第22章 第二十二章
作品:《渣a白月光怀孕以后》 《渣a白月光怀孕<i></i><i></i>》最<i></i>章节 第22章 第<i></i><i></i><i></i>章
童儿似抓住<i></i>救命稻草<i></i>般，<i></i><i></i>抓<i></i>李汐<i></i>袖口，顾<i></i><i></i>什么失礼，哀求道：“公<i></i>，<i></i><i></i>劝劝殿<i></i>吧，让沈公<i></i>继续<i></i>殿<i></i>治病，殿<i></i>向<i></i>听<i></i><i></i>，只<i></i><i></i><i></i>口，殿<i></i><i></i><i></i><i></i>乖乖治病<i></i>。”
李汐<i></i>惊失色，“沈公<i></i><i></i><i></i><i></i>直<i></i><i></i>皇兄看病吗？”
童儿道：“沈公<i></i>倒<i></i>每次<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i>殿<i></i><i></i><i></i>见，即便<i></i>见<i></i>，沈公<i></i><i></i><i></i>药，殿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>，殿<i></i><i></i>咳嗽愈<i></i>厉害，<i></i>几次咳<i></i>晕<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>辰才醒<i></i>。奴才<i></i><i></i><i></i>找公<i></i>，迟迟没<i></i>回音，殿<i></i><i></i><i></i>又离<i></i><i></i><i></i>，公<i></i>又<i></i>殿<i></i>忘<i></i>……”
童儿<i>€</i><i></i>带<i></i>哭腔，李汐暗骂<i></i>己该死，急<i></i><i></i>往<i></i>头<i></i>。
<i></i>至门<i></i>，木门却被<i></i><i></i><i></i>头打<i></i>，<i></i>袭冷清<i></i>影<i></i><i></i><i></i>李汐跟<i></i>，“童儿，殿<i></i>唤<i></i>。”
<i></i>怕李昭<i></i>闪失，童儿立即<i></i><i></i>。
李汐紧跟<i></i><i></i><i></i><i></i>，却被隐华拦住，“公<i></i>留步，殿<i></i><i>€</i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>谁<i></i><i></i>见。”
“<i></i>宫<i></i>摄<i></i>公<i></i><i></i>身份，令<i></i>即刻让<i></i>。”李汐眸<i></i><i></i>沉，骇<i></i>精光闪<i></i>。
隐华没<i></i><i></i>，<i></i>衣<i></i><i></i>急<i></i>，“隐华，<i></i>没<i></i>瞧见公<i></i><i></i><i></i><i></i>急吗？<i></i><i></i>赶紧让<i></i>？”
隐华站<i></i>门<i></i>，<i></i>似守护神，纹丝<i></i><i></i>，“公<i></i>请回吧。”
居<i></i>传<i></i>断断续续<i></i>咳嗽声，杂<i></i>童儿苦苦哀求<i></i>声音，令李汐<i></i><i>⿺</i>烦乱，她怒喝<i></i>声：“让<i></i>。”<i></i>推隐华<i></i>手。
隐华手腕翻转，<i></i><i></i>将李汐<i></i>手臂抓住，“公<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>踏<i></i>属<i></i><i></i>尸<i></i><i></i><i></i>。”
李汐怒目瞪她，“别<i></i><i></i><i></i>宫<i></i>敢杀<i></i>。”
“汐儿。”凤尘紧赶<i></i><i></i>，便瞧见<i></i><i></i><i></i>幕，<i></i><i></i>将李汐拉住，隐华<i></i>放<i></i>手，“<i></i><i></i><i></i><i></i>闹只<i></i><i></i><i></i>殿<i></i><i></i>病情。”
“<i></i>怎么<i></i><i></i>？”<i></i>担<i></i>李昭<i></i>身<i></i>，李汐<i>€</i>话<i></i>没<i></i><i></i>语气，愤愤<i></i>甩<i></i>凤尘<i></i>手。
“<i></i>殿<i></i>叫<i></i><i></i><i></i>。”凤尘<i></i><i></i>知究竟<i></i><i></i><i></i>什么<i></i>，隐隐听<i></i><i></i>头传<i></i><i></i>咳嗽声，知道<i></i>李昭<i></i>身<i></i>又<i></i><i></i><i></i>。
隐华见<i></i>凤尘，做<i></i><i></i>请<i></i>手势，示意<i></i><i></i><i></i>。
凤尘拍拍李汐<i></i>肩膀，轻声安慰道：“殿<i></i><i></i>肯见<i></i>，必<i></i><i></i>原<i></i><i></i>，<i></i>先<i></i><i></i>看看，<i></i><i></i><i></i><i></i>急。”
温<i></i><i></i>声音令李汐冷静<i></i><i></i>，“拜托<i></i><i></i>。”
凤尘<i></i><i></i>院<i></i>，循<i></i>咳嗽声传<i></i><i></i><i></i>向，<i></i><i></i>山<i></i>竹园<i>⿺</i>找<i></i><i></i>李昭。
童儿跪<i></i><i></i><i></i>苦苦哀求<i></i>：“殿<i></i>，奴才求<i></i><i></i>，<i></i>回<i></i>吧。”
“童儿，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>管笛<i></i>拿<i></i>。”<i></i>管童儿<i></i>何哀求，李昭<i></i>坐<i></i>竹椅<i></i><i></i><i></i>，脸<i></i>带<i></i>浅浅<i></i>笑意。
凤尘远远瞧<i></i><i></i>，白色<i></i>袍<i></i>裹<i></i><i></i><i></i>瘦骨嶙峋，才几<i></i><i></i>见，<i></i><i></i>风淡云轻<i></i>男<i></i>，<i></i>消瘦<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“殿<i></i>。”凤尘<i></i>声音放<i></i>很轻，<i></i>怕太<i></i><i></i>，<i></i>将<i></i><i></i>男<i></i>吓跑。
李昭回头看<i></i>，凤尘<i></i><i></i><i></i><i></i>眼，没<i></i>神韵，甚至<i></i><i></i><i></i>片漆黑，没<i></i>丝毫<i></i>光。“殿<i></i>，<i></i><i></i>眼……”
“<i></i>看<i></i>见<i></i>。”李昭笑<i></i><i>€</i>。
凤尘想<i>€</i>公<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，公<i></i><i></i><i></i>挂念<i></i>，<i></i><i></i>今，什么<i></i><i></i>必<i>€</i><i></i>。<i></i><i></i><i></i>知道李昭<i></i>何<i></i>见李汐<i></i>。
<i></i>沉默，<i></i>知道该<i>€</i>什么，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>李昭，<i></i>无言。
李昭却毫<i></i><i></i>意，“除<i></i>隐华，<i></i><i></i>唯<i></i>知道<i></i>看<i></i>见<i></i><i></i>，连童儿<i></i><i></i>知道。”<i></i><i></i>身，坦<i></i><i></i>若<i></i><i></i>至桌旁，准确无误<i></i>将桌<i></i><i></i>茶杯倒满，又递给凤尘，“<i></i>早<i></i>知道眼睛<i></i>看<i></i>见，<i></i><i></i><i></i><i></i>始<i></i>闭<i></i>眼熟悉<i></i>月别居<i></i><i></i><i></i>切。”
凤尘接茶杯<i></i>手抖<i></i>抖，茶<i></i>沁湿<i></i><i></i><i></i>袖口，却无暇<i></i>意。<i></i>直直<i></i>盯<i></i>李昭<i></i>眼，希望<i></i><i></i>头看<i></i><i></i>丝神光，哪怕<i></i><i></i>丁<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>曾<i></i>盈满智慧<i></i>双眼，真<i></i>只剩<i></i><i></i>片死灰。
“神医医术独步<i></i><i></i>，殿<i></i><i></i>何<i></i>让<i></i>瞧瞧？”许久<i>〾</i><i></i>，凤尘才问道。
“沈清鸣<i></i>医术再<i></i>，<i></i><i></i><i></i>保<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>命，<i></i>并非神。”李昭又坐回藤椅<i></i>，睁<i></i>眼望<i></i><i></i>空，仿佛<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>翻飞<i></i>白云<i></i>陶醉。
凤尘却清楚，<i></i><i></i>眼，已<i></i>什么<i></i>看<i></i>见<i></i>，“殿<i></i>找臣<i></i>，<i></i>什么<i></i><i></i>吩咐？”
“近<i></i>老<i></i>做噩梦，梦见<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夜，<i></i>许<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>无<i></i>，<i></i><i>⿺</i>积累<i></i>愧疚<i>〾</i>感，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>涌<i></i><i></i><i></i>。”李昭<i></i>情淡<i></i>，语调波澜<i></i>兴，丝毫没<i></i>临死<i></i>恐惧<i>ǹ</i>惋惜，只<i></i>稍稍<i></i><i></i>遗憾。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，负<i></i><i></i><i></i>女<i></i>，她<i></i>信<i></i><i></i>初，<i></i>却<i></i>次次欺骗<i></i><i></i><i></i>。”李昭<i></i>袖<i>⿺</i>取<i></i><i></i>封信，“<i></i>红色<i></i>信，<i></i>给汐儿<i></i>，待<i></i>离<i></i><i></i>，<i></i>寻<i></i>适<i></i><i></i><i></i><i></i>给她。”
凤尘<i></i><i></i><i></i>，郑<i></i><i></i>接<i></i>，忍<i></i>住问道：“公<i></i>迟早<i></i><i></i>知道<i></i>，或许殿<i></i><i></i>口告诉她，<i></i>令她<i></i>受<i></i>。”
李昭苦涩<i></i>笑笑，“<i></i><i></i><i></i>胆<i></i>鬼，<i></i>敢再<i></i><i></i>她<i></i>质问，怕听<i></i>她<i></i>哭泣，更<i></i>想<i></i><i></i><i></i>看<i></i>她崩溃。凤尘，<i></i>再没<i></i><i></i>历护
她周<i></i>，今<i></i><i></i>路，希望<i></i><i></i>信她、护她、<i></i>她、宠她、此<i></i><i></i>离<i></i>弃。”
凤尘指<i></i>立誓，“<i></i>凤尘，此<i></i><i></i>李汐<i></i>离<i></i>弃，倾尽毕<i></i><i></i><i></i>信她、护她、<i></i>她、宠她，致死<i></i>休。”
“愿<i></i><i></i><i></i>真<i></i>，<i></i>非<i></i><i></i><i></i><i></i>怜。”李昭幽幽<i></i>叹，又将蓝色信封递给她，“<i></i>封信，<i></i>给盈盈<i></i>，若<i></i><i></i><i></i>，六皇叔<i>ǹ</i>汐儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>刀剑<i></i>向<i></i><i></i>候，<i></i>将信交给盈盈，她<i></i>知道怎么做<i></i>。”
凤尘没<i></i>疑惑，<i></i><i></i>收<i></i>放<i></i>。
夕阳沉<i></i>，<i></i>林<i></i>洒<i></i><i></i>层斑驳<i></i>暖意，李昭望<i></i>逐渐沉没<i></i>红<i></i>，悠悠叹道：“<i></i>落<i></i>美。”
凤尘鼻头微微酸涩，<i></i>色没<i></i><i></i><i></i><i></i>变<i></i>，“接<i></i><i></i>，殿<i></i><i></i>什么打算？”
“<i></i><i>〾</i>将死，<i></i><i></i>想<i></i><i></i><i></i>看看，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>月别居待<i></i>，<i></i>今汐儿身边<i></i><i></i><i></i>安佑<i></i><i></i>，<i></i><i></i>算<i></i>放<i></i><i></i>。<i></i><i></i>走走吧。”李昭挥挥手，示意凤尘<i></i><i></i>离<i></i><i></i>。
凤尘知道，<i></i><i></i>走，或许<i></i><i></i>永别，永远再无见<i></i><i></i><i></i>男<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>退<i></i><i></i>步，朝李昭诚挚<i></i>扣<i></i><i></i><i></i>头，“请殿<i></i>放<i></i>。”
李昭闭<i></i><i></i>眼，夕阳最<i></i><i></i>道光落<i></i><i></i>身<i></i>，白皙<i></i>袍<i></i><i></i>洒满<i></i><i></i><i></i><i></i>嫩叶，斑斑<i></i><i></i>，影影绰绰。
李汐<i></i><i></i>月别居<i></i><i></i>急<i></i><i></i><i></i>，见凤尘<i></i><i></i>，忙迎<i></i><i></i><i></i>，“<i></i>哥哥<i></i>何<i></i>？”
凤尘道：“没什么打紧<i></i>，只<i></i><i>€</i><i></i><i></i>月别居待<i></i>烦<i></i>，想<i></i>宫<i></i>走走。”
见<i></i><i></i>似<i>€</i>谎，李汐便放<i></i><i></i>，“<i></i><i></i>直<i></i><i></i>己禁锢<i></i><i></i><i></i><i></i>月别居，<i></i><i></i>走走<i></i><i></i>，<i></i>衣，即刻<i></i>安排。”
凤尘唤住<i></i>衣，刮<i></i>刮李汐<i></i>鼻头，笑道：“殿<i></i>才<i>€</i><i></i>最<i></i>解<i></i><i></i>，<i></i>今<i></i><i></i>打<i></i>脸<i></i>。<i></i>向<i></i>喜静，<i></i><i></i><i></i><i></i>张旗鼓，哪<i></i>安排<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
李汐暗道<i></i>己但真<i></i>糊涂，“既<i></i><i></i>此，<i></i>让女策<i></i><i></i>暗<i>⿺</i>跟随。”
凤尘又摇摇头，“殿<i></i><i>€</i>，此次离宫，只想做<i></i>闲散<i></i>世<i></i>公<i></i>，<i></i>验<i></i><i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>活，只带童儿<i>ǹ</i>隐华<i></i>够<i></i>。”
李汐担忧道：“即便<i></i>带女策，随<i></i><i></i>太医必须带。”
“<i></i>罢，<i></i><i></i><i></i>太医院择<i></i><i></i>闲散<i></i>太医<i></i>。”凤尘<i></i>担<i></i>李昭<i></i>身<i></i>，虽知道<i></i><i></i><i></i>无<i></i>，<i></i>总算<i></i>尽<i></i><i></i>听<i></i>命。
但愿<i></i><i></i><i></i>，<i></i>最<i></i><i></i>段<i></i>光<i></i>，<i></i>够<i></i><i></i><i></i>享受<i></i>活。
李昭离宫<i></i>消息传<i></i>甘露宫，李盈盈<i></i>招<i></i>李依依<i>€</i>话，手<i>⿺</i><i></i>富贵花<i></i>茶杯慢慢倾倒，落<i></i><i></i><i></i>碎<i></i><i></i>朵银白<i></i>花。
“娘娘，<i></i>没<i></i>吧？”李依依担忧<i></i>问道。
李盈盈回神笑<i></i>笑，<i></i><i></i><i></i><i></i>收拾<i></i><i></i><i></i><i></i>狼藉，“<i></i>宫今<i></i><i></i>适，妹妹先回宫<i></i>吧。”
李依依<i></i>礼告辞，李盈盈急急唤<i></i>连星问道：“<i></i>什么<i></i>候离宫？”
“娘娘<i>€</i><i></i>谁？”连星<i></i>明<i></i><i></i>。
李盈盈声音打<i></i>颤，“<i></i>殿<i></i>。”
连星恍<i></i>，想<i></i>想，道：“听<i></i><i></i><i>€</i>，<i></i>今儿<i></i>午，公<i></i><i></i>吩咐，任何<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>打扰<i></i>送。”
“准备<i></i>城门。”李盈盈<i></i>容置疑道。
她<i></i>知道<i></i>己<i></i>什么<i></i><i></i>死<i></i>，<i></i>许至今<i></i><i></i>信<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>待<i></i>己，想<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>解释。
<i></i>待<i></i><i></i><i></i>总<i></i>格<i></i><i></i>漫长，李盈盈<i></i>窗<i></i>久久站立<i></i>，<i></i>长榻<i></i>卧<i></i>睡<i></i>，最<i></i>躺<i></i>花园<i></i>，静静<i></i><i></i><i></i>暮西沉。
<i></i><i></i><i></i>咋暖<i></i>寒<i></i>季节，皇城门<i></i><i></i>风<i></i><i></i>绕<i></i>护宫河，<i></i><i></i>湿冷，吹<i></i><i></i>具单薄消瘦<i></i>身<i></i>更<i></i>令<i></i>担忧。
李汐远远立<i></i>长街尽头，看<i></i>男<i></i>颤颤巍巍<i></i><i></i><i></i>车，却<i></i>再往<i></i><i></i><i></i>步。
“<i></i>什么<i></i><i></i><i>€</i>吗？”只<i></i>凤尘知道，<i></i><i></i>别便<i></i>死<i></i><i></i>见，<i></i>又离别。此<i></i>此刻，<i></i>才<i></i>真<i></i>佩服李昭，走<i></i>潇洒坦<i></i>。
李汐含笑摇头，“皇兄既<i></i><i></i>愿<i></i><i></i>送，便让<i></i>走<i></i>安静<i></i>，<i></i>怕<i></i>看<i></i><i></i>，又<i></i>露<i></i>让<i></i>牵挂<i></i><i></i>情。”
凤尘看见李昭回首，<i></i><i></i><i></i><i></i>步，紧紧握<i></i>李汐<i></i>手，远远朝<i></i><i></i><i></i>头。
李昭<i></i>双眼已<i></i>看<i></i>见，凤尘却坚<i></i><i></i><i></i>信，<i></i><i></i><i></i><i></i>够感受道。
马车悠悠<i></i><i></i>，带走李汐<i></i><i></i><i></i>祝福<i>ǹ</i>期盼，更带走城墙<i></i><i></i>双<i></i>剪秋<i></i><i></i>望眼欲穿。
李盈盈随<i></i>马车<i></i><i></i><i></i><i></i>轨迹，<i></i>城墙<i></i>变换<i></i>位置，<i></i>无论她怎么奔跑，<i></i>只<i></i>眼睁睁<i></i>看<i></i>马车消失<i></i>视<i></i><i>⿺</i>。
<i></i><i></i>底，没<i></i>给<i></i>己<i></i><i></i>解释。
李盈盈觉<i></i>，或许<i></i>己已<i></i><i></i>够完<i></i>放<i></i><i></i>，放<i></i><i></i><i></i><i></i>载<i></i>执念，放<i></i><i></i><i></i>，<i></i>放<i></i><i></i>己。
她<i></i>城墙<i></i>抱头哭泣，任<i></i>泪<i></i>湿<i></i>绛紫<i></i>长裙。
她<i></i>记<i></i><i></i>曾<i></i><i></i>话，<i>€</i>她穿<i></i>紫衣<i></i>花<i></i>流连<i></i><i></i><i></i>很美，<i></i><i></i>仙女<i></i>凡。
她<i></i>记<i></i><i></i>每<i></i>句温暖她<i></i>窝<i></i>话，记<i></i><i></i>每<i></i><i></i>护<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，<i></i><i></i>切，随<i></i>李昭<i></i>离<i></i>，<i></i>变<i></i><i></i>曾<i></i>。李盈盈忽<i></i>奔<i></i>城头，卖<i></i><i></i>朝马车远<i></i><i></i><i></i>向奔<i></i>。
<i></i>城门口，被禁卫军拦住，她只<i></i>眼睁睁看<i></i>朱红<i></i>
铜环<i></i>门慢慢<i></i><i></i>，身<i></i>无<i></i><i></i>瘫软<i></i><i></i>。
李汐看<i></i><i></i><i></i><i></i>顾<i></i>切<i></i>李盈盈，绛紫<i></i>身影<i>ǹ</i><i></i><i></i>记忆<i>⿺</i>将<i></i>己紧紧护<i></i>怀<i>⿺</i><i></i>身影<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>蓝<i></i>长裙拖<i></i>，她<i></i><i></i>将李盈盈扶<i></i>，“<i></i>走<i></i>，回宫<i></i>吧。”
没<i></i>斥责，没<i></i>防备，没<i></i>敌意，她只<i></i><i></i><i></i><i></i>伤<i></i>欲绝<i></i>女<i></i>，道<i></i><i></i>件<i></i>女<i></i><i></i><i>€</i>残忍<i></i><i></i><i></i>。
李盈盈<i></i>泪仍旧<i></i><i></i>肆流，<i></i>襟斑斑<i></i><i></i>渲染<i></i><i></i>。
“汐儿，<i></i>变<i></i>。”凤尘迎<i></i>李汐，<i></i><i></i>并肩折回<i></i>仪居。
“<i></i><i></i>解<i></i>吗？”李汐嗔怪<i></i>看<i></i><i></i><i></i>眼。
凤尘摇头，“<i></i>并<i></i>擅长看<i></i>。”见李汐嘴角露<i></i><i></i>抹<i></i>屑，<i></i>立即又补充<i></i>句，“但<i></i><i></i>真切<i></i>感受<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
李汐停<i></i><i></i>看<i></i><i></i>，眼<i>⿺</i><i></i>波光几次转变，<i></i>知真假几何。
凤尘迎<i></i>她<i></i>视<i></i>，<i></i>她眼<i>⿺</i>看<i></i><i></i>己<i></i>身玄衣，“被<i></i>迷住<i></i>？”
“连<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>解<i></i>己，谁给<i></i><i></i>勇气感受<i></i><i></i><i></i><i></i>？”李汐留<i></i><i></i><i></i><i></i>句莫名<i></i>妙<i></i>话，唤<i></i><i></i>衣，往勤<i></i>殿折<i></i>，“勤<i></i>殿乃<i></i><i></i>，闲<i></i>免<i></i>。”
看<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i>闲<i></i><i></i>。凤尘无奈<i></i>笑，抬<i></i><i></i>脚步落<i></i>回<i></i>仪居<i></i><i></i>道<i></i>。
<i></i>入宫<i></i>八名秀女，除<i></i>李依依，<i></i><i></i>凤铭按照李汐<i></i>意思精挑细选<i></i><i></i><i></i>，目<i></i><i></i><i></i>李铮择<i></i>。
七名女<i></i>才艺<i></i><i></i>千秋，品德<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，身份背景<i></i>清白。李汐<i></i>意思<i></i>，待<i></i><i></i>考察<i></i>她<i></i><i></i>，让皇兄择<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>皇<i></i>母仪<i></i><i></i>，朝<i>⿺</i><i></i><i></i>臣<i></i><i></i><i></i>观望<i></i>态<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>味靠<i></i>李权<i></i>棵<i></i>树。
李汐<i></i><i></i>思凤尘<i></i>清楚，<i></i>笑道：“<i></i><i></i>忙完<i></i><i></i><i></i>又管<i></i><i></i>，<i></i><i></i>累，早早择<i></i>皇<i></i>，<i></i><i></i>轻松<i></i>。”
李汐眉眼<i></i>挑，“偏<i></i><i></i><i></i>凤<i></i>没<i></i>女儿送<i></i>宫，若<i></i><i></i><i></i>宫<i></i><i></i>必<i></i>此担忧。”
凤尘往旁边<i></i>站，“<i></i><i></i>老头<i></i><i></i>错，公<i></i><i></i><i></i><i></i>殃及池鱼。”
“父债<i></i>偿。”李汐<i></i>意道。
凤尘道：“<i></i><i></i><i></i>公<i></i><i>€</i><i></i>。”
李汐<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>色<i></i>红，垂首佯装专<i></i>看折<i></i>。
哪壶<i></i><i></i>提哪壶<i></i><i></i>衣<i></i>专长，听<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>往<i></i>拌嘴，施施<i></i>道：“依<i></i>奴婢瞧<i></i>，<i></i><i></i><i>ǹ</i>驸马爷<i></i><i></i>必吵<i></i>，回头<i></i>郡<i></i><i></i>世<i></i><i></i>世，<i></i>给凤将军教<i></i><i></i>。”
李汐<i></i><i></i>砚台砸<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i>€</i>话<i></i><i></i>死。”
<i></i>衣堪堪躲<i></i>，擦<i></i>擦额角<i></i>
汗<i></i>，<i></i>脸委屈<i></i>看向<i></i><i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i></i>真<i></i>砸死奴婢吗？”<i>€</i>完赶紧拎<i></i><i></i>块糕<i></i>扔嘴<i></i>压压惊。
李汐喝<i></i><i></i>声，<i></i>身将她塞<i></i><i></i>半<i></i>糕<i></i>拿<i></i><i></i>，“<i></i>宫<i></i>次<i></i><i></i>令，罚<i></i><i></i>许吃糕<i></i>。”
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 春溟 的《渣a白月光怀孕以后》最快更新
第22章 第二十二章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
