第152章 第 152 章
作品:《慵懒少年！入江君》 <i></i>且，“<i></i>留<i></i><i></i>没<i></i>什么<i></i>。”
男<i></i><i>€</i><i></i>直白。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>干<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>又何必<i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？
浪费<i></i><i></i><i></i>已。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>警察<i></i><i></i>。”
男<i></i><i>€</i>明<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>接<i></i><i></i><i></i>安排。
“监控！”
女<i></i>突<i></i>叫道。
“<i></i><i></i><i></i>看<i></i><i></i>监控。”
“<i></i>，监控”
“<i></i><i></i><i></i>。”
男<i></i>拉住<i></i><i></i>转身离<i></i><i></i>女<i></i>。
“<i></i>什么？”
女<i></i>又<i></i>激<i></i>又<i></i>担忧。
迫切<i></i>感受让她<i></i>想耽误<i></i>丝<i></i>毫<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>警察<i></i><i></i>。”
“看<i></i><i></i><i></i>监控<i></i>什么<i></i>？”
男<i></i>没<i></i>松<i></i>拉住女<i></i><i></i>手，“<i></i><i></i>已<i></i>知道孩<i></i><i></i><i></i>鬼屋<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>需<i></i>鬼屋<i></i>口<i></i><i></i><i></i><i></i>向<i></i>监控。”
“找<i></i>孩<i></i>离<i></i><i></i><i></i>向，<i></i><i></i><i></i>最<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
……
“哦哦。”
女<i></i><i></i>头，双手<i></i><i></i><i></i>紧紧交握<i></i><i></i><i></i>，指尖泛白。
“没<i></i><i></i>。”
男<i></i>安慰女<i></i>，“<i></i><i></i><i></i>游乐园。”
“<i></i>又<i></i>么<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>且，<i></i>孩<i></i>聪明<i></i>呢。”
“没<i></i><i></i>。”
“没<i></i><i></i>……”
男<i></i>何尝<i></i><i></i><i></i><i></i>安慰<i></i>己？
<i></i><i></i>嘴角泛<i></i><i></i><i></i>丝苦笑。
<i></i>孩<i></i>，<i></i><i></i>次<i></i>许该<i></i>根绳<i></i>绑<i></i>身边？
怎么老<i></i>走丢？
“……真<i></i><i></i><i></i>笨蛋。”
男<i></i>轻声低喃，却<i></i>知道<i>€</i><i></i><i></i>走丢<i></i>孩<i></i>，<i></i><i></i>……<i></i><i></i>己？
万<i></i>……<i></i><i></i><i></i>怎么办？
……
男<i></i>转头，看<i></i><i></i>身边<i></i><i></i>轻<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>很意<i></i>。
毕竟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>般<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>么离<i></i><i></i>。
何况<i></i>昨<i></i><i></i>看，<i></i>孩<i></i>跟<i></i><i></i><i></i>轻<i></i><i></i><i></i>系很<i></i>。
明明才<i></i>处<i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，<i></i><i></i>候<i></i><i>ǹ</i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i>缘<i></i><i></i><i></i><i></i>么<i></i>奇妙。
<i></i><i></i><i></i>轻<i></i>……<i></i>很担<i></i><i></i>翊<i></i>孩<i></i>吧？
男<i></i>『揉』<i></i>『揉』紧皱<i></i>眉<i></i>。
<i></i>没<i></i>再<i>€</i>什么让萧骁回<i></i><i></i>话，<i></i><i></i>扯<i></i>扯嘴角，“萧<i></i><i></i>，谢谢
<i></i><i></i><i></i>翊<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>找<i></i><i></i>孩<i></i>……”
“<i></i>孩<i></i>看<i></i><i></i>，<i></i>很<i></i>兴<i></i>。”
昨<i></i>回<i></i><i></i><i></i>候<i></i>孩<i></i>嘴<i></i><i></i><i></i>念叨<i></i><i></i>哥哥。
<i></i>知道，<i></i>孩<i></i>最无助<i></i><i></i>候，<i></i><i></i><i></i>轻<i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i><i></i><i></i><i></i>，并且帮助<i></i>孩<i></i>，<i></i><i></i>，孩<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>轻<i></i>才<i></i><i></i>短短<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>依赖。
“希望……”
男<i></i>顿<i></i>顿，声音透<i></i>几<i></i>低哑，“<i></i>孩<i></i>若真<i></i><i></i>『迷』路<i></i>……”
“<i></i>再遇见……<i></i><i></i>像<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>……”
……
“<i></i><i></i>。”
萧骁微笑。
<i></i>转头看向<i></i>某<i></i><i></i>向。
“警察<i></i><i></i>。”
……
警察<i></i><i></i>很快。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>附近。
<i></i><i></i><i></i>走丢<i></i>孩<i></i><i></i>没<i></i>眉目。
<i></i>么快又接<i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>走丢<i></i>报警。
警察感受<i></i><i></i>压<i></i>。
<i></i><i></i>孩<i></i>走丢<i></i>巧<i></i>。
<i></i><i></i>孩<i></i>走丢<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>巧<i></i>。
但<i></i>，无论<i></i><i></i><i></i>孩<i></i>走丢，<i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>走丢，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>巧<i></i>。
<i></i><i></i>，另<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>『<i></i>』<i></i>升<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>见<i></i>孩<i></i>……
……
“<i></i>翊妈妈？<i></i>翊爸爸？”
眼角泛红、神『色』憔悴<i></i>女<i></i><i></i>脸惊讶<i></i>看向走<i></i><i></i><i></i>熟悉身影。
“<i></i><i></i>……”
她<i></i>声音戛<i></i><i></i>止。
她想<i></i><i></i><i></i>，“<i></i>翊……”
“刚才<i></i>翊<i></i><i></i>鬼屋<i></i>……”
<i></i>孩<i></i><i></i>叫<i></i>她。
她却<i></i><i></i>女儿<i></i>失踪<i></i>惶惶<i></i>安，<i></i><i></i><i></i>界消息<i></i>接收很迟钝，<i></i><i></i>没<i></i>怎么<i></i><i></i><i></i>孩<i></i>。
“<i></i>翊呢？”
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>冷淡，她<i></i><i></i>抱歉，想<i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>道<i></i>歉。
她<i></i>女儿跟<i></i>翊玩<i></i>很<i></i>。
<i></i><i></i>孩<i></i><i></i><i></i>系，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>走<i></i>颇近。
她很喜欢<i></i>翊<i></i>孩<i></i>。
又聪明又懂<i></i>。
女儿<i></i><i></i><i></i><i></i>朋友她<i></i>觉<i></i><i></i>兴。
……
场<i></i><i></i><i></i>瞬<i></i>凝滞。
女孩<i></i>妈妈察觉<i></i><i></i><i></i><i></i>，她<i></i><i></i><i></i>站<i></i><i></i><i></i>，“怎么<i></i>？”
“……”
女<i></i>张<i></i>张嘴，却没<i></i><i></i><i></i>声音。
男<i></i>拍<i></i>拍女<i></i><i></i>肩
膀，<i></i><i></i>看向女孩<i></i>妈妈，“<i></i>翊<i></i>见<i></i>。”
“什么？！”
“嘎吱~”
椅脚划<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>刺耳<i></i>声响。
没<i></i><i></i><i></i>意。
女孩<i></i>妈妈走近男孩<i></i>父母，“<i></i>翊<i></i>见<i></i>？”
“<i></i><i>〾</i><i></i><i></i>叫<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>候<i></i>看<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i>见<i></i>。”
男<i></i>苦笑。
女孩<i></i>妈妈<i></i>愣，随即喃喃，“<i></i>，<i></i><i></i>吗？”
“抱歉。”
她<i></i>眉眼<i></i>流『露』<i></i><i></i><i></i>抹懊悔。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 芾尘 的《慵懒少年！入江君》最快更新
第152章 第 152 章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
