第90章 有人欺负
作品:《病美人穿成反派幼崽后摆烂了》 《病美<i></i>穿<i></i><i></i>派幼崽<i></i>摆烂<i></i>》最<i></i>章节 第90章 <i></i><i></i>欺负
<i></i><i></i><i></i>，苏<i></i>华刚换<i></i>衣服准备<i></i>班<i></i><i></i>候，门<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>母<i></i>。
“您<i></i>，苏医<i></i>，您<i></i>抽<i></i><i></i><i></i><i></i>帮<i></i><i></i>看看吗？”
<i></i><i>⿺</i><i></i>女<i></i><i></i>央求<i></i>眼神看<i></i>苏<i></i>华。
“哦，<i></i><i></i>已<i></i><i></i><i></i>班<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>怎么<i></i>早<i></i><i></i><i></i>呢？另<i></i>看病<i></i>需<i></i>挂号<i></i>。”
<i></i>女<i></i>向<i></i>走<i></i>几步<i>€</i>道：“<i></i>知道，<i></i>知道需<i></i>挂号，<i></i><i></i><i></i>排<i></i><i></i><i></i>午<i></i>队，结果<i></i><i></i><i>€</i>您<i></i>号需<i></i>提<i></i>预约，今<i></i>看<i></i><i></i>，<i></i>没挂<i></i>。<i></i><i></i>又找<i></i>熟<i></i>打听，才知道您<i></i>住院<i></i>，<i></i><i></i><i></i>才冒冒失失<i></i><i></i><i></i>找您<i></i>，希望您<i></i>帮帮<i></i>。”
苏<i></i>华见<i></i>女<i></i>眼<i>⿺</i><i></i>沧桑<i></i>焦灼，<i></i>忍拒绝，便坐<i></i><i></i><i></i>，简单询问<i></i>她<i></i>情况。
女<i></i>很<i></i>感激，将<i></i>己<i></i>问题向苏<i></i>华<i></i><i></i><i>€</i>明。
原<i></i><i></i>女<i></i>名叫向玉清，孩<i></i>名叫骆<i></i>瑞，今<i></i><i></i><i></i>岁，<i></i>读初<i>⿺</i><i></i><i></i>级，但<i></i>已<i></i>休<i></i><i></i><i></i>近半<i></i><i></i><i></i><i></i>。
父母<i></i>尽<i></i>办<i></i>，<i></i>无<i></i>让孩<i></i><i></i><i></i>回<i></i><i></i>校。
<i></i><i></i><i></i><i></i>愁困难解<i>〾</i>际，<i></i><i></i><i></i><i></i>视<i></i>看<i></i><i></i><i></i><i></i>苏<i></i>华<i></i>功治疗<i></i><i></i><i></i>格障碍患者<i></i>报道，<i></i>知苏<i></i>华深谙<i></i><i></i>治疗<i>〾</i>道，故<i></i>带孩<i></i><i></i><i></i>寻求帮助。
苏<i></i>华初步<i></i>解<i></i>骆<i></i>瑞<i></i>基<i></i>信息<i>〾</i><i></i>，<i></i>向玉清<i>€</i>道：
“孩<i></i>需<i></i>做<i></i><i></i>治疗，目<i></i><i></i><i></i><i></i>情况<i></i>看，并<i></i>需<i></i>住院，<i></i><i></i>吧，<i></i><i></i><i></i>班<i></i>，<i></i>找护士长预约<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>候<i></i><i></i>再详细谈谈，<i></i>解<i></i><i></i>孩<i></i><i></i>具<i></i>情况，<i></i><i></i>再确<i></i><i></i><i></i>步<i></i>治疗问题。”
<i>€</i><i></i>苏<i></i>华将张媛<i></i><i></i>话给<i></i>向玉清，让她跟张媛联系。
向玉清双手接<i></i>，感激<i></i><i>€</i>道：“苏医<i></i>，真<i></i>太谢谢您<i></i>。”
“嗯，<i></i><i></i>，护士长安排<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>边<i></i>空<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i><i></i>。<i></i><i></i>候<i></i><i></i>话提醒<i></i>诊<i></i><i></i>，<i></i><i></i>需<i></i>提<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>，<i></i><i></i>需<i></i>挂号才<i></i>看病。”苏<i></i>华<i></i><i></i>交代清楚。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>先回<i></i>啦。耽误您<i></i>班<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>意思啊。”
向玉华<i>€</i>罢，想拉<i></i>骆<i></i>瑞<i></i>手离<i></i>。
但<i></i>骆<i></i>瑞见妈妈<i></i>拉<i></i>己<i></i>手，<i></i>脸<i></i><i></i>耐烦，迅速将手藏<i></i><i></i>身<i></i>，并将身<i></i>向<i></i>撤<i></i>撤，拉<i></i><i></i><i></i><i>ǹ</i>妈妈<i>〾</i><i></i><i></i>距离。
<i></i><i></i>骆<i></i>瑞<i></i><i></i>跟苏<i></i>华告别，转身<i></i>先<i></i><i></i><i></i>医<i></i>办公室。
向玉清<i></i><i></i>讪讪<i></i>，<i></i>苏<i></i>华笑<i></i><i>€</i>：“苏医<i></i>，<i></i>看，
唉，愁<i></i>。”
“嗯，<i></i><i></i><i></i><i></i>咨询<i></i><i></i>候再细谈吧，<i></i>必太<i></i>急。”苏<i></i>华看<i></i><i></i>向玉华<i></i>无奈，便安慰<i></i>她<i></i>句。
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>，苏医<i></i>，<i></i>谢谢您<i></i>，您让<i></i>看<i></i><i></i>希望，<i></i><i></i>信您<i></i><i></i><i></i>帮<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“嗯。”苏<i></i>华<i></i><i></i>见<i></i><i></i>恭维<i></i>己<i></i><i></i>抱<i></i>较强<i></i>戒备<i></i><i></i>。<i></i>深知，被<i></i><i></i>捧<i></i><i></i>惬意<i></i>蕴含<i></i>被<i></i><i></i>摔<i></i><i></i>危险。
“<i></i>苏医<i></i>您忙，<i></i>先走<i></i>啊。”
苏<i></i>华<i></i>身送她<i></i><i></i>，并嘱咐路<i></i>注意安<i></i>。
向玉清连忙道谢，<i></i><i></i>追儿<i></i>骆<i></i>瑞<i></i><i></i>。
苏<i></i>华回<i></i>办公桌<i></i>，拿<i></i>包<i></i>准备<i></i>班<i></i>。
王<i></i>栋已<i></i>吃<i></i>晚饭回<i></i><i></i>，今晚<i></i><i></i>值夜班，故<i></i>早早<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>办公室。
<i></i>见<i></i>苏<i></i>华，惊讶道：“苏医<i></i>，<i></i><i></i>没走啊？”
“<i></i>栋，<i></i>值夜班啊，<i></i><i></i><i></i>走<i></i>，晚<i></i>帮<i></i>留意<i></i><i></i><i></i>几<i></i><i></i>入院<i></i>病<i></i>啊。”苏<i></i>华<i></i>今<i></i><i></i>入院<i></i>几<i></i>病<i></i><i></i><i></i><i></i>放<i></i>。
“放<i></i>吧，<i></i><i></i>留<i></i><i></i>。”王<i></i>栋走<i></i><i></i>己<i></i>办公桌<i></i>，整<i></i>散乱<i></i>书籍，<i></i>最近<i></i><i></i>始阅读<i></i><i></i>治疗<i></i><i></i><i></i>书籍<i></i>。
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>班<i></i>啊。明<i></i>见。”苏<i></i>华<i>€</i>罢，转身<i></i><i></i>办公室。
“明<i></i>见，苏医<i></i>。”王<i></i>栋目送苏<i></i>华远<i></i>，暗暗<i></i>决<i></i><i></i>向<i></i>看齐。
<i></i>承认<i></i>苏<i></i>华<i></i><i></i>优秀，承认<i></i><i></i>身存<i></i><i></i><i></i>足。她深知，<i></i>己<i></i><i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i>嫉妒，<i></i><i></i>疏远，<i></i><i></i><i></i>**，<i></i><i></i>步。
苏<i></i>华刚<i></i><i></i>梯，手<i></i><i></i>响<i></i>。
<i></i>拿<i></i>手<i></i><i></i>看，原<i></i><i></i>石林打<i></i><i></i>，苏<i></i>华按键接听：“喂，石林，打<i></i><i></i><i></i>话<i></i>什么<i></i>情吗？”
石林<i></i><i></i>话<i></i>头激<i></i><i></i>语无伦次：“喂，喂，<i></i>华哥，<i></i>、您快<i></i>医院啊，姗姗她、她醒啦……”
“<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>照顾<i></i>姗姗。”苏<i></i>华<i></i>头猛<i></i><i></i>颤，挂掉<i></i>话<i></i>往车<i></i>跟<i></i>飞奔<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>车，系<i></i>安<i></i>带，丝毫<i></i>敢耽搁，立刻驱车往医院疾驰<i></i><i></i>。
路<i></i>，苏<i></i>华给若楠打<i></i>话，想告诉她<i></i><i></i><i></i>消息，但<i></i><i></i>话<i></i>头始终没<i></i><i></i>接听。无奈，<i></i>只<i></i>先<i></i>医院。
苏<i></i>华<i></i><i></i>医院，气喘吁吁<i></i><i></i><i></i>病房，只见石林<i></i>若楠<i></i><i></i>病房<i></i>，<i></i><i></i>吴珊珊<i>€</i><i></i>话呢。
“姗姗，<i></i>醒啦？<i></i>终<i></i>醒啦。”苏<i></i>华激<i></i><i></i>喊道，泪<i></i><i></i>眼眶<i></i>打转，声音<i></i><i></i><i></i>哽咽<i></i>。
石林<i></i>若楠见苏<i></i>华<i></i><i></i>，<i></i>站<i></i>
身<i></i>并往<i></i>退让<i></i><i></i>步，让苏<i></i>华<i></i>吴珊珊跟<i></i>。
吴珊珊见<i></i>苏<i></i>华，<i></i>情却很<i></i><i></i>静，<i></i>让若楠<i></i>石林<i></i>感<i></i>很意<i></i>。
若楠怕<i></i>己<i></i><i></i><i></i>，<i></i>让吴珊珊<i></i><i></i><i></i>苏<i></i>华<i>€</i>话，<i></i><i></i><i></i>她柔声<i>€</i>道：
“姗姗，<i></i>华哥<i></i>石林<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>室<i></i><i></i><i></i>活<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>陪<i></i><i></i>啊。”
吴珊珊感激<i></i><i></i>若楠<i>€</i>道：“<i></i><i></i>，若楠，<i></i><i></i>忙吧，已<i></i>耽误<i></i>太<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
若楠<i></i><i></i>看苏<i></i>华，只<i></i><i></i>石林<i></i>头告别，便转身<i></i><i></i>病房。
苏<i></i>华<i></i><i></i>感<i></i>很<i></i>踏<i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>己<i></i>直忙<i></i><i></i><i></i><i></i>交，<i></i>没<i></i>跟若楠单独见<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话<i></i><i></i>没<i></i><i></i>及跟她<i>€</i>呢。
<i></i><i></i>想，干脆<i></i>姗姗稳<i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i>，<i></i>己再<i></i><i></i>跟若楠谈谈吧。
苏<i></i>华坐<i></i>吴珊珊<i></i>床边，激<i></i><i></i><i>€</i>道：“姗姗，<i></i>终<i></i>醒<i></i>，真<i></i>太<i></i><i></i>，医<i></i><i>€</i><i></i><i></i>醒，果<i></i><i></i>醒<i></i>，姗姗，<i></i>知<i></i>知道，<i></i>昏迷<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>吓坏<i></i>，<i></i><i></i><i></i>害怕<i></i><i></i>醒<i></i><i></i><i></i>……”
苏<i></i>华<i>€</i><i></i>，鼻<i></i><i></i>酸，竟落<i></i><i></i>眼泪。
<i></i>习惯<i></i><i></i>想伸手握<i></i>吴珊珊<i></i>手，但<i></i>吴珊珊迅速抽回<i></i>手。
吴珊珊<i></i>静<i></i>看<i></i>苏<i></i>华<i>€</i>：“<i></i>华哥，<i></i><i></i><i></i>，让<i></i><i></i>担<i></i><i></i>。”
“姗姗，<i></i>怎么<i></i>么傻呀，<i></i>什么<i></i><i></i>杀啊，<i></i><i></i><i></i>真<i></i>死<i></i>，<i></i><i></i>辈<i></i><i></i><i></i><i></i>原谅<i></i>己<i></i>。”
苏<i></i>华既<i></i>责备吴珊珊<i></i>冲<i></i>，<i></i><i></i><i></i>责<i></i>吴珊珊<i></i>辜负。
吴珊珊依旧<i></i>静<i></i><i>€</i>：“<i></i>华哥，<i></i><i></i>杀<i>ǹ</i><i></i>无<i></i>，<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>真<i></i>已<i></i>结束<i></i>。
<i></i>次算<i></i><i></i>阴曹<i></i>府<i></i>走<i></i><i></i>趟，<i></i><i></i>算<i></i><i></i>死<i></i><i></i>回<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>醒<i></i><i></i><i></i><i></i>刻，<i></i><i></i>知道<i></i>已<i></i><i></i>再<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吴珊珊<i></i>，吴珊珊<i></i><i></i>切<i></i>已<i></i>随风<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>再<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>切<i></i><i></i><i></i>尘往<i></i><i></i>。
<i></i>知道<i></i><i></i><i></i>条命<i></i>石林救回<i></i><i></i>，只<i></i><i></i><i></i>愿意<i></i><i></i>，<i></i>打算接纳<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
吴珊珊<i>€</i><i></i>，闪<i></i><i></i>眸<i></i>看向石林。
石林听吴珊珊<i></i>此<i>€</i>，激<i></i><i></i>眼泪<i></i>流<i></i><i></i><i></i>。<i></i>往<i></i>走<i></i><i></i>步，蹲<i></i>吴珊珊<i></i>床边，拉<i></i>吴珊珊<i></i>手<i>€</i>道：
“姗姗，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>永远<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知道吗？<i></i>昏迷<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>责、<i></i>痛苦、<i></i>担<i></i>吗？
<i></i>每<i></i><i></i><i></i>祈求<i></i>苍让<i></i>回<i></i>，只<i></i><i></i><i></i>回<i></i>，<i></i><i></i>让<i></i>怎<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>希望<i></i><i></i><i></i><i></i>
命<i></i>换取<i></i><i></i><i></i>安喜乐。”
苏<i></i>华见<i></i>俩拉<i></i>手互诉衷肠，<i></i>己<i></i><i>⿺</i><i></i><i></i><i></i>坐<i></i>住<i></i>，<i></i><i></i><i></i>身，站<i></i>石林<i></i>身<i></i>。
石林<i></i>身<i></i>又往<i></i>挪<i></i>挪。
吴珊珊流<i></i>泪<i>€</i>道：“石林，谢谢<i></i>愿意<i></i><i></i>，谢谢……”
“<i></i>，姗姗，<i></i><i></i>该谢谢<i></i>，谢谢<i></i>愿意让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>第<i></i>次见<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>华哥<i></i>女朋友，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>华哥<i>〾</i><i></i><i></i><i></i>情既<i></i>已<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>华哥<i></i>已<i></i><i></i><i></i>若楠姐，<i></i><i></i><i></i>道路，<i></i>愿意陪<i></i><i></i><i></i>走。<i></i><i></i><i></i>让<i></i>孤独<i></i>伤<i></i><i></i>，<i></i>信<i></i>。”
石林深深感恩<i></i><i></i><i></i>恩赐，让<i></i>最<i></i><i></i><i></i>女<i></i>又回<i></i><i></i><i></i><i></i>，更<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>身边。
吴珊珊想给石林<i></i><i></i>微笑，但<i></i>眼泪却迷离<i></i>双眼。她又看<i></i>苏<i></i>华<i>€</i>道：
“<i></i>华哥，<i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>唤醒<i></i>，费<i></i>很<i></i><i></i><i></i>思，<i></i>跟<i></i><i>€</i><i></i>话，<i></i>听<i></i><i></i>。
<i></i>华哥，谢谢<i></i>，谢谢<i></i>愿意跟<i></i><i>€</i><i></i><i></i>话。<i></i><i></i><i></i>切<i></i>已<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i><i></i>切恩恩怨怨<i></i><i></i>笔勾销<i></i>。
<i></i>华哥，<i></i><i></i><i></i>想跟石林<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>愿意祝福<i></i><i></i>石林吗？<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>哥哥，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>希望<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>祝福。”
苏<i></i>华激<i></i><i></i><i>€</i>道：“姗姗，<i></i><i></i>放<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>振<i></i><i></i><i></i>，<i></i>始<i></i><i></i><i></i>活，<i></i>真<i></i>太<i></i>兴<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>祝福<i></i><i></i>。石林<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>哥<i></i>，<i></i><i></i>解<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>信<i></i><i></i><i></i><i></i>够照顾<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>华哥，谢谢<i></i>。<i></i><i></i>希望<i></i><i></i>若楠<i></i>幸福。”吴珊珊流<i></i>泪<i>€</i>道。
苏<i></i>华想<i></i>若楠，眉头微微<i></i>皱，<i></i><i>⿺</i>微微<i></i>痛，眸<i>⿺</i><i></i>忧伤尽显。
石林<i></i>吴珊珊<i>€</i>道：“姗姗，<i></i>华哥<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>跟<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情，<i></i>担<i></i>若楠姐<i></i>误<i></i><i></i>华哥。”
吴珊珊<i></i>听，顿<i></i>紧张<i></i><i></i><i></i>：“<i></i>华哥，<i></i>快<i></i>找若楠吧，<i></i><i></i><i></i><i></i>石林<i></i><i></i><i></i>。<i></i>快<i></i>吧，<i></i>果若楠真<i></i>误<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>跟她解释清楚啊，<i></i><i></i>啊。”
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>，姗姗，石林，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>找若楠，<i></i><i></i>保<i></i>。”苏<i></i>华<i>€</i>完<i></i>赶忙往<i></i>走<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>忐忑<i></i>安。
石林见苏<i></i>华<i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>吴珊珊床边<i></i>凳<i></i><i></i>，继续拉<i></i>她<i></i>手倾诉衷肠。
命<i></i>换取<i></i><i></i><i></i>安喜乐。”
苏<i></i>华见<i></i>俩拉<i></i>手互诉衷肠，<i></i>己<i></i><i>⿺</i><i></i><i></i><i></i>坐<i></i>住<i></i>，<i></i><i></i><i></i>身，站<i></i>石林<i></i>身<i></i>。
石林<i></i>身<i></i>又往<i></i>挪<i></i>挪。
吴珊珊流<i></i>泪<i>€</i>道：“石林，谢谢<i></i>愿意<i></i><i></i>，谢谢……”
“<i></i>，姗姗，<i></i><i></i>该谢谢<i></i>，谢谢<i></i>愿意让<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>第<i></i>次见<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>华哥<i></i>女朋友，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>华哥<i>〾</i><i></i><i></i><i></i>情既<i></i>已<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>华哥<i></i>已<i></i><i></i><i></i>若楠姐，<i></i><i></i><i></i>道路，<i></i>愿意陪<i></i><i></i><i></i>走。<i></i><i></i><i></i>让<i></i>孤独<i></i>伤<i></i><i></i>，<i></i>信<i></i>。”
石林深深感恩<i></i><i></i><i></i>恩赐，让<i></i>最<i></i><i></i><i></i>女<i></i>又回<i></i><i></i><i></i><i></i>，更<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>身边。
吴珊珊想给石林<i></i><i></i>微笑，但<i></i>眼泪却迷离<i></i>双眼。她又看<i></i>苏<i></i>华<i>€</i>道：
“<i></i>华哥，<i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>唤醒<i></i>，费<i></i>很<i></i><i></i><i></i>思，<i></i>跟<i></i><i>€</i><i></i>话，<i></i>听<i></i><i></i>。
<i></i>华哥，谢谢<i></i>，谢谢<i></i>愿意跟<i></i><i>€</i><i></i><i></i>话。<i></i><i></i><i></i>切<i></i>已<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i><i></i>切恩恩怨怨<i></i><i></i>笔勾销<i></i>。
<i></i>华哥，<i></i><i></i><i></i>想跟石林<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>愿意祝福<i></i><i></i>石林吗？<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>哥哥，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>希望<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>祝福。”
苏<i></i>华激<i></i><i></i><i>€</i>道：“姗姗，<i></i><i></i>放<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>振<i></i><i></i><i></i>，<i></i>始<i></i><i></i><i></i>活，<i></i>真<i></i>太<i></i>兴<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>祝福<i></i><i></i>。石林<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>哥<i></i>，<i></i><i></i>解<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>信<i></i><i></i><i></i><i></i>够照顾<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>华哥，谢谢<i></i>。<i></i><i></i>希望<i></i><i></i>若楠<i></i>幸福。”吴珊珊流<i></i>泪<i>€</i>道。
苏<i></i>华想<i></i>若楠，眉头微微<i></i>皱，<i></i><i>⿺</i>微微<i></i>痛，眸<i>⿺</i><i></i>忧伤尽显。
石林<i></i>吴珊珊<i>€</i>道：“姗姗，<i></i>华哥<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>跟<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情，<i></i>担<i></i>若楠姐<i></i>误<i></i><i></i>华哥。”
吴珊珊<i></i>听，顿<i></i>紧张<i></i><i></i><i></i>：“<i></i>华哥，<i></i>快<i></i>找若楠吧，<i></i><i></i><i></i><i></i>石林<i></i><i></i><i></i>。<i></i>快<i></i>吧，<i></i>果若楠真<i></i>误<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>跟她解释清楚啊，<i></i><i></i>啊。”
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>，姗姗，石林，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>找若楠，<i></i><i></i>保<i></i>。”苏<i></i>华<i>€</i>完<i></i>赶忙往<i></i>走<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>忐忑<i></i>安。
石林见苏<i></i>华<i></i><i></i><i></i>，坐<i></i>吴珊珊床边<i></i>凳<i></i><i></i>，继续拉<i></i>她<i></i>手倾诉衷肠。
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 子夜不眠 的《病美人穿成反派幼崽后摆烂了》最快更新
第90章 有人欺负 免费阅读.[.aishu55.cc]
