第22章 第二十二章
作品:《废土之请把我的崽崽养好》 《废土<i>〾</i>请<i></i><i></i><i></i>崽崽养<i></i>》最<i></i>章节 第22章 第<i></i><i></i><i></i>章
<i></i>夜，沐<i></i><i></i>宅。
沐婉琴坐<i></i>梳妆台<i></i>。
此刻<i></i>她柔美贤淑，绝色倾城，<i></i>副美<i></i><i>〾</i>姿态。
<i></i>谓美<i></i>者，<i></i>花<i></i>貌，<i></i>鸟<i></i>声，<i></i>月<i></i>神，<i></i>柳<i></i>态，<i></i>玉<i></i>骨，<i></i>冰雪<i></i>肤，<i></i>秋<i></i><i></i>姿，<i></i>诗词<i></i><i></i>，无<i></i><i></i>矣！
<i></i>古今灵秀<i>〾</i>气，铸此<i></i><i></i>。
她身<i></i><i></i>若依<i></i><i></i>她梳妆打扮。
<i></i>此刻<i></i>沐婉琴却<i></i><i></i><i></i>魂<i></i>守舍<i></i><i></i><i></i>，<i></i>言<i></i>语<i></i><i>€</i>道：“山<i></i>木兮木<i></i>枝，<i></i>悦君兮君<i></i>知。”
“<i></i>姐，<i></i><i></i><i>€</i>什么？”若依听<i></i><i></i><i></i><i></i>姐<i></i><i></i><i></i><i></i>言<i></i>语，<i></i>知道<i>€</i><i></i>啥，<i></i><i></i>她听<i></i>明白。
“哦，没<i></i>！”沐婉琴回<i></i>神<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>笑。
她<i></i>见<i></i>顾博言<i>〾</i><i></i>，脑海<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>影<i></i>。
<i></i>莫非<i></i><i></i>己<i></i>顾博言<i></i>意思<i></i><i></i>？
呸呸呸，<i></i>才刚见<i></i>，怎么<i></i><i></i>！
沐婉琴<i></i><i></i>否<i></i><i></i><i></i><i></i>想<i></i>。
<i></i><i></i>脑海<i></i>却<i></i><i></i><i></i><i></i>回想<i></i>白<i></i><i></i>遇<i></i>场景，<i></i>英俊帅气<i></i>男<i></i>，仿佛住<i></i><i></i>她<i></i><i></i>扉，挥<i>〾</i><i></i><i></i>。
“<i></i>姐，<i></i>看<i></i>脸<i></i>红<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>舒服吗？”若依<i></i>明<i></i><i></i><i></i>问道，<i></i><i></i><i></i>姐<i></i><i></i>怎么回<i></i>啊，怎么突<i></i>脸色<i></i>红呢！
她<i></i><i></i><i></i><i></i>奇怪，莫非<i></i>白<i></i>被冲撞<i></i>留<i></i><i></i><i></i>遗症<i></i><i></i>？
“<i></i><i></i><i></i>请<i></i>夫？”若依<i></i><i></i>紧张<i></i>问道，<i></i>姐<i></i><i></i><i></i><i></i>什么<i></i>歹，<i></i><i></i><i></i>她<i></i>罪<i></i><i></i>。
“<i></i>碍<i></i>，<i></i>且<i></i>休息吧！”沐婉琴看<i></i><i></i>色已<i></i>很晚<i></i>，看<i></i>若依<i></i><i></i>疲倦<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>笑，<i></i><i></i><i></i>让她<i></i>休息。
“<i></i>姐，<i></i>真没<i></i>？”若依<i></i><i></i><i></i>放<i></i><i></i><i></i><i></i>姐<i></i>情况。
“嗯，真没<i></i>！”沐婉琴摇<i></i>摇头。
若依见<i></i>姐却<i></i>没<i></i>什么<i></i>碍，<i></i><i></i>回<i></i>休息。
<i></i>若依走<i></i>，沐婉琴走<i></i>书桌<i></i>拿<i></i><i></i><i></i>书<i></i>翻看。
<i></i>却<i></i>《烈女传》，乃<i></i><i></i>父<i></i><i></i>求她看<i></i><i></i><i></i>书籍。
<i></i><i></i><i></i>位女<i></i>，<i></i>夫教<i></i><i></i>她<i></i><i></i>命运。
<i></i>纲五常乃<i></i><i></i><i></i>昭昭，<i></i>容置疑。
<i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i>书籍<i></i><i></i><i></i>屑<i></i>顾<i></i>，<i></i>知怎么<i></i>今<i></i>却<i></i><i></i><i></i>异<i></i><i></i>情绪，却<i></i>看<i></i>津津<i></i>味。
<i></i>她看<i></i>古<i></i>候<i></i><i></i>位叫做韩凭<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>己<i></i>妻<i></i>长<i></i>貌美<i></i>众，却被君王夺取，<i></i><i></i><i></i>她<i></i>妻<i></i>先<i></i><i></i>杀，<i></i><i></i><i></i>保住
<i></i>己<i></i>名节<i></i><i></i>候，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夫妻情深<i></i>感<i></i>。
她<i></i><i></i><i></i>想<i></i><i></i>首诗词<i></i>：
<i></i>逢情便深，恨<i></i><i></i>逢早。识尽千千万万<i></i>，终<i></i>似、伊<i></i><i></i>。
别<i></i>登长道。转更添烦恼。楼<i></i>朱楼独倚阑，满目围芳草。
<i></i>许，<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>目<i>⿺</i><i></i><i></i><i></i><i></i>吧！
虽<i></i>古<i></i>候<i></i><i></i>情<i></i>古<i></i><i></i><i></i>男<i></i>薄情寡<i></i>，负<i></i>抛弃女<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>女<i></i>，她<i></i>太<i></i><i></i>真<i></i><i></i>追求完美<i></i><i></i>情<i></i>。结果<i></i>头<i></i>，受伤<i></i>总<i></i><i></i>己。
<i></i>思树，流<i></i><i></i>，无端又被西风误。
想想，霍<i></i>玉<i></i><i></i>，杜<i></i>娘<i></i><i></i>，她<i></i><i></i>仅<i></i>没<i></i>逃脱封建<i></i><i></i><i>⿺</i>女<i></i><i></i>悲惨命运，甚至<i></i>付<i></i><i></i><i></i>命<i></i>代价。
<i></i>古红颜<i></i>薄命，西施<i></i><i></i>，王昭君，蔡文姬<i></i>罢，亦<i></i><i></i>避免<i></i>幸<i></i>境遇。
问世<i></i>情<i></i>何<i></i>？直教<i></i><i></i>死<i></i>许。
只羡鸳鸯<i></i>羡仙，<i></i>许<i></i><i></i><i></i><i></i>情<i></i>魔<i></i>吧！
随<i></i>她拿<i></i><i></i>支毛笔<i></i>，<i></i>手书写<i></i><i></i><i></i>首诗，<i></i><i></i>她此刻<i></i><i></i><i></i>写照。
却<i></i>见她<i></i>此写道：
红藕香残玉簟秋。轻解罗裳，独<i></i>兰舟。云<i>⿺</i>谁寄锦书<i></i>？雁字回<i></i>，月满西楼。
花<i></i>飘零<i></i><i></i>流。<i></i><i></i><i></i>思，<i></i>处闲愁。此情无计<i></i>消除，才<i></i>眉头，却<i></i><i></i>头。
或许她此<i></i>此刻<i></i><i></i>情真<i></i>李易安诗<i>⿺</i><i></i>写<i></i><i></i>，剪<i></i>断，<i></i><i></i>乱，<i></i>离愁。别<i></i><i></i>番，滋味<i></i><i></i>头。
幽幽<i></i>她<i></i>知<i></i>觉<i>⿺</i>睡<i></i><i></i>。
<i></i>睡梦<i>⿺</i>，她梦<i></i><i></i>己变<i></i><i></i><i></i><i></i>娘，嫁给<i></i><i></i>位才华<i></i>众<i></i>将军。
执<i></i><i>〾</i>手，<i>ǹ</i><i></i>偕老。
她幸福<i></i>快乐<i></i><i></i>活<i></i>，<i></i>夫教<i></i>，<i></i>活恬静<i></i>美满。
<i></i><i></i><i></i>久<i></i>，她<i></i><i></i><i></i>切<i></i>变<i></i>。
原<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>男<i></i>却见异思迁，居<i></i>抛妻弃<i></i>，<i></i>封休书却将<i></i>己打<i></i>万丈深渊。
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！”沐婉琴悲戚<i></i>叫喊<i></i>。
“<i></i>姐<i></i><i></i><i></i>怎么<i></i>？”若依<i></i>声音<i></i>耳边响<i></i>。
“若依？<i></i>怎么<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>休息<i></i><i></i>吗？”沐婉琴恍<i></i>若失，原<i></i>只<i></i><i></i>场梦<i></i>已。
她看<i></i>若依，<i></i><i></i><i></i>问道。
“<i></i>姐，<i></i>怎么<i></i>书桌<i></i>睡<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>凉<i></i><i></i>怎么<i></i><i></i>！”若依<i></i><i></i>埋怨<i></i><i>€</i>道，“<i></i><i></i>已<i></i><i></i>亮<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>听<i></i><i></i><i></i><i>€</i>梦话，<i></i>赶紧叫醒<i></i>！”
“谢谢<i></i>，若依。没想<i></i>已<i></i><i></i>亮<i></i>啦！”沐婉琴看<i></i>若依，<i></i><i></i><i></i><i></i>
意思<i></i><i>€</i>道，她没想<i></i><i></i>己<i></i>丑态被若依给看<i></i><i></i>，真<i></i>羞死<i></i>！
“<i></i>姐，老爷<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>餐呢！”若依<i>€</i>道，只<i></i>她神色<i></i><i></i>怪异。
<i></i><i></i><i></i>姐最近<i></i>情况却<i></i>很奇怪，<i></i><i></i>她<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>怎么回<i></i>，<i></i><i></i>没<i></i><i></i><i>€</i>什么。
“帮<i></i>洗漱吧！”沐婉琴<i></i>听<i></i>己<i></i>父<i></i>，<i></i>清醒<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>己老爹，她却<i></i><i></i><i></i>畏惧。
<i></i><i></i>被<i></i>知道<i></i>己竟<i></i>悄悄<i></i><i></i>想念<i></i><i></i>男<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，肯<i></i>又<i></i><i></i>轮批评教育。
若依闻言<i></i><i></i>默默<i></i>替沐婉琴梳妆打扮<i></i><i></i>。
却<i>€</i>沐守仁今<i></i><i></i>早却<i></i>听闻<i></i><i></i>件<i></i>趣<i></i><i></i>情，<i></i>情倒<i></i><i></i>错。
见<i></i><i></i><i></i>女儿<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>笑<i></i><i>€</i>道：“琴儿，<i></i>吃饭。”
“爹爹。”沐婉琴走<i></i>沐守仁身<i></i>赶紧<i></i>礼问安。
随<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>位夫<i></i><i>€</i>道：“娘<i></i>！”
“怎么琴儿气色<i></i><i></i>差，没休息<i></i>？”沐夫<i></i><i></i><i></i>旁看见沐婉琴脸色<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>疼<i></i><i></i>问道。
“娘<i></i>，<i></i>没<i></i>！<i></i><i></i><i></i>晚<i></i>没<i></i>睡<i></i>吧！”沐婉琴<i>€</i>道。
“<i></i><i></i>，先吃饭！”沐守仁倒<i></i>没<i></i>注意<i></i>沐婉琴<i></i>气色。
“<i></i><i></i>，<i></i>今<i></i>却<i></i>听<i></i><i></i>首绝佳<i></i>诗句。”沐守仁笑<i></i><i>€</i>道，“琴儿<i></i><i></i><i></i>喜欢诗词歌赋吗，<i></i>觉<i></i><i></i>句‘花<i></i><i></i>壶酒，独酌无<i></i><i></i>。举杯邀明月，<i></i>影<i></i><i></i><i></i>’<i></i>何？”
“咳咳！”沐婉琴<i></i>听差<i></i><i></i><i></i>将嘴<i></i><i></i>饭菜喷<i></i><i></i><i></i>，“确<i></i><i></i><i></i>诗。”
沐婉琴<i></i><i></i>尴尬<i></i><i></i>笑。
<i></i><i></i>旁<i></i>若依看<i></i><i></i><i></i><i></i>姐<i></i>模<i></i>，却<i></i>忍<i></i>住偷偷<i></i>乐。
“哈哈，<i></i>首诗却<i></i>昨<i></i>雁鹤楼诗<i></i><i>⿺</i><i></i>位才华<i></i>众<i></i>公<i></i><i></i><i></i>，真<i></i>少<i></i>才俊。”沐守仁非常<i></i><i></i>。
“嗯，却<i></i>知<i></i>何<i></i><i></i><i></i>？”沐婉琴只<i></i>配<i></i><i></i><i></i>己父<i></i>演戏，假装问道。
“呵呵，<i></i>位<i></i>诗<i></i>公<i></i>却<i></i>没怎么听闻<i></i>，只知道<i></i>叫穆青，字少白。”沐守仁想<i></i>想<i>€</i>道。
意思<i></i><i>€</i>道，她没想<i></i><i></i>己<i></i>丑态被若依给看<i></i><i></i>，真<i></i>羞死<i></i>！
“<i></i>姐，老爷<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>餐呢！”若依<i>€</i>道，只<i></i>她神色<i></i><i></i>怪异。
<i></i><i></i><i></i>姐最近<i></i>情况却<i></i>很奇怪，<i></i><i></i>她<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>怎么回<i></i>，<i></i><i></i>没<i></i><i></i><i>€</i>什么。
“帮<i></i>洗漱吧！”沐婉琴<i></i>听<i></i>己<i></i>父<i></i>，<i></i>清醒<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>己老爹，她却<i></i><i></i><i></i>畏惧。
<i></i><i></i>被<i></i>知道<i></i>己竟<i></i>悄悄<i></i><i></i>想念<i></i><i></i>男<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，肯<i></i>又<i></i><i></i>轮批评教育。
若依闻言<i></i><i></i>默默<i></i>替沐婉琴梳妆打扮<i></i><i></i>。
却<i>€</i>沐守仁今<i></i><i></i>早却<i></i>听闻<i></i><i></i>件<i></i>趣<i></i><i></i>情，<i></i>情倒<i></i><i></i>错。
见<i></i><i></i><i></i>女儿<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>笑<i></i><i>€</i>道：“琴儿，<i></i>吃饭。”
“爹爹。”沐婉琴走<i></i>沐守仁身<i></i>赶紧<i></i>礼问安。
随<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>位夫<i></i><i>€</i>道：“娘<i></i>！”
“怎么琴儿气色<i></i><i></i>差，没休息<i></i>？”沐夫<i></i><i></i><i></i>旁看见沐婉琴脸色<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>疼<i></i><i></i>问道。
“娘<i></i>，<i></i>没<i></i>！<i></i><i></i><i></i>晚<i></i>没<i></i>睡<i></i>吧！”沐婉琴<i>€</i>道。
“<i></i><i></i>，先吃饭！”沐守仁倒<i></i>没<i></i>注意<i></i>沐婉琴<i></i>气色。
“<i></i><i></i>，<i></i>今<i></i>却<i></i>听<i></i><i></i>首绝佳<i></i>诗句。”沐守仁笑<i></i><i>€</i>道，“琴儿<i></i><i></i><i></i>喜欢诗词歌赋吗，<i></i>觉<i></i><i></i>句‘花<i></i><i></i>壶酒，独酌无<i></i><i></i>。举杯邀明月，<i></i>影<i></i><i></i><i></i>’<i></i>何？”
“咳咳！”沐婉琴<i></i>听差<i></i><i></i><i></i>将嘴<i></i><i></i>饭菜喷<i></i><i></i><i></i>，“确<i></i><i></i><i></i>诗。”
沐婉琴<i></i><i></i>尴尬<i></i><i></i>笑。
<i></i><i></i>旁<i></i>若依看<i></i><i></i><i></i><i></i>姐<i></i>模<i></i>，却<i></i>忍<i></i>住偷偷<i></i>乐。
“哈哈，<i></i>首诗却<i></i>昨<i></i>雁鹤楼诗<i></i><i>⿺</i><i></i>位才华<i></i>众<i></i>公<i></i><i></i><i></i>，真<i></i>少<i></i>才俊。”沐守仁非常<i></i><i></i>。
“嗯，却<i></i>知<i></i>何<i></i><i></i><i></i>？”沐婉琴只<i></i>配<i></i><i></i><i></i>己父<i></i>演戏，假装问道。
“呵呵，<i></i>位<i></i>诗<i></i>公<i></i>却<i></i>没怎么听闻<i></i>，只知道<i></i>叫穆青，字少白。”沐守仁想<i></i>想<i>€</i>道。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 张修竹 的《废土之请把我的崽崽养好》最快更新
第22章 第二十二章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
