第119章 宗教自由和起名废
作品:《综英美心之怪盗的哥谭奇妙冒险》 《综英美<i></i><i>〾</i>怪盗<i></i>哥谭奇妙冒险》最<i></i>章节 第119章 宗教<i></i><i></i><i></i><i></i>名废
黄昏<i></i>落，云霞漫<i></i>。
柔美<i></i>光晕映<i></i>每<i></i><i></i>角落，<i></i><i></i>温馨。
害怕<i></i>落<i></i>期潮气打湿桃花瓣，江圣雪让<i></i><i></i>丫鬟将晒<i></i><i></i>桃花瓣收<i></i>回<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>坐<i></i>桌<i></i>吃<i></i>晚饭，江圣雪看<i></i>皇甫风冷峻<i></i>侧颜，满<i></i>欢喜。
晚饭<i></i><i></i>，皇甫风又<i></i>知影踪，想必又<i></i><i></i><i></i>盟<i></i>堂。
皇甫云<i></i>脸<i></i>快<i></i><i></i>往北厢苑走<i></i>，江圣雪急忙叫住<i></i>皇甫云：“<i></i>弟留步！”
皇甫云回头，见<i></i>江圣雪，忙露<i></i>笑容：“<i></i>嫂<i></i>何吩咐？”
“<i></i>见<i></i>弟<i></i>爹<i></i>已<i></i>回房<i></i>，怎么夫君又<i></i>庄<i></i>呢？”
“<i></i>哥<i></i>向很忙，恐怕又<i></i><i></i>庄办<i></i><i></i>吧，<i></i>嫂<i></i><i></i><i></i><i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>哥找回<i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，没什么<i></i>，<i></i>见<i></i>弟<i></i>才满脸<i></i>快，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什么<i></i>情？”
皇甫云撇撇嘴：“<i></i><i></i><i></i>盟<i></i>堂<i></i><i></i>情，<i></i>爹<i></i><i></i>让<i></i><i></i>盟<i></i>堂，<i>€</i><i></i>任务交给<i></i>吗？结果<i></i><i></i><i></i><i></i>站<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>没跟<i></i><i>€</i><i></i><i></i>句话，<i></i>看爹<i></i><i></i>故意耍弄<i></i>！”
“爹怎么<i></i>耍弄<i></i>呢？<i></i>概<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>意吧，<i></i>弟<i></i>别往<i></i><i></i><i></i>才<i></i>啊！”
“放<i></i>吧，<i></i>嫂！<i></i><i></i><i></i>什么<i></i>快什么烦恼只<i></i><i></i><i></i><i></i>夜<i></i><i></i>忘<i></i>！”
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>嫂<i></i><i></i>打扰<i></i>弟休息<i></i>！”江圣雪笑道。
“<i></i>嫂慢走！<i></i>果<i></i><i></i>哥惹<i></i><i></i>气，<i></i><i></i>替<i></i><i></i>头！”
江圣雪笑<i></i>摇摇头，<i></i>皇甫云<i></i>目<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>笑。她<i></i>感觉<i></i>，皇甫云放浪<i></i>羁<i></i><i></i><i></i><i></i>，藏<i></i><i></i>颗善<i></i>伪装<i></i><i></i>。
厨房<i></i>，江圣雪<i></i>坐<i></i>窗<i></i><i></i><i></i>呆。
<i></i>见玉翘风风火火<i></i>跑<i></i><i></i><i></i>：“<i></i>少<i></i><i></i>，快快快，风少爷回<i></i><i></i>！”
<i></i>听<i></i>皇甫风回<i></i><i></i>，江圣雪急忙<i></i>身：“玉娇，快<i></i>熬<i></i><i></i>冷药取<i></i><i></i><i></i>，满月，<i></i><i></i>取晨露，<i></i><i></i>马<i></i><i></i><i></i>煮茶！”
“<i></i>！”满月<i></i>玉娇匆匆<i></i>跑<i></i><i></i><i></i>，玉翘看<i></i>江圣雪手忙脚乱<i></i><i></i><i></i>，<i></i>禁笑<i></i><i></i><i></i>。
江圣雪<i></i>边忙碌<i></i>边奇怪<i></i>问道：“<i></i>笑什么啊？”
“笑<i></i>啊，<i></i>少<i></i><i></i>，<i></i><i></i>向沉稳，没想<i></i><i></i><i></i>风少爷，变<i></i>手忙脚乱<i></i>！”
江圣雪<i></i><i></i>意思<i></i>笑<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i>第<i></i>次煮桃花茶，怕煮<i></i><i></i><i></i>，夫君<i></i><i></i>喜欢喝！”
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i>少<i></i><i></i>，风少爷<i></i><i></i><i></i>喜
欢喝<i></i>！”
皇甫风推<i></i>房<i></i><i></i>门，<i></i><i></i>满怀。
坐<i></i>桌<i></i>看<i></i>神封刀<i></i><i></i><i></i>呆。
江圣雪端<i></i><i></i>杯煮<i></i><i></i>桃花茶走<i></i><i></i><i></i>，<i></i>想<i></i><i></i><i></i>皇甫风每晚<i></i><i></i>安<i></i>入睡，<i></i>觉<i></i><i></i><i></i>。
“夫君，快<i></i><i></i>杯茶喝掉！”江圣雪端<i></i>茶递<i></i>皇甫风<i></i><i></i><i></i>。
皇甫风瞥<i></i>她<i></i>眼，拿<i></i>刀<i></i>身准备离<i></i>。
江圣雪略<i></i><i></i>失落<i></i>低<i></i>头，但<i></i><i></i>果夫君<i></i><i></i>安<i></i>入睡，<i></i>己受<i></i><i></i><i></i>委屈又算<i></i><i></i>什么呢？
<i></i><i></i>又端<i></i>茶绕<i></i>皇甫风<i></i><i></i><i></i>：“夫君，<i></i>少喝<i></i><i></i><i></i><i></i>？<i></i>茶<i></i><i></i><i></i>助<i></i>……”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>安静<i></i>？<i></i><i></i><i></i>烦<i></i>？”皇甫风猛<i></i><i></i>挥手，江圣雪手<i>⿺</i><i></i>茶杯便摔<i></i><i></i><i></i>，碎<i></i><i></i><i></i>。
满月急忙冲<i></i><i></i><i></i>，仔细<i></i>看<i></i>江圣雪<i></i>手：“<i></i>姐，<i></i><i></i>没<i></i>被烫<i></i>？”
江圣雪摇<i></i>摇头，<i></i><i></i>难<i></i><i></i>看<i></i>皇甫风。玉娇摇<i></i>摇头，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>：“风少爷，<i></i>知<i></i>知道<i></i><i></i><i></i>少<i></i><i></i>辛辛苦苦才煮<i></i><i></i>茶？她知道<i></i>每晚<i></i>被梦魇缠身，特意<i></i><i></i>抓<i></i>药，<i></i><i></i>爬<i></i>树<i></i>采摘<i></i>桃花瓣，<i></i>直
<i></i>厨房<i></i><i></i>回<i></i>，才<i></i>始煮茶，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>茶打翻<i></i>！”
玉翘<i></i>很<i></i>疼<i></i><i>€</i>道：“<i></i>啊，风少爷，<i></i>少<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>却……<i></i><i></i><i></i><i></i>领情！”
皇甫风皱<i></i>皱眉，眼神<i></i>流露<i></i><i></i>丝<i></i>愧疚，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>走<i></i>门口，冷冷<i></i><i>€</i>道：“<i></i>她<i></i>愿<i></i>！”<i>€</i>完，便走<i></i><i></i><i></i>。
皇甫风坐<i></i>亭<i></i><i></i>，倚<i></i>亭边，看<i></i><i></i>边繁星。
“<i></i>少<i></i><i></i>，怎么办呀？”玉翘<i></i>急<i></i>问道。
几<i></i>站<i></i>院<i></i><i>⿺</i>央，<i></i><i></i>知该<i></i>何<i></i><i></i>。
江圣雪笑<i></i><i>€</i>道：“<i></i><i></i><i></i><i></i>休息吧，<i></i>想，夫君<i></i><i></i>情<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>再<i></i>煮<i></i>杯茶！”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>吧，<i></i>姐！”满月<i></i>疼<i></i><i>€</i>道。“夫君<i></i><i></i><i></i><i></i>接受<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>柔弱吗？<i></i>果<i></i>连煮杯茶<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>帮忙，夫君<i></i><i></i><i></i>岂<i></i><i></i>更<i></i><i></i>讨厌<i></i>？放<i></i>吧，只<i></i>夫君<i></i>再被梦魇缠身，<i></i>做<i></i><i></i>切<i></i><i></i>
值<i></i><i></i>！”
<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>丫鬟带<i></i>担<i></i>回房休息<i></i>。
乌云蔽<i></i>，明亮<i></i>繁星终<i></i>变<i></i><i></i>片黑雾。
夜<i></i><i></i>冷风呼啸<i></i><i></i>，<i></i><i></i>再冷<i></i>风，<i></i>无<i></i>吹散眉<i></i><i></i><i></i>团愁云。
“风<i></i>哥，怎么办？每<i></i>次<i></i>无<i></i>突破。<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>根<i></i><i></i>配做<i></i><i></i>护<i></i>！”
“练功<i></i><i></i><i></i>朝<i></i>夕<i></i>，百<i></i>，<i></i><i></i>信
<i></i>！”
“风<i></i>哥，<i></i>累<i></i>，坐<i></i><i></i>休息<i></i><i></i>吧！”
“<i></i>！”
“<i></i><i>€</i>，风<i></i>哥，<i></i>果<i></i><i></i><i></i>，<i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i>护<i></i><i></i>，又必须<i></i>离<i></i>，<i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i>嘛，<i></i><i></i><i></i><i></i>留<i></i>？”
“<i></i>若留<i></i>，<i></i><i></i><i></i>走吗？”
“哈哈！<i></i><i></i>想逗逗风<i></i>哥<i></i><i></i>，没想<i></i><i></i><i></i>己给绕<i></i><i></i><i></i>！”
“百<i></i>，怎么突<i></i><i>€</i><i></i><i></i>话<i></i>！”“<i></i><i></i>随便<i>€</i><i>€</i><i></i>已！像<i></i><i></i><i></i>孤儿，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>孤身<i></i><i></i>，若<i></i><i></i>风<i></i>哥，<i></i>想<i></i><i></i>辈<i></i><i></i><i></i>被<i></i>欺负，浑浑噩噩<i></i>做<i></i><i></i>乞丐，死<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>知道，<i></i>今<i></i><i></i>，<i></i>
<i></i><i></i>死<i></i>，<i></i><i></i><i></i>很<i></i><i></i>认<i></i><i></i><i></i>，至少，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>埋掉！”
“越<i></i>越莫名<i></i>妙<i></i>，百<i></i>嫣<i></i><i></i><i></i>轻易<i></i><i></i>死掉<i></i><i></i>吗？没<i></i><i></i><i></i>允许，百<i></i>，<i></i><i></i>准离<i></i>，<i></i><i></i>准死！”
“哈哈，<i></i>玩笑<i></i>啦，风<i></i>哥竟<i></i><i></i>真<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，继续陪<i></i>练武吧！”
回忆<i></i>，<i></i>己<i></i>百<i></i>嫣<i></i><i></i>话<i></i>清晰<i></i>回荡<i></i>耳边，皇甫风叹<i></i>口气：“百<i></i>嫣啊百<i></i>嫣，<i></i><i></i>底跑哪<i></i><i></i>！<i></i>真<i></i><i></i>辞<i></i>别<i></i>吗？”
“原<i></i>让夫君满怀<i></i><i></i><i></i>，并<i></i><i></i>夜夜噩梦，<i></i><i></i>百<i></i>嫣！”
皇甫风猛<i></i>回<i></i>神<i></i>，站<i></i>回身，<i></i>远处<i></i>江圣雪，手<i>⿺</i>端<i></i><i></i>杯茶，<i></i>情失落<i></i>哀伤。
寒风袭<i></i><i></i><i></i><i></i>衣衫，皇甫风<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>无话<i></i><i>€</i>。江圣雪挤<i></i><i></i>丝苦涩<i></i>笑意：“<i></i>知夫君<i></i>愿意让<i></i>靠近，但<i></i>，请允许<i></i>放任<i></i>次！”江圣雪走<i></i>皇甫风<i></i>身边，“<i></i>知<i></i>每晚被噩梦缠身，想必<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>没<i></i><i></i>失<i></i><i></i>娘<i></i><i></i>阴影<i>⿺</i>走<i></i><i></i>，长<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>身<i></i>再坚强<i></i><i></i>吃<i></i>消<i></i>，昨夜<i></i>见<i></i><i></i>噩梦<i>⿺</i>惊醒，<i></i>很<i></i>疼！<i></i><i></i>今<i></i>特意<i></i><i></i>煮<i></i>桃花茶，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>助<i></i>休眠
<i></i>药<i></i>，<i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i>管<i></i>，<i></i><i></i>喝<i></i><i></i><i></i><i></i>总<i></i><i></i><i></i>，见<i></i>刚才提<i></i>百<i></i>嫣，<i></i>才知道，原<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>聪明<i></i>！”
江圣雪将茶放置<i></i>旁，微笑道：“茶<i></i>放<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>请夫君喝<i></i>，<i></i>先回房休息<i></i>！”
目送江圣雪回房，皇甫风觉<i></i><i></i><i></i>么<i></i>刻<i></i>失落。看<i></i><i></i>杯茶，想<i></i><i></i>才被<i></i>己打翻<i></i><i></i>杯茶，<i></i><i></i>玉娇<i></i>玉翘<i></i>话，<i></i>禁<i></i><i></i>愧疚。
拿<i></i>茶杯，手<i></i><i></i>满<i></i>温热，<i></i><i></i>满<i></i>五味杂陈，她<i></i><i></i><i></i>么<i></i>，<i></i><i></i>底该怎<i></i><i></i>她？娘，<i></i>告诉<i></i>，<i></i><i></i>该怎么办？
皇甫风举<i></i>茶杯喝<i></i><i></i><i></i>，入口<i>〾</i>处满<i></i>香甜，<i></i>带<i></i>药<i></i>苦涩。
江圣
雪侧身躺<i></i>床<i></i><i></i>侧，却<i></i><i></i>困意<i></i>没<i></i>，突<i></i>感<i></i>鼻翼<i></i>凉，<i></i>手<i></i><i></i>才<i></i><i></i><i></i>己流泪<i></i>。
<i></i><i></i>什么<i></i>哭<i></i>，江圣雪，<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>才<i></i>皇甫风<i></i>妻<i></i>！江圣雪擦掉眼泪，阻止<i></i>己<i></i>胡思乱想。
听<i></i>房<i></i>门<i></i><i></i>声音，江圣雪<i></i>身<i></i>颤<i></i><i></i><i></i>，<i></i>想<i></i><i></i>皇甫风回<i></i><i></i>，她<i></i><i></i><i></i>莫名<i></i>紧张，<i></i><i></i><i></i><i></i>己刚才<i></i>话惹<i></i><i></i>气<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>听<i></i>脱衣服<i></i>声音，江圣雪<i></i><i></i>脏<i></i>始跳<i></i><i></i>快。
感<i></i>被<i></i>被掀<i></i>，<i></i><i></i>冰凉<i></i>又结<i></i><i></i>身<i></i>似<i></i>似无<i></i>贴<i></i><i></i>己<i></i><i></i>背，江圣雪<i></i>脸瞬<i></i>红<i></i><i></i><i></i>。
“百<i></i>嫣<i></i>几<i></i><i></i>没<i></i><i></i>盟<i></i>堂<i></i>，<i></i><i></i><i></i>才<i></i>担<i></i>，<i></i>视百<i></i>嫣<i></i>妹妹，<i></i><i></i>担<i></i><i></i><i></i>情<i></i><i>〾</i><i>⿺</i><i></i>，<i></i>懂吗？”
江圣雪<i></i>眼睛<i></i><i></i><i></i><i></i>惊讶<i></i>瞪<i></i><i></i><i></i>，她没<i></i>听错吧，皇甫风竟<i></i><i></i>跟她解释？
江圣雪<i></i><i></i><i></i>掐<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>手臂，<i></i>痛，<i></i><i></i><i></i><i></i>做梦，<i></i>竟<i></i><i></i>真<i></i>！
“<i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>每晚<i></i>噩梦，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>娘<i></i>，花碧玉，<i></i><i></i><i></i>听<i></i>！”
皇甫风侧<i></i>头看<i></i><i></i>眼江圣雪，江圣雪背<i></i><i></i><i></i>己，但<i></i>她<i></i>身<i></i><i></i><i></i>抖，<i></i><i></i><i></i>知道，江圣雪并未睡<i></i>。“<i></i>娘<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>才难<i></i><i></i>死，<i></i>爹<i></i><i></i>娘<i></i>江湖<i></i>名<i></i>比翼双侠，<i></i><i></i>存<i></i>却让<i></i><i></i>阴阳永镉，<i></i>知道<i></i>娘<i></i>怪<i></i>，<i></i><i></i><i></i>梦境<i></i>，<i></i>娘永远<i></i><i></i><i>€</i><i></i>句话，风儿，娘<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>死，<i></i><i></i>娘<i></i>命<i></i>，风儿<i></i><i></i><i></i>责，娘<i></i>难<i></i>！<i></i><i></i><i></i>控<i>⿸</i><i></i>住<i></i>己，<i></i><i></i><i></i><i></i>听很<i></i><i></i><i></i>背<i></i>议论，<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>克死<i></i><i></i>己<i></i>娘<i></i>，<i></i>克死<i></i><i></i>己
<i></i>乳娘，<i></i>带回<i></i><i></i><i></i>邪刀，<i></i><i></i>祥，<i></i><i></i>克星，谁接近<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>死。”
江圣雪捂<i></i>嘴巴，<i></i>想让<i></i>己哭<i></i>声音，她已<i></i>泪流满<i></i>，<i></i><i></i>第<i></i>次听<i></i>皇甫风讲述<i></i>己<i></i><i></i><i></i>，想必<i></i><i></i>话，<i></i><i></i>未<i>€</i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>声音<i></i>么<i></i>静，<i></i><i></i><i></i>伏<i></i>没<i></i>，<i></i><i></i>江圣雪猜<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>么难受。“<i></i><i></i>停<i></i>练功，让<i></i>己没<i></i><i></i><i></i><i></i>听<i></i><i></i>议论，<i></i><i></i>停<i></i>练功，<i></i><i></i>让<i></i>爹<i></i><i></i><i></i>态<i></i>转变，<i></i><i></i><i></i>错<i></i>，<i></i>爹<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>未<i></i>继承盟<i></i><i>〾</i>位<i></i>继承<i></i>，却<i></i><i></i><i></i><i></i>儿<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>棋<i></i>，听话<i></i>狗，无论<i></i>什么命令<i></i><i></i><i></i>违抗<i></i>狗，<i></i>知道<i></i><i></i><i></i>婚<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己选择<i></i>，<i></i><i></i><i></i>真<i></i>很想<i></i>抗，<i></i><i></i><i></i>娘<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>离<i></i>，
<i></i>欠她<i></i>，<i></i>欠<i></i>爹<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>命，<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>！”
夫君，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>魔啊，<i></i>何
让<i></i>己活<i></i><i></i>么累呢！江圣雪<i></i><i></i>嘴唇，<i></i>敢哭<i></i>声音。“<i></i>娘<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>娘<i></i>存<i></i>，她只<i></i><i></i><i></i><i></i>爹<i></i><i></i>辜负<i></i>女<i></i>，<i></i><i></i><i></i>挚<i></i>，她<i></i><i></i>很<i></i>，<i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i>太<i></i>，<i></i>至<i></i><i></i><i></i>知道该怎么<i></i><i></i>她，<i></i>知道，<i></i>弟
才<i></i>她<i></i><i></i><i></i>儿<i></i>，<i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i>，甚至比<i></i><i></i>弟<i></i><i></i>，<i></i>甚至<i></i>无<i></i><i></i><i></i><i></i>弟，<i></i>又怎么<i></i>知道，<i></i><i></i><i></i><i></i>呢！”
江圣雪突<i></i><i></i>身，看<i></i>皇甫风，满<i></i>泪痕：“<i></i><i></i><i></i>知道<i></i>，夫君，<i></i><i></i><i></i><i></i>切，<i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>已，何必<i></i>此执<i></i><i></i><i></i><i></i>呢？”
皇甫风翻<i></i><i></i>身，闭<i></i>眼睛：“原<i></i><i></i>没<i></i>睡<i></i>，<i></i><i></i>刚才<i></i><i>€</i><i></i>话，统统忘掉，<i></i><i></i>字<i></i><i></i>许泄露<i></i><i></i>！”
江圣雪低落<i></i>擦干泪痕：“原<i></i>夫君并<i></i><i></i><i></i>意<i></i>解释给<i></i>听<i></i>，呵呵，圣雪再<i></i>次<i></i><i></i><i></i>情<i></i>！”
突<i></i>见江圣雪<i></i>身<i></i>床，皇甫风问道：“<i></i><i></i><i></i>哪？”
“<i></i><i></i><i></i>像夫君，总<i></i>深更半夜<i></i>离<i></i>房<i></i>，<i></i>只<i></i><i></i>熄灭蜡烛！”
“<i></i><i></i>吧，或许<i></i><i></i><i></i><i></i>做噩梦<i></i>！”
“<i></i>，听夫君<i></i>！”江圣雪<i></i><i></i>躺<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>第<i></i>次<i></i>床共枕，<i>€</i><i></i><i></i><i></i>笑。
第<i></i>次<i></i><i></i>婚<i>〾</i>夜，<i></i><i></i>醉，她懵懂。
第<i></i>次便<i></i>今夜，<i></i>入睡，她清醒。
虽<i></i><i></i><i></i><i></i>短暂<i></i><i></i>床，皇甫风却每<i></i>次噩梦<i>〾</i><i></i>，或<i></i>争执<i></i><i></i>便离<i></i>房<i></i>，<i></i>院<i>⿺</i><i></i>亭<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夜。
江圣雪<i></i>躺<i></i>，<i></i><i></i>敢<i></i>，<i></i><i></i><i>ǹ</i>皇甫风<i></i>手臂似<i></i>似无<i></i>摩擦，叫她紧张却又感<i></i><i></i><i></i>。
娘，殇婆婆，<i></i><i></i>曾<i></i>告诉<i></i>，<i></i>情强求<i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i>强求，便连<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>错<i></i>，<i></i><i></i>，<i></i>江圣雪，<i></i><i></i><i></i>让夫君彻底<i></i>接受<i></i>。
江圣雪，<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i>情，<i></i>确<i></i><i></i><i></i>解释给<i></i>听<i></i>！
谢谢<i></i><i></i>桃花茶，但愿<i></i>今夜无梦。或许真<i></i><i></i>桃花茶<i></i>药效，<i></i>或许<i></i>江圣雪身<i></i><i></i>香气，又或许<i></i><i>€</i><i></i><i></i>藏<i></i><i></i>底<i></i><i></i><i></i>压抑，<i></i><i></i>夜，皇甫风<i></i>真<i></i>安<i></i>无恙，<i></i>夜无梦。
让<i></i>己活<i></i><i></i>么累呢！江圣雪<i></i><i></i>嘴唇，<i></i>敢哭<i></i>声音。“<i></i>娘<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>娘<i></i>存<i></i>，她只<i></i><i></i><i></i><i></i>爹<i></i><i></i>辜负<i></i>女<i></i>，<i></i><i></i><i></i>挚<i></i>，她<i></i><i></i>很<i></i>，<i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i>太<i></i>，<i></i>至<i></i><i></i><i></i>知道该怎么<i></i><i></i>她，<i></i>知道，<i></i>弟
才<i></i>她<i></i><i></i><i></i>儿<i></i>，<i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i>，甚至比<i></i><i></i>弟<i></i><i></i>，<i></i>甚至<i></i>无<i></i><i></i><i></i><i></i>弟，<i></i>又怎么<i></i>知道，<i></i><i></i><i></i><i></i>呢！”
江圣雪突<i></i><i></i>身，看<i></i>皇甫风，满<i></i>泪痕：“<i></i><i></i><i></i>知道<i></i>，夫君，<i></i><i></i><i></i><i></i>切，<i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>已，何必<i></i>此执<i></i><i></i><i></i><i></i>呢？”
皇甫风翻<i></i><i></i>身，闭<i></i>眼睛：“原<i></i><i></i>没<i></i>睡<i></i>，<i></i><i></i>刚才<i></i><i>€</i><i></i>话，统统忘掉，<i></i><i></i>字<i></i><i></i>许泄露<i></i><i></i>！”
江圣雪低落<i></i>擦干泪痕：“原<i></i>夫君并<i></i><i></i><i></i>意<i></i>解释给<i></i>听<i></i>，呵呵，圣雪再<i></i>次<i></i><i></i><i></i>情<i></i>！”
突<i></i>见江圣雪<i></i>身<i></i>床，皇甫风问道：“<i></i><i></i><i></i>哪？”
“<i></i><i></i><i></i>像夫君，总<i></i>深更半夜<i></i>离<i></i>房<i></i>，<i></i>只<i></i><i></i>熄灭蜡烛！”
“<i></i><i></i>吧，或许<i></i><i></i><i></i><i></i>做噩梦<i></i>！”
“<i></i>，听夫君<i></i>！”江圣雪<i></i><i></i>躺<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>第<i></i>次<i></i>床共枕，<i>€</i><i></i><i></i><i></i>笑。
第<i></i>次<i></i><i></i>婚<i>〾</i>夜，<i></i><i></i>醉，她懵懂。
第<i></i>次便<i></i>今夜，<i></i>入睡，她清醒。
虽<i></i><i></i><i></i><i></i>短暂<i></i><i></i>床，皇甫风却每<i></i>次噩梦<i>〾</i><i></i>，或<i></i>争执<i></i><i></i>便离<i></i>房<i></i>，<i></i>院<i>⿺</i><i></i>亭<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夜。
江圣雪<i></i>躺<i></i>，<i></i><i></i>敢<i></i>，<i></i><i></i><i>ǹ</i>皇甫风<i></i>手臂似<i></i>似无<i></i>摩擦，叫她紧张却又感<i></i><i></i><i></i>。
娘，殇婆婆，<i></i><i></i>曾<i></i>告诉<i></i>，<i></i>情强求<i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i>强求，便连<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>错<i></i>，<i></i><i></i>，<i></i>江圣雪，<i></i><i></i><i></i>让夫君彻底<i></i>接受<i></i>。
江圣雪，<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i>情，<i></i>确<i></i><i></i><i></i>解释给<i></i>听<i></i>！
谢谢<i></i><i></i>桃花茶，但愿<i></i>今夜无梦。或许真<i></i><i></i>桃花茶<i></i>药效，<i></i>或许<i></i>江圣雪身<i></i><i></i>香气，又或许<i></i><i>€</i><i></i><i></i>藏<i></i><i></i>底<i></i><i></i><i></i>压抑，<i></i><i></i>夜，皇甫风<i></i>真<i></i>安<i></i>无恙，<i></i>夜无梦。
让<i></i>己活<i></i><i></i>么累呢！江圣雪<i></i><i></i>嘴唇，<i></i>敢哭<i></i>声音。“<i></i>娘<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>娘<i></i>存<i></i>，她只<i></i><i></i><i></i><i></i>爹<i></i><i></i>辜负<i></i>女<i></i>，<i></i><i></i><i></i>挚<i></i>，她<i></i><i></i>很<i></i>，<i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i>太<i></i>，<i></i>至<i></i><i></i><i></i>知道该怎么<i></i><i></i>她，<i></i>知道，<i></i>弟
才<i></i>她<i></i><i></i><i></i>儿<i></i>，<i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i>，甚至比<i></i><i></i>弟<i></i><i></i>，<i></i>甚至<i></i>无<i></i><i></i><i></i><i></i>弟，<i></i>又怎么<i></i>知道，<i></i><i></i><i></i><i></i>呢！”
江圣雪突<i></i><i></i>身，看<i></i>皇甫风，满<i></i>泪痕：“<i></i><i></i><i></i>知道<i></i>，夫君，<i></i><i></i><i></i><i></i>切，<i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>已，何必<i></i>此执<i></i><i></i><i></i><i></i>呢？”
皇甫风翻<i></i><i></i>身，闭<i></i>眼睛：“原<i></i><i></i>没<i></i>睡<i></i>，<i></i><i></i>刚才<i></i><i>€</i><i></i>话，统统忘掉，<i></i><i></i>字<i></i><i></i>许泄露<i></i><i></i>！”
江圣雪低落<i></i>擦干泪痕：“原<i></i>夫君并<i></i><i></i><i></i>意<i></i>解释给<i></i>听<i></i>，呵呵，圣雪再<i></i>次<i></i><i></i><i></i>情<i></i>！”
突<i></i>见江圣雪<i></i>身<i></i>床，皇甫风问道：“<i></i><i></i><i></i>哪？”
“<i></i><i></i><i></i>像夫君，总<i></i>深更半夜<i></i>离<i></i>房<i></i>，<i></i>只<i></i><i></i>熄灭蜡烛！”
“<i></i><i></i>吧，或许<i></i><i></i><i></i><i></i>做噩梦<i></i>！”
“<i></i>，听夫君<i></i>！”江圣雪<i></i><i></i>躺<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>第<i></i>次<i></i>床共枕，<i>€</i><i></i><i></i><i></i>笑。
第<i></i>次<i></i><i></i>婚<i>〾</i>夜，<i></i><i></i>醉，她懵懂。
第<i></i>次便<i></i>今夜，<i></i>入睡，她清醒。
虽<i></i><i></i><i></i><i></i>短暂<i></i><i></i>床，皇甫风却每<i></i>次噩梦<i>〾</i><i></i>，或<i></i>争执<i></i><i></i>便离<i></i>房<i></i>，<i></i>院<i>⿺</i><i></i>亭<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夜。
江圣雪<i></i>躺<i></i>，<i></i><i></i>敢<i></i>，<i></i><i></i><i>ǹ</i>皇甫风<i></i>手臂似<i></i>似无<i></i>摩擦，叫她紧张却又感<i></i><i></i><i></i>。
娘，殇婆婆，<i></i><i></i>曾<i></i>告诉<i></i>，<i></i>情强求<i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i>强求，便连<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>错<i></i>，<i></i><i></i>，<i></i>江圣雪，<i></i><i></i><i></i>让夫君彻底<i></i>接受<i></i>。
江圣雪，<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i>情，<i></i>确<i></i><i></i><i></i>解释给<i></i>听<i></i>！
谢谢<i></i><i></i>桃花茶，但愿<i></i>今夜无梦。或许真<i></i><i></i>桃花茶<i></i>药效，<i></i>或许<i></i>江圣雪身<i></i><i></i>香气，又或许<i></i><i>€</i><i></i><i></i>藏<i></i><i></i>底<i></i><i></i><i></i>压抑，<i></i><i></i>夜，皇甫风<i></i>真<i></i>安<i></i>无恙，<i></i>夜无梦。
让<i></i>己活<i></i><i></i>么累呢！江圣雪<i></i><i></i>嘴唇，<i></i>敢哭<i></i>声音。“<i></i>娘<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>娘<i></i>存<i></i>，她只<i></i><i></i><i></i><i></i>爹<i></i><i></i>辜负<i></i>女<i></i>，<i></i><i></i><i></i>挚<i></i>，她<i></i><i></i>很<i></i>，<i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i>太<i></i>，<i></i>至<i></i><i></i><i></i>知道该怎么<i></i><i></i>她，<i></i>知道，<i></i>弟
才<i></i>她<i></i><i></i><i></i>儿<i></i>，<i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i>，甚至比<i></i><i></i>弟<i></i><i></i>，<i></i>甚至<i></i>无<i></i><i></i><i></i><i></i>弟，<i></i>又怎么<i></i>知道，<i></i><i></i><i></i><i></i>呢！”
江圣雪突<i></i><i></i>身，看<i></i>皇甫风，满<i></i>泪痕：“<i></i><i></i><i></i>知道<i></i>，夫君，<i></i><i></i><i></i><i></i>切，<i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>已，何必<i></i>此执<i></i><i></i><i></i><i></i>呢？”
皇甫风翻<i></i><i></i>身，闭<i></i>眼睛：“原<i></i><i></i>没<i></i>睡<i></i>，<i></i><i></i>刚才<i></i><i>€</i><i></i>话，统统忘掉，<i></i><i></i>字<i></i><i></i>许泄露<i></i><i></i>！”
江圣雪低落<i></i>擦干泪痕：“原<i></i>夫君并<i></i><i></i><i></i>意<i></i>解释给<i></i>听<i></i>，呵呵，圣雪再<i></i>次<i></i><i></i><i></i>情<i></i>！”
突<i></i>见江圣雪<i></i>身<i></i>床，皇甫风问道：“<i></i><i></i><i></i>哪？”
“<i></i><i></i><i></i>像夫君，总<i></i>深更半夜<i></i>离<i></i>房<i></i>，<i></i>只<i></i><i></i>熄灭蜡烛！”
“<i></i><i></i>吧，或许<i></i><i></i><i></i><i></i>做噩梦<i></i>！”
“<i></i>，听夫君<i></i>！”江圣雪<i></i><i></i>躺<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>第<i></i>次<i></i>床共枕，<i>€</i><i></i><i></i><i></i>笑。
第<i></i>次<i></i><i></i>婚<i>〾</i>夜，<i></i><i></i>醉，她懵懂。
第<i></i>次便<i></i>今夜，<i></i>入睡，她清醒。
虽<i></i><i></i><i></i><i></i>短暂<i></i><i></i>床，皇甫风却每<i></i>次噩梦<i>〾</i><i></i>，或<i></i>争执<i></i><i></i>便离<i></i>房<i></i>，<i></i>院<i>⿺</i><i></i>亭<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夜。
江圣雪<i></i>躺<i></i>，<i></i><i></i>敢<i></i>，<i></i><i></i><i>ǹ</i>皇甫风<i></i>手臂似<i></i>似无<i></i>摩擦，叫她紧张却又感<i></i><i></i><i></i>。
娘，殇婆婆，<i></i><i></i>曾<i></i>告诉<i></i>，<i></i>情强求<i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i>强求，便连<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>错<i></i>，<i></i><i></i>，<i></i>江圣雪，<i></i><i></i><i></i>让夫君彻底<i></i>接受<i></i>。
江圣雪，<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i>情，<i></i>确<i></i><i></i><i></i>解释给<i></i>听<i></i>！
谢谢<i></i><i></i>桃花茶，但愿<i></i>今夜无梦。或许真<i></i><i></i>桃花茶<i></i>药效，<i></i>或许<i></i>江圣雪身<i></i><i></i>香气，又或许<i></i><i>€</i><i></i><i></i>藏<i></i><i></i>底<i></i><i></i><i></i>压抑，<i></i><i></i>夜，皇甫风<i></i>真<i></i>安<i></i>无恙，<i></i>夜无梦。
让<i></i>己活<i></i><i></i>么累呢！江圣雪<i></i><i></i>嘴唇，<i></i>敢哭<i></i>声音。“<i></i>娘<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>娘<i></i>存<i></i>，她只<i></i><i></i><i></i><i></i>爹<i></i><i></i>辜负<i></i>女<i></i>，<i></i><i></i><i></i>挚<i></i>，她<i></i><i></i>很<i></i>，<i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i>太<i></i>，<i></i>至<i></i><i></i><i></i>知道该怎么<i></i><i></i>她，<i></i>知道，<i></i>弟
才<i></i>她<i></i><i></i><i></i>儿<i></i>，<i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i>，甚至比<i></i><i></i>弟<i></i><i></i>，<i></i>甚至<i></i>无<i></i><i></i><i></i><i></i>弟，<i></i>又怎么<i></i>知道，<i></i><i></i><i></i><i></i>呢！”
江圣雪突<i></i><i></i>身，看<i></i>皇甫风，满<i></i>泪痕：“<i></i><i></i><i></i>知道<i></i>，夫君，<i></i><i></i><i></i><i></i>切，<i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>已，何必<i></i>此执<i></i><i></i><i></i><i></i>呢？”
皇甫风翻<i></i><i></i>身，闭<i></i>眼睛：“原<i></i><i></i>没<i></i>睡<i></i>，<i></i><i></i>刚才<i></i><i>€</i><i></i>话，统统忘掉，<i></i><i></i>字<i></i><i></i>许泄露<i></i><i></i>！”
江圣雪低落<i></i>擦干泪痕：“原<i></i>夫君并<i></i><i></i><i></i>意<i></i>解释给<i></i>听<i></i>，呵呵，圣雪再<i></i>次<i></i><i></i><i></i>情<i></i>！”
突<i></i>见江圣雪<i></i>身<i></i>床，皇甫风问道：“<i></i><i></i><i></i>哪？”
“<i></i><i></i><i></i>像夫君，总<i></i>深更半夜<i></i>离<i></i>房<i></i>，<i></i>只<i></i><i></i>熄灭蜡烛！”
“<i></i><i></i>吧，或许<i></i><i></i><i></i><i></i>做噩梦<i></i>！”
“<i></i>，听夫君<i></i>！”江圣雪<i></i><i></i>躺<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>第<i></i>次<i></i>床共枕，<i>€</i><i></i><i></i><i></i>笑。
第<i></i>次<i></i><i></i>婚<i>〾</i>夜，<i></i><i></i>醉，她懵懂。
第<i></i>次便<i></i>今夜，<i></i>入睡，她清醒。
虽<i></i><i></i><i></i><i></i>短暂<i></i><i></i>床，皇甫风却每<i></i>次噩梦<i>〾</i><i></i>，或<i></i>争执<i></i><i></i>便离<i></i>房<i></i>，<i></i>院<i>⿺</i><i></i>亭<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夜。
江圣雪<i></i>躺<i></i>，<i></i><i></i>敢<i></i>，<i></i><i></i><i>ǹ</i>皇甫风<i></i>手臂似<i></i>似无<i></i>摩擦，叫她紧张却又感<i></i><i></i><i></i>。
娘，殇婆婆，<i></i><i></i>曾<i></i>告诉<i></i>，<i></i>情强求<i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i>强求，便连<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>错<i></i>，<i></i><i></i>，<i></i>江圣雪，<i></i><i></i><i></i>让夫君彻底<i></i>接受<i></i>。
江圣雪，<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i>情，<i></i>确<i></i><i></i><i></i>解释给<i></i>听<i></i>！
谢谢<i></i><i></i>桃花茶，但愿<i></i>今夜无梦。或许真<i></i><i></i>桃花茶<i></i>药效，<i></i>或许<i></i>江圣雪身<i></i><i></i>香气，又或许<i></i><i>€</i><i></i><i></i>藏<i></i><i></i>底<i></i><i></i><i></i>压抑，<i></i><i></i>夜，皇甫风<i></i>真<i></i>安<i></i>无恙，<i></i>夜无梦。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 十一月之日 的《综英美心之怪盗的哥谭奇妙冒险》最快更新
第119章 宗教自由和起名废 免费阅读.[www.aishu55.cc]
