第77章 第 77 章
作品:《你们父子别太离谱（科举）》 《<i></i><i></i>父<i></i>别太离谱（科举）》最<i></i>章节 第77章 第 77 章
“怎么睡<i></i>客厅<i></i>？”
林熙辰<i></i><i></i><i></i>声呻吟，挣扎<i></i>睁<i></i>眼睛，温昭寻风尘仆仆<i></i>脸孔映入眼帘。
“几<i></i><i></i>？”林熙辰坐<i></i>身，揉<i></i><i></i>头<i></i>，“<i></i>吃饭<i></i>吗？”
“<i></i><i></i>半，吃<i></i><i></i>。”温昭寻坐<i></i>林熙辰身边，让<i></i>靠向<i></i>己<i></i>肩膀，林熙辰闻<i></i>温昭寻身<i></i>烟草<i>ǹ</i>风<i></i>味道。
突<i></i>感<i></i><i></i>阵害怕。
<i></i><i></i>伸<i></i>手臂，圈住温昭寻<i></i>脖<i></i>，<i>ǹ</i><i></i>接<i></i>，<i></i>头钻<i></i><i></i><i></i><i></i>口腔，汲取<i></i>彼此<i></i>津液。
“<i></i>么热情？”温昭寻追逐<i></i><i></i>住林熙辰<i></i><i></i>唇，牙齿微微<i></i><i></i>，激<i></i><i></i><i></i><i></i>阵愉悦<i></i>抱怨。
“<i></i>洗澡。”林熙辰捕捉<i></i>温昭寻<i></i>欲望，<i></i>只手扯住<i></i><i></i>领带，<i></i>住<i></i><i></i><i></i>巴。
温昭寻深灰色<i></i>瞳仁变<i></i>黑洞<i></i>般<i></i>黑，舔舐<i></i>林熙辰<i></i>灵魂。
“<i></i><i></i>。”
<i></i>半月没做<i></i>，林熙辰险<i></i>被温昭寻做昏<i></i>浴池，脱<i></i><i></i>枕<i></i><i></i><i></i><i></i>胸膛，林熙辰仰<i></i>脸，索求更<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>么喜欢接<i></i>？”指尖擦<i></i>林熙辰<i></i>耳朵，温昭寻笑<i></i>躲<i></i>紧跟<i></i><i></i><i></i>唇。
林熙辰闭<i></i>闭眼，羞恼似<i></i><i></i>气撞向<i></i><i></i><i></i>嘴。
仿佛知晓<i></i>己<i></i>限将至，只<i></i>抓紧<i></i><i></i><i></i>幸福<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>擦净身<i></i>，温昭寻慵懒<i></i>伸<i></i><i></i>懒腰，<i></i>身<i></i>将林熙辰拥揽怀抱，嘴唇贴<i></i><i></i><i></i>耳<i></i>，很快便沉沉<i></i>睡<i></i><i></i>。
<i></i>该问<i></i><i></i><i></i>，许泽<i></i><i></i>情。林熙辰想。
终归<i></i><i></i><i></i><i></i>胆<i></i>，既怕温昭寻<i>€</i>谎，又担<i></i><i></i><i>€</i>真<i></i>话。
<i></i>果真<i></i>话<i></i><i></i>己想<i></i><i></i><i></i>，倒<i></i><i></i><i></i>继续活<i></i>此刻<i></i>虚假<i>⿺</i>，至少温昭寻<i></i>愿意<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>像<i></i><i></i>回<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，满<i></i>满眼只<i></i>温昭寻<i></i><i></i>。
结痂已<i></i><i></i>痛<i></i>。
只<i></i><i></i><i></i>揭<i></i>，<i></i><i></i><i></i>再痛<i></i>。
<i></i>夜难眠。
清晨，林熙辰被早餐<i></i>香气引<i></i><i></i>厨房。
“尝尝看，已<i></i><i></i>烫<i></i>。”温昭寻举<i></i>勺<i></i>，手掌托<i></i><i></i><i></i>，递<i></i>林熙辰<i></i>唇边。
林熙辰张<i></i>嘴，<i></i><i></i>温昭寻<i></i>手吞掉，惊喜道：“海鲜粥？”
“手艺<i></i>错吧。”温昭寻笑意盈盈<i></i>转身<i></i>掉火，“六<i></i>钟<i></i><i></i><i></i>给<i></i>熬粥，<i></i><i></i><i></i>很<i></i>道歉<i></i>诚意？”
“马马虎虎吧。”林熙辰舔<i></i>舔嘴唇，<i></i>身<i></i>搂住温昭寻<i></i>腰，手臂<i></i><i></i>环紧，
仿佛<i></i><i></i>秒温昭寻<i></i><i></i>消失<i></i>见<i></i><i></i><i></i>。
“套牢<i></i>套牢<i></i>，<i></i>次<i></i>真<i></i>逃<i></i>掉<i></i>。”温昭寻拍拍林熙辰<i></i>手背，“<i></i><i></i><i></i><i></i>吃饭<i></i>？”
“<i></i><i></i>吃。”林熙辰声<i></i>蚊呐，脸埋<i></i>温昭寻<i></i><i></i>颈，“<i></i>昭，<i></i>别骗<i></i>。”
温昭寻忽<i></i>沉默，林熙辰看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情，<i></i><i></i>无比慌乱，
“<i></i><i></i>。”温昭寻道，紧跟<i></i>腰背<i></i><i></i>，转身将林熙辰搂<i></i>怀<i></i>，<i></i><i></i><i></i>眉<i></i>，“<i></i>谁跟<i></i><i>€</i><i></i>什么吗？”
“没<i></i>，<i></i><i></i>感觉<i></i>太真<i></i>，<i></i>今<i></i><i></i>切<i></i><i></i>。<i></i><i></i>什么<i></i>喜欢<i></i>？”林熙辰抬<i></i>头，望<i></i>温昭寻<i></i>眼睛。
“嗯？”温昭寻微愣，笑道，“<i></i>哪<i></i>什么道<i></i><i></i>，喜欢<i></i><i></i>喜欢<i></i>。”
林熙辰紧追<i></i>放，偏<i></i>温昭寻<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“简直像<i></i><i></i>女<i></i>。”温昭寻打<i></i>碗橱，拿<i></i><i></i>只碗，<i></i>始盛粥，“<i></i>该<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>问<i></i>才<i></i>吧，喜欢<i></i>吗？”
“喜欢。”
盛粥<i></i>手<i></i>顿，似<i></i>没料<i></i>林熙辰<i></i><i></i>此坦率，<i></i><i></i>很快便恢复<i></i>常。
“<i></i>什么<i></i>喜欢<i></i>？”温昭寻乘胜追击，<i></i>问题抛回给林熙辰。
“<i></i>长<i></i><i></i>看。”林熙辰<i>€</i>，掌<i></i><i></i>温昭寻<i></i>低笑<i></i>微微震颤。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>真<i></i>受宠若惊<i></i>，”温昭寻抬<i></i>手臂，眼角眉梢<i></i><i></i>带<i></i>醉<i></i><i></i>春意，“乖啊。待<i></i>让<i></i>抱<i></i>够，先松手，先让<i></i><i></i>碗给放桌<i></i><i></i>。”
“<i></i>虽<i></i>……<i></i>苟言笑<i></i><i></i>候很吓<i></i>，但<i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”林熙辰恹恹<i></i>松<i></i>手，跟<i></i>温昭寻身<i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>候看<i></i>懂<i></i>，<i></i><i></i><i></i>什么<i></i><i></i>肯跟<i></i><i>€</i>。”
温昭寻困惑<i></i>蹙<i></i>眉头，“<i></i>什么<i></i>情没<i></i>跟<i></i><i>€</i>？”
林熙辰拉<i></i>椅<i></i>坐<i></i>，拿<i></i><i></i>颗鸡蛋，头<i></i><i></i>抬道：“比<i></i><i></i>具<i></i><i></i>做什么<i></i><i></i>，再比<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>今<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>无<i></i>知。”
林熙辰<i></i>意<i></i><i></i><i>ǹ</i>温昭寻敞<i></i><i></i>扉，<i></i>曾想温昭寻忽<i></i>变<i></i>脸色，猜忌<i></i>眸<i>⿺</i>掠<i></i>，似流星赶月，捉<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>笔糊涂账。”温昭寻悠<i></i><i></i>口，青花瓷勺拨<i></i>粥<i></i>，轻轻推<i></i>波浪，“温<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>看<i></i><i></i>笑话。”
林熙辰想<i></i>温昭远<i></i>话，<i></i>禁暗<i></i>懊恼。
“八岁<i></i><i></i>暑假，父<i></i>带<i></i><i></i>跟昀婷<i></i><i></i><i></i>美<i></i>，<i></i>哥<i>€</i><i></i>带<i></i><i></i><i></i>玩，<i></i><i></i><i></i>桥<i></i>推<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>跑<i></i>。命<i></i>，抢救<i></i><i></i><i></i>，活<i></i><i></i><i></i>。”温昭寻喝<i></i><i></i>口粥，谈<i></i>悲惨<i></i>往，口<i></i><i>〾</i><i>⿺</i>却毫无感情波<i></i>，仿佛
<i></i>只<i></i>书<i></i><i></i>故<i></i>，纯属虚构。
“温伯父知道吗？”鸡蛋剥<i></i><i></i>半，倏<i></i>掉<i></i>碗<i></i>，溅<i></i><i></i>米粥烫<i></i>林熙辰<i></i>手指。
“知道或者<i></i>知道，并没<i></i>任何区别。”温昭寻淡淡道，递<i></i>纸巾。
“<i></i>什么<i></i>离<i></i>温<i></i>？凭<i></i><i></i><i></i><i></i>，完<i></i><i></i><i></i>靠<i></i>己闯<i></i><i></i>片<i></i><i></i>。”林熙辰问道。掌<i></i>攥<i></i>拳头，揉皱<i></i>纸巾。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>甘<i></i>。”温昭寻放<i></i>勺<i></i>，<i></i><i></i>始剥<i></i>蛋壳，“<i></i><i></i>奇<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“总<i></i><i></i>只负责<i></i><i></i><i></i>夜总<i></i>吧？”林熙辰抿直嘴唇，<i></i>只晓<i></i>温昭寻<i></i>直游走<i></i><i></i>律<i></i>边缘，<i></i><i></i>具<i></i><i></i>做<i></i>什么<i></i>，却毫无头绪<i></i>言。
“温<i></i><i></i><i></i>见<i></i><i></i>光<i></i><i></i>意，<i></i><i></i><i></i><i></i>斡旋。”温昭寻<i></i><i></i><i></i>口鸡蛋，<i></i><i></i>尖卷走蛋黄，咀嚼，吞咽，“温氏财团<i></i>做<i></i><i></i>今<i></i>规模，黑白<i></i>道<i></i><i></i><i></i><i></i>涉猎，<i></i><i></i>毕竟<i></i>代<i></i><i></i>，<i></i>局<i></i>调查只<i></i>越<i></i>越严格，父<i></i>很早<i></i>决<i></i><i></i>转型，黑道<i></i>边<i></i>买卖需<i></i><i></i><i></i><i></i>洗白，<i></i>且只<i></i><i></i>温<i></i><i></i>。”
“<i></i>什么？”
“江湖<i>⿺</i><i></i>器<i></i>信誉，<i></i><i></i>世代传承<i></i><i></i><i></i>，<i></i>曾祖父<i></i>辈<i></i><i></i>始跟<i></i>温<i></i>干活，<i></i>今父<i></i><i>€</i>断<i></i><i></i>断，哪<i></i><i></i>么容易。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>危险？”林熙辰顾<i></i><i></i>吃饭，慌忙问道。
“<i></i>果<i></i><i>€</i><i></i>，并且随<i></i><i></i>丧命<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>怕吗？”温昭寻吞掉最<i></i><i></i>口米粥，<i></i>神贯注<i></i>凝视<i></i>林熙辰。
“假<i></i>真<i></i><i></i>么<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>跑路！”林熙辰<i></i><i></i>言辞，捉住温昭寻<i></i>手，<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i>陪<i></i>温昭寻<i></i>接<i></i><i></i>妈妈，<i></i><i></i><i></i>此刻<i></i><i></i><i></i>坚<i></i><i></i>移，“又<i></i><i></i><i></i><i></i>错，<i></i>别害怕。”
温昭寻<i></i>露惊愕，嘴唇微微<i></i>启，似乎<i></i><i></i>笑，<i></i>笑意却藏匿<i></i>唇齿<i></i>，变<i></i><i></i>声几<i></i><i></i>闻<i></i>叹息。
真<i></i><i></i>惜。
“<i></i><i></i>，接<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>第<i></i><i></i>问题。”温昭寻抽回手，抹<i></i>林熙辰唇边<i></i><i></i>粒米，“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
林熙辰微微睁<i></i>眼睛，<i></i><i></i>深处涌<i></i>难<i></i><i></i>抑<i></i>欣喜。
%%%
<i></i><i></i>收拾<i></i>碗筷，又换<i></i>衣服，坐<i></i><i></i>温昭寻<i></i>车。
坐<i></i>海滨公园<i></i>长椅<i></i>，林熙辰<i></i>手拿<i></i><i></i>串糖葫芦，<i></i>手抓<i></i><i></i><i></i>饲料，朝<i></i>远处海鸥**<i></i><i></i>向<i></i><i></i>扬<i></i>。
“感觉怎么<i></i>？”温昭寻指<i></i>夹<i></i>香烟，呼<i></i><i></i>热气<i>ǹ</i>烟雾融做<i></i><i></i>，影影绰绰，辨<i></i>真切。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>公园喂海鸥？”林熙辰<i></i>颊泛<i></i>红，嘴角<i></i>扬。
五<i></i><i></i><i></i><i></i>并<i></i>短暂，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>解<i></i>温昭寻很少<i></i>门，<i></i><i></i>书，<i></i>杯咖啡，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>整<i></i><i></i>午。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>忘记<i></i><i></i>尔虞<i></i>诈，<i></i>必<i></i>刻警惕<i></i><i></i><i></i>给<i></i><i></i>脑袋<i></i><i></i><i></i>枪。”熄灭香烟，温昭寻伸<i></i>手，“给<i></i><i></i><i></i>。”
林熙辰交<i></i>糖葫芦。
温昭寻啼笑皆非，“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>吃<i></i>颗，甜<i></i>。”林熙辰知道温昭寻嗜甜，<i></i><i></i><i></i><i></i>顾忌<i></i>己<i></i><i></i>象。
温昭寻无奈，只<i></i>象征<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>口，冰糖黏<i></i>嘴角，被林熙辰落井<i></i>沉<i></i>嘲笑<i></i><i></i>番。
林熙辰吃掉温昭寻剩<i></i><i></i>半颗糖葫芦，远远看<i></i>温昭寻伸长手臂，<i></i>只海鸥<i></i>胆<i></i>落<i></i><i></i><i></i>手背<i></i>，悠闲<i></i>叼走食<i></i>。
几<i></i><i></i>龄儿童<i></i>群结队跑<i></i>温昭寻<i></i>跟<i></i>，叽叽喳喳<i></i>知<i></i><i>€</i><i></i>什么，看<i></i><i></i>像<i></i><i></i>校组织<i></i>春游。
温昭寻<i></i>海鸥饲料交给<i></i><i>⿺</i><i></i><i></i>扎牛角辫<i></i><i></i>女孩，<i></i>女孩塞给温昭寻<i></i>知什么东西，几<i></i><i></i>又蹦蹦跳跳<i></i>跑<i></i><i></i>。
“<i></i>怎么<i></i><i></i><i></i>孩<i></i><i></i>东西？”林熙辰接<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>颗鹅卵石。
“<i></i>赔<i></i><i></i><i></i><i></i>包饲料。”温昭寻语气夸张，<i></i>屁股坐<i></i>林熙辰身边，“<i></i><i></i><i></i><i></i>吗？”
林熙辰<i></i><i></i>玩石头，闻言微愣，看向<i></i><i></i>，“<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i>啊。”
“<i></i><i></i>换<i></i>问<i></i>，”温昭寻挑唇<i></i>笑，措<i></i>及防<i></i>朝林熙辰<i></i><i></i>腿躺<i></i>，<i></i><i></i>闭<i></i><i></i>眼睛，“<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>什么<i></i>情<i></i><i></i>跟<i></i><i>€</i><i></i>吗？”
林熙辰鼻腔<i></i>酸，手指轻轻梳<i></i><i></i>温昭寻<i></i>额<i></i>，似乎长<i></i><i></i>，<i></i>该修剪<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i> 。”林熙辰收回目光，继<i></i>投掷<i></i>远<i></i>，孩<i></i><i></i><i></i><i></i>欢快<i></i>奔跑，<i></i><i></i>此<i></i>真无邪<i></i><i></i>纪，只知欢笑。
<i></i><i></i>林熙辰再<i></i>回<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 请吃一碗草莓 的《你们父子别太离谱（科举）》最快更新
第77章 第 77 章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
