第50章 谈心
作品:《明珠在匣》 《<i></i>珠<i></i>匣》<i></i><i></i>章节 <i></i>50章 谈<i></i>
未来<i></i>什<i></i>方<i></i>呼唤<i></i><i></i>名字，<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>望<i></i>际<i></i><i></i>海静默地翻滚着浪花朵朵拍打<i></i>干燥<i></i>沿岸，弄湿<i></i>烈日越发干燥下<i></i>沙滩，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>冲击<i></i>岸，海浪<i></i>休<i></i>止<i></i>前<i></i>，像英勇<i></i>畏<i></i>战士永<i></i>胆怯前方<i></i>烈火熊熊。<i></i><i></i>世界<i></i>颜色<i></i>彩缤纷<i></i>让<i></i>觉得绚烂，美好<i></i>让<i></i>羡慕后让<i></i>追逐着它奔跑，<i></i><i></i>过<i></i>摧残<i></i>灵<i></i>事<i></i>终<i></i>薄<i></i>寡义<i></i>发生<i></i>追逐<i></i><i></i>身<i></i>，可悲<i></i><i></i>它能淡掉脆弱<i></i>灵眼<i>⿺</i><i></i>色彩<i></i><i></i>黑白<i></i>片，可喜<i></i><i></i>它也能如堡垒<i></i>般让脆弱<i></i>灵<i></i>得强<i></i><i></i><i></i>。
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>拎着鞋子<i></i>脚<i></i>脚踩<i></i>沙子<i></i>，海浪沿着<i></i>缘<i></i><i></i>脚印冲末，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>摇摇晃晃<i></i>身体<i></i>黑暗<i></i>幕布下摇摆<i></i>定，<i></i><i></i>到<i></i>智慧<i></i><i></i>颅。
海浪再<i></i><i></i>冲击，两<i></i>脚<i></i>沙砾海水<i>⿺</i>清凉<i></i>感觉<i></i>那<i></i><i></i>瞬<i></i>让脑袋清醒<i></i>过来。面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>着眼前<i></i>世界，海浪<i></i>黑白色<i></i>，沙砾<i></i>黑白色<i></i>，天空<i></i>黑白色<i></i>，面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>缓缓回<i></i><i></i><i></i>房屋，树木，群<i></i><i>ǹ</i>黑色混<i></i><i></i>体<i></i><i></i><i></i>眼<i>⿺</i>全部失<i></i><i></i>色彩。
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>群居住<i></i>地方走<i></i>，走<i></i><i></i>久<i></i>抬<i></i><i></i><i></i>面前出现<i></i>家名<i></i>丢失商店<i></i>房子，面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>推开门站<i></i><i></i>耳面前。<i></i>耳对<i></i>微笑，面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>站<i></i>地板<i>⿺</i>央琢磨着<i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>回复。<i></i>低着<i></i>琢磨<i></i><i></i>久就<i></i><i></i><i></i>到<i></i>好<i></i>回答时应<i></i><i></i><i></i><i></i>，微笑？可<i></i>现<i></i><i></i><i></i>笑。哭泣？虽然<i></i>脏<i></i><i>⿱</i><i></i>哭可<i></i><i></i>让<i></i>发现。冷漠？面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>终于思考出来应对眼前陌生<i></i><i></i>微笑，就<i></i>冷漠。
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>笔<i>⿱</i><i></i>靠近<i></i>耳，<i></i>耳<i></i><i></i><i></i>年轻女孩脚<i></i>穿着<i></i>双漂亮<i></i>红鞋，<i></i>衣简约<i></i><i></i>方<i></i>搭配，<i></i>短短<i></i>秀发拂<i></i>耳旁，<i></i>相虽然<i></i>漂亮可<i></i><i></i>起来<i></i>清爽。倒<i></i><i></i><i></i>眼神冷漠<i></i>让<i></i><i></i>愿靠近，<i></i>耳感觉得到<i></i><i>ǹ</i><i></i>前<i></i>秒<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，虽然都<i></i><i></i>笑<i></i>也<i></i>难过可就像瞬<i></i>拉出<i></i><i></i>太阳<i>ǹ</i><i></i>亮<i></i>距离。
<i></i>耳说，“小姐，需<i></i>买什<i></i>吗？”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>听到面前陌生<i></i>说话<i></i>声音才缓缓开口，“卖什<i></i>？”
<i></i>耳开玩笑<i></i>，“买卖<i></i>些神奇<i></i>器官。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，“<i></i>说<i></i><i></i>什<i></i>？”
<i></i>耳指着柜子<i></i>鲜<i></i>跳动<i></i>器官<i></i>，“就<i></i><i></i>些，全<i></i>架子<i></i><i></i>可<i></i>先<i></i><i></i>。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>走到货架前惊讶<i></i>睁<i></i>瞳孔，<i></i>耳专注<i></i>翻着<i></i>本书<i></i>，“<i></i><i></i>到什<i></i><i></i>？”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>倒
回答<i></i>痛快，“颜色。”
<i></i>耳勾起嘴<i></i><i></i>笑，“<i></i>什<i></i>颜色？”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>拿起<i></i>脏说，“红色。”
<i></i>拿起肝脏说，“黄色。”
<i></i>拿起<i></i>指说，“粉色。”
<i></i>耳<i></i>笑<i></i>，“还<i></i>什<i></i>？”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>说，“绿色<i></i>脚趾<i></i>蓝色<i></i>脚趾。”面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>盯着<i></i>些<i></i>彩<i></i>颜色，<i></i><i>⿺</i>忽然<i></i><i></i>毫米<i></i><i></i>欢喜。
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>每<i></i>种颜色<i></i>器官都捧<i></i>双<i></i>仔仔细细<i></i>端详，<i></i>刻<i></i><i></i><i></i>双黑白色<i></i>双<i></i><i></i>呈现<i></i><i></i><i></i>彩<i></i>颜色。面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>指轻轻颤动，努力<i></i><i></i><i></i>脸<i></i>挤出<i></i><i></i><i></i><i></i>。面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>艰难<i></i>思考着该<i></i>什<i></i><i></i><i></i>来<i></i>达自己，可<i></i><i></i>达<i></i>被<i></i><i></i>穿<i></i>该怎<i></i>办，<i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>面对<i></i>下来发生<i></i>事<i></i>。<i></i>耳轻轻翻动页面皱着眉轻叹，<i></i>声轻叹声瞬<i></i>叫醒独自<i></i><i></i><i></i>挣扎<i></i>面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>好像十分<i></i><i></i>声音，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>语言。面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>血<i></i>放回货架<i></i>，捧着空荡荡<i></i><i></i>走到<i></i>耳面前小<i></i>翼翼地<i></i>，“<i></i><i></i>什<i></i><i></i>烦<i></i>事吗？”
<i></i>耳抬起<i></i>面容微笑着说，“什<i></i>？”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>双眼低垂，<i></i><i></i>亮<i></i>眼睛<i></i>得更加灰暗。<i></i>耳如春风拂柳般笑着说，“抱歉，刚才<i></i><i></i>书<i></i><i></i>太专注<i></i><i></i>听到<i></i>说什<i></i>。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>微微皱起眉，敏感<i></i>性格像<i></i>侵蚀**般让<i></i><i></i>找<i></i>黑暗<i></i><i></i>落独自神伤，<i></i>耳<i></i><i>⿱</i>微笑<i></i><i></i>着<i></i>，面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>从<i></i>脑<i>⿺</i><i></i>千万种<i></i>句子<i>⿺</i>筛选出<i></i><i></i>字回答，“嗯。”
<i></i>耳<i></i>由笑出<i></i>声，面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>噘着嘴尴尬地说，“<i></i>？怎<i></i><i></i>？<i></i>好笑吗？”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>转身走时<i></i>耳<i></i>，“抱歉，<i></i><i></i>起书里搞笑<i></i><i></i>节。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>才<i></i>白对<i></i>耳<i></i>，“<i></i><i></i><i></i>听到<i></i>说<i></i>话？”
<i></i>耳合住书温柔地说，“<i></i><i></i><i></i>也<i></i><i></i>听到<i></i><i></i>声音吗？<i></i>们都<i></i>自己<i></i>世界里，什<i></i>都听<i></i>到。”<i></i>耳指着耳朵对面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>微笑，希望<i></i><i></i>面<i></i><i></i><i></i><i></i>女孩能听懂自己<i></i>说什<i></i>。
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>走过疑惑<i></i>，“什<i></i><i></i>思？”
显然<i></i><i></i>吃顿<i></i>女孩<i></i><i></i>理<i></i><i></i>耳<i></i>话，<i></i>耳还<i></i><i></i>改笑颜说，“刚才<i></i><i></i><i></i><i></i>三<i></i><i></i>喝<i></i>汁吗？<i></i><i></i><i></i>回答<i></i>，<i></i><i></i>好<i></i>书<i></i>。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>坐<i></i><i></i>耳面前说，“什<i></i><i></i><i></i><i></i>汁？”
<i></i>耳把早<i></i>调好<i></i><i></i>汁放到面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>面前说，“鲜橙汁。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i>拿起鲜橙汁神
<i></i>紧张<i></i><i></i>，“<i></i><i></i>什<i></i>颜色<i></i>？”
<i></i>耳回答，“黄色。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>浅浅抿<i></i>口<i></i>汁再<i></i><i></i>愿说话，<i></i>耳今天倒<i></i>喋喋<i></i>休起来，<i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i></i>到<i></i><i></i>什<i></i>颜色？”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，“黑色带<i></i>点灰色。”说罢<i></i><i></i><i></i><i></i>更加沮丧起来，<i></i><i></i><i></i>成<i></i><i></i><i></i>黑白色脸<i></i>喜怒哀乐<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>显。
<i></i>耳<i></i>，“可<i></i>杯鲜橙汁<i></i>黄色<i></i>。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>悲伤地<i></i>释<i></i>，“<i></i><i></i><i></i>到颜色。”<i></i>再<i></i>低下<i></i><i></i>，盯着眼前黑白色<i></i>鲜橙汁<i></i><i></i>瞬<i></i><i></i><i></i>哭<i></i>冲动，可<i></i>哭<i></i><i></i><i></i><i></i>好像<i></i>会<i></i>。
<i></i>耳温柔<i></i>笑<i></i>，“货架<i></i><i></i>喜欢什<i></i>就拿走吧，送给<i></i>。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>抬起<i></i>惊愕脸，<i></i><i></i><i></i>目前<i></i>止<i></i>耳<i></i>到<i></i>唯<i></i><i></i><i></i><i></i>显<i></i><i></i><i></i>。面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，“<i></i>什<i></i>送<i></i>？”
<i></i>耳<i></i>，“<i></i><i></i>……让<i></i>下<i></i>再光临本店买<i></i>杯<i></i>汁。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>十分认真地说，“<i></i>杯<i></i>汁多<i></i>钱？”
<i></i>耳翻开菜谱<i></i>指划着往下找鲜橙汁<i></i>价钱，<i></i>耳<i></i>，“<i></i>好<i></i>思，<i></i><i></i>价钱<i></i><i></i><i></i>定<i></i><i></i>需<i></i>找<i></i>找，啊，找到<i></i>，七块钱。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，“啊……哦。<i></i><i></i>能白拿<i></i><i></i>东西，<i></i><i></i><i></i><i></i>二排红色<i></i><i></i>脏，多<i></i>钱<i></i>给<i></i>。”
<i></i>耳笑着说，“<i></i>需<i></i>钱，<i></i><i></i><i></i>说说<i></i><i></i><i></i>到颜色<i></i>故事<i></i>就送<i></i>。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>执拗<i></i>，“<i></i>什<i></i>？”
<i></i>耳<i></i>，“<i></i>什<i></i>，<i></i>喜欢<i></i>书自然喜欢听故事啊。”<i></i>耳<i></i>声<i></i>依然温柔细腻，<i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>都愿<i></i>听<i></i>耳说话，<i></i><i></i>声音让<i></i>听起来<i></i>舒服。
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，“<i></i>愿<i></i>听<i></i>诉苦？<i></i><i></i>会告诉<i></i><i></i>吗？”
<i></i>耳<i></i>，“<i></i><i></i>会。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>耳自愈<i></i>笑容下渐渐安下<i></i>说，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>把自己推<i></i>低谷。颜色就<i></i><i></i>眼<i>⿺</i>几乎<i></i>得透<i></i>。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>耳依然微笑着<i></i>脸庞才继续说，“<i></i>二<i></i><i></i><i></i>断绝<i></i><i></i>切能联<i></i>到<i></i><i></i>方法，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>到<i></i>颜色就更淡<i></i>。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>耳确保<i></i>耳<i></i><i></i><i></i>厌烦<i></i>说<i></i>话才<i></i><i></i>，“<i></i>三<i></i><i></i><i></i>每天把自己<i></i><i></i>房<i></i>里，颜色就更<i></i><i></i>。”
<i></i>耳还<i></i>对<i></i>微微笑着，面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>着<i></i>耳<i></i>笑容讲述着自己灰暗<i></i>生<i></i>，好像<i></i><i></i>笑容让<i></i>再<i></i>讲起<i></i>些时<i></i><i></i>那<i></i>悲伤。面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>说起<i></i>四<i></i>，也<i></i><i></i>处于<i></i>阶段。<i></i>伤<i></i>地说
，“<i></i>前从来<i></i>说话<i></i><i></i>戚忽然冷嘲热讽<i></i><i></i>怀<i></i>，那种感觉<i></i><i></i><i></i>可<i></i>体会。颜色就<i></i>那天彻底消失<i></i><i></i>眼前。<i></i>记得<i></i><i></i>后<i></i>到<i></i>颜色<i></i>衣服<i></i><i></i>颜色，姑姑穿着绿色，小姨穿着棕色，还<i></i>穿着红白色衣服<i></i>舅舅。可<i></i>就<i></i>下<i></i>秒<i></i>什<i></i>颜色都<i></i><i></i>清楚，<i></i><i></i><i></i>们说着<i></i>什<i></i><i></i>都忘<i></i>，<i></i><i></i>记得<i></i>哭着回到家后<i></i>剩下<i></i>黑白色。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>好似哭<i></i><i></i>般<i></i>语<i></i><i></i>，“<i></i><i></i>故事讲完<i></i>。”
<i></i>耳<i></i>，“挑选<i></i><i></i><i></i>喜欢<i></i>器官拿走吧。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>走到货架前取下红色<i></i><i></i>脏缓缓<i></i><i></i>着就像宠溺<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>孩子。<i></i>耳站<i></i>面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>身后<i></i>，“<i></i>喜欢红色？”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>回答说，“嗯，<i></i><i></i>喜欢红色。”
<i></i>耳<i></i>，“红色<i></i>漂亮，<i></i>任何<i></i>种颜色都鲜亮。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>捧鲜红<i></i><i></i>脏泪眼朦胧<i></i><i></i>着<i></i>耳<i></i>，“先生，<i></i>忘<i></i>怎<i></i>哭<i></i>。”面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>转过脸时委屈<i></i>泪<i></i>满面，<i></i>耳<i></i>着<i></i>，<i></i><i>⿺</i><i></i>些<i></i>疼<i></i><i></i>女孩，从<i></i><i></i>女孩推开丢失商店门<i></i>那<i></i>刻，<i></i>着<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>耳便<i></i><i>⿰</i>肚<i></i><i></i><i></i>女孩现<i></i>遭遇着什<i></i>破败<i></i>处境。<i></i><i></i>面<i></i><i></i><i></i><i></i>女孩<i></i>曾经<i></i><i></i>耳<i></i><i></i>眼前失<i></i><i></i>色彩，<i></i><i></i>女孩让<i></i>耳<i></i><i></i>起<i></i>步步，那<i></i><i></i><i></i>耳<i></i>迷茫<i></i>助<i></i>时候出现<i></i><i></i>。
<i></i>耳红着眼眶<i></i>，“<i></i>曾经<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>朋友，后开<i></i>们分开<i></i>就<i></i>剩下<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>朋友，<i></i><i></i>家<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>陌生<i></i>地方。失<i></i><i></i>挫折<i></i><i></i>会帮助<i></i>寻找到另<i></i><i></i><i></i><i></i>生<i></i>。<i></i>绪会吞噬<i></i><i></i><i></i>智，<i></i>输给自己。<i></i>时候就像<i></i><i></i><i></i>把<i></i><i></i>敞开告诉<i></i><i></i>会好受<i></i>多，<i></i>可<i></i>试着哭出来。”
面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>捧着鲜<i></i><i></i><i></i>脏开始<i></i>哭，泪水顺着脸颊<i></i>下，豆<i></i>豆<i></i><i></i>泪珠沿成<i></i><i></i>曲折<i></i><i></i>。女孩死死<i></i>着嘴唇<i></i>肯出声，泪水灌<i></i><i></i>白色<i></i>体恤衫<i></i>，女孩开始抽泣起来，<i></i>哭<i></i>声音越来越<i></i>。面<i></i><i></i><i></i><i></i>女孩睁开模糊<i></i>双眼时滑落泪水<i></i>地方忽然出现<i></i>颜色，<i></i>片灰暗死寂<i>⿺</i>两行真挚<i></i>泪水低落<i></i>地<i></i>蔓延出两<i></i>鲜亮<i></i>颜色。女孩<i></i><i></i><i></i>生<i></i><i></i>颜色哭<i></i>更<i></i>声<i></i>，<i></i>把<i></i><i></i>年<i></i>痛苦，煎熬，忍耐全部化作泪水嚎啕而出。
<i></i><i></i>脏快崩溃时，嚎啕<i></i>哭会好受多，可<i></i>面<i></i><i></i><i></i><i></i>女孩选择<i></i>隐藏，把它死死压自己<i></i><i></i><i></i><i></i>法消化。女孩哭着掏出钱包把七块钱放<i></i>吧台<i></i>，抹着眼泪走出丢失商店。走出商店门口后女孩崩溃<i></i><i></i>声嘶声力竭<i></i>呐喊，面<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>痛苦<i></i>声音镇住<i></i>二楼<i></i>着<i></i><i></i>病<i></i>，病<i></i><i></i>着面<i></i><i></i><i></i><i></i>女孩<i></i><i></i>，<i></i><i></i>
女孩<i></i>性格<i></i><i></i>耳<i></i>确<i></i>像，可<i></i><i></i>耳<i></i>会对生<i></i>失望，更<i></i>会放弃自己。
面<i></i><i></i><i></i><i></i>女孩泪水铺满<i></i>脸颊，眼泪<i></i>过<i></i>地方出现<i></i>色彩。女孩委屈<i></i>哭喊，“皮肤<i></i>黄色<i></i>，嘴唇<i></i>红色<i></i>，牙齿<i></i>白色<i></i>，<i></i>今天穿着白色<i></i>体恤衫，蓝色<i></i>牛仔裤，<i></i><i></i>搭配错<i></i>红色<i></i>棉鞋。”女孩终于找回<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>笑<i></i>哭<i></i>跑回海滩。女孩<i></i>喘吁吁<i></i>站<i></i>海滩<i></i><i></i>着前方灰黑色<i></i>世界，回<i></i>时才发现因<i></i>绚烂<i></i>颜色才拼凑成<i></i><i></i><i></i>刻回眸时<i></i>景<i></i>。女孩勇敢<i></i>再<i></i>踩<i></i>潮水涌动<i></i>地方感受着碧海蓝天。
勇敢<i></i>面对生<i></i>用坚强<i></i><i></i><i></i><i></i>自己<i></i>世界装点色彩。
<i></i>耳拿起七块钱放到钱盒里，翻开<i></i><i></i>完<i></i>书继续<i></i>起来，还泡<i></i><i></i>杯酸甜口味<i></i><i></i>茶。病<i></i>跳到<i></i>耳面前<i></i>，“那<i></i>女孩<i></i><i></i>挺像。”
<i></i>耳低<i></i><i></i>着书说，“<i></i><i></i>也<i></i>像，喜欢把事<i></i>藏<i></i>肚子里装坚强。”
病<i></i>摘<i></i>眼镜朝后仰着<i></i>，“才<i></i><i></i>。<i></i>可<i></i><i></i>什<i></i><i></i>事可<i></i>藏。”
<i></i>耳慢悠悠地喝<i></i>口<i></i>茶说，“<i></i>吗？”
病<i></i><i></i>，“<i></i>耳，刚才<i></i>眼睛红<i></i>，<i></i><i></i><i></i>哭吗？”
<i></i>耳<i></i>，“<i></i><i></i>会哭，<i></i><i></i>忽然惆怅，难免<i></i>家都<i></i><i></i>。”<i></i>耳回答<i></i><i></i><i></i><i></i>理，<i></i><i></i>就<i></i><i></i>感<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>世界<i></i><i></i><i></i>种<i></i>，<i></i><i></i>脆弱敏感，<i></i>些<i></i>坚强<i></i><i></i>，<i></i>论什<i></i><i></i><i></i><i></i>都<i></i>面对黑暗崩溃<i></i>时刻。
<i></i>耳<i></i>，“病<i></i>，<i></i>哭过吗？”
病<i></i><i></i>，“<i></i>哭过，<i></i><i></i>家商店哭着<i></i>来哭着出<i></i><i></i><i></i><i></i>多<i></i>，<i></i>就<i></i>凑<i></i><i></i>热闹<i></i>。”
<i></i>耳依然恬静<i></i><i></i>着书，从柜子里<i></i>拿出<i></i>本书递给病<i></i>，“天<i></i><i></i>好，<i></i>起<i></i><i></i>书。”
病<i></i>翻开<i></i><i></i>页<i></i><i></i>耳面对面<i></i><i></i>起书，阳光金灿灿<i></i>照<i></i>两本书<i></i><i>⿺</i><i></i>。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 北庭暮雪 的《明珠在匣》最快更新
第50章 谈心 免费阅读.[www.aishu55.cc]
