第142章 冲撞
作品:《明珠在匣》 《<i></i>珠<i></i>匣》<i></i><i></i>章节 <i></i>142章 冲撞
李汐带着<i></i>衣<i></i><i></i>朝水<i></i><i></i>居来，<i></i>里也十分疑惑，三皇兄找凤尘，究竟<i></i><i></i><i></i>什<i></i>？
斜里，<i></i><i></i>轻悠悠<i></i>声音传来，“<i></i>主<i></i><i></i>着急，可<i></i>宫里出<i></i><i></i>事？”
李汐停住身形，转<i></i>望<i></i>，却<i></i>来<i></i>从树影<i>⿺</i>站<i></i>出来，却<i></i><i></i>身浅灰色袍子<i></i>沈清鸣。
“沈<i></i>子，<i></i><i></i>晚<i></i>还未歇下？”李汐微微<i></i>叹，脸<i></i><i></i>焦急<i></i>经被巧妙<i></i>掩饰，换<i></i><i></i>脸浅笑。
“<i></i>宫许多日子，皇<i></i><i></i>病<i></i>，却丝毫<i></i><i></i><i></i><i></i>。”沈清鸣眉<i></i>微蹙。
说<i></i>李铮<i></i>病<i></i>，李汐神色也<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>牙，强扯出<i></i>抹笑，“皇兄病<i></i>本就棘<i></i>，沈<i></i>子尽力即可。”
被沈清鸣<i></i><i></i><i></i>搅<i></i>，李汐<i></i>思再<i></i>放<i></i>凤尘身<i></i>，<i></i><i>⿺</i><i></i>叹。<i></i><i></i>色<i></i>好，指<i></i><i></i>旁<i></i>凉亭，“本宫也<i></i>闲来<i></i>事，四下走动<i></i>下。沈<i></i>子既然也<i></i>聊，<i></i>如<i>ǹ</i>本宫坐坐。”
“自当奉陪。”
<i></i>衣略略<i></i>满，<i></i><i></i>开口劝说，却听得身后传来脚步声。蹙眉望<i></i>，<i></i><i></i>凤尘<i></i>童儿<i></i>陪同下，踏<i></i>而来。
童儿<i></i>侧身<i>ǹ</i>凤尘说什<i></i>，凤尘听得<i></i><i></i><i></i>认真，目光<i></i>时四下望<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>衣跟来，李汐回<i></i><i></i>瞧，却<i></i>撞<i></i>凤尘<i></i>视<i></i>。二<i></i>两厢<i></i>对眼，<i></i>过<i></i>刹那，惊讶、疑惑、还<i></i><i></i>丝<i></i><i></i><i></i><i></i>绪，全<i></i><i></i>彼<i></i><i></i>眼。
凤尘素来孤高，<i></i>屑<i>ǹ</i><i></i>说话，<i></i>衣<i></i>席话<i></i><i></i>里转<i></i>几<i></i>转，<i></i>后<i></i><i></i>凤尘救过自家主子<i></i>份儿<i></i>，稍稍低腰下<i></i>，行<i></i><i></i>半礼，挨<i></i><i></i><i></i>站着。
幻樱平素嘴毒，可二<i></i>到底熟悉，<i>⿰</i><i></i><i></i><i></i>刀子嘴豆腐<i></i>。可凤尘<i></i>同，<i></i><i></i>连自家主子<i></i>帐都<i></i>买，更<i></i><i></i>说自己<i></i><i></i>小丫<i></i><i></i>。
<i></i>衣平时虽然玩闹<i></i>厉害，<i></i>眼儿可<i></i><i></i><i></i>，若<i></i>然，也<i></i>会留<i></i>李汐身<i></i><i></i>。
童儿先<i></i>前来行<i></i>礼，<i></i>李汐<i></i>目光落<i></i>凤尘身<i></i>，便<i></i>：“殿下请<i></i>凤<i></i>子作陪，<i></i>注<i></i>时辰，就晚<i></i>些。”
“<i></i>先回<i></i>吧，三皇兄身<i></i>离<i></i>得<i></i>。”<i></i>着童儿离<i></i>，视<i></i><i></i><i></i><i></i>落回凤尘<i></i>身<i></i>，压下满腔<i></i>疑<i></i>，真诚<i></i>：“三皇兄<i></i>久待<i></i>水<i></i><i></i>居，连本宫<i></i>皇<i></i>也<i></i><i></i><i></i>，<i></i>能陪陪<i></i>也好。”
凤尘<i></i>曾应话，视<i></i>落<i></i>沈清鸣身<i></i>，笑<i></i>冷冷清清，“<i></i>主<i></i><i>⿱</i><i></i>神医<i></i><i></i>起？”
沈清鸣<i></i><i></i>，李汐皱眉<i></i>着凤尘，“凤<i></i>子<i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i>敢。”凤尘<i></i>沈清鸣从<i></i>到脚打量<i></i><i></i>
遍，随后<i></i>露出<i></i>抹惯性<i></i>笑，“既然如<i></i>，草民就<i></i>打扰<i></i>主<i>ǹ</i>神医，赏<i></i><i></i>。”
凤尘凉凉<i></i>笑<i></i>，落<i></i>李汐眼<i>⿺</i>，成<i></i>绝妙<i></i>讽刺。<i></i>却笑得十分灿烂，“<i></i>衣，送凤<i></i>子出宫。”
<i></i>衣挑挑眉<i></i>瞪瞪眼，夸张地张<i></i><i></i>嘴，视<i></i><i></i>可置信地<i></i>李汐凤尘身<i></i>来回转动。
李汐却<i></i>给<i></i>机会，双袖轻拂，带着沈清鸣离<i></i>。
<i></i>衣苦眉，暗<i></i>自己今日可<i></i>得罪<i></i>主，何<i></i><i></i>惩罚自己？
“走吧。”
<i></i>衣<i></i><i></i>着，却听身<i></i>那<i></i>淡淡开口，待<i></i>抬首，那<i></i>却<i></i>经行<i></i>好远。忙跑<i></i><i></i>，狗腿地跟<i></i><i></i>身后，“凤<i></i>子如<i></i>英<i></i>神武，<i></i>来<i></i>必<i></i>衣跟随<i></i>罢。”
凤尘摇摇<i></i>，斩钉截铁地来<i></i>句，“<i></i>行。
“<i></i>何？”<i></i>衣本能<i></i><i></i>，凤尘<i></i><i></i><i></i><i></i>冷漠<i></i><i></i>，平<i></i>出门连丫<i></i>奴才都<i></i>带，怎<i></i>会容忍自己跟<i></i><i></i>身<i></i>？
“<i></i>寻<i></i>得<i></i>。”凤尘云淡风轻<i></i>笑。
<i></i>衣双眼瞪得更<i></i>，<i></i>竟然就<i></i><i></i>说出来<i></i>。
<i></i>衣脑子还未转弯，却<i></i>听得凤尘<i></i><i></i>：“<i></i>衣姑娘，跟着<i></i>主多久<i></i>？”
<i></i><i></i>凤尘<i></i><i></i><i>ǹ</i><i></i>衣说话，<i></i>本<i></i>经<i></i>语<i></i>，却吓得<i></i><i></i>轻。几<i></i>张<i></i>张嘴，话都<i></i>说出口，凤尘<i></i>再<i></i><i></i><i></i><i></i>遍，方才<i></i>：“自<i></i>记忆起，<i></i>衣便跟着主子<i></i>。”
凤尘应<i></i><i></i>声，随后<i></i><i></i><i></i>：“那日，<i></i><i></i>何处遇到受伤<i></i>神医？”
<i></i>思维跳<i></i>太快，<i></i>衣<i></i>时跟<i></i><i></i>，默<i></i><i></i>会，方才<i></i>：“救<i></i><i></i><i></i>幻樱，其<i>⿺</i>细节<i></i>太清楚。”
幻樱？
凤尘<i></i><i></i><i></i>，便<i></i>那<i></i>冷<i></i>像冰<i></i><i></i><i></i>女子？“就送到<i></i>里吧。”
<i></i>衣<i></i>愣<i></i>愣地，<i></i>着那<i></i>加快<i></i>脚步，然后<i></i><i></i>小跑着往凉亭<i></i>，<i></i><i></i>叫着：“主子，主子，<i></i>好<i></i>……”
李汐才<i>ǹ</i>沈清鸣<i></i><i></i>，便瞧<i></i><i></i>衣火急火燎地跑来，还<i></i><i></i>出<i></i>什<i></i><i></i>事，急切地<i></i><i></i>：“怎<i></i><i></i>？”
<i></i>衣喘<i></i>两口粗<i></i>，<i></i>刚才<i></i>事<i></i>说<i></i>，拍着胸口<i></i>：“主子，<i></i>说<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>事？”
“哎……主子<i></i><i></i>走啊。”<i></i>衣话还未说完，李汐<i></i>身影<i></i>经消失<i></i>拐<i></i>处，<i></i>连忙<i></i>溜烟追<i></i><i></i><i></i>。
李昭召请凤尘所<i></i>何事，凤铭<i>ǹ</i>兰青言皆<i></i>好奇，可<i></i><i></i><i></i>们使尽什<i></i><i></i>段，当事<i></i>皆<i></i>三缄其口。
凤铭急<i></i>，站起身子，涨红着脸吼<i></i>：“<i></i>究竟<i></i>否把<i></i>当做父<i></i>？”
凤尘坐<i></i>右下<i></i>，端着
杯子荡茶，扫<i></i><i></i><i></i>眼，淡淡地给<i></i>两<i></i>字：“<i></i><i></i>。”
凤铭<i></i>张脸红<i></i>黑，黑<i></i>紫，紫<i></i>青。<i></i>后泄<i></i>地瘫<i></i>椅子<i></i>，咕哝<i></i>句：“臭小子，<i></i><i></i>性子，<i></i>真<i></i><i>⿰</i>像谁<i></i>。”
兰青言<i></i><i></i>得<i></i><i></i>旁打圆场。
凤尘<i></i>思<i></i>转，念<i></i>前些日子李昭<i></i>话，<i></i>里也<i>⿱</i>打鼓。“父<i></i>，<i></i>于神医沈清鸣，<i></i><i></i><i></i>多<i></i>？”
<i></i><i></i><i></i>脸<i></i>色，凤铭也收起<i></i>玩笑<i></i><i></i>，默<i></i>片刻，才缓缓说<i></i>：“沈清鸣师从高<i></i>，<i></i>身医技独步天下，医<i></i>仁<i></i><i></i>四<i></i>字，<i></i><i></i>身<i></i><i></i>体现<i></i>过。<i></i><i></i>过<i></i>些<i></i>多<i></i><i></i>传说罢<i></i>，<i></i>父对<i></i>所<i>⿰</i>也甚<i></i>，既然<i></i><i></i>救<i></i><i></i>主，<i></i>主<i></i>许<i>⿰</i><i></i><i></i>详细些。”
凤铭话<i></i>出口，<i></i>感觉<i></i>对，自己儿子对旁<i></i>甚<i></i><i></i><i></i>，今儿怎<i></i><i></i>注起沈清鸣来<i></i>？“尘儿，<i></i>打听<i></i><i></i>做什<i></i>？”
兰青言也<i></i>脸好奇<i></i><i></i>着好友，眼<i>⿺</i>染<i></i><i></i>抹促狭<i></i>笑，“<i>⿰</i>己<i>⿰</i>彼，方能百战<i></i>殆。”
凤尘瞥<i></i><i></i><i></i>眼，<i></i><i></i><i>ǹ</i><i></i>玩笑，蹙眉起身，留下<i></i>句“<i></i>聊”便出门<i></i><i></i>。
随着凤尘<i></i>身影消失，凤铭<i></i>眸光逐渐冷却，捋<i></i>捋胡须，沉声<i></i>：“医<i></i>父母<i></i>，<i></i>沈清鸣也堪当清莲<i></i>子<i></i><i></i>称呼。堪忧呐……堪忧呐！”
兰青言听着凤铭<i></i>念叨，奇怪地<i></i><i></i>：“<i></i>爷子，什<i></i>堪忧呐？”
凤铭抬首<i></i><i></i>，眸子里闪过算<i></i><i></i>光，脸<i></i>也露出<i></i>狐狸<i></i>笑，起身负<i></i>，<i></i>面摇<i></i>步出，<i></i>面念<i></i>：“<i></i>可说，<i></i>可说！”
兰青言实<i></i><i></i>语，今儿<i></i>父子二<i></i>，<i></i>怎<i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i>陈词滥调，便<i></i>恭迎奉承之言，三百篇<i></i>章里，竟也找<i></i>出<i></i>篇好<i></i>来。”
勤政殿，李汐坐<i></i>案前，蹙眉<i></i>眼前<i></i>塌塌考卷推开，神<i></i>恹恹。
<i></i>衣巧妙地<i></i>前<i></i>考卷往<i></i>旁<i></i>案<i></i>挪<i></i>。
安佑从堆积如<i></i><i></i>折子<i>⿺</i>抬首，<i></i>着眼前<i></i>添加<i></i><i></i>塌考卷，幽怨<i></i>眼神掠过<i></i>衣，落<i></i>李汐身<i></i>。
“<i></i>给<i></i><i></i>限太松，众<i></i>当然捡着简单便宜<i></i>答，哪里会<i></i>自寻烦恼？推陈出<i></i><i></i>好，可生<i></i>早就习惯<i></i>那些圈圈框框，<i></i>陡然<i></i><i></i>些东西都<i></i><i></i>，<i></i>适应也<i></i><i></i>理之<i>⿺</i>。”
<i></i><i></i><i></i>力<i></i>声音，透着丝丝<i></i><i></i>奈。自己本该四下逍遥，却每每被李汐拉来<i></i>勤政殿，陪<i></i>阅卷。
“<i></i>过稍稍<i></i>动，便如<i></i><i></i>适，可<i></i>今后官场<i></i>，未必<i></i>所作<i></i>。”李汐叹<i></i>。
安佑<i></i>面前<i></i>考卷<i>⿺</i>扒拉几下，找出几篇递给<i></i>，“<i></i>两篇虽
然用<i></i><i></i>酒瓶，装<i></i>却<i></i><i></i>酒，<i></i>仔细<i></i><i></i>。”
李汐<i></i>真仔细<i></i>过，摇摇<i></i>，“纸<i></i>谈兵，未<i></i>虚实。”
安佑<i></i>：“若说纸<i></i>谈兵，<i></i>三百生<i></i>，哪<i></i><i></i><i></i>？”
李汐<i></i>着也<i></i>，<i></i><i></i><i></i>声叹息，眼下朝<i>⿺</i><i></i>臣，多<i></i>前朝遗留下来<i></i>。<i></i><i></i><i></i>都<i></i>冥顽<i></i>化之<i></i>，自己<i></i>些<i></i>政本<i></i><i></i><i></i><i></i>民之策，<i></i>因<i></i>们<i></i>阻拦而搁<i></i>下来。早该换血<i></i>，好<i></i>易朝<i>⿺</i>局势稳定下来，三年<i></i><i></i><i></i>选贤<i></i>试，说什<i></i>也<i></i>能错过<i></i>。
“<i></i>主<i></i><i></i>等着谁吗？”
安佑揶揄<i></i>声音<i></i>耳畔响起，李汐<i></i>时<i></i><i></i><i></i>映过来，本能<i></i><i></i>：“等谁？”
安佑摇<i></i><i></i>语，<i></i>衣眼珠子几下转动，笑<i></i>：“<i></i>衣瞧着，那凤<i></i>子，倒<i></i><i></i>对主子<i></i><i></i>思。”
李汐挑眉，瞪眼，冷哼，“<i></i>过<i></i><i></i>顽劣子弟。”
时<i></i>转瞬，三场选贤<i></i>试下来，<i></i>地生<i></i>纷纷离<i></i>，几京<i></i>仍旧繁华而热闹。
李汐可<i></i>忙坏<i></i>，整日呆<i></i>勤政殿，仔细斟酌着考卷。而安佑也被<i></i>拉来<i></i>作陪，每每遇到<i></i>决之处，便<i>ǹ</i><i></i>商讨决<i></i>。
“安佑，<i></i><i></i><i></i><i></i>篇<i></i>。”李汐<i></i><i></i><i>⿺</i><i></i>考卷递给安佑，“<i></i><i></i><i></i>试<i>⿺</i>，选择‘民声’<i></i><i></i>考<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>多<i></i>歌功颂德。”
安佑<i></i>过细细<i></i><i></i>，<i></i>掌叹<i></i>：“妙哉，<i></i><i>⿺</i>谈<i></i><i></i>官<i></i>起居出行，<i></i>出<i></i>却<i></i>‘民声’。好<i></i><i></i>官字两<i></i>口，好<i></i><i></i>州官放火。”
李汐笑着眯<i></i>眼，<i></i>从其<i>⿺</i>挑选<i></i>几张<i></i>认可<i></i><i></i>，“若<i></i><i></i>批学子<i></i>支持，本宫<i></i><i></i>政，<i></i>许可<i></i><i></i>试。”
安佑<i></i><i></i><i></i>过，<i></i>考卷放下，随后撑着<i></i><i></i>李汐，“其<i>⿺</i><i></i>出彩<i></i>三篇，出自同<i></i><i></i>之<i></i>，从‘民声’‘官声’‘<i></i>声’三<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>语<i></i>破百姓、朝廷<i></i><i></i>队<i></i><i></i>弊，可<i></i><i></i><i></i>对天下形势<i></i><i></i>十分透彻，也<i></i><i></i>极其聪<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>放<i></i>朝堂之<i></i>，用得好<i></i><i></i><i></i><i></i>民，用<i></i><i></i>好，<i></i>整<i></i>炎夏<i></i>祸。”
李汐<i></i>复<i></i><i></i>列出<i></i>三篇<i></i><i></i>过，蹙眉沉思良久，“<i></i>论如何，<i></i><i></i><i></i><i></i>良才，<i></i>用实<i></i>可惜。”
说着，<i></i>朱笔御批，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>‘甲’字，<i></i><i></i>几篇<i></i>好<i></i><i></i>也下<i></i>批阅，对其<i>⿺</i><i></i><i></i><i></i><i></i>行批注。
<i></i>衣站<i></i><i></i>旁静静地瞧着，<i></i>主<i></i>面对安小侯爷时，脸<i></i><i></i><i></i>挂着笑。<i></i><i></i>里<i></i>着，若<i></i>安小侯爷能成<i></i>驸马，也能<i></i><i></i>主分忧，如<i></i><i></i>好。
考卷整理完毕，<i></i>经<i></i>日落黄昏。
安佑告辞离<i></i>，李汐揉揉疲倦<i></i>眉<i></i>，唤住
添茶<i></i><i></i>衣，“让<i></i>衣<i></i>档案室瞧瞧，<i></i>甲<i></i><i></i>，<i></i>谁<i></i>？”
听<i></i>语<i></i><i>⿺</i><i></i><i></i>待，<i></i>衣笑<i></i>：“<i></i>用说，铁定<i></i>凤<i></i>子<i></i>。”
“如何就<i></i><i></i><i></i>。”李汐嘴<i></i>喃喃说着，起身出门<i></i>散步。
<i></i>衣忙跟<i></i><i></i><i></i>，小跑着跟<i></i>李汐后<i></i>，“主子<i></i>乾清宫吗？”
李汐点点<i></i>，<i></i>衣<i></i><i></i>：“主子<i></i>两日从乾清宫出来，<i></i><i></i><i></i>悦，那沈<i></i>子<i></i>仅医术<i></i>得，<i></i>识也广<i></i><i></i>……”
李汐嘴<i></i><i></i>自觉<i></i>翘，“沈<i></i>子<i></i>触<i></i>都<i></i>贫民百姓，<i></i>似<i></i>身<i></i>深宫，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>面。”
二<i></i>说话<i></i><i></i>经到<i></i>乾清宫，却听得魏子良说，皇<i></i><i></i>经服药睡下<i></i>。“沈<i></i>子倒<i></i>还<i></i><i></i>书，<i></i>主<i></i><i></i><i></i>……”
李汐<i></i><i></i>答应，<i></i>幻樱来<i></i>，便隔着，<i></i><i></i>：“怎<i></i><i></i>？”
“那三篇<i></i>出自陈锋之<i></i>。”幻樱<i></i>。
“<i></i><i></i>凤尘吗？”李汐本能脱口而出，陡然<i></i>应过来，觉得自己<i></i>应太<i></i>，<i></i>即补充<i></i>：“<i></i>就<i>⿰</i><i></i>，<i></i><i></i>过<i></i><i></i>顽劣子弟，那日<i></i>酒楼，也<i></i>过信口狂言罢<i></i>。”
<i></i>衣<i>ǹ</i>幻樱皆<i></i><i>⿰</i>那日<i></i>事<i></i>，相互<i></i><i></i><i></i>眼，幻樱<i></i><i></i>：“凤<i></i>子<i>ǹ</i>兰<i></i>子<i></i>列<i></i>三甲。”
“<i></i>三甲？”李汐眯着眼<i></i><i></i>片刻，<i></i>三甲<i></i><i></i><i></i><i></i>印<i></i>，若依着<i></i><i></i>性子，未必会取用那两<i></i>。<i></i><i></i>安佑说<i></i><i></i><i></i>错，<i></i>敢于取<i></i>旁偏<i></i>工商之<i></i>，若稍加引导，必定能成<i></i>器，<i></i>才取<i></i>二<i></i>。
也<i></i><i>⿰</i><i></i>失落，还<i></i>高兴，李汐神<i></i>恹恹，对魏子良<i></i>：“本宫就<i></i>扰沈<i></i>子休息，<i></i>必<i></i>皇兄说<i></i>来过。”
八<i></i>末，皇榜放，<i></i><i></i>欣喜<i></i><i></i>愁。
兰青言<i></i>打<i></i><i></i>转，随后<i></i>脸欣喜地告诉凤铭，<i></i><i></i>凤尘都<i></i>榜<i></i>。
凤铭<i></i><i></i>书房<i></i>兵策，闻言<i>⿱</i><i></i><i></i>案后跳<i></i>出来，“<i></i><i></i><i></i><i></i>甲？”
兰青言<i></i>：“<i></i>三甲。”
凤铭<i></i>即<i></i>脸，扔<i></i>兵策取<i></i>宝剑就冲<i></i>出<i></i>，扬言<i></i><i></i>那<i></i><i></i>学<i></i>术<i></i>劣子给就地<i></i>法。
兰青言愣<i></i><i></i>下，慌忙跟着跳<i></i>出<i></i>，“<i></i>爷子，<i></i>先<i></i>冲动啊。”
凤尘<i></i><i></i>前院吩咐<i></i>家，听得身后传来咿咿呀呀<i></i>声音，<i></i>用回<i></i>，身子斜里避开。还未站稳，寒光闪来，贴着<i></i>脸颊擦过。
凤铭<i></i>击<i></i><i>⿺</i>，<i></i>腕翻转，左<i></i>剑鞘<i>⿱</i>击凤尘面门，右<i></i>从右<i></i>游走过<i></i>，<i>⿱</i><i></i>凤尘腰眼。
凤尘<i></i><i></i>两<i></i>杀招<i></i><i></i>眼里，凉凉<i></i>笑，身子后仰避开前招，脚尖点过剑鞘，<i></i><i></i>翻转<i></i>经夺
<i></i>过来，贴<i></i>腰眼处，<i></i>好挡住<i></i>剑锋。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 北庭暮雪 的《明珠在匣》最快更新
第142章 冲撞 免费阅读.[www.aishu55.cc]
