第72章 认错人的侯爷5（完）
作品:《渣男改拿救赎剧本[快穿]》 《渣男改拿救赎剧<i></i>[快穿]》最<i></i>章节 第72章 认错<i></i><i></i>侯爷5（完）
无声<i></i>哭泣。安魂<i></i><i></i><i></i>次，清楚<i></i>知道<i></i>，<i></i>己<i></i><i></i><i></i>情绪<i></i>伤<i></i>。<i></i>知道<i></i>，<i></i>己<i></i>什么伤<i></i>。
秦<i></i>月想<i></i>安<i></i>，但<i></i>转念<i></i>想，管玉<i></i><i></i>安魂<i></i><i></i>，<i></i>万<i></i><i></i>没<i></i><i></i>情绪，没<i></i>哭<i></i>，索<i></i>，<i></i>让她<i></i><i></i>哭<i></i>场吧。
叶<i></i><i></i><i></i>没<i></i>打扰她，<i></i>只<i></i>站<i></i>她左右，安静<i></i>看<i></i>远<i></i>。
终<i></i>，安魂<i></i>伸手抹<i></i><i></i>眼泪。她<i></i>眼睛<i></i>再<i></i>死灰色<i></i>，<i></i><i></i><i></i>神采，只<i></i>，<i></i><i></i>依旧没<i></i>任何向<i></i><i></i>活<i></i><i>ǹ</i><i></i>未<i></i><i></i>希望。
“<i></i><i></i><i></i>吗？”叶<i></i>问。
安魂<i></i>顶<i></i>红彤彤<i></i>眼睛，细声<i>€</i>：“<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，知道<i></i>己<i></i>谁<i></i>吧。”
看<i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>，安魂<i></i><i></i><i></i>尘封<i></i>“意志”<i>〾</i><i>⿺</i><i></i><i></i>切，早已复苏。她<i></i>再<i></i><i></i><i></i><i></i>杀死入侵者<i></i>守护者，<i></i><i></i><i></i>名叫管玉<i></i>姑娘。
“知道。”安魂<i></i><i>€</i>。
随<i></i>，她眼帘低垂，目光幽幽。
叶<i></i>见此，<i>€</i>，“想必，<i></i><i></i><i></i>该明白<i></i><i></i>己<i></i>命运。”
“嗯。”
“<i></i>，<i></i><i></i>什么感想？”
安魂<i></i>笑<i></i><i></i><i></i>。很<i></i><i></i>，<i></i>像<i>〾</i><i></i>秦<i></i>月教她<i></i>，<i></i>么僵硬。“<i></i><i></i>安魂<i></i>，但<i></i><i></i>想<i></i><i></i>安魂<i></i>，<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>结果，<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i>最<i></i><i></i>。”
“但，<i></i><i></i><i></i><i></i>必<i></i>此。”
安魂<i></i>摇摇头。她<i></i>言<i></i><i></i><i></i>露<i></i>，她<i></i>再<i></i><i></i><i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i>杀<i></i><i></i>具，<i></i><i></i>活<i></i><i></i><i></i>“<i></i>”。
“送<i></i>笛<i></i><i></i>姐姐<i>€</i><i></i>，<i></i><i></i>恶骨……<i></i>即<i></i>原罪。”
“原罪<i></i>无错，存<i></i>即<i></i><i></i>，只<i></i>走<i></i><i></i>‘<i></i>’<i></i><i></i>立<i></i>。”
“没<i></i>什么，<i></i>够包容<i></i>原罪。她<i></i><i>€</i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>害怕，害怕<i></i><i></i><i></i><i></i>恶骨走<i></i>埋骨<i>〾</i><i></i>，更怕害怕最<i></i><i></i><i></i>具恶骨走<i></i><i></i>。”
“<i></i>确，<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i>《南柯<i></i>梦》<i></i><i></i>埋骨<i>〾</i><i></i>，<i></i><i></i>赋予<i></i><i></i>杀死入侵者<i></i>职责。”叶<i></i><i>€</i>，“<i></i>山海<i></i><i></i>片遗失<i>〾</i><i></i>，<i></i><i></i>无敌<i></i>，谁<i></i>无<i></i>战胜凌驾<i></i>规则<i>〾</i><i></i><i></i><i></i>。”
安魂<i></i>笑道，“但<i></i><i></i><i></i>呢。”
叶<i></i>摇摇头，没<i></i><i>€</i>什么。
安魂<i></i>微红<i></i>眼眶颤<i></i>颤，“<i>〾</i><i></i><i></i><i></i>知道，<i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i>变<i></i>骨头。<i></i><i></i>看<i></i>啊，<i></i>将军府，被原罪带走<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己变<i></i>骨头<i></i>模<i></i>深深<i></i>刻<i></i><i></i><i></i><i></i><i>⿺</i>。<i></i><i></i>，<i></i>才<i></i><i></i>意识<i></i><i></i>每<i></i><i></i><i></i>变<i></i>骨头，<i></i><i></i>，<i></i><i></i>
<i></i><i></i>知道，变<i></i>骨头<i></i><i></i>死<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>往<i></i><i></i>看，<i></i><i></i>往未<i></i>。”
“未<i></i>？太遥远<i></i>。”
“<i></i><i></i>刻刻，<i></i>念想<i></i><i></i><i></i>刻，<i></i><i></i>未<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>未<i></i>。<i></i><i></i>再<i></i>管玉<i></i>，<i></i>安魂<i></i>。<i></i><i></i>想让安魂<i></i>再<i></i>未<i></i>。山海<i></i>废<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，原罪<i></i><i></i><i></i>，滋<i></i><i></i><i></i>万<i></i><i></i>。总<i></i>让<i></i><i></i><i></i>，再<i></i>眼看看，<i></i>己留<i></i><i></i>原罪。”
“<i></i>变<i></i>很<i></i>。”
安魂<i></i>微惘，“<i></i>歹，<i></i><i></i><i></i>活<i></i><i></i>万<i></i><i></i><i></i>……骨头。”
“<i></i>太消极<i></i>。”
安魂<i></i>摇摇头，“消极比绝望<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>，连绝望<i></i>资格<i></i>没<i></i>。”
她看向叶<i></i><i></i>秦<i></i>月，弯腰道：“谢谢<i></i><i></i>，给<i></i><i></i>绝望<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i><i></i><i></i>句“命运”<i></i>始，秦<i></i>月<i></i>听<i></i>懂<i></i><i></i><i></i><i>€</i>什么<i></i>。但<i></i><i></i>乎礼貌，她没<i></i><i></i>打断。但<i></i><i></i><i></i>，看<i></i><i></i><i></i><i></i>安魂<i></i>，她<i></i><i></i>忍<i></i>住<i></i>，问道：“<i></i>底怎么<i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吗，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>意识，怎么<i>€</i><i></i>绝望啊。”
安魂<i></i>抬<i></i>头，笑<i></i>问秦<i></i>月，“<i></i>月，<i></i>绝望<i></i>吗？”
秦<i></i>月愣<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i>€</i>：“没<i></i>，怎么<i></i>？”
安魂<i></i>露<i></i>胜利<i></i><i></i>意<i></i>情，“<i></i>太<i></i><i></i>！<i></i>总算<i></i><i></i>没<i></i><i></i><i></i>情绪<i></i>。”
“<i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>比较啊？”秦<i></i>月感觉<i></i>什么<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>……<i></i>很羡慕<i></i>啊……”安魂<i></i>柔声<i>€</i>。
秦<i></i>月无<i></i><i></i>驳什么，她甚至<i></i><i></i><i></i>懵。
安魂<i></i>看<i></i>迷蒙<i></i><i></i><i></i>迷雾，轻轻<i>€</i>，“<i></i>叫管玉<i></i><i></i>，<i></i><i></i>没<i></i>羡慕<i></i>别<i></i>，<i></i>直活<i></i>别<i></i><i></i>羡慕<i></i><i>⿺</i>。<i></i><i></i>安魂<i></i><i></i><i></i>，想<i></i>羡慕别<i></i>却没<i></i>资格……<i></i>让<i></i>又<i></i><i></i><i></i><i></i>感觉，谢谢<i></i>。”
“<i></i>……<i></i><i></i><i></i>情，<i></i>值<i></i>感谢吧。”
安魂<i></i>温柔<i></i>笑<i></i><i></i><i></i>。
秦<i></i>月第<i></i>次看<i></i><i></i>么温柔<i></i>安魂<i></i>。她无<i></i>再<i></i>她叫做安魂<i></i>，<i></i>该<i></i><i></i><i></i><i></i>夜风<i>⿺</i>，凭栏望月，满眼星河<i></i>，名叫管玉<i></i>美丽女<i></i>。
<i></i>啊，她<i></i><i></i><i></i><i></i>安魂<i></i>，<i></i>管玉。但<i></i>，她<i></i>什么又<i></i><i>€</i>，<i></i>己<i></i>再<i></i>管玉<i></i>呢？
安魂<i></i>看向叶<i></i>，<i></i><i></i><i>€</i>，“<i></i>带<i></i><i></i><i></i><i></i>迷雾<i></i><i></i>，<i></i><i></i>始<i></i>想<i></i><i></i><i></i><i></i>步<i></i>吧。”
叶<i></i>没<i></i>否认。
“果<i></i><i></i>此……<i></i>真<i></i>，<i></i>论怎<i></i><i></i>胜<i></i><i></i><i></i>呢。”安魂<i></i>笑道。接<i></i>，她问，“<i></i>，<i></i>什么又<i></i>挽留<i></i>呢？”
叶<i></i><i>€</i>，“<i></i>只<i></i>让<i></i>认识<i></i>己，但<i>〾</i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>决断。挽留<i></i>，<i></i><i></i><i></i>己<i></i>意愿。”
“<i></i>什么？”安魂<i></i>又问。
叶<i></i><i>€</i>，“<i></i>很聪明，很<i></i>读书，<i></i><i></i>见<i></i><i></i>最<i></i>读书<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>，只活<i></i><i></i>八<i></i>太<i></i>惜。”
<i></i>么无<i></i>置疑<i></i><i></i><i></i>。
安魂<i></i><i></i><i></i>头，“<i></i>知道<i></i>。”
“<i></i>么，<i></i><i></i>决<i></i>呢？”
“<i></i>……”安魂<i></i><i>€</i><i></i>停<i></i><i></i><i></i>，缓<i></i>缓，<i></i><i></i>又<i>€</i>：“活<i></i>。”
叶<i></i>呼<i></i>口气，“意料<i>〾</i><i>⿺</i>。”
安魂<i></i><i>€</i>，“<i></i><i></i><i></i>切看<i></i>太透<i></i>。”
秦<i></i>月听<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话<i></i><i></i><i></i>懵，安魂<i></i><i>€</i><i></i>话，<i></i>她感觉<i></i>，<i></i>像<i></i><i></i><i></i>认识<i></i>很久<i></i><i></i>。难道，难道<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话吗？
叶<i></i>没<i></i><i></i>驳。
“<i></i><i></i><i></i>底，<i></i><i>€</i>什么？”秦<i></i>月问。
安魂<i></i>看向她，笑<i></i><i>€</i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i>懂<i></i>。”
“<i></i><i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>懂？”秦<i></i>月<i></i>驳道。
“知道真<i></i>，往往意味<i></i>残酷。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>永远<i></i>活<i></i>太<i></i><i></i><i>⿺</i>。”秦<i></i>月看向叶<i></i>，“老师，<i></i>底<i></i>什么意思？”
叶<i></i>看<i></i>安魂<i></i><i></i>眼，<i></i><i></i><i>€</i>，“她<i></i>恶骨，<i></i><i></i>管玉。”
“恶骨又怎么<i></i>？”
“恶骨，<i></i>被规则<i></i>接受，<i></i><i></i>该存<i></i>。”
秦<i></i>月<i></i>即顿住，“<i></i>什么！她做错<i></i>什么吗？<i></i>什么<i></i><i></i>该存<i></i>！”
叶<i></i><i>€</i>，“<i></i>果非<i></i>存<i></i>，<i></i><i></i>只<i></i>存<i></i><i></i>山海<i></i><i>〾</i><i>⿺</i>，<i></i>安魂<i></i><i></i>身份活<i></i><i></i>。但<i></i>，她<i></i>想<i></i>安魂<i></i><i></i>。”
秦<i></i>月看向安魂<i></i>，睁<i></i><i></i>眼睛，似乎<i></i><i></i><i></i><i></i>解释。
但安魂<i></i>只<i></i><i></i>带微笑，看<i></i>她。
“<i></i>什么，恶骨<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>……存<i></i>……”秦<i></i>月再<i></i>次倔强<i></i>问。
叶<i></i><i>€</i>，“<i></i><i></i>像<i></i><i></i>山海<i></i><i></i>见<i></i>黑雾，<i></i><i></i>蔓延<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>被<i></i><i></i><i></i>接受<i></i>。”
“<i></i>她<i></i><i></i><i></i>管玉啊！”秦<i></i>月<i>€</i>，“送她笛<i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i>，她<i></i>帮别<i></i>背锅。她<i></i><i></i><i></i>原罪，<i></i><i></i>！”她显<i></i><i></i><i></i>激<i></i>。“<i></i>什么，她<i></i><i></i><i></i>……”
叶<i></i>微微皱眉，没<i>€</i>话。
秦<i></i>月倔强<i></i>看<i></i>叶<i></i>，“老师，<i></i>什么？”
安魂<i></i><i></i><i></i>几步，将秦<i></i>月抱<i></i>怀<i></i>，“<i></i>孩<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>选择。跟别<i></i>无<i></i>。”
秦<i></i>月迷茫<i></i>问，“<i></i><i></i><i></i>
<i></i><i></i>么<i></i>美<i></i><i></i>东西……”
“但<i></i><i></i>只<i></i>给<i></i><i></i>带<i></i>灾难……<i></i><i></i>原罪……”
“但<i></i>只<i></i>被利<i></i><i></i>啊。”
“<i></i>啊，但<i></i>，<i></i>真<i></i>想<i></i><i></i>睡<i></i>觉<i></i>。”安魂<i></i><i></i><i></i>秦<i></i>月<i></i>头<i></i>。
<i></i>什么……<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>离<i></i><i></i><i></i>……秦<i></i>月迷茫<i></i>想<i></i>。
“<i></i>啊，没<i></i>美<i></i><i></i>未<i></i>，<i></i><i></i>想给别<i></i>增添负担。<i></i>头<i></i>尾，<i></i><i></i><i></i>场悲剧。”
秦<i></i>月听<i></i>，很<i></i>明白，<i></i>什么<i></i>谓<i></i>悲剧总<i></i><i></i>先给<i></i>美<i></i>，再<i></i>美<i></i>撕破。
“<i></i><i></i>怪<i></i><i></i>老师。<i></i>知道，<i></i>很想帮<i></i>。但<i></i>，<i></i>真<i></i>累<i></i>。活<i></i><i></i>万<i></i><i></i>，真<i></i>累<i></i>。”安魂<i></i><i>€</i>。没<i></i><i></i><i></i><i></i>她，无<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>万<i></i><i></i><i></i>孤独，但<i></i><i></i><i></i>孤独<i></i><i></i>没<i></i>消失<i></i>，深深盘踞<i></i>脑海<i>〾</i><i>⿺</i>，苍白<i></i>她<i></i><i></i>命<i>ǹ</i>未<i></i>。<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>她，被<i></i><i></i>万<i></i><i></i><i></i>孤独感，深深压<i></i>。
<i></i><i></i>安魂<i></i><i></i>言，送她笛<i></i><i></i><i></i>、叶<i></i><i></i>秦<i></i>月，<i></i><i></i>她<i></i>命<i></i><i></i><i></i><i></i>角色，填补<i></i><i></i><i></i>万<i></i><i></i><i></i>空白，<i></i><i></i>孤独<i></i><i></i>绝<i></i>，让<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>美<i></i>。像<i></i>喝<i></i>碗永远喝<i></i>尽苦药，喝<i></i>喝<i></i>，品<i></i><i></i><i></i>丝甘甜。
但甘甜只<i></i><i></i>味，绕<i></i>余味，药始终<i></i><i></i><i></i>哭药。
安魂<i></i>没<i></i><i></i>百折<i></i>挠，受尽万般折磨苦难却<i></i>依旧<i></i>骄傲，抛<i></i>安魂<i></i><i></i><i></i>身份，她只<i></i><i></i><i></i><i></i>灵停留<i></i><i></i>八岁美<i></i><i></i>华<i></i>姑娘。
她将秦<i></i>月<i></i>眼睛盖住，<i></i><i></i>笑道，“<i></i>哭<i></i>回<i></i>够<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>再哭<i></i>。”
她知道，<i></i><i></i>己<i></i>言，<i></i>万<i></i><i></i><i></i>，送笛<i></i><i></i><i></i>、叶<i></i><i></i>秦<i></i>月<i></i><i></i>命<i></i><i></i><i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>言，<i></i>己只<i></i><i></i>客，或许<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>记忆<i></i>留<i></i>浓<i></i><i></i><i></i>笔，或许<i></i><i></i>。
“但<i></i>，<i></i><i></i>想哭。”秦<i></i>月颤抖<i></i><i>€</i>。
秦<i></i>月<i></i><i></i><i></i>没想<i></i>，<i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>原<i></i>想<i></i>杀死<i></i>己<i></i><i></i><i></i>想哭。她知道，<i></i>己跟安魂<i></i>认识<i></i><i></i><i></i>很短暂，但<i></i><i></i><i></i><i></i>迷雾<i></i>，她<i></i>眼看完<i></i>安魂<i></i><i></i><i></i><i></i>，将<i></i><i></i><i></i>融<i></i><i></i>脑海<i>〾</i><i>⿺</i>。她<i></i><i></i><i></i>始，<i></i><i></i><i></i>旁观者，<i></i><i></i>带<i></i><i></i>己<i></i>感情<i></i>看待<i></i><i></i>迷雾<i>〾</i><i></i><i></i><i></i>切。<i></i><i></i>份感情，<i></i>酵<i></i>，<i></i>变<i></i>醉<i></i><i></i>。
刚迷恋<i></i>，却<i></i>失<i></i>。
<i></i><i></i>秦<i></i>月<i></i>言，<i></i>最<i></i><i></i>痛苦。
“别哭。”安魂<i></i><i>€</i>，“<i></i>笑<i></i><i></i>最<i></i>看<i></i>。<i></i>想再看<i></i>笑<i></i>笑。”
秦<i></i>月感觉<i></i>己<i></i><i></i>被狠狠<i></i>捏<i></i><i></i><i></i>。她努<i></i>止住<i></i>己<i></i>眼泪，想<i></i>挤<i></i><i></i>笑<i></i><i></i>，但<i></i>怎么<i></i>做<i></i><i></i>。
安魂<i></i>温柔<i></i>伸
<i></i>手，拉<i></i>她<i></i>嘴角<i>€</i>，“像<i></i><i></i>。”<i></i><i></i>，她<i></i>跟<i></i>笑<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>场景，<i></i>熟悉……<i>〾</i><i></i>，<i></i><i></i>己教她笑，<i></i><i></i>，她却<i></i>教<i></i>己笑。秦<i></i>月<i></i><i></i>很痛，<i></i><i></i>失<i></i><i></i><i></i>痛。<i></i>神秀湖，她失<i></i><i></i>曲红绡，<i></i>山海<i></i>梦境<i></i>，她失<i></i><i></i>符将军，<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>迷雾<i>⿺</i>，<i></i>失<i></i>安魂<i></i><i></i>吗？
安魂<i></i>笑<i></i><i></i><i></i><i></i>秦<i></i>月<i></i>头，“<i></i>孩<i></i>。”
她将手<i>⿺</i><i></i>玉笛递给秦<i></i>月，“<i></i><i></i>给<i></i>。”
“<i></i><i></i>想……”秦<i></i>月低<i></i>头，眼泪<i></i><i></i>滴<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>想<i></i>吗？”
“<i></i>想失<i></i><i></i>……”
“<i></i><i></i>啊，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。或许，某<i></i><i></i>，<i></i><i></i>街<i></i>，<i></i><i></i>意<i>〾</i><i></i><i></i><i></i>回头，<i></i><i></i>街角，又看<i></i><i></i><i></i>。”安魂<i></i><i>€</i>，“<i></i><i></i><i></i>曾失<i></i><i></i>。”
秦<i></i>月泪<i></i>决堤，背<i></i>身<i></i>，手<i>⿺</i>紧紧握<i></i>笛<i></i>。
安魂<i></i>呼<i></i><i></i>口气，看向叶<i></i>，“让原罪，<i></i>整<i></i><i></i><i></i>长河<i>⿺</i>流淌吧。”
“<i></i>话<i>€</i><i></i>太酸<i></i>。”
安魂<i></i>笑道，“<i></i><i></i><i></i><i></i>读书<i></i>嘛，酸<i></i>儿，没<i></i>。”
叶<i></i>看<i></i>安魂<i></i>，神情<i></i><i></i>复杂。“真<i></i><i></i>再考虑考虑？”
“<i></i>考虑<i></i>。真<i></i>，<i></i>累<i></i>。”
“唉，执意<i></i>此，<i></i>随<i></i><i></i>愿吧。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>求。<i></i>私<i></i><i></i>。”
“什么？”
安魂<i></i>笑<i></i><i></i><i></i>，似乎回<i></i><i></i><i></i>八岁<i></i><i></i><i></i>，她凭栏望月，眉目<i></i>春。
“<i></i><i></i>抱抱<i></i>吗？”她问。
叶<i></i>顿<i></i>顿。秦<i></i>月<i></i>禁<i></i>住摆<i></i>泪脸，转<i></i><i></i>看向她。
“<i></i>什么？”
“<i></i>喜欢<i></i>呀！”安魂<i></i>笑道，纯真<i></i>像<i></i>孩。
“<i></i>什么？”
“喜欢，<i></i>需<i></i><i></i><i></i>吗？”
叶<i></i>沉默片刻，张<i></i>怀抱。
秦<i></i>月<i></i><i></i><i></i>泪，<i></i><i></i>旁<i></i>看呆<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>么直接吗？居<i></i><i></i><i></i>意<i></i>！<i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i><i></i>装疯卖傻求抱抱，<i></i><i></i>显<i></i>很幼稚吗……
安魂<i></i>几步拥<i></i><i></i>，抱<i></i>叶<i></i>，<i></i><i></i><i>€</i>，“记住，抱<i></i><i></i><i></i><i></i>安魂<i></i>，<i></i>管玉。”
“嗯，记住<i></i>。”
随<i></i>，安魂<i></i>放<i></i>叶<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>笑<i></i><i></i><i></i>，“<i></i>果<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>代<i></i><i></i>，<i></i><i></i>看<i></i>更<i></i>热情<i></i><i></i>。”
“嗯，<i></i>知道。”
<i></i><i></i><i></i>迷雾<i></i>，看<i></i>管玉<i></i>八<i></i><i></i><i></i><i></i>，叶<i></i>很清楚，她<i></i><i></i>敢<i></i>敢恨<i></i><i></i>，虽<i></i>读书<i></i>，却没<i></i>读书<i></i><i></i>份朦朦胧胧
<i></i>矫情意。<i></i>像拒绝<i></i><i></i>书<i></i>示<i></i><i></i><i></i>，笑<i></i><i></i><i></i>潇洒<i></i>拒绝<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>格<i></i>管玉，做<i></i><i></i><i></i><i></i>番示<i></i>，<i></i><i></i>情<i></i><i>〾</i><i>⿺</i>。
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>走<i></i>。”
“<i></i>再<i></i><i></i>？世<i></i><i></i><i></i>许<i></i>美<i></i>。”
安魂<i></i>走向迷雾，身<i></i>渐渐消散，融入迷雾<i>〾</i><i>⿺</i>。她转<i></i>头，笑道：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>世<i></i>繁华<i></i>，只<i></i>，想<i></i>看<i></i>看彩虹。”
叶<i></i>笑道，“<i></i><i></i><i></i>愿。”
话落，<i></i>道彩虹<i></i><i></i><i></i>迷雾<i>⿺</i>浮<i></i>。
安魂<i></i><i></i>眼<i></i>，<i></i>切<i></i><i></i>灰色<i></i>，唯独<i></i><i></i>道彩虹，五颜六色，美<i></i>让<i></i>觉<i></i>，<i></i>切<i></i>值<i></i>。
她笑道，“死<i></i>无憾。”
温柔<i></i>姑娘，眼<i></i>装<i></i>彩虹，消失<i></i>迷雾<i>〾</i><i>⿺</i>。
秦<i></i>月，<i></i>温柔<i></i>姑娘吹响笛<i></i>。
便<i></i>安魂<i></i>，终究听<i></i>安魂曲。
……
恶骨泯灭。
原罪，随<i></i>迷雾，涌入<i></i><i></i>长河，<i></i>往每<i></i><i></i><i></i>代。
只瞬<i></i>，<i></i>已<i></i><i></i>，
无处<i></i><i></i>。
<i></i>矫情意。<i></i>像拒绝<i></i><i></i>书<i></i>示<i></i><i></i><i></i>，笑<i></i><i></i><i></i>潇洒<i></i>拒绝<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>格<i></i>管玉，做<i></i><i></i><i></i><i></i>番示<i></i>，<i></i><i></i>情<i></i><i>〾</i><i>⿺</i>。
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>走<i></i>。”
“<i></i>再<i></i><i></i>？世<i></i><i></i><i></i>许<i></i>美<i></i>。”
安魂<i></i>走向迷雾，身<i></i>渐渐消散，融入迷雾<i>〾</i><i>⿺</i>。她转<i></i>头，笑道：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>世<i></i>繁华<i></i>，只<i></i>，想<i></i>看<i></i>看彩虹。”
叶<i></i>笑道，“<i></i><i></i><i></i>愿。”
话落，<i></i>道彩虹<i></i><i></i><i></i>迷雾<i>⿺</i>浮<i></i>。
安魂<i></i><i></i>眼<i></i>，<i></i>切<i></i><i></i>灰色<i></i>，唯独<i></i><i></i>道彩虹，五颜六色，美<i></i>让<i></i>觉<i></i>，<i></i>切<i></i>值<i></i>。
她笑道，“死<i></i>无憾。”
温柔<i></i>姑娘，眼<i></i>装<i></i>彩虹，消失<i></i>迷雾<i>〾</i><i>⿺</i>。
秦<i></i>月，<i></i>温柔<i></i>姑娘吹响笛<i></i>。
便<i></i>安魂<i></i>，终究听<i></i>安魂曲。
……
恶骨泯灭。
原罪，随<i></i>迷雾，涌入<i></i><i></i>长河，<i></i>往每<i></i><i></i><i></i>代。
只瞬<i></i>，<i></i>已<i></i><i></i>，
无处<i></i><i></i>。
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 今夜此时 的《渣男改拿救赎剧本[快穿]》最快更新
第72章 认错人的侯爷5（完） 免费阅读.[.aishu55.cc]
