第107章 上山
作品:《丞相掠娇（重生）》 《丞<i></i>掠娇（<i></i><i></i>）》最<i></i>章节 第107章 <i></i>山
挽留
她<i></i>意识朝<i></i>衣柜<i></i><i></i>向走<i></i><i></i>步，想找<i></i><i></i>件<i></i>套穿<i></i>。却又突<i></i>意识<i></i>，她<i></i><i></i><i></i>衣服<i></i>被装<i></i><i></i>箱<i></i><i></i>，衣柜<i></i>剩<i></i><i></i>只<i></i>白<i></i>替她准备<i></i>衣服。
白珩很快<i></i><i></i><i></i><i></i>，脱<i></i><i></i>套披<i></i><i></i>她<i></i>身<i></i>。
但整<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>步<i></i>没<i></i>挪<i></i>，<i></i>像<i></i><i></i>雕塑<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>堵<i></i>门口。
“今<i></i>太晚<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>搬走<i></i>，<i></i>先住<i></i><i></i><i></i>吧。否则<i></i><i></i><i></i>么冷，感冒<i></i>怎么办？”<i></i>语气<i></i>淡<i></i><i>€</i>，眼神却没<i></i>看<i></i>她，<i></i>知道<i></i>想什么。
杨若瑜<i></i><i></i>清<i></i><i></i>底什么意思，花<i></i>几秒钟犹豫。
手<i></i>震<i></i><i></i><i></i><i></i>，她<i></i>亮屏幕，<i></i>白文晖<i></i><i></i><i></i><i></i>址。<i></i>址显示<i></i><i></i>白<i></i>附近<i></i>酒店，<i></i>概<i></i>考虑<i></i>她<i></i><i></i>女<i></i>，深夜搬<i></i><i></i>她<i></i><i>€</i>比较麻烦。
显<i></i>，<i></i><i></i>角<i></i>白珩<i></i><i></i>看<i></i>，只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>角<i></i>看，字<i></i><i></i>倒<i></i><i></i>。
她并<i></i><i></i>乎白珩<i></i><i></i><i></i>看<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>算真<i></i>看清<i></i><i></i><i></i><i></i>址，想伺<i></i>报复她，她<i></i><i></i>怕。
“<i></i><i></i><i></i>住酒店？”白珩看<i></i><i></i><i></i>址，皱<i></i><i></i>眉头，“<i></i><i></i>白文晖<i></i><i></i><i></i>什么<i></i>系？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>什么<i></i>系？”
白珩<i></i>直气壮<i></i>指责<i></i>她：“<i></i><i></i><i></i><i></i>系，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夫妻，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>算<i></i><i></i>轨。”
杨若瑜白<i></i><i></i><i></i>眼。
“白珩，<i></i><i></i>俩<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>完<i></i><i></i>愿结<i></i>婚，更何况<i></i><i></i>马<i></i><i></i><i></i>离婚<i></i>，<i></i>管<i></i><i></i>么<i></i>干嘛？”她完<i></i><i></i><i></i>解白珩<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，早<i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i>系<i></i><i></i>，必须离婚，<i></i><i></i>却<i></i>丈夫<i></i>身份指责她。
<i></i>果<i>€</i>早<i></i><i></i>什么误<i></i>，<i></i>什么<i></i>解释？
“<i></i>没<i></i>想<i></i><i></i><i></i>离婚。”白珩低<i></i>头，<i></i>声<i></i><i>€</i>。
“<i></i><i></i>早<i></i><i></i>什么······”
“<i></i>件<i></i><i>€</i><i></i>话长，<i></i>先<i></i>东西放<i></i>，<i></i><i></i>走<i></i><i></i><i></i>？”<i></i>漂亮<i></i>眼眸直勾勾<i></i>盯<i></i>她，瞳孔<i></i><i></i>光芒像盛满<i></i>漫<i></i><i></i>星辰，带<i></i><i></i><i></i>名<i></i>期待<i></i>情绪。
杨若瑜被<i></i><i></i><i></i>目光看<i></i><i></i>知<i></i>措<i></i><i></i>。
她<i></i><i></i>没<i></i>想<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>挽留。
<i></i>她<i></i>计划<i></i>，并没<i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>场景<i></i>准备。
即<i></i>她<i></i>白珩<i></i>系缓<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>系<i></i>错<i></i>朋友，但<i></i>仅仅只<i></i>朋友<i></i>已。
她<i></i>直<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>白珩醒<i></i><i>〾</i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情况，<i></i><i></i><i></i><i></i>认<i></i><i></i>段莫名<i></i>妙<i></i>婚姻，<i></i><i></i>
<i></i><i></i>达<i></i>共识<i>〾</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，更<i></i><i></i>候她认<i></i>白珩<i></i><i></i>醒。
何况她<i></i><i></i>知道<i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i>世界<i></i>待<i></i>久，<i></i>别<i></i>保持<i></i><i></i><i></i>程<i></i><i></i><i></i>系，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>负责任？
见她<i></i>直没<i></i>给<i></i>答案，<i></i>情<i></i>越<i></i>越严肃，眉头越皱越紧。
白珩警觉<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>番思索<i></i><i></i>，做<i></i><i></i><i></i><i></i>决<i></i>。
咚<i></i><i></i>声，<i></i>杨若瑜<i></i>思绪<i>⿺</i>扯<i></i><i></i><i></i>。
她看见白珩左手紧紧<i></i>抓<i></i>房<i></i><i></i>门框，右手揪住<i></i><i></i>己<i></i>脑袋，整张脸<i></i>皱<i></i><i></i><i></i>团，非常痛苦<i></i><i></i><i></i>。
杨若瑜被吓<i></i><i></i>跳，连忙扶住缓慢<i></i>滑<i></i>白珩。
“<i></i>怎么<i></i>？”她无措<i></i>问。
白珩<i></i>借<i></i>她伸<i></i><i></i>手，顺势倒<i></i><i></i>她<i></i>身<i></i>，她<i></i>只手<i></i><i></i><i></i>扶住<i></i><i></i>，并且试图<i></i><i></i>打横抱<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，她抱<i></i><i></i>。
“没什么，只<i></i>头<i></i><i></i>痛。”<i></i>虚弱<i></i><i>€</i>。
她只<i></i><i></i><i></i><i></i>手搭<i></i><i></i>己<i></i>肩膀<i></i>，<i></i>步<i></i>步<i></i><i></i><i></i>扶<i></i><i></i><i></i>张<i></i>床<i></i>，替<i></i><i></i>被<i></i><i></i>盖<i></i>，想<i></i>给<i></i>叫<i></i>。
却<i></i><i></i><i></i>己<i></i>手腕被<i></i>紧紧抓住<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>别走，<i></i><i></i><i></i><i></i>害怕。”<i></i>虚弱<i></i><i>€</i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>必须<i></i>帮<i></i>找医<i></i>呀。”杨若瑜解释道，“放<i></i>，<i></i>没走，<i></i><i></i>打<i></i>120总<i></i><i></i>吧？”
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i>没什么<i></i><i></i><i></i>。今<i></i>医<i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>症状，没必<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>半夜再打扰别<i></i>。”
“真<i></i>？”杨若瑜将信将疑。
<i></i>煞<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>头。
“<i></i>吧，<i></i><i></i><i></i>先<i></i><i></i>睡吧，<i></i><i></i>看<i></i><i></i><i></i>。”杨若瑜只<i></i>安<i></i><i></i><i>€</i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>睡<i></i><i></i>偷偷溜走吧？”白珩怀疑<i></i>问。
“什么叫偷偷溜走！”她<i></i>满<i></i><i>€</i>，“<i></i><i></i>走，<i></i><i></i><i></i>光明<i></i><i></i><i></i>走。”
“啊！”白珩<i></i>知道<i></i>什么又惊呼<i></i><i></i>声。
“<i></i>又怎么<i></i>？”杨若瑜紧张<i></i>问。
“<i></i>痛啊，<i></i><i></i>想<i></i><i></i><i></i>待<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>待<i></i><i></i><i></i>陪<i></i><i></i>。”
她犹豫<i></i><i></i><i></i>儿，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>头。
“<i></i>吧，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>看<i></i><i></i>，<i></i><i></i>什么<i></i>情<i></i>叫<i></i><i></i><i></i>。”
白珩乖巧<i></i><i></i><i></i><i></i>头，<i>€</i>：“<i></i><i></i><i></i>困<i></i>，<i></i><i></i><i></i>躺<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i>每<i></i><i></i>睡<i></i><i></i><i></i>吧。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>吗？<i></i><i>〾</i><i></i><i></i><i></i>植<i></i><i></i>，<i></i><i></i>直<i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>
<i></i>抱枕<i></i><i></i>。”
“无<i></i>谓，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>抱枕，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，跟<i>〾</i><i></i>植<i></i><i></i><i></i>状态<i></i>差<i></i><i></i><i></i>少，什么<i></i>做<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>差太<i></i><i></i>，杨若瑜暗暗<i></i>想。
但<i></i>她并没<i></i>再<i>€</i>什么，只<i></i><i></i><i></i><i></i>头。
白珩顺<i></i><i></i>闭<i></i><i></i>眼，安静<i></i>躺<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>往昔。
<i></i><i></i>气色比<i></i><i>〾</i><i></i><i></i><i></i><i></i>很<i></i>，脸颊<i></i><i></i><i></i><i></i>血色，薄唇<i></i>红润<i></i>许<i></i>，<i></i><i></i><i></i>皮肤衬<i></i>更白。
<i></i><i></i>头<i></i>已<i></i><i></i>段<i></i><i></i>没<i></i>修剪<i></i><i></i>，刘海已<i></i>盖<i></i><i></i>眉毛，让<i></i>看<i></i><i></i>脸更<i></i><i></i>。
无论看见<i></i><i></i>少次，她<i></i><i></i>被<i></i>副<i></i><i></i>惊艳<i></i>。
她轻轻拿<i></i>手<i></i>，告诉白文晖<i></i>己今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>直接回<i></i><i></i><i></i>话，杨若瑜想<i></i>露台<i></i>接，结果<i></i><i></i>白珩依旧抓<i></i><i></i>己<i></i>手腕。她深吸<i></i>口气，告诉<i></i>己<i></i>待病患<i></i><i></i><i></i>春<i></i>般<i></i>煦。
<i></i><i></i><i></i><i></i>话挂断<i></i>。
白文晖只<i></i><i></i>文字问她<i></i><i></i><i></i>什么<i></i>。
她简短<i></i>解释<i></i><i></i><i></i>，告诉<i></i><i></i><i></i>白珩身<i></i><i></i>舒服，需<i></i><i></i><i></i>照顾。
“<i></i><i></i><i></i>白<i></i>最受<i></i>视<i></i><i></i>少爷，<i></i><i></i>缺<i></i>照顾吗？”
“太晚<i></i>，<i></i><i></i>想打扰<i></i>别<i></i>。”
“<i></i><i></i>己想清楚<i></i><i></i>。”
白文晖又补充<i></i><i></i>句：“<i></i>名<i></i><i></i><i></i>几处房<i></i>，<i></i>果<i></i><i>〾</i><i></i><i></i>想搬走<i></i>话随<i></i><i></i><i></i>住<i></i><i></i>。”
<i></i>抱枕<i></i><i></i>。”
“无<i></i>谓，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>抱枕，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，跟<i>〾</i><i></i>植<i></i><i></i><i></i>状态<i></i>差<i></i><i></i><i></i>少，什么<i></i>做<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>差太<i></i><i></i>，杨若瑜暗暗<i></i>想。
但<i></i>她并没<i></i>再<i>€</i>什么，只<i></i><i></i><i></i><i></i>头。
白珩顺<i></i><i></i>闭<i></i><i></i>眼，安静<i></i>躺<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>往昔。
<i></i><i></i>气色比<i></i><i>〾</i><i></i><i></i><i></i><i></i>很<i></i>，脸颊<i></i><i></i><i></i><i></i>血色，薄唇<i></i>红润<i></i>许<i></i>，<i></i><i></i><i></i>皮肤衬<i></i>更白。
<i></i><i></i>头<i></i>已<i></i><i></i>段<i></i><i></i>没<i></i>修剪<i></i><i></i>，刘海已<i></i>盖<i></i><i></i>眉毛，让<i></i>看<i></i><i></i>脸更<i></i><i></i>。
无论看见<i></i><i></i>少次，她<i></i><i></i>被<i></i>副<i></i><i></i>惊艳<i></i>。
她轻轻拿<i></i>手<i></i>，告诉白文晖<i></i>己今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>直接回<i></i><i></i><i></i>话，杨若瑜想<i></i>露台<i></i>接，结果<i></i><i></i>白珩依旧抓<i></i><i></i>己<i></i>手腕。她深吸<i></i>口气，告诉<i></i>己<i></i>待病患<i></i><i></i><i></i>春<i></i>般<i></i>煦。
<i></i><i></i><i></i><i></i>话挂断<i></i>。
白文晖只<i></i><i></i>文字问她<i></i><i></i><i></i>什么<i></i>。
她简短<i></i>解释<i></i><i></i><i></i>，告诉<i></i><i></i><i></i>白珩身<i></i><i></i>舒服，需<i></i><i></i><i></i>照顾。
“<i></i><i></i><i></i>白<i></i>最受<i></i>视<i></i><i></i>少爷，<i></i><i></i>缺<i></i>照顾吗？”
“太晚<i></i>，<i></i><i></i>想打扰<i></i>别<i></i>。”
“<i></i><i></i>己想清楚<i></i><i></i>。”
白文晖又补充<i></i><i></i>句：“<i></i>名<i></i><i></i><i></i>几处房<i></i>，<i></i>果<i></i><i>〾</i><i></i><i></i>想搬走<i></i>话随<i></i><i></i><i></i>住<i></i><i></i>。”
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 放鹤山人 的《丞相掠娇（重生）》最快更新
第107章 上山 免费阅读.[.aishu55.cc]
