第113章 第 113 章
作品:《慵懒少年！入江君》 《慵懒少<i></i>！入江君》最<i></i>章节 第113章 第 113 章
胡兰<i></i>底<i></i><i></i>怎<i></i><i></i>孩<i></i>，叶<i></i>没<i></i><i></i>言<i></i>句便决<i></i><i></i><i></i><i></i>，但目<i></i>看<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>很聪明<i></i>孩<i></i>。
胡至福<i></i>客栈<i></i><i></i>意<i></i>忙，跟<i></i>叶<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i>胡兰<i></i><i></i>候便离<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>院<i></i><i></i>，胡兰便<i></i>直盯<i></i>梨树看，她想<i></i>通，<i></i>什么梨树<i></i><i></i><i></i>月<i></i>花。<i></i>懂，她<i></i>直接问<i></i><i></i>，“先<i></i>，<i></i>何<i></i>梨树<i></i><i></i><i></i>月<i></i>花？”
叶<i></i>笑<i></i><i>€</i>：“<i></i><i></i><i></i>想。”
“什么？”胡兰听<i></i>太明白。
叶<i></i>没<i></i><i></i>解释什么，给她介绍<i></i>院<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>指<i></i>指秦<i></i>月<i></i>胡兰<i>€</i>：“她叫秦<i></i>月，<i></i>……”叶<i></i><i></i><i></i><i></i>知道该怎么<i></i>容秦<i></i>月<i></i><i></i><i></i>味书屋<i></i><i></i>位。
<i></i>想<i></i>想便<i>€</i>：“<i></i><i></i><i></i>员<i></i>。”
“员<i></i>，<i></i><i></i>什么？”员<i></i><i></i><i></i><i></i>球<i></i>代<i></i><i></i>词，胡兰<i></i><i></i>听<i></i>太明白。
“<i></i><i></i><i></i>太<i></i>解释，总<i>〾</i>，她比<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>叫她<i></i>月姐<i></i><i></i><i></i>。”
胡兰眼睛直溜溜<i></i>转，黑色<i></i>眸<i></i>泛<i></i>亮光，眨<i></i>眨眼，笑嘻嘻<i></i>问：“秦<i></i>月<i></i><i></i>名字<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>月取<i></i>？”
叶<i></i>愣<i></i>愣，笑<i></i><i>€</i>：“<i></i><i></i><i></i>脑瓜倒<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>转身指<i></i>曲红绡，“她叫曲红绡，<i></i><i></i><i></i>第<i></i><i></i><i></i><i></i>——”
叶<i></i><i></i>没<i></i><i>€</i>完，便听见胡兰背<i></i>手微微倾身，朝<i></i>曲红绡喊：“<i></i>师姐<i></i>！”
曲红绡看<i></i>胡兰<i></i><i></i>儿才<i></i><i></i><i></i>头，即便<i></i><i></i><i></i><i></i>胡兰<i></i>般古灵精怪<i></i><i></i>丫头，她依旧<i></i><i></i>般<i></i>淡<i></i><i></i>。
“<i></i>月姐<i></i>月姐。”
便见胡兰摇晃<i></i>头<i></i><i></i>羊角辫欢快<i></i>喊<i></i>秦<i></i>月。
秦<i></i>月<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>羞涩，她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>胡兰<i></i><i></i>活波俏皮<i></i>孩<i></i>便<i></i><i></i><i></i>更明显，她<i></i>意识<i></i>遮<i></i>遮横断眼眶<i></i>疤痕。她怕胡兰问<i></i><i></i>疤痕。
胡兰<i></i>底<i></i>聪明，通<i></i><i></i>，虽<i>€</i>她看<i></i><i></i><i></i>月姐姐<i></i>疤痕，<i></i>很<i></i>奇<i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>布，但<i></i>她没<i></i>问<i></i><i></i>，“<i></i>月姐，<i></i><i></i>头<i></i><i></i>状<i></i><i></i>看啊，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>梳<i></i><i></i>。”
秦<i></i>月稍稍<i></i>愣，她连忙挥手想<i>€</i><i></i><i></i>叶老师给她梳<i></i>，但<i></i>转眼便瞧见叶<i></i>微笑<i></i>冲她摇头。
叶<i></i>轻声<i>€</i>：“<i></i>月，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>吧。”
秦<i></i>月细眉泛<i></i>，抿嘴片刻<i></i><i></i><i></i>头。
胡兰便蹦蹦跳跳<i></i>牵<i></i>秦<i></i>月<i></i>手，让她领<i></i><i></i>己<i></i>梳头<i></i><i></i><i></i>。
院<i></i><i></i>便只剩<i></i>曲红绡<i></i>
叶<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>姑娘走<i></i><i></i>，曲红绡便坐<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>叶<i></i><i></i><i></i>，声音<i></i>淡<i></i><i></i>，清冷<i></i>雪，“先<i></i>，<i></i><i></i>什么<i></i>候<i></i>课？”
叶<i></i><i></i>眉<i></i>笑，“<i></i>已<i></i><i></i><i></i>课<i></i>。”
“嗯？”曲红绡微微张嘴，想问但<i></i>又<i></i>知<i></i>何问<i></i>。她呆立良久，远望长空，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>儿才放松蹙<i></i><i></i>眉头。
她<i>€</i>：“谢谢先<i></i>。”
“红绡，给<i></i>布置<i></i>道<i></i><i></i>。”
“请先<i></i>赐教。”
“今<i></i><i></i>七<i></i><i></i>，<i></i>便<i></i><i></i>梨树<i></i>修炼——”
曲红绡<i></i>惊，“先<i></i><i></i>知道<i></i><i></i>——”
叶<i></i>笑<i></i>摇头，“<i></i><i></i><i>€</i>，<i></i><i></i>问，<i></i><i></i>猜。”
曲红绡抿嘴<i></i>头。
“<i></i>知道<i></i><i></i>直<i></i>身怀明镜<i>〾</i><i></i><i></i><i></i>傲，但<i></i><i></i>破碎<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>想<i></i>明白？”
曲红绡<i></i><i></i>满<i></i>惊骇，<i></i><i></i><i></i>眉头，“先<i></i>，<i></i><i></i><i></i>知道吗？”
叶<i></i>没<i></i><i></i>此<i></i><i>€</i>，<i></i>笑言：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>真<i></i>身份，<i></i><i></i><i></i>系<i></i><i></i><i></i>真<i></i>身份，但<i></i><i></i>既<i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>做<i></i>让<i></i><i></i><i></i>最<i></i>最<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>修<i></i><i></i>明镜<i>〾</i><i></i>，<i></i><i></i>明镜<i>〾</i><i></i>又怎么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>言<i></i>语<i></i>破碎呢？”
“<i></i><i></i><i></i>懂。”曲红绡低<i></i><i></i>她<i></i><i></i>巴，<i></i><i></i>刻她知道，或许<i></i><i></i><i></i>味书屋<i></i>，<i></i>己需<i></i><i></i><i></i>远远<i></i>止想<i></i><i></i>般。
“明镜<i>〾</i><i></i><i></i>底<i></i>什么，<i></i>明白吗？”
曲红绡轻声<i>€</i><i></i><i></i>己<i></i>看<i></i>，“便<i></i><i></i>无垢无尘，<i></i>无旁骛，<i></i><i>〾</i><i></i>求，<i></i>便<i></i>求。”
“<i></i><i></i>，<i></i><i>€</i><i></i>没错，并且<i></i>知道<i></i>做<i></i><i></i>。但<i></i><i></i>没<i></i>想<i></i><i></i><i></i>问题，便<i></i><i></i><i></i>明镜<i>〾</i><i></i>碰<i></i><i></i>旁骛，碰<i></i><i></i>尘垢该怎么办？<i></i>像<i></i>明镜，碰<i></i><i></i><i></i>阵风尘，该怎么办？”
曲红绡无言<i></i>立。她<i></i><i></i>身怀明镜<i>〾</i><i></i>，便<i></i>未想<i></i><i></i><i></i>问题。
沉默<i></i><i></i>，曲红绡<i></i>才<i></i><i></i><i></i>直<i></i><i></i><i></i>己<i></i>走错<i></i><i></i>向。什么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，却<i></i>未想<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>老<i></i><i></i>叫做抗压<i></i><i></i><i></i>足。”叶<i></i>转<i></i>笑<i></i>摇头，看<i></i>梨树<i>€</i>：“<i></i>某<i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i>，<i></i>甚至比<i></i><i></i><i></i>梨树。<i></i><i></i>啊，红绡，<i></i><i></i><i></i>很<i></i><i></i><i></i>。”
曲红绡独<i></i>站<i></i><i></i><i></i>，白衣飘飘显<i></i><i></i><i></i>单薄清瘦。
“曲红绡！”叶<i></i>突<i></i>震声。
曲红绡甚至<i></i>颤，便觉<i></i><i></i><i></i>瞬<i></i>，先<i></i>浑身激荡<i></i>浩<i></i>气。<i></i>阵清风吹<i></i>她<i></i><i></i><i></i>，卷<i></i>额头青丝。“<i></i><i></i><i></i>！”
“<i></i><i></i><i></i>味书屋<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>味书屋<i></i>先<i></i>
。<i></i><i></i><i></i>足，<i></i>便教<i></i>读<i></i>身明<i></i><i>〾</i>书。先<i></i>让<i></i><i></i><i></i>梨树<i>〾</i>旁参悟，七<i></i><i>〾</i><i></i>，告诉<i></i>何<i></i><i></i>身，何<i></i>明<i></i>！”
“<i></i><i></i>曲红绡<i></i>此明镜。”曲红绡微微颔首，<i></i>字<i></i>句。
她转身向<i></i>，清风吹拂白衣，胜雪。
端坐<i></i>梨树<i>〾</i><i></i>，闭目静言。
便瞧见<i></i>梨树微微晃<i></i>树身，<i></i>朵梨花落<i></i>，垂落<i></i>曲红绡<i></i>青丝<i>〾</i><i></i>，泛<i></i>微光。
叶<i></i>坐<i></i>石凳<i></i>，看<i></i>曲红绡<i></i><i></i>嘀咕，“曲红绡啊，<i></i><i></i><i></i><i></i>少，便看<i></i>七<i></i><i>〾</i><i></i><i></i><i></i>果<i></i>，希望<i></i><i></i>第<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>够给老师<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>看<i></i>。”
<i></i>知道曲红绡<i></i><i></i>明镜<i>〾</i><i></i>破碎，身负枷锁，原<i></i>元婴境<i></i>修<i></i>此<i></i>溃散<i></i><i></i>剩<i></i>少<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>岁<i></i>元婴修士<i></i><i></i>修仙世界<i></i>底意味<i></i>什么，<i></i>知道<i></i>并<i></i><i></i>，但<i></i><i></i>无比清楚，<i></i><i></i>般资质<i>ǹ</i>气<i></i><i></i>修士<i></i><i></i><i></i>散修。她<i></i>底<i></i>身几何，叶<i></i>没<i></i><i></i>探究，<i></i>抵只<i></i><i></i><i></i>尊<i></i>她。
只<i></i><i></i><i></i>，她<i></i><i></i>头再<i></i>。
没<i></i><i></i>久，胡兰便<i></i>秦<i></i>月<i></i>房<i></i><i></i>蹦跶<i></i><i></i><i></i>。秦<i></i>月果<i></i><i></i><i></i><i></i>给她扎<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>头<i></i>，虽<i>€</i><i></i><i></i>细节<i>〾</i>处<i></i>足，但整<i></i>已<i></i>很<i></i>错<i></i>。毕竟没<i></i>跟手<i></i>技艺满级<i></i>叶<i></i><i></i>比。
瞧<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>姑娘<i></i>带笑意走<i></i><i></i>，身<i></i>洋溢<i></i>青春<i>ǹ</i>童真，叶<i></i>便<i></i><i></i><i></i>感叹<i></i>己老<i></i>。
叶<i></i>冲<i></i>胡兰招<i></i>招手，<i></i>她叫<i></i><i></i><i></i>。
“先<i></i><i></i>何吩咐？”感受<i></i>叶<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>位胡兰<i></i>姑娘很尊<i></i><i></i>。
“<i></i>爹<i>€</i><i></i>读遍<i></i>黑石城<i></i>书，<i></i>真<i></i>吗？”
“<i></i><i></i>，或许<i></i><i></i>遗漏，但<i></i><i></i>看<i></i><i></i><i></i>看<i></i>。”胡兰<i>€</i>话<i></i>眼神很清明，<i></i><i></i>概<i></i><i></i><i></i>她聪明<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
叶<i></i>呵呵<i></i>笑，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>被称<i></i><i></i><i></i>才<i></i>。”
<i></i><i></i><i></i>朗<i></i>胡兰<i></i>倒<i></i>羞涩<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>么想<i></i>，但<i></i><i></i><i></i>先<i></i>刚才<i></i>番<i></i>醒，才知<i></i>己远远但<i></i><i></i><i></i>才<i></i>名号。”
叶<i></i>摇摇头没<i></i><i></i><i>€</i>，<i></i>没<i></i>慧根，<i></i><i></i><i></i><i></i>才<i></i>很清楚。
“<i></i>想<i></i>**<i></i><i></i>救世<i>〾</i>剑，但<i></i>只<i></i><i></i>教<i></i>问，做先<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>教<i></i><i></i><i></i>救世剑，但<i></i>——”
“胡兰！”叶<i></i><i></i>声。
胡兰眼<i>⿺</i>泛<i></i>亮光，“先<i></i>请赐教！”
“<i></i>今<i></i><i></i>，<i></i>便教<i></i>通<i></i>救世<i>〾</i>书，<i></i><i></i><i></i>此书，<i></i>负初<i></i>，<i></i>愿？”
“<i></i><i></i>胡兰愿意。”胡兰字<i></i>腔圆，音色稚嫩却格<i></i>郑<i></i>。
激<i></i><i></i>胡兰<i></i><i></i>
想<i></i>救世<i>〾</i>书，却并没<i></i>注意<i></i>叶<i></i><i>€</i><i></i><i></i>“<i></i><i></i><i></i>教<i></i><i></i><i></i>救世剑”，<i></i><i></i><i></i>“教<i></i><i></i>”。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 芾尘 的《慵懒少年！入江君》最快更新
第113章 第 113 章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
