第186章 宋朝番外（一）
作品:《给汉武帝讲我的男神霍去病》 《给汉武帝讲<i></i><i></i>男神霍<i></i>病》最<i></i>章节 第186章 宋朝番<i></i>（<i></i>）
<i></i>煜琛<i></i><i>⿺</i><i></i>狠，想<i></i>将她推<i></i>。
但怀<i>⿺</i>传<i></i><i></i>啜泣声，<i></i><i></i>又<i></i><i></i><i></i>揪<i></i><i></i><i></i><i></i>，连呼吸<i></i>泛<i></i>疼。
<i></i>终究<i></i><i></i><i></i>舍，紧紧抱住怀<i>⿺</i><i></i>女<i></i>，像<i></i><i></i><i></i>她嵌入<i></i>己<i></i>身<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>手！”梁馨微哑<i></i>嗓<i></i><i>€</i>。
<i></i>煜琛将头埋<i></i>她<i></i>颈<i></i>，声音又沉又干涩，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>受<i></i>伤害……”
话<i></i>没<i>€</i>完，<i></i>被梁馨微打断，“<i></i><i></i>怕，只<i></i><i></i><i></i><i></i>身边，<i></i>什么<i></i><i></i>怕。”
“傻瓜。”<i></i>煜琛<i></i><i></i>软<i></i><i></i>塌糊涂。
她<i></i><i></i>怕，<i></i><i></i><i></i><i></i>男<i></i>又<i></i>什么<i></i>怕<i></i>？
夜色<i></i>，<i></i><i></i>紧紧<i></i>拥彼此，密<i></i><i></i><i></i><i></i>像<i></i><i></i>整<i></i><i></i><i></i>。
安安<i></i><i></i><i></i>久，才<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>叔叔。
门<i></i><i></i>瞬<i></i>，<i></i>立马奔<i></i><i></i>，看<i></i><i></i>煜琛<i></i><i></i>，兴奋<i></i>唤道：“<i></i>叔叔。”
安安<i></i><i></i>煜琛<i></i>喜欢，每次<i></i><i></i>毫<i></i>保留<i></i><i></i><i></i><i></i>脸<i></i>。
<i></i>煜琛<i></i><i></i>，捏<i></i>捏<i></i><i></i>脸颊，笑<i></i>问：“<i></i><i></i>做完<i></i>吗？”
“早<i></i>做完<i></i>。”
“真棒。”<i></i>煜琛疼<i></i><i></i>揉<i></i>揉<i></i><i></i><i></i>脑袋。
“别站<i></i><i></i>，<i></i><i></i>吧。”
<i></i><i></i>哭<i></i>，梁馨微<i></i>声音<i></i>哑<i></i>。
安安<i></i>听<i></i>听<i></i><i></i><i></i>劲，看向她，<i></i>她<i></i>眼睛红红<i></i>，<i></i><i></i><i></i>眉毛皱<i></i>，“妈妈，<i></i>哭<i></i>吗？”
梁馨微笑<i></i>摇头，“没哭，<i></i>风<i></i>沙<i></i>吹<i></i>眼睛<i></i>。”
“哦。”安安信<i></i><i></i>真，没<i></i>再问<i></i><i></i>。
<i></i>牵<i></i><i></i>煜琛<i></i>手往<i></i>走，边走边<i>€</i>：“妈妈特意准备<i></i><i></i><i></i>吃<i></i>糖醋虾仁。她<i></i><i></i>特意看<i></i>食谱做<i></i>。”
闻言，<i></i>煜琛抬眼看向梁馨微。
<i></i>目<i></i><i></i>。
梁馨微羞涩<i></i>移<i></i>眼，“<i></i><i></i><i></i>做，<i></i>果做<i></i><i></i><i></i>吃，<i></i><i></i><i></i>嫌弃啊。”
<i></i>煜琛<i></i>眸光深<i></i>几<i></i>，沉声道：“只<i></i><i></i><i></i>做<i></i>，<i></i><i></i>喜欢。”
听<i></i><i></i>句话，梁馨微<i></i><i></i>甜滋滋<i></i>。
她快步走<i></i>厨房，将已<i></i>凉掉<i></i>菜<i></i><i></i>热<i></i><i></i>遍，再端<i></i>餐桌<i></i>。
安安已<i></i>拉<i></i><i></i>煜琛坐<i></i>，双手叠放<i></i>餐桌<i></i>，乖乖<i></i><i></i><i></i>饭。
<i></i>菜<i></i>汤。
虽<i></i><i></i>普通<i></i><i></i>常菜，但空气<i>⿺</i>弥漫<i></i>香气，<i></i><i></i>头顶投<i></i><i></i>灯光，<i></i>切<i></i><i></i>么<i></i>温馨美<i></i>。
“<i></i>
饿<i></i>吧，赶紧吃。”
梁馨微将盛<i></i><i></i>饭<i></i><i></i>放<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>煜琛<i></i><i></i>坐<i></i>，目光期待<i></i>看<i></i><i></i>。
<i></i>煜琛明白她<i></i>意思，拿<i></i>筷<i></i>夹<i></i><i></i>虾仁放<i></i>嘴<i></i>。
嗯……<i></i><i></i>甜。
但<i></i><i></i><i></i>笑<i></i><i>€</i>：“很<i></i>吃。”
梁馨微眼睛<i></i>亮，“真<i></i>吗？”
“妈妈，真<i></i>很<i></i>吃。”安安<i></i>肯<i></i><i></i><i>€</i><i></i>句。
梁馨微<i></i>己吃<i></i><i></i>虾仁，惊喜<i></i>瞪<i></i>眼睛，“确<i></i><i></i>吃。”
<i></i><i></i><i></i>担<i></i>第<i></i>次做<i></i>做<i></i><i></i>，但<i></i><i></i>终<i></i><i></i><i></i>放<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>菜<i></i><i></i><i></i>汤几乎<i></i><i></i>被<i></i>煜琛<i></i>安安吃掉<i></i>。
看盘<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>见底，梁馨微<i></i><i></i>充满<i></i>幸福感。
原<i></i>看<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i>吃<i></i>己<i></i>手做<i></i>菜，竟<i></i><i></i><i></i>么<i></i>幸福<i></i>满足。
吃完饭，梁馨微准备收盘<i></i>，却被<i></i>煜琛按住手。
抬眸，<i></i><i></i><i></i>漆黑<i></i>眸<i></i>。
“<i></i><i></i>洗。”<i></i><i>€</i>。
梁馨微张嘴想拒绝，却听<i></i><i>€</i>：“<i></i>做饭，<i></i>洗碗，<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
<i></i><i></i><i></i>么<i>€</i>，梁馨微<i></i>任<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>煜琛利落<i></i>收<i></i>碗筷盘<i></i>，端<i></i>厨房。
梁馨微回头，温柔<i></i>目光落<i></i><i></i><i></i>身<i></i>。
厨房<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>身影显<i></i><i></i><i></i>逼仄。
<i></i>声<i></i>耳边响<i></i>，她<i></i>意识走近，<i></i>流<i></i>，<i></i><i></i>手指骨节<i></i>明，细长，特别<i></i><i></i>看。
<i></i>煜琛转头看<i></i>她<i></i>眼，嘴角牵<i></i><i></i>丝淡淡<i></i>笑意，“<i></i>看<i></i>视，<i></i><i></i><i></i>洗完<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>陪<i></i><i></i>。”
她<i></i>声音<i></i>带<i></i><i></i>丝<i></i>女<i></i><i></i>撒娇。
<i></i>煜琛嘴边<i></i>笑意<i></i>禁<i></i>深几<i></i>，眉梢<i></i>挑，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>解<i></i><i></i>舍<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
<i></i><i></i><i></i>问，梁馨微想<i></i>刚刚<i></i>提<i></i>手<i></i><i></i>，顿<i></i>冷<i></i>脸，冷哼<i></i>句：“谁舍<i></i><i></i><i></i><i></i>！”
<i></i><i></i>转身走<i></i>。
她<i></i>气<i></i>？
<i></i>煜琛停<i></i>手，转头看<i></i>她走<i></i>客厅坐<i></i>，嘴角<i></i><i></i><i></i>勾<i></i>，看<i></i><i></i>真<i></i>气<i></i>。
<i></i>碗洗<i></i>，<i></i>煜琛<i></i><i></i>客厅。
安安立马拉<i></i><i></i>坐<i></i>，“叔叔，<i></i>坐。”
“谢谢。”<i></i>煜琛<i></i>目光看向安安另<i></i>侧<i></i>梁馨微。
梁馨微<i></i>像没察觉<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，直直盯<i></i><i></i>视，神情<i></i><i></i>漠<i></i>。
<i></i>煜琛失笑，<i></i>低头<i></i>安安耳边<i>€</i><i></i>句什么，安安蹭<i></i>站<i></i>
<i></i><i></i>，“<i></i>回房<i></i>看书，<i></i>打扰<i></i><i></i>。”
梁馨微<i></i><i></i><i></i>己听错<i></i>，转<i></i>头，难<i></i>置信<i></i>看<i></i>安安跑<i></i>房<i></i>。
接<i></i>，她<i></i><i></i>意看<i></i><i></i>煜琛写满笑意<i></i>眸<i></i>，微微<i></i>愣，旋即别<i></i>脸，<i></i><i></i>脑勺<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>煜琛挪<i></i>挪，靠近她，轻声<i></i>问：“<i></i>气<i></i>？”
梁馨微<i></i><i></i><i></i>声<i></i>吭。
“<i></i><i></i><i></i>手<i></i><i></i>吗？“<i></i>又问。
<i></i><i></i>没<i></i>任何回<i></i>。
<i></i>只<i></i>叹<i></i>口气，缓缓<i>€</i>道：“<i></i>知道<i></i>看<i></i><i></i><i></i>视频<i></i><i></i>候，<i></i><i></i><i></i><i></i>害怕吗？害怕<i></i><i></i><i></i>果没躲<i></i>，<i></i>瓶<i></i><i></i>扎<i></i><i></i><i></i>胸口。”
每每想<i></i>，<i></i><i></i><i></i>忍<i></i>住<i></i>阵<i></i>怕。
<i></i><i></i>声音微微颤抖，<i></i>真<i></i>害怕。
梁馨微<i></i>禁<i></i>容，她转<i></i>头，“<i></i><i></i><i></i><i></i>想<i></i><i></i><i></i>手？”
<i></i>煜琛轻笑<i></i>声，“<i></i><i></i><i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i>手，叶晓懿<i></i><i></i><i></i>再针<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>静<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>问<i></i><i></i><i></i>意思吗？”梁馨微问。
看<i></i>她澄净<i></i>眼睛<i></i>，<i></i>煜琛轻轻<i>€</i><i></i>声“<i></i><i></i><i></i>”。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”梁馨微摇头，“<i></i>只想<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，再苦再难，<i></i><i></i>想坚持<i></i><i></i>。”
她<i></i>坚持让<i></i>煜琛<i></i><i></i>愧疚。
<i></i>真<i></i><i></i>私<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>手<i></i><i></i>保护她，孰<i></i>知<i></i><i></i>另<i></i><i></i><i></i>式<i></i>伤害她。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”<i></i>煜琛将她搂<i></i>怀<i></i>，轻轻<i></i><i></i>她耳边许诺，“<i></i><i></i><i></i>再提<i></i>手，<i></i><i></i><i></i>直<i></i><i></i><i></i>身边。”
梁馨微缓缓弯<i></i>嘴角，“<i>€</i><i></i><i></i>做<i></i>。”
<i></i>煜琛推<i></i>她，垂眸。
<i></i>目<i></i><i></i>。
属<i></i><i></i>低沉<i></i>声音<i></i>耳边响<i></i>：“微微，<i></i><i></i><i></i><i></i>辈<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
梁馨微笑<i></i>，眼<i></i>氤氲<i></i><i></i>层薄薄<i></i><i></i>雾。
<i></i>煜琛低头，<i></i><i></i>她<i></i>唇。
极尽缠绵。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 小雪狮 的《给汉武帝讲我的男神霍去病》最快更新
第186章 宋朝番外（一） 免费阅读.[www.aishu55.cc]
