第151章 第 151 章
作品:《退圈后我成了国宝级厨神[穿书]》 《退圈<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>宝级厨神[穿书]》最<i></i>章节 第151章 第 151 章
靳封臣看<i></i>眼江瑟瑟，才回道：“<i></i>死<i></i>伤，该认<i></i><i></i>认<i></i>。<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>问题。”
“什么问题？”
“嫌犯供认<i></i>江暖暖指<i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i>，但<i></i>江暖暖<i></i><i></i><i></i>质<i></i><i></i>候，又<i>€</i><i></i>认识江暖暖。”
“什么意思？”靳封尧皱眉。
“意思<i></i><i></i>，<i></i><i></i>认识<i></i><i></i><i></i>江暖暖，并<i></i><i></i><i></i><i></i>知道<i></i>江暖暖。”江瑟瑟解释道。
她<i></i><i></i>解释，靳封尧明白<i></i>，“意思<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>江暖暖没<i></i><i></i>系。”
“<i></i><i></i><i></i>。”靳封臣摇头，“或许<i></i><i></i><i></i>系<i></i>。”
<i>€</i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>转头<i></i>看江瑟瑟，询问道：“<i></i><i></i>江暖暖<i></i>嫌犯<i></i>质<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>没<i></i><i></i><i></i>江暖暖<i></i>神色<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
江瑟瑟努<i></i>回想<i></i><i></i>，略迟疑<i></i><i></i><i></i><i></i>头，“<i></i>像<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i>确<i></i>。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>李鸣<i>€</i><i></i>很<i></i>，但江暖暖<i></i><i></i><i></i>否认<i></i>，<i></i>且李鸣<i></i><i>€</i><i></i><i></i>没见<i></i>江暖暖。
<i></i><i></i>口<i>⿺</i><i></i>江暖暖究竟<i></i>谁？
靳封尧想<i></i>想，<i>€</i>：“<i></i><i></i><i></i>幕<i></i>指<i></i>者另<i></i><i></i><i></i>。”
“封尧，<i></i>派<i></i>盯<i></i>江暖暖<i></i><i></i>，<i></i>看<i></i>她<i></i>什么<i></i>接触吗？”靳封臣问。
“没<i></i>。除<i></i>江震夫妻，没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>连蓝司辰<i></i>很少看<i></i>。”
<i></i><i></i>底<i></i>谁？
靳封臣紧紧<i></i>蹙<i></i>眉<i></i>，陷入<i></i>沉思。
靳封尧看向江瑟瑟，<i></i><i></i>道：“嫂<i></i>，<i></i>没受伤吧？”
“没<i></i>。谢谢<i></i><i></i><i></i>救<i></i><i></i><i></i><i></i>哥。”
江瑟瑟感激看<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>封尧，<i></i><i></i>估计已<i></i><i></i>车<i></i>亡魂<i></i>。
“没什么<i></i>。<i></i>没<i></i><i></i><i></i>。”靳封尧笑<i></i>像<i></i><i></i>男孩<i></i><i></i>。
江瑟瑟<i></i>回<i></i><i></i>笑，丝毫没<i></i>察觉<i></i>话<i></i><i></i><i></i><i></i>。
倒<i></i>靳封臣回<i></i>神<i></i>，若<i></i><i></i>思<i></i>看<i></i>靳封尧。
“嫂<i></i>，<i></i>快回<i></i>休息吧，<i></i>让<i></i>哥陪<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”靳封尧<i>€</i>。
她<i></i><i></i>病<i></i>，<i></i><i></i>敢让她帮忙照顾<i></i>己。
闻言，江瑟瑟故意板<i></i>脸，“<i></i><i></i><i></i><i></i>赶<i></i>走吗？<i></i><i></i><i></i>气<i></i>。”
靳封尧<i></i>真<i></i>，急忙否认，“嫂<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>意思，<i></i><i></i><i></i>……”
“担<i></i><i></i>”<i></i><i></i>字<i></i><i></i>嘴边，又咽<i></i>回<i></i>。
“<i></i><i></i>什么？”
“<i></i><i></i>……”靳封尧眼神飘忽<i></i><i></i>，“<i></i><i></i>怕<i></i>哥<i></i>
<i></i>候<i>€</i><i></i><i></i>懂<i></i>。”
江瑟瑟失笑，“放<i></i>吧，<i></i>哥<i></i><i></i><i></i>么<i>€</i><i></i><i></i>。毕竟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>救命恩<i></i>。”
“<i></i>吧，封臣。”她转头<i></i>问靳封臣。
靳封臣眉眼淡淡<i></i><i></i><i></i><i></i>头。
“嫂<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>么<i>€</i>，<i></i>怪<i></i><i></i>意思<i></i>。”靳封尧看<i></i>看<i></i><i></i>，<i></i><i></i>快暗<i></i>，<i></i><i></i>又<i></i>复<i></i>遍：“嫂<i></i>，真<i></i>，<i></i>回<i></i>休息吧。<i></i><i></i><i></i><i></i>哥<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>次，江瑟瑟没再<i>€</i>什么，<i></i><i></i>笑<i></i><i></i>头：“<i></i>，<i></i>回<i></i>休息。<i></i><i></i><i></i><i></i>休息。”
“封臣，<i></i>先回病房<i></i>。”江瑟瑟<i></i>靳封臣<i>€</i>。
靳封臣<i></i>头，“<i></i>己<i></i><i></i><i></i>，<i></i>什么<i></i><i></i>给<i></i>打<i></i>话。”
“<i></i>。”
江瑟瑟朝靳封尧<i></i><i></i><i></i>头，<i></i><i></i>转身离<i></i>。
<i></i>她离<i></i><i></i>，靳封臣走<i></i>靳封尧<i></i><i></i>，挡住<i></i><i></i>看向门口<i></i>向<i></i>视<i></i>。
“哥，<i></i>干嘛呢？”
靳封尧<i></i>满<i></i>抬<i></i>头，<i></i><i></i>抱怨几句，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>哥深邃<i></i>黑眸。
<i></i>，忍<i></i>住抖<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>虚<i></i>移<i></i>眼，干笑<i></i><i></i>声，<i>€</i>：“<i></i>幕<i></i>指<i></i>者<i></i>底<i></i>谁呢？”
“封尧。”靳封臣声音低沉<i></i>唤道。
靳封尧<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>提<i></i><i></i><i></i>，“哥，<i></i><i></i><i></i><i></i>想<i>€</i>什么啊？”
“<i></i><i></i>。”靳封臣淡淡<i></i>扫<i></i>眼<i></i>打<i></i>石膏<i></i>腿，眼底迅速划<i></i><i></i>丝<i></i>易察觉<i></i>情绪。
“<i></i>只<i></i>想<i>€</i>，<i></i>次真<i></i>谢谢<i></i>。”
<i></i>果<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>及<i></i>冲<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>瑟瑟推<i></i>，<i></i><i></i><i></i>瑟瑟<i></i>命<i></i><i></i><i></i>保，<i></i><i></i><i></i>完<i></i><i></i>站<i></i><i></i><i></i>。
没想<i></i><i></i><i></i><i>€</i>谢谢，靳封尧顿<i></i><i></i><i></i>受宠若惊，连忙<i>€</i>：“哥，别<i></i><i></i>，<i></i><i></i>习惯。”
靳封臣眯<i></i>眼，“<i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i>只<i></i><i></i>句‘谢谢’，<i></i><i></i><i></i>……<i></i><i></i>别想<i></i>。”
<i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>错觉，怎么觉<i></i><i></i><i></i>话<i></i>深意呢？
靳封尧抬眼看向<i></i>，再次<i></i><i></i><i></i>漆黑<i></i>眸<i></i>，幽幽深深<i></i>，<i></i>像<i></i><i></i>看透<i></i><i></i><i></i>思<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>看穿<i></i><i></i>己<i></i><i></i>思吧？
靳封尧<i></i><i></i><i></i>惊，急忙<i>€</i>：“<i></i>哪<i></i>想什么<i></i><i></i><i></i>啊，没<i></i><i></i><i></i>。”
<i>€</i>完，<i></i>“呵呵”<i></i>讪笑<i></i>。
莫名<i></i><i></i>欲盖弥彰<i></i>感觉。
“没<i></i><i></i><i></i>。”靳封臣深深<i></i>看<i></i><i></i><i></i>眼，<i></i><i></i>走<i></i>沙<i></i>坐<i></i>。
病房<i></i>安静<i></i><i></i><i></i>。
靳封尧躺<i></i>病床<i></i>，双眼直直盯<i></i><i></i>
花板，神情<i></i><i></i><i></i>丝纠结。
良久，<i></i>转<i></i>看向靳封臣，“哥，<i></i><i></i><i></i><i></i>想，<i></i>没什么想<i></i><i></i>。”
闻言，靳封臣轻掀眼皮，目光清冷，薄唇轻启：“<i></i><i></i><i></i><i></i>想什么？<i></i>又<i></i>什么想<i></i>？”
靳封尧：“……”
<i></i>吧，<i></i><i></i>没提<i></i>茬，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己交代清楚<i></i>。
病房<i></i>再<i></i>安静<i></i><i></i>。
……
江瑟瑟走回病房，<i></i>快走<i></i><i></i><i></i>候，意<i></i>看<i></i>病房<i></i>站<i></i><i></i><i></i>熟<i></i>。
她<i></i><i></i><i></i>喜，快步走<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>长。”
<i></i>陆峥。
<i></i><i></i><i></i>知江瑟瑟<i></i><i></i>情<i></i>赶<i></i>医院，却没想<i></i>她<i></i><i></i>病房，<i></i>犹豫<i></i><i></i>继续<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>先回<i></i>改<i></i>再<i></i>，忽<i></i>耳边传<i></i>熟悉<i></i>声音。
<i></i>猛<i></i>转头，<i></i>看<i></i>走<i></i><i></i><i></i>江瑟瑟<i></i>，露<i></i><i></i>温<i></i><i></i>笑容。
“<i></i>长，<i></i>怎么<i></i><i></i>？”江瑟瑟走<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>看<i></i>。”陆峥担<i></i><i></i>看<i></i>她，“<i></i>听<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>没<i></i>吧？”
江瑟瑟笑，“<i></i>没<i></i>。<i></i><i></i><i></i>，让<i></i>担<i></i><i></i>。”
陆峥看<i></i>她头<i></i><i></i>纱布，皱眉，“<i></i>确<i></i>没<i></i>吗？脑袋摔<i></i>严<i></i>吗？”
“<i></i><i>€</i><i></i><i></i>啊。”江瑟瑟抬手<i></i><i></i><i></i>纱布，“<i></i><i></i><i></i><i></i>脑震荡，<i></i><i></i>已<i></i><i></i><i></i>，没<i></i><i></i>。”
“<i></i>算<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>该<i></i>处乱跑啊。”陆峥<i></i>像<i></i><i></i>老父<i></i><i></i><i></i>，严厉<i></i>斥道。
江瑟瑟<i></i>禁笑<i></i><i></i>声，“<i></i>长，<i></i><i></i>真<i></i>没<i></i>。<i></i><i></i><i></i>太紧张。”
意识<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，陆峥<i></i><i></i>意思<i></i>，“抱歉，<i></i><i></i><i></i>太担<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>情急。”
“谢谢<i></i>，<i></i>长。”江瑟瑟感激<i></i>看<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，让她感觉<i></i><i></i>己除<i></i>靳<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>。
花板，神情<i></i><i></i><i></i>丝纠结。
良久，<i></i>转<i></i>看向靳封臣，“哥，<i></i><i></i><i></i><i></i>想，<i></i>没什么想<i></i><i></i>。”
闻言，靳封臣轻掀眼皮，目光清冷，薄唇轻启：“<i></i><i></i><i></i><i></i>想什么？<i></i>又<i></i>什么想<i></i>？”
靳封尧：“……”
<i></i>吧，<i></i><i></i>没提<i></i>茬，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己交代清楚<i></i>。
病房<i></i>再<i></i>安静<i></i><i></i>。
……
江瑟瑟走回病房，<i></i>快走<i></i><i></i><i></i>候，意<i></i>看<i></i>病房<i></i>站<i></i><i></i><i></i>熟<i></i>。
她<i></i><i></i><i></i>喜，快步走<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>长。”
<i></i>陆峥。
<i></i><i></i><i></i>知江瑟瑟<i></i><i></i>情<i></i>赶<i></i>医院，却没想<i></i>她<i></i><i></i>病房，<i></i>犹豫<i></i><i></i>继续<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>先回<i></i>改<i></i>再<i></i>，忽<i></i>耳边传<i></i>熟悉<i></i>声音。
<i></i>猛<i></i>转头，<i></i>看<i></i>走<i></i><i></i><i></i>江瑟瑟<i></i>，露<i></i><i></i>温<i></i><i></i>笑容。
“<i></i>长，<i></i>怎么<i></i><i></i>？”江瑟瑟走<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>看<i></i>。”陆峥担<i></i><i></i>看<i></i>她，“<i></i>听<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>没<i></i>吧？”
江瑟瑟笑，“<i></i>没<i></i>。<i></i><i></i><i></i>，让<i></i>担<i></i><i></i>。”
陆峥看<i></i>她头<i></i><i></i>纱布，皱眉，“<i></i>确<i></i>没<i></i>吗？脑袋摔<i></i>严<i></i>吗？”
“<i></i><i>€</i><i></i><i></i>啊。”江瑟瑟抬手<i></i><i></i><i></i>纱布，“<i></i><i></i><i></i><i></i>脑震荡，<i></i><i></i>已<i></i><i></i><i></i>，没<i></i><i></i>。”
“<i></i>算<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>该<i></i>处乱跑啊。”陆峥<i></i>像<i></i><i></i>老父<i></i><i></i><i></i>，严厉<i></i>斥道。
江瑟瑟<i></i>禁笑<i></i><i></i>声，“<i></i>长，<i></i><i></i>真<i></i>没<i></i>。<i></i><i></i><i></i>太紧张。”
意识<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，陆峥<i></i><i></i>意思<i></i>，“抱歉，<i></i><i></i><i></i>太担<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>情急。”
“谢谢<i></i>，<i></i>长。”江瑟瑟感激<i></i>看<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，让她感觉<i></i><i></i>己除<i></i>靳<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>。
花板，神情<i></i><i></i><i></i>丝纠结。
良久，<i></i>转<i></i>看向靳封臣，“哥，<i></i><i></i><i></i><i></i>想，<i></i>没什么想<i></i><i></i>。”
闻言，靳封臣轻掀眼皮，目光清冷，薄唇轻启：“<i></i><i></i><i></i><i></i>想什么？<i></i>又<i></i>什么想<i></i>？”
靳封尧：“……”
<i></i>吧，<i></i><i></i>没提<i></i>茬，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己交代清楚<i></i>。
病房<i></i>再<i></i>安静<i></i><i></i>。
……
江瑟瑟走回病房，<i></i>快走<i></i><i></i><i></i>候，意<i></i>看<i></i>病房<i></i>站<i></i><i></i><i></i>熟<i></i>。
她<i></i><i></i><i></i>喜，快步走<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>长。”
<i></i>陆峥。
<i></i><i></i><i></i>知江瑟瑟<i></i><i></i>情<i></i>赶<i></i>医院，却没想<i></i>她<i></i><i></i>病房，<i></i>犹豫<i></i><i></i>继续<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>先回<i></i>改<i></i>再<i></i>，忽<i></i>耳边传<i></i>熟悉<i></i>声音。
<i></i>猛<i></i>转头，<i></i>看<i></i>走<i></i><i></i><i></i>江瑟瑟<i></i>，露<i></i><i></i>温<i></i><i></i>笑容。
“<i></i>长，<i></i>怎么<i></i><i></i>？”江瑟瑟走<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>看<i></i>。”陆峥担<i></i><i></i>看<i></i>她，“<i></i>听<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>没<i></i>吧？”
江瑟瑟笑，“<i></i>没<i></i>。<i></i><i></i><i></i>，让<i></i>担<i></i><i></i>。”
陆峥看<i></i>她头<i></i><i></i>纱布，皱眉，“<i></i>确<i></i>没<i></i>吗？脑袋摔<i></i>严<i></i>吗？”
“<i></i><i>€</i><i></i><i></i>啊。”江瑟瑟抬手<i></i><i></i><i></i>纱布，“<i></i><i></i><i></i><i></i>脑震荡，<i></i><i></i>已<i></i><i></i><i></i>，没<i></i><i></i>。”
“<i></i>算<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>该<i></i>处乱跑啊。”陆峥<i></i>像<i></i><i></i>老父<i></i><i></i><i></i>，严厉<i></i>斥道。
江瑟瑟<i></i>禁笑<i></i><i></i>声，“<i></i>长，<i></i><i></i>真<i></i>没<i></i>。<i></i><i></i><i></i>太紧张。”
意识<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，陆峥<i></i><i></i>意思<i></i>，“抱歉，<i></i><i></i><i></i>太担<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>情急。”
“谢谢<i></i>，<i></i>长。”江瑟瑟感激<i></i>看<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，让她感觉<i></i><i></i>己除<i></i>靳<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 寒土 的《退圈后我成了国宝级厨神[穿书]》最快更新
第151章 第 151 章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
