i>匹未<i></i>驯服<i></i>马，<i></i>匹马<i></i>确<i></i><i></i>突<i></i><i></i>狂，没查<i></i><i></i>什么异常，或许真<i></i>只<i></i>意<i></i>，至<i></i>谭将军<i></i>腿伤，谭<i></i>找<i></i><i></i>几<i></i><i></i>夫，连太医<i></i>请<i></i>，<i></i><i>€</i>谭将军<i></i>腿治<i></i><i></i><i></i>！”
左<i></i>府，管<i></i><i></i>福<i></i>傅明宇禀报<i></i><i></i><i></i>谭琸<i></i><i></i>。
傅明宇阴沉<i></i>脸，“意<i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>信<i></i><i></i>什么意<i></i>！”
“<i></i>……<i></i><i></i><i></i>再仔细查查？”<i></i>福试探<i></i>问道。
“<i></i>必<i></i>！”傅明宇微微摇头，“再查，怕<i></i><i></i>查<i></i><i></i>什么<i></i>！”
“<i></i>且，<i></i>算<i></i>查，<i></i><i></i><i></i>知道<i></i><i></i><i></i>安王干<i></i>！”傅明宇直接断言<i></i>陌宸旭<i></i><i></i>。
“<i></i>爷<i></i>何<i></i>此肯<i></i><i></i>安王？”<i></i>福问道。
“<i></i><i></i><i></i>杀<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>手！”傅明宇<i></i>脸<i></i>愤恨<i>〾</i>色。
<i></i>福闻言，默默<i></i><i></i><i></i>头。
“刑<i></i><i></i>牢<i></i>边，<i></i>处<i></i>干净<i></i>？”傅明宇换<i></i>话题。
“<i></i>爷放<i></i>，王骞<i></i><i></i>赶<i></i><i>〾</i><i></i>，<i></i>已<i></i>被灭口<i></i>，死无<i></i>证，王骞什么<i></i>查<i></i><i></i>！”<i></i>福回道。
“刑<i></i><i></i>边<i></i><i></i>什么消息？沈思航<i></i>何<i></i>放走宁王？”傅明宇沉<i></i>脸问道。
“没什么消息！”<i></i>福摇<i></i>摇头，“沈思航什么<i></i>没<i>€</i>！”
傅明宇握<i></i>握拳，“<i></i><i></i>千算万算，<i></i>没算<i></i><i></i><i></i>沈思航竟<i></i>
<i></i>放走宁王，真<i></i>坏<i></i><i></i><i></i><i></i>！”
“<i></i>爷，您消消气，咱<i></i><i></i><i></i>再找<i></i><i></i>！”<i></i>福劝<i></i><i></i>句。
傅明宇摇<i></i>摇头，“<i></i><i></i>怕<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！”
顿<i></i><i></i>顿，傅明宇皱<i></i>眉头<i>€</i>道：“<i></i>且，陛<i></i>最近<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>看<i></i>懂……”
“看<i></i>懂？”<i></i>福没太明白傅明宇<i></i>意思。
傅明宇摆<i></i>摆手，“没什么，<i></i><i></i>吧！”
“<i></i>！”傅明宇没<i></i><i></i>言，<i></i>福便<i></i>没<i></i><i></i>问，执<i></i><i></i>礼<i>〾</i><i></i>，便退<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>福走<i></i>，傅明宇坐<i></i>座位<i></i>，皱<i></i>眉头，独<i></i>思索<i></i>。
……
“陆彦，<i></i>底<i></i>怎么回<i></i>？<i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i>传哥哥<i></i>刑<i></i><i></i>牢<i></i>逃<i></i><i></i>，跟<i></i><i></i><i></i>拓跋玠<i></i>北朔<i></i>？”
宁王府<i>⿺</i>，凌初瑶<i></i>边<i>€</i><i></i>话，<i></i>边<i></i>回踱步，听<i></i><i></i><i></i>传<i></i>沸沸扬扬消息，凌初瑶忧<i></i><i></i>已。
“具<i></i>怎么回<i></i>，末将<i></i><i></i>清楚，<i></i><i></i>郡<i></i>放<i></i>，王爷<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！”陆彦安<i></i><i></i>凌初瑶<i></i>句。
“<i></i>让<i></i>怎么放<i></i>，<i></i>史元军投敌<i></i>始，越<i></i>越<i></i><i></i><i></i>认<i></i>哥哥真<i></i>通敌叛<i></i><i></i>，<i></i><i></i>哥哥<i></i><i></i>牢<i></i>跑<i></i><i></i>，<i></i>巧<i></i>巧<i></i>，<i></i><i></i>拓跋玠<i></i>跑<i></i>，<i></i>简直<i></i><i></i><i></i>手往<i></i><i></i>手<i></i>送证据啊！”凌初瑶越想越<i></i>急。
“<i></i>此坐立<i></i>安<i></i>，素<i></i><i></i>教<i></i><i></i>，<i></i>丢<i></i>哪<i></i><i></i>？”
凌初瑶<i></i><i></i>陆彦<i>€</i><i></i>话，蓦<i></i>，<i></i>道清冷<i></i>声音传<i></i>。
听<i></i>声音，凌初瑶<i></i><i></i><i></i><i></i>震，“哥哥？”
<i></i>声音她再熟悉<i></i><i></i><i></i>，<i></i>哥哥<i></i>声音。
循<i></i>声音<i></i>处看<i></i>，<i></i><i></i><i></i>袭白衣，缓步走<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>凌千雪。
“哥哥！”凌初瑶直接冲<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>抱住<i></i>凌千雪。
“哥哥，<i></i><i></i>哪<i></i>？<i></i>知<i></i>知道<i></i><i></i><i></i>担<i></i>？”趴<i></i>凌千雪怀<i></i>，凌千雪诉<i>€</i><i></i>连<i></i><i></i><i></i>担忧<i></i>思念。
<i>€</i><i></i><i>€</i><i></i>，凌初瑶眸<i>⿺</i><i></i>觉<i></i><i></i>盈满<i></i>泪<i></i>，泪珠‘啪嗒啪嗒’往<i></i>流。
凌千雪轻轻拍<i></i>拍凌初瑶<i></i><i></i>背，轻声安慰道：“别担<i></i>，哥哥<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>传哥哥<i></i>……”凌初瑶脸<i></i>挂<i></i>泪珠，依旧<i></i><i></i><i></i><i></i>担忧。
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>！”凌千雪再<i></i>拍<i></i>拍凌初瑶，柔声道，“哥哥保证，哥哥绝<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>!”
凌初瑶眼泪汪汪<i></i>看<i></i>凌千雪，“真<i></i>吗？”
<i></i>放走宁王，真<i></i>坏<i></i><i></i><i></i><i></i>！”
“<i></i>爷，您消消气，咱<i></i><i></i><i></i>再找<i></i><i></i>！”<i></i>福劝<i></i><i></i>句。
傅明宇摇<i></i>摇头，“<i></i><i></i>怕<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！”
顿<i></i><i></i>顿，傅明宇皱<i></i>眉头<i>€</i>道：“<i></i>且，陛<i></i>最近<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>看<i></i>懂……”
“看<i></i>懂？”<i></i>福没太明白傅明宇<i></i>意思。
傅明宇摆<i></i>摆手，“没什么，<i></i><i></i>吧！”
“<i></i>！”傅明宇没<i></i><i></i>言，<i></i>福便<i></i>没<i></i><i></i>问，执<i></i><i></i>礼<i>〾</i><i></i>，便退<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>福走<i></i>，傅明宇坐<i></i>座位<i></i>，皱<i></i>眉头，独<i></i>思索<i></i>。
……
“陆彦，<i></i>底<i></i>怎么回<i></i>？<i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i>传哥哥<i></i>刑<i></i><i></i>牢<i></i>逃<i></i><i></i>，跟<i></i><i></i><i></i>拓跋玠<i></i>北朔<i></i>？”
宁王府<i>⿺</i>，凌初瑶<i></i>边<i>€</i><i></i>话，<i></i>边<i></i>回踱步，听<i></i><i></i><i></i>传<i></i>沸沸扬扬消息，凌初瑶忧<i></i><i></i>已。
“具<i></i>怎么回<i></i>，末将<i></i><i></i>清楚，<i></i><i></i>郡<i></i>放<i></i>，王爷<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！”陆彦安<i></i><i></i>凌初瑶<i></i>句。
“<i></i>让<i></i>怎么放<i></i>，<i></i>史元军投敌<i></i>始，越<i></i>越<i></i><i></i><i></i>认<i></i>哥哥真<i></i>通敌叛<i></i><i></i>，<i></i><i></i>哥哥<i></i><i></i>牢<i></i>跑<i></i><i></i>，<i></i>巧<i></i>巧<i></i>，<i></i><i></i>拓跋玠<i></i>跑<i></i>，<i></i>简直<i></i><i></i><i></i>手往<i></i><i></i>手<i></i>送证据啊！”凌初瑶越想越<i></i>急。
“<i></i>此坐立<i></i>安<i></i>，素<i></i><i></i>教<i></i><i></i>，<i></i>丢<i></i>哪<i></i><i></i>？”
凌初瑶<i></i><i></i>陆彦<i>€</i><i></i>话，蓦<i></i>，<i></i>道清冷<i></i>声音传<i></i>。
听<i></i>声音，凌初瑶<i></i><i></i><i></i><i></i>震，“哥哥？”
<i></i>声音她再熟悉<i></i><i></i><i></i>，<i></i>哥哥<i></i>声音。
循<i></i>声音<i></i>处看<i></i>，<i></i><i></i><i></i>袭白衣，缓步走<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>凌千雪。
“哥哥！”凌初瑶直接冲<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>抱住<i></i>凌千雪。
“哥哥，<i></i><i></i>哪<i></i>？<i></i>知<i></i>知道<i></i><i></i><i></i>担<i></i>？”趴<i></i>凌千雪怀<i></i>，凌千雪诉<i>€</i><i></i>连<i></i><i></i><i></i>担忧<i></i>思念。
<i>€</i><i></i><i>€</i><i></i>，凌初瑶眸<i>⿺</i><i></i>觉<i></i><i></i>盈满<i></i>泪<i></i>，泪珠‘啪嗒啪嗒’往<i></i>流。
凌千雪轻轻拍<i></i>拍凌初瑶<i></i><i></i>背，轻声安慰道：“别担<i></i>，哥哥<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>传哥哥<i></i>……”凌初瑶脸<i></i>挂<i></i>泪珠，依旧<i></i><i></i><i></i><i></i>担忧。
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>！”凌千雪再<i></i>拍<i></i>拍凌初瑶，柔声道，“哥哥保证，哥哥绝<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>!”
凌初瑶眼泪汪汪<i></i>看<i></i>凌千雪，“真<i></i>吗？”
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 紫矜 的《上恋综后，全网磕疯了我和死对头的cp》最快更新
第22章 022 免费阅读.[.aishu55.cc]
