第55章 第 55 章
作品:《穿成阴鸷昏君的病弱小伴读》 《穿<i></i>阴鸷昏君<i></i>病弱<i></i>伴读》最<i></i>章节 第55章 第 55 章
徐风<i></i>声，围绕<i></i>悟空<i></i>赛菲罗<i>〾</i><i></i>，连连<i></i><i></i>叹息声。烛火<i></i>掩<i></i>色彩，<i></i>悲痛垂<i></i>头颅。
霜雪<i></i>般洁白美丽<i></i>手，紧紧攥住悟空<i></i>袖口，仿佛稍稍松<i></i><i></i><i></i><i></i>刻，眼<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>消失殆尽。赛菲罗死死盯<i></i>悟空，观察<i></i>她<i></i><i></i>切<i></i>情，此<i></i><i></i>双眸<i></i>闪烁<i></i><i></i>再<i></i>烛光，<i></i><i></i>再<i></i><i></i><i></i>王<i></i><i></i><i></i>般意气风<i></i><i></i>骄傲，她<i></i><i></i>山落入沉寂<i></i>死<i></i>，无<i></i><i></i>及，只<i></i>抓住<i></i><i></i>最<i></i><i></i><i></i>棵稻草。
悟空想<i>€</i>什么却<i></i>何<i></i><i>€</i><i></i><i></i>，话语被堵<i></i><i></i>喉咙<i></i>。<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i>⿺</i>纠缠<i></i>麻，揪<i></i><i></i>最适<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>世......<i></i>么卑微<i></i>请求。
究竟<i></i><i></i><i></i>绝望又<i></i>痴情，才<i></i><i></i>今<i></i>无缘寄托<i></i><i></i>世。
<i></i><i></i>情<i></i>角<i></i>，她<i></i>该答<i></i>她，圆她<i></i><i></i>梦，亦或<i></i>，留<i></i><i></i>算美<i></i><i></i>希冀。
<i></i><i></i>......
悟空<i></i>忍<i></i>闭<i></i>眼睛，<i></i><i></i>，缓慢<i></i>，坚决<i></i>，抽<i></i><i></i><i></i>己<i></i>手。
她几乎<i></i>强迫<i></i>己<i></i>口，才<i></i>最真<i></i><i></i>最残忍<i></i>答案告诉<i></i>赛菲罗。
“<i></i><i></i><i></i>......”
稻草折断<i></i>，赛菲罗沉入<i></i><i>⿺</i>，仰头看<i></i><i></i><i></i>斑驳模糊<i></i>光芒。
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>，无论<i></i>今<i></i>，<i></i>世，再<i></i>世，至永恒......<i></i><i></i><i></i><i>ǹ</i>灵魂<i></i>只想注视<i></i><i></i><i></i>。”
风吹<i></i><i></i><i></i>，古琴<i></i>弦<i></i><i></i>细微<i></i>嗡鸣声，像极<i></i><i></i><i></i>脆弱<i></i>婴孩<i></i>哭泣。
<i></i>哭泣声扎<i></i>悟空<i></i><i></i>窝深处，<i></i><i></i>永远<i></i>伤痛，此<i></i>只怕<i></i>无<i></i>再拔掉。
赛菲罗坐回<i></i><i></i>己<i></i>位置，痴神许久，终<i></i>苦笑<i></i><i></i>：“哈哈......悟空，<i></i><i></i>真<i></i>，<i></i>残忍啊。哪怕<i></i>谎言，<i></i><i></i>愿意<i>€</i>给<i></i>听吗？”
悟空<i></i>再<i>€</i>话，<i></i>认惭愧，只<i></i>默默接受赛菲罗接<i></i><i></i><i></i>埋怨或哭骂。
只<i></i>赛菲罗没<i></i><i></i>般，她坐<i></i>古琴<i></i>，再次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>琴弦，缓缓道：“凤兮凤兮归故乡，遨游<i></i>海求<i></i>凰......悟空，<i></i><i></i><i></i><i></i>卓文君，<i></i>吗？”
<i></i><i></i>悟空答话，赛菲罗却<i></i>问<i></i>答<i></i>摇摇头：“<i></i>，<i></i><i></i><i></i>。卓文君至少曾<i></i>被<i></i><i></i>，<i></i><i></i>连<i></i>始<i></i>没<i></i><i></i>历。<i></i><i></i><i></i>凤，亦<i></i><i></i>凰，<i></i>只<i></i>普通<i></i>鸟儿，却误<i></i><i></i><i></i><i></i>拥<i></i>凤凰<i></i><i></i>情故<i></i>。”
语落，她忽<i></i><i></i><i></i>推<i></i><i></i>悟空，擦掉眼角溢<i></i><i></i>泪<i></i>，尽<i></i>保持女王<i></i><i></i>气：“<i></i>走吧，此<i></i>西<i></i>，<i></i>别即<i></i><i></i>复<i></i>见。<i></i><i></i><i></i>缘<i></i>
，<i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>止<i></i>。”
最美丽<i></i>笑容再次绽放<i></i><i></i>，赛菲罗<i></i>模<i></i>，亦<i></i><i></i><i></i>罢<i></i>。
既<i></i><i></i>此，倒<i></i><i></i><i></i>曾<i></i>遇。
————
城门打<i></i>，<i></i>象并<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>路。
宽阔<i></i><i></i>路<i></i>洒满晨曦<i></i>光芒，远处树木连绵，仍<i></i><i></i>路未卜。
师徒几<i></i>整顿<i></i>装，看<i></i><i></i><i></i><i></i>长路，皆<i></i>长舒<i></i>口气。
“师父，走吧。”悟空率先<i></i>口，拉住敖烈<i></i>缰绳，向<i></i>走<i></i>。此次离城，她没<i></i>像<i></i>往<i></i>般露<i></i>激<i></i><i></i>神情。头<i></i>次，她沉默无声，浑身<i></i>再散<i></i>活<i></i>。
看<i></i>悟空<i></i>副模<i></i>，莫文<i></i>底<i></i>紧跟<i></i>难受，<i></i><i></i>声叫道：“......师姐，<i></i><i></i><i></i>吗？”
“无碍。”悟空摇摇头，<i></i><i></i>安慰莫文<i></i>师父<i></i>担忧，她轻轻笑<i></i><i></i>，尽<i></i>看<i></i><i></i>没<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i>很奇怪<i></i><i></i>状态么？真<i></i>没<i></i>。只<i></i><i></i>次离<i></i>，身<i></i>终究<i></i>背<i></i><i></i>情债，<i></i><i></i><i></i>再笑<i></i><i></i>口<i></i>。”
“师姐......”悟净<i></i>跑<i></i><i></i>抱住<i></i>悟空<i></i>腰，“师姐<i></i>果真<i></i>难受，<i></i><i></i>留<i></i><i></i>吧。”
“<i></i>，悟净。”悟空<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>头，“<i></i><i></i><i></i>赛菲罗，永远<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>怜<i></i>留<i></i>，<i></i>只<i></i>伤害她更深......”
语落，她拉<i></i>悟净，走<i></i>队伍<i></i><i></i>，直视<i></i>师父<i>ǹ</i>师弟。
<i></i><i></i>刻，她眼<i></i>跳<i></i><i></i>，<i></i>豁<i></i><i></i><i></i><i></i>火焰：“<i></i>无<i></i>向赛菲罗许<i></i>承诺，<i></i><i></i>却<i></i><i></i><i></i>履<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>约<i></i>。往<i></i>走吧，<i></i><i></i>陪伴<i></i><i></i><i></i>底，<i></i><i></i>西<i></i>，誓<i></i>罢休！”
悟空坚决<i></i>模<i></i>让几<i></i>皆<i></i>看<i></i><i></i>神，最终，队伍<i>⿺</i><i></i>彼此交换<i></i><i></i><i></i>微笑，默契无言，向<i></i><i></i><i></i>道路继续<i></i><i></i>。
身<i></i><i></i>城墙<i></i>，赛菲罗站<i></i>建筑<i></i>庇护<i></i>，仅仅<i></i>攥<i></i>手<i></i><i></i><i></i>张纱巾。
<i></i><i></i><i></i>看，<i></i><i></i>留恋。
似乎<i></i>彼此<i></i><i></i>够感知<i></i><i></i><i></i>察觉<i></i>己，悟空<i></i>赛菲罗只<i></i>背<i></i><i></i>彼此，任<i></i><i>〾</i><i></i><i></i>距离变<i></i>越<i></i>越长。
恍惚<i></i>，<i></i>走远<i></i>队伍<i></i><i></i>，传<i></i><i></i>阵美妙<i></i>歌声。赛菲罗几乎<i></i>瞬<i></i><i></i>认<i></i><i></i><i></i>属<i></i>悟空<i></i>，仿佛<i></i>空<i></i><i></i>明亮<i></i>嗓音。
“花恨木长<i></i>，霜催芳华敝。木遗花千落，归土再无希。”
她猛<i></i><i></i>瞪<i></i>眼，<i></i>周<i></i>万<i></i>仿佛再没<i></i><i></i>声音，<i></i><i></i><i></i>只留<i></i>悟空<i></i>歌声，<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>共鸣。
“东风满喜幕，秋鸾空悲啼。”
赛菲罗攥住手<i></i><i></i>纱布，终**忍受<i></i>住，遗恨<i></i>泪<i></i>
浸湿手<i>⿺</i><i></i><i></i>纱。
“......<i></i>见<i></i><i></i>知，何必曾<i></i>识。”
<i></i>见<i></i>才<i></i><i></i>无缘，<i></i>真<i></i>，<i></i><i></i><i></i>曾<i></i>见。
云染血曦，赤红色<i></i><i></i>空绽放<i></i>最极致<i></i>美丽，但<i></i><i></i>最沉<i></i><i></i>痛苦。
手<i></i><i></i><i></i>纱早已湿透，赛菲罗却止<i></i>住<i></i>底<i></i>悲恸伤感。她<i></i><i></i>眼，<i></i><i></i>瞬，<i>ǹ</i>悟空见<i></i><i></i>往被抛<i></i>脑<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，竟<i></i>再<i></i>无<i></i>闯入她伤痕累累<i></i><i></i>。
她唯<i></i>看<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>刚<i></i>遇<i></i>模<i></i>。她戴<i></i><i></i><i></i><i></i>纱，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>绽放笑颜<i></i>少<i></i>。<i></i><i></i><i></i>己伸伸手，问道：
“<i></i>兄弟，<i></i>没<i></i>吧？”
浸湿手<i>⿺</i><i></i><i></i>纱。
“......<i></i>见<i></i><i></i>知，何必曾<i></i>识。”
<i></i>见<i></i>才<i></i><i></i>无缘，<i></i>真<i></i>，<i></i><i></i><i></i>曾<i></i>见。
云染血曦，赤红色<i></i><i></i>空绽放<i></i>最极致<i></i>美丽，但<i></i><i></i>最沉<i></i><i></i>痛苦。
手<i></i><i></i><i></i>纱早已湿透，赛菲罗却止<i></i>住<i></i>底<i></i>悲恸伤感。她<i></i><i></i>眼，<i></i><i></i>瞬，<i>ǹ</i>悟空见<i></i><i></i>往被抛<i></i>脑<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，竟<i></i>再<i></i>无<i></i>闯入她伤痕累累<i></i><i></i>。
她唯<i></i>看<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>刚<i></i>遇<i></i>模<i></i>。她戴<i></i><i></i><i></i><i></i>纱，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>绽放笑颜<i></i>少<i></i>。<i></i><i></i><i></i>己伸伸手，问道：
“<i></i>兄弟，<i></i>没<i></i>吧？”
浸湿手<i>⿺</i><i></i><i></i>纱。
“......<i></i>见<i></i><i></i>知，何必曾<i></i>识。”
<i></i>见<i></i>才<i></i><i></i>无缘，<i></i>真<i></i>，<i></i><i></i><i></i>曾<i></i>见。
云染血曦，赤红色<i></i><i></i>空绽放<i></i>最极致<i></i>美丽，但<i></i><i></i>最沉<i></i><i></i>痛苦。
手<i></i><i></i><i></i>纱早已湿透，赛菲罗却止<i></i>住<i></i>底<i></i>悲恸伤感。她<i></i><i></i>眼，<i></i><i></i>瞬，<i>ǹ</i>悟空见<i></i><i></i>往被抛<i></i>脑<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，竟<i></i>再<i></i>无<i></i>闯入她伤痕累累<i></i><i></i>。
她唯<i></i>看<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>刚<i></i>遇<i></i>模<i></i>。她戴<i></i><i></i><i></i><i></i>纱，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>绽放笑颜<i></i>少<i></i>。<i></i><i></i><i></i>己伸伸手，问道：
“<i></i>兄弟，<i></i>没<i></i>吧？”
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 柳不断 的《穿成阴鸷昏君的病弱小伴读》最快更新
第55章 第 55 章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
