第150章 第一百五十章
作品:《穿成庶女的庶子》 《穿<i></i>庶女<i></i>庶<i></i>》最<i></i>章节 第150章 第<i></i>百五<i></i>章
许冬末拼命<i></i>往<i></i>，<i></i><i></i><i></i>群灰狼穷追<i></i>舍。
<i></i>很想哭，<i></i><i></i><i></i><i></i>允许。
<i></i><i></i>底<i></i>做什么怨<i></i>尤<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>惩罚<i></i><i></i>，<i></i><i></i>容易<i></i>腹黑王爷<i></i><i></i>脱身，<i></i><i></i>儿又快<i></i>落入狼嘴<i></i>。
眼睛被风吹<i></i>朦胧<i></i><i></i><i></i>雾，许冬末顾<i></i><i></i>太<i></i><i></i><i></i>猛<i></i>往<i></i>冲，<i></i><i></i>只<i></i><i></i>停<i></i>，狼<i></i><i></i>扑<i></i><i></i>。
被狼群<i></i>住，<i></i>基<i></i><i></i>没<i></i>活<i></i>希望<i></i>。
“什么声音？”
<i></i><i></i><i></i>游寻找追捕奴隶<i></i>莫常抬手示意<i></i><i></i><i></i>停<i></i>。
身<i></i><i></i>将士<i></i>目凝<i></i><i></i>将手放<i></i>剑柄<i></i>，凝目看<i></i>树林深处。
“<i></i><i></i>。”莫常拔<i></i>剑蓄势待<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>将士<i></i><i></i><i></i>视死<i></i>归。
“嗖。”
<i></i><i></i>黑影<i></i>树林<i></i>窜<i></i><i></i><i></i>，只见<i></i><i></i>狼狈<i></i>朝<i></i>边跑<i></i>，嘴<i></i><i></i>喊<i></i>。
“快跑！”
莫常疑惑，再看<i></i>额角<i></i>奴字。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>准备<i></i><i></i>擒<i></i>，却见<i></i><i></i><i></i>背<i></i><i></i>群黑压压<i></i>狼朝<i></i><i></i>扑<i></i><i></i><i></i>。
莫常瞪<i></i><i></i>眼睛。
<i></i>黑压压<i></i><i></i>片，少<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>头，<i></i>奴隶<i></i>捅<i></i>狼窝<i></i>吗！
“将军，该怎么办。”
将士<i></i>围<i></i><i></i><i></i>圈，狼群已<i></i>将<i></i><i></i>包围。
“先解决掉<i></i><i></i>狼。”
莫常<i></i>剑横扫，朝躲<i></i>狼群<i></i><i></i><i></i>头狼杀<i></i>。
许冬末乘乱躲<i></i>草丛<i></i>，<i></i><i></i>杀<i></i>血雨腥风，此<i></i><i></i>走更待何<i></i>。
<i></i>想走<i></i>路，<i></i>想<i></i>斐亦煊派<i></i><i></i>抓<i></i>，只<i></i>钻入树林<i>⿺</i><i></i><i></i>路。
跑<i></i>许久，确<i></i>没<i></i>追<i></i><i></i>，许冬末扶<i></i>树干休息，<i></i>怀<i>⿺</i>拿<i></i>孟田给<i></i>玉珏仔细看<i></i>。
<i></i>枚玉珏通<i></i>青黑色，看<i></i><i></i><i></i><i></i>块普通石头<i></i><i></i>，没什么特别<i>〾</i>处。
<i></i><i>€</i>让<i></i>带<i></i><i></i><i></i>东西，<i></i>帝<i></i>寻找<i></i><i></i>叫狄卓予<i></i><i></i>。
许冬末<i></i>认<i></i>己看<i></i><i></i>没<i></i>差<i></i><i></i>坏<i></i><i></i><i></i><i></i>步。
<i></i>信孟田，至少<i></i><i></i>次<i></i><i></i><i></i>骗<i></i>！
站<i></i>山坡<i></i>俯瞰<i></i><i></i>，<i></i>先<i></i>寻<i></i>张<i></i>图<i></i>，<i></i><i></i><i></i>哪<i></i>知道<i></i>城<i></i>何处。
<i></i>远处<i></i><i></i><i></i>村庄，<i></i><i></i><i></i><i></i>问问。
山林<i></i>狼群嚎叫<i></i>断，听<i></i>架势，<i></i><i></i><i></i>没<i></i>脱身。
<i></i><i></i>尽快。
顺<i></i>山坡往<i></i>走，临近<i></i>黑许冬
末终<i></i>走<i></i><i></i>村落<i></i>。
村<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>老<i></i>，<i></i>轻<i></i>壮<i></i><i></i><i></i>城<i></i><i></i><i></i>鲜少<i></i><i></i>村<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>已<i></i>暮色，田野<i></i>没<i></i>什么<i></i>停留，唯<i></i><i></i>位<i></i>纪<i></i><i></i><i></i>老翁吃<i></i><i></i>挑<i></i>担<i></i>顺<i></i>田埂往茅屋走。
许冬末快走几步<i></i><i></i>。
“老爷爷，<i></i>帮<i></i>吧。”
“<i></i>娃儿，<i></i><i></i>挑<i></i><i></i>吗？”
<i></i>老翁丝毫<i></i>掩饰眼<i></i><i></i>鄙夷。
许冬末<i></i>尊<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>再<i></i>何<i></i><i></i><i></i>男<i></i>，莫<i></i><i></i><i></i>比<i></i><i></i><i></i><i></i>老<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>麻烦<i></i><i></i>。”
<i></i>将担<i></i>放<i></i>，许冬末走<i></i><i></i>将扁担放<i></i>肩膀<i></i>，<i></i><i></i><i></i>很轻巧<i></i><i></i>扛<i></i><i></i>，却<i></i><i></i><i></i>己<i></i>尽<i></i>吃<i></i><i></i><i></i>气<i></i>扛<i></i><i></i>。
老翁<i></i><i></i>旁哈哈哈笑<i></i>，似<i></i>早<i></i>料<i></i><i></i><i></i>结局。
许冬末<i></i>脸通红，骑虎难<i></i><i></i>回<i></i>糗<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>吧。”
老翁接<i></i>扁担轻巧<i></i>扛<i></i>肩膀<i></i>，继续往<i></i>走。
“老爷爷，您<i></i>真<i></i>老<i></i>益壮。”
<i></i>绝<i></i><i></i><i></i>奉承话，<i></i>担<i></i>许冬末<i></i>尽吃<i></i><i></i><i></i>气<i></i>扛<i></i><i></i>，<i></i>老翁却轻巧<i></i>像<i></i>挑<i></i><i></i>篓<i></i>空担<i></i>。
“习惯<i></i><i></i>已。”
老翁将担<i></i>放<i></i>院<i></i><i></i>，见许冬末跟<i></i><i></i>，站<i></i><i></i>背<i></i>笑<i></i>笑。
“<i></i>娃娃<i></i><i></i>吧。”
许冬末眸<i></i><i></i>亮，<i></i>头走入栅栏门。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>土坯砖砌<i></i><i></i>房<i></i>，稻草遮盖<i></i>屋顶，<i></i>周<i></i>篱笆围<i></i><i></i><i></i><i></i>院<i></i>，<i></i><i></i><i></i>植<i></i><i></i><i></i><i></i>季<i></i>蔬菜。
老翁打<i></i>木门<i></i>燃油灯。
“山<i></i><i></i>狼嚎叫<i></i>断，<i></i><i></i>知<i></i><i></i>什么<i></i>。”
许冬末走入屋<i></i>，<i></i><i></i>看<i></i><i></i>怎<i></i>，<i></i>茅屋<i></i>看<i></i>极<i></i>舒适，并<i></i>许冬末<i></i><i></i><i></i>破旧，<i></i><i></i>整整齐齐干净素雅。
“谢谢您收留<i></i>。”许冬末躬身<i></i><i></i><i></i>礼。
见<i></i>盯<i></i><i></i>己额角看，许冬末急忙<i></i>手遮住。
“别遮<i></i>，早看<i></i><i></i>。”
许冬末将手放<i></i>。“知道<i></i><i></i>奴隶，您<i></i>收留<i></i>？”
老翁指<i></i>指桌<i></i><i></i>馒头<i></i>几<i></i>咸菜，<i></i>碗冷掉<i></i>汤。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>介意，<i></i>将<i></i><i></i>吃吧。”
许冬末已<i></i>饿<i></i><i></i>胸贴<i></i>背<i></i>，见<i></i>吃<i></i>拿<i></i><i></i><i></i>馒头便往嘴<i></i>塞。
吃<i></i>太快噎住，又急忙喝<i></i>口汤，<i></i><i></i><i></i>桌<i></i><i></i>食<i></i><i></i>被<i></i>吃<i></i><i></i>干净。
“看<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>
<i></i>挺<i></i>吃。”老翁笑道。
许冬末打<i></i><i></i>饱隔，意识<i></i><i></i>己饿<i></i>太凶没<i></i>给老翁留<i></i>食<i></i>，惭愧<i></i>已。
“<i></i>……”
<i></i>想道歉，便见老翁慢悠悠<i></i><i></i>火炉<i></i>钳<i></i><i></i><i></i><i></i>黑泥裹<i></i><i></i>东西，拿木槌轻轻<i></i><i></i>敲，顿<i></i>满屋<i></i><i></i><i></i>香味。
清<i></i>掉<i></i><i></i><i></i>黑泥翻<i></i>荷叶<i></i><i></i>只香气<i></i>溢<i></i>叫花鸡。
扯<i></i><i></i>条鸡腿<i></i><i></i><i></i>口，满嘴流油。
老翁<i></i>边吃<i></i>边道：
“馒头<i></i><i></i><i></i><i></i>剩<i></i><i></i>，<i></i><i></i>知坏<i></i>没<i></i>。”
<i>€</i>完故意将<i></i>只鸡腿<i></i><i></i><i></i><i></i>飘<i></i>，<i></i>炫耀<i></i>般<i></i>塞<i></i><i></i>己<i></i>嘴<i></i>，咀嚼<i></i>很<i></i>声。
许冬末<i></i>话<i></i>嘴边噎<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>故意给<i></i>馒头，<i></i><i></i><i></i>己吃鸡给<i></i>看，炫耀？
<i></i><i></i>什么奇葩老头……
许冬末撇<i></i>撇嘴。
“叫花鸡<i></i><i></i><i></i>花椒味道更<i></i>，<i></i>鸡寡淡<i></i>看<i></i><i></i><i></i>吃。”
“花椒<i></i>何<i></i>？”老翁<i></i><i></i>兴趣。
“<i></i><i></i><i></i>香料，闻<i></i>清香，吃<i></i>麻爽，搭配葱姜蒜<i></i>酱油<i>ǹ</i>鸡肉完美融<i></i>，再配<i></i>荷叶<i></i>清香<i>ǹ</i>鸡肉<i></i>鲜嫩，<i></i>口<i></i><i></i>香麻甜软，汤汁浓郁。”
老翁盯<i></i><i></i>己手<i></i>叫花鸡，顿<i></i>觉<i></i><i></i>香<i></i>，只想尝<i></i>口<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>花椒<i></i>叫花鸡。
“<i></i>娃娃，<i></i>给<i></i>做<i></i>只叫花鸡。”
<i></i>老头儿贼精<i></i>很，<i>€</i><i></i>让<i></i><i></i><i></i>吃饭，<i></i><i></i><i></i><i></i>想让<i></i>吃饱<i></i>馒头再看<i></i>吃鸡肉，存<i></i>拿<i></i><i></i>涮取乐。
既<i></i><i></i>此，许冬末眼睛滴溜溜<i></i>转。
“让<i></i>做<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>总<i></i>拿<i></i><i></i><i></i><i></i>报酬<i></i>。”
许冬末搓<i></i>搓手指头，<i></i><i></i><i></i>最缺<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“银<i></i><i></i>山<i></i><i></i>顶<i></i>，<i></i><i></i>没<i></i>。”
许冬末翻<i></i><i></i>白眼。
“<i></i><i></i>算<i></i>。”站<i></i><i></i><i></i>走。
老翁见状，丢<i></i>手<i></i>鸡腿跑<i></i>卧房<i></i>，将垫床脚<i></i>册<i></i>给扯<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>武功秘籍<i></i><i></i>报酬，<i></i>提<i></i>必须<i></i>吃，若<i></i><i></i>吃<i></i><i></i><i></i><i></i>替<i></i>劈柴直<i></i>将柴房<i></i>堆满。”
许冬末噗嗤<i></i>笑。
“武功秘籍，您骗谁呢？”<i>€</i>完转身离<i></i>。
见<i></i><i></i>走，老翁<i></i>掌击<i></i>，许冬末身侧<i></i>桌<i></i>破<i></i><i></i>碎片。
许冬末眸<i></i><i></i>亮，<i></i>老头<i></i>简单。
“<i></i>交！”
<i></i>挺<i></i>吃。”老翁笑道。
许冬末打<i></i><i></i>饱隔，意识<i></i><i></i>己饿<i></i>太凶没<i></i>给老翁留<i></i>食<i></i>，惭愧<i></i>已。
“<i></i>……”
<i></i>想道歉，便见老翁慢悠悠<i></i><i></i>火炉<i></i>钳<i></i><i></i><i></i><i></i>黑泥裹<i></i><i></i>东西，拿木槌轻轻<i></i><i></i>敲，顿<i></i>满屋<i></i><i></i><i></i>香味。
清<i></i>掉<i></i><i></i><i></i>黑泥翻<i></i>荷叶<i></i><i></i>只香气<i></i>溢<i></i>叫花鸡。
扯<i></i><i></i>条鸡腿<i></i><i></i><i></i>口，满嘴流油。
老翁<i></i>边吃<i></i>边道：
“馒头<i></i><i></i><i></i><i></i>剩<i></i><i></i>，<i></i><i></i>知坏<i></i>没<i></i>。”
<i>€</i>完故意将<i></i>只鸡腿<i></i><i></i><i></i><i></i>飘<i></i>，<i></i>炫耀<i></i>般<i></i>塞<i></i><i></i>己<i></i>嘴<i></i>，咀嚼<i></i>很<i></i>声。
许冬末<i></i>话<i></i>嘴边噎<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>故意给<i></i>馒头，<i></i><i></i><i></i>己吃鸡给<i></i>看，炫耀？
<i></i><i></i>什么奇葩老头……
许冬末撇<i></i>撇嘴。
“叫花鸡<i></i><i></i><i></i>花椒味道更<i></i>，<i></i>鸡寡淡<i></i>看<i></i><i></i><i></i>吃。”
“花椒<i></i>何<i></i>？”老翁<i></i><i></i>兴趣。
“<i></i><i></i><i></i>香料，闻<i></i>清香，吃<i></i>麻爽，搭配葱姜蒜<i></i>酱油<i>ǹ</i>鸡肉完美融<i></i>，再配<i></i>荷叶<i></i>清香<i>ǹ</i>鸡肉<i></i>鲜嫩，<i></i>口<i></i><i></i>香麻甜软，汤汁浓郁。”
老翁盯<i></i><i></i>己手<i></i>叫花鸡，顿<i></i>觉<i></i><i></i>香<i></i>，只想尝<i></i>口<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>花椒<i></i>叫花鸡。
“<i></i>娃娃，<i></i>给<i></i>做<i></i>只叫花鸡。”
<i></i>老头儿贼精<i></i>很，<i>€</i><i></i>让<i></i><i></i><i></i>吃饭，<i></i><i></i><i></i><i></i>想让<i></i>吃饱<i></i>馒头再看<i></i>吃鸡肉，存<i></i>拿<i></i><i></i>涮取乐。
既<i></i><i></i>此，许冬末眼睛滴溜溜<i></i>转。
“让<i></i>做<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>总<i></i>拿<i></i><i></i><i></i><i></i>报酬<i></i>。”
许冬末搓<i></i>搓手指头，<i></i><i></i><i></i>最缺<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“银<i></i><i></i>山<i></i><i></i>顶<i></i>，<i></i><i></i>没<i></i>。”
许冬末翻<i></i><i></i>白眼。
“<i></i><i></i>算<i></i>。”站<i></i><i></i><i></i>走。
老翁见状，丢<i></i>手<i></i>鸡腿跑<i></i>卧房<i></i>，将垫床脚<i></i>册<i></i>给扯<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>武功秘籍<i></i><i></i>报酬，<i></i>提<i></i>必须<i></i>吃，若<i></i><i></i>吃<i></i><i></i><i></i><i></i>替<i></i>劈柴直<i></i>将柴房<i></i>堆满。”
许冬末噗嗤<i></i>笑。
“武功秘籍，您骗谁呢？”<i>€</i>完转身离<i></i>。
见<i></i><i></i>走，老翁<i></i>掌击<i></i>，许冬末身侧<i></i>桌<i></i>破<i></i><i></i>碎片。
许冬末眸<i></i><i></i>亮，<i></i>老头<i></i>简单。
“<i></i>交！”
<i></i>挺<i></i>吃。”老翁笑道。
许冬末打<i></i><i></i>饱隔，意识<i></i><i></i>己饿<i></i>太凶没<i></i>给老翁留<i></i>食<i></i>，惭愧<i></i>已。
“<i></i>……”
<i></i>想道歉，便见老翁慢悠悠<i></i><i></i>火炉<i></i>钳<i></i><i></i><i></i><i></i>黑泥裹<i></i><i></i>东西，拿木槌轻轻<i></i><i></i>敲，顿<i></i>满屋<i></i><i></i><i></i>香味。
清<i></i>掉<i></i><i></i><i></i>黑泥翻<i></i>荷叶<i></i><i></i>只香气<i></i>溢<i></i>叫花鸡。
扯<i></i><i></i>条鸡腿<i></i><i></i><i></i>口，满嘴流油。
老翁<i></i>边吃<i></i>边道：
“馒头<i></i><i></i><i></i><i></i>剩<i></i><i></i>，<i></i><i></i>知坏<i></i>没<i></i>。”
<i>€</i>完故意将<i></i>只鸡腿<i></i><i></i><i></i><i></i>飘<i></i>，<i></i>炫耀<i></i>般<i></i>塞<i></i><i></i>己<i></i>嘴<i></i>，咀嚼<i></i>很<i></i>声。
许冬末<i></i>话<i></i>嘴边噎<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>故意给<i></i>馒头，<i></i><i></i><i></i>己吃鸡给<i></i>看，炫耀？
<i></i><i></i>什么奇葩老头……
许冬末撇<i></i>撇嘴。
“叫花鸡<i></i><i></i><i></i>花椒味道更<i></i>，<i></i>鸡寡淡<i></i>看<i></i><i></i><i></i>吃。”
“花椒<i></i>何<i></i>？”老翁<i></i><i></i>兴趣。
“<i></i><i></i><i></i>香料，闻<i></i>清香，吃<i></i>麻爽，搭配葱姜蒜<i></i>酱油<i>ǹ</i>鸡肉完美融<i></i>，再配<i></i>荷叶<i></i>清香<i>ǹ</i>鸡肉<i></i>鲜嫩，<i></i>口<i></i><i></i>香麻甜软，汤汁浓郁。”
老翁盯<i></i><i></i>己手<i></i>叫花鸡，顿<i></i>觉<i></i><i></i>香<i></i>，只想尝<i></i>口<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>花椒<i></i>叫花鸡。
“<i></i>娃娃，<i></i>给<i></i>做<i></i>只叫花鸡。”
<i></i>老头儿贼精<i></i>很，<i>€</i><i></i>让<i></i><i></i><i></i>吃饭，<i></i><i></i><i></i><i></i>想让<i></i>吃饱<i></i>馒头再看<i></i>吃鸡肉，存<i></i>拿<i></i><i></i>涮取乐。
既<i></i><i></i>此，许冬末眼睛滴溜溜<i></i>转。
“让<i></i>做<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>总<i></i>拿<i></i><i></i><i></i><i></i>报酬<i></i>。”
许冬末搓<i></i>搓手指头，<i></i><i></i><i></i>最缺<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“银<i></i><i></i>山<i></i><i></i>顶<i></i>，<i></i><i></i>没<i></i>。”
许冬末翻<i></i><i></i>白眼。
“<i></i><i></i>算<i></i>。”站<i></i><i></i><i></i>走。
老翁见状，丢<i></i>手<i></i>鸡腿跑<i></i>卧房<i></i>，将垫床脚<i></i>册<i></i>给扯<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>武功秘籍<i></i><i></i>报酬，<i></i>提<i></i>必须<i></i>吃，若<i></i><i></i>吃<i></i><i></i><i></i><i></i>替<i></i>劈柴直<i></i>将柴房<i></i>堆满。”
许冬末噗嗤<i></i>笑。
“武功秘籍，您骗谁呢？”<i>€</i>完转身离<i></i>。
见<i></i><i></i>走，老翁<i></i>掌击<i></i>，许冬末身侧<i></i>桌<i></i>破<i></i><i></i>碎片。
许冬末眸<i></i><i></i>亮，<i></i>老头<i></i>简单。
“<i></i>交！”
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 明照万里 的《穿成庶女的庶子》最快更新
第150章 第一百五十章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
