第133章 哥舒翰:只有李隆基，什么都不知道。
作品:《给汉武帝讲我的男神霍去病》 《给汉武帝讲<i></i><i></i>男神霍<i></i>病》最<i></i>章节 第133章 哥舒翰:只<i></i>李隆基，什么<i></i><i></i>知道。
宋知熹放眼望向<i></i>门口，捡<i></i>桌<i></i><i></i>纱绢，叠<i></i>放入<i></i>荷包<i></i>，<i></i>荷包塞<i></i>鼓囊囊<i></i>。
<i></i>京街<i></i>巡卫<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>，她<i></i>赶紧离<i></i>，若<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>清场，保<i></i>齐又<i></i>碰见哪<i></i>熟<i></i>，<i></i><i></i><i></i>太<i></i>。
<i></i>茶馆<i></i><i></i><i></i><i></i>候，恰<i></i><i></i>艳阳<i></i>，穿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>拱桥，兴许<i></i><i></i><i></i>条<i></i><i></i><i></i>凿<i></i>灯清河，东襄城街<i></i>边凉快<i></i>许<i></i>。
“姑娘，<i></i>脸色<i></i>像<i></i>太<i></i>，<i></i><i></i><i></i>哪儿<i></i>舒服？”盘锦担忧道，“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>刚才<i></i>头<i></i><i></i>摊<i></i>折腾，估计<i></i>累<i></i><i></i>。”
宋知熹讶异<i></i>张张嘴，“<i></i><i></i>像<i></i><i>€</i><i></i><i></i>句话，貌似<i></i><i></i><i></i>言<i></i>语？”
盘锦<i></i>副<i></i><i></i><i></i>据<i></i>模<i></i>，“<i></i>姑娘八<i></i>听<i></i>听累<i></i>。”
“虽<i></i><i></i>什么<i></i>没做，”宋知熹顺<i></i>盘锦<i></i>话，<i></i><i></i>陶醉道，“但真<i></i>辛苦<i></i>己<i></i>。”<i>€</i>完她双手<i></i>摊，“欸，<i></i><i>€</i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>副很欠揍<i></i>模<i></i>？”
“惟妙惟肖。”盘锦立刻<i></i><i></i>头，走<i></i>几步<i></i><i></i><i></i>树荫<i></i>，忙活<i></i><i></i>准备招徕马车夫。
灯清河<i></i>直<i></i>贯穿<i></i>整<i></i>商<i></i>区，河<i></i>清澈泠泠，细碎斑驳<i></i><i></i>光<i>ǹ</i><i></i>光<i></i>映<i></i>趣，宋知熹百无聊赖<i></i>站<i></i>桥边，想<i></i><i></i><i></i>，<i></i>己<i></i>曾<i></i><i></i>花灯节<i></i>夜晚，偷偷溜<i></i>县城<i></i>河边放<i></i><i></i>盏圆圆<i></i>绢灯，祈求阖<i></i>安泰。
画舫游船<i></i>湖<i></i>微微<i></i>伏，偶尔<i></i><i></i>娘<i></i>探<i></i>身<i></i><i></i>，举<i></i>罗扇<i></i><i></i><i></i>轻轻撩<i></i><i></i>花。想<i></i>
被<i></i>浸透<i></i>滋味，宋知熹浑身<i></i><i></i>激灵，忙<i></i>迭扶<i></i>桥柱走<i></i>。
“怎么<i></i>？”看<i></i>盘锦站<i></i>槐树<i></i>绞<i></i>帕<i></i>，宋知熹觉<i></i><i></i><i></i>儿<i></i>笑。
“哎<i></i><i></i>老赵头，保<i></i>齐又<i></i>哪儿吃酒<i></i><i></i>，<i></i>特意嘱咐<i></i><i></i>记<i></i><i></i>辰，<i></i><i></i><i></i>劲儿<i></i><i></i>头，却<i></i><i></i><i></i>儿<i></i><i></i>靠谱。”盘锦跺<i></i>跺脚，“<i></i><i></i>头雇<i></i><i></i>，怎<i></i>般怠慢？<i></i>知道您<i></i>宋府<i></i>千金么？”
“<i></i>打紧，<i></i>且<i></i>白记梅<i></i>铺买<i></i>酸梅，咱回<i></i>做酸梅汤。<i></i><i></i><i></i>儿<i></i>啊，最<i></i><i></i>津止渴<i></i>。”
宋知熹<i>€</i>完便抬脚钻<i></i>帘<i></i><i></i>，安<i></i><i></i>呆<i></i><i></i>马车<i></i>。
长街<i></i><i></i><i></i><i></i>往，长吆声忽远忽近，意识放空<i></i>，<i></i>倒叫<i></i>越<i></i>越困倦。
……
“宋姑娘？”<i></i><i></i>男声道。
“嗯？”<i></i>头<i></i><i></i>慵懒道，却意识<i></i>叫她<i></i><i></i>并<i></i><i></i>盘锦，瞬<i></i>警觉<i></i>醒神。
“宋<i></i><i></i><i></i><i></i>裕王府。”
<i></i><i></i>见马车<i></i><i></i><i></i>没<i></i>半<i></i>儿回<i></i><i></i>意思，想<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>唐突，<i></i><i></i>按照<i></i><i></i><i></i>交代<i></i>话<i>€</i>完，宋知熹终<i></i><i></i><i></i>声。
“<i></i>并<i></i>识<i></i><i></i>。”宋知熹半撩<i></i>门帘，“<i></i><i></i>，<i></i>跟<i></i><i>€</i><i></i><i></i>做什么。”
站<i></i>马车<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>衣<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>厮。
<i></i>厮<i></i>礼<i></i>让<i></i>几步，朝长街<i></i><i></i>摆手道，“郡王<i></i>请。”
宋知熹微眯<i></i>双眼，顺<i></i><i></i>向看<i></i>，汉白玉石板<i></i>停<i></i><i></i>辆<i></i>条雅致<i></i>马车，<i></i>壁皆<i></i>复杂<i></i>精美纹<i></i><i></i>丝绸<i></i>装裹，华盖顶<i></i>银灰色<i></i>牌旗，赫<i></i><i></i><i></i>郡王<i></i>身份标识。
<i></i><i></i>让她<i></i><i></i><i></i>意思？
<i></i>爹<i></i><i></i>裕王府，<i></i>便找她<i></i>兴师问罪？
<i></i>段<i></i><i></i><i></i>见，竟<i></i>连<i></i>爹<i></i><i></i>并嫌弃<i></i>么，呵，宋渊<i></i>觊觎<i></i>王府什么？
宋知熹<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>敛眸道，“长街<i></i><i></i><i></i>眼杂，<i></i><i></i><i></i><i></i>确<i></i>放<i></i><i>ǹ</i><i></i><i>€</i>话？”
<i></i>厮道，“姑娘<i></i>并入<i></i>马车便<i></i>，无<i></i>探听。”
“<i></i><i></i><i></i>更<i></i><i></i><i></i><i></i>，指<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>传<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话儿，<i></i><i></i>岂<i></i><i></i>难辞<i></i>咎，罪<i></i>恶极，穷凶极恶<i></i>么。”
宋知熹摇头道，“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>良<i></i><i></i>。”
<i></i>厮<i></i>耐烦<i></i>。
<i></i>女<i></i>话怎么<i></i>么<i></i>，真<i></i><i></i>识抬举，<i></i><i></i>堂堂郡王爷<i></i>请<i></i>请<i></i><i></i>？真<i></i><i></i>己<i></i>块宝呢。
宋知熹暗<i></i>想道，果<i></i>，<i></i>台尊贵，<i></i><i></i><i></i><i></i>气儿<i></i>。
<i></i><i></i>冷脸<i></i>侍卫走<i></i><i></i>，瞬<i></i>打破<i></i>僵持<i></i>局<i></i>。
“宋姑娘，郡王<i></i>言，周世<i></i><i></i>晌午<i></i><i></i>番<i></i>径，<i></i><i></i><i></i><i></i>干<i></i><i></i><i></i>，<i></i>望您考虑清楚。”
宋知熹脸色<i></i>僵，“<i></i>。”
……
马车<i></i>淡淡<i></i>沉檀香拂<i></i>，宋知熹双手搭<i></i>腿<i></i>，紧抿<i></i>双唇目<i></i>斜视，男<i></i>衣袖<i></i><i></i>勾云纹细腻<i></i>辨，唇瓣扇<i></i>，醇厚<i></i>低音倾泻<i></i><i></i>。
“<i></i>段<i></i><i></i>未见，<i></i>倒<i></i>变<i></i>拘谨。”
宋知熹<i></i><i>€</i>话，静静<i></i>坐<i></i>，看<i></i>踏足边<i></i><i></i>似曾<i></i>识<i></i>箱箧，微微<i></i>神。
“<i></i><i></i>真<i></i>知道，<i></i>父<i></i>此<i></i>何意？”<i></i><i></i>色温润，却<i></i><i></i><i></i>耐道，“<i></i>跟<i></i><i>€</i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i><i></i>忘记<i></i>。”
<i></i>叫她，收<i></i>她<i></i><i></i><i></i>该<i></i><i></i><i></i>思。
宋知熹秀眉<i></i>抬，认真<i></i>看向贺衔，“<i></i><i></i>啊。”
她想<i></i>想，又道，“<i></i>爹<i></i>几<i></i>并未<i>ǹ</i><i></i><i>€</i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>晓<i></i><i></i><i></i>意思<i></i>，只<i></i><i></i><i></i><i>ǹ</i>裕王爷<i></i>公<i></i>商讨，或者<i></i><i>ǹ</i>王爷
<i></i><i></i>交情，<i></i>般看<i></i>，造访王府并无<i></i>妥。”
“交情？”<i></i>轻笑<i></i><i></i>声，光风霁月<i></i>般，却看<i></i><i></i>情绪，让宋知熹尤<i></i>觉<i></i><i></i>者<i></i>善，<i></i>道，“宋姑娘啊，亏<i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>向<i></i>互<i></i><i></i>往，若<i></i><i></i><i></i>猜，<i></i>觉<i></i><i></i><i></i>什么？”
宋知熹暗道<i></i><i></i>，八<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i>。
但她爹没<i></i>求圣旨赐婚，<i></i><i></i><i></i>该很难<i></i>，她<i></i><i></i>怕落<i></i>宋渊<i></i><i></i><i></i>，“问题<i></i><i></i>，裕王府没<i></i><i></i>意思，<i></i><i></i>爹<i></i><i></i><i></i>拿<i></i><i></i>怎<i></i>，<i></i><i></i>断<i></i><i></i>敢<i>ǹ</i>王府逼婚。”
她<i></i>刻<i></i><i></i>停留<i></i>继续道，“<i></i><i></i>损<i></i><i></i>利己<i></i><i></i>，<i></i>爹<i></i><i></i>做，再者……”
“<i></i>父王<i></i>意<i></i>。”
宋知熹愕<i></i>，<i></i><i></i>串话瞬<i></i>扼杀<i></i><i></i>喉咙<i></i>。
“母妃<i></i>认<i></i>。”
看<i></i>她<i></i>般<i></i>情，<i></i>又笑<i></i>，语气云淡风轻，仿佛<i></i>始至终<i></i><i>ǹ</i><i></i>无<i></i>，<i></i>只<i></i><i></i>场玩笑。
“<i></i><i></i><i></i>思，<i></i>底<i></i>压<i></i><i></i><i></i>么？”贺衔轻叹口气道，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i>，<i></i><i></i><i></i>没<i></i><i></i><i></i>意思。”
宋知熹觉<i></i>麻烦<i></i><i></i>，误<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>初<i></i>该<i></i>刀<i></i>断再<i></i>宋渊讲明白，<i></i><i></i><i></i>话，哪<i></i><i></i><i></i>落<i></i>今<i></i><i></i><i></i>境<i></i>？
<i></i>她疏忽<i></i>。
良久，马车<i></i><i></i>空气像<i></i>凝滞<i></i><i></i>般，<i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i>气氛<i></i>始<i></i><i></i>微妙，又陷入<i></i><i></i><i></i>尴尬，像<i></i>率先<i></i>达<i></i><i></i>意<i></i>良<i></i>久久<i></i><i></i>答复。
但宋知熹清楚<i></i>知道，并<i></i><i></i>。
待整<i></i><i></i><i></i>情，她认真<i></i>抬头，<i></i><i></i><i></i><i></i>清凉<i></i>眼眸，“郡王谪仙<i></i>般<i></i><i></i><i></i>，知熹<i></i>敢染指，更<i></i>敢觊觎。”
觊觎？贺衔眉峰<i></i>挑。
“既<i></i><i></i><i></i>此<i></i><i></i>道，<i></i><i></i><i></i><i></i>再给<i></i>留<i></i><i></i><i></i>。”见<i></i>貌似<i></i>打算<i></i>懂装懂，<i></i>觉<i></i><i></i>没<i></i>必<i></i>再措辞<i></i>，便立刻放<i></i>手<i>⿺</i><i></i>卷轴，看<i></i>她。
“喜欢<i></i>，直<i>€</i>。”
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 小雪狮 的《给汉武帝讲我的男神霍去病》最快更新
第133章 哥舒翰:只有李隆基，什么都不知道。 免费阅读.[www.aishu55.cc]
