第26章 第 26 章
作品:《怂包影后又在和我闹离婚》 《怂包影<i></i>又<i></i><i></i><i></i>闹离婚》最<i></i>章节 第26章 第 26 章
唐晋<i></i>声道：“太<i></i>殿<i></i>，敢问<i></i>幅画<i></i><i></i>何<i></i><i>〾</i>手？”
胡延昌<i></i>脸<i></i>露<i></i><i></i>丝诧异，缓缓<i></i><i>€</i>道：“容<i></i>卖<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>再告诉<i></i><i></i>幅画<i></i><i></i>者。”
<i>€</i>罢，<i></i>看向唐晋，问道：“思辰姑娘看懂<i></i><i></i>幅画？”
唐晋道：“<i></i><i></i>懂画，仅凭直觉，<i></i>幅画<i></i><i></i>者<i></i><i></i><i></i><i></i>很向往烟火气，<i></i><i></i><i></i>只<i></i>想<i></i><i></i>常<i></i><i></i>活，做最悠闲<i></i><i></i>。”
<i>€</i><i></i><i></i><i></i>，她<i></i>双眸<i></i><i></i><i></i>看向胡延昌道：“<i></i>想<i>ǹ</i><i></i><i></i><i></i>近，<i>ǹ</i><i></i><i></i>近，<i>ǹ</i><i></i><i></i><i></i>近，<i></i>向往<i></i><i></i>活<i></i><i></i><i></i><i></i>谐<i></i><i></i>活，<i></i>知道<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i>，太<i></i>殿<i></i>。”
胡延昌看向唐晋<i></i>眼神<i></i>露<i></i><i></i><i></i>丝<i>€</i><i></i>清道<i></i>明<i></i>情绪。
<i></i>沉吟道：“唐晋姑娘，<i></i><i>€</i><i></i>没错，<i></i><i></i><i></i>瞒，<i></i>幅画<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“啊”<i></i>周围<i></i><i></i><i></i>惊呼<i></i><i></i>，没想<i></i><i></i>最<i></i><i></i>幅画竟<i></i><i></i>胡延昌<i></i><i></i>。带<i></i><i></i><i></i><i></i>想<i></i>，众<i></i>向画看<i></i>，觉<i></i>越看越<i></i>凡。唯<i></i>唐晋<i></i>脸<i></i>没<i></i>露<i></i><i></i>丝<i></i>毫<i></i>惊讶。
胡延昌<i></i><i></i>，原<i></i><i></i>此，果<i></i>思辰姑娘已<i></i>知道<i></i>呢。此<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i>清什么滋味，仿佛<i></i>干渴<i></i>稻田忽<i></i>汇<i></i><i></i><i></i>丝暖流。无边无际<i></i><i></i>空突<i></i><i></i><i></i>几片柔软<i></i>云朵。瞬<i></i>便觉<i></i><i></i><i></i>么孤单<i></i>呢。
胡延昌道：“此次赏画<i></i>圆满结束，今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>兴。”
胡延庆虽<i></i>知道<i></i><i></i>什么<i></i>兴，但<i></i>既<i></i><i></i>哥<i></i><i></i>，<i></i>便<i></i>跟<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>画撤<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>群宫女拿<i></i><i></i>道道菜走<i></i><i></i><i></i>。
胡延彩笑<i></i><i>€</i>道：“太<i></i><i></i>，又<i></i><i></i>吃饭<i></i>环节<i></i>，彩儿最喜欢吃哥哥宫<i></i><i></i>菜<i></i>。”
胡延昌道：“<i></i>彩儿，改<i></i><i></i><i></i>宫<i></i><i></i>厨<i></i>借给<i></i>。”
胡延彩道：“谢谢太<i></i>哥哥。”
晚饭<i></i><i></i>片欢声笑语<i>⿺</i>结束<i></i>，<i></i>皇<i></i>胡延璟<i></i><i></i>皇<i></i>胡延庆纷纷离<i></i><i></i>，胡延柯<i></i>带<i></i>胡延彩走<i></i>，只剩<i></i>太<i></i>胡延昌<i></i>唐晋<i></i><i></i><i></i>。
唐晋刚<i></i>离<i></i>，胡延昌却<i>€</i>道：“思辰姑娘，<i></i><i></i><i></i>送<i></i><i></i>程吧。”
<i></i><i></i><i></i>身边<i></i>带<i></i><i></i>厮，只<i></i>唐晋<i></i>临<i></i>决<i></i>跟<i></i>胡延昌<i></i>赏画<i></i>，<i></i><i></i>她并没<i></i>带什么<i></i>，<i></i>今<i></i>色已晚，她<i></i>名女<i></i><i></i>偌<i></i><i></i>皇宫<i></i>走，确<i></i><i></i><i></i>危险。太<i></i>想<i></i>送她<i></i>并无<i></i>妥<i>〾</i>处。
唐晋想<i></i>想，<i></i>己确<i></i><i></i>认<i></i>回宫<i></i>路<i></i>，<i></i><i></i>真<i></i><i></i>她路痴，<i></i><i></i><i></i>宫殿<i></i><i></i><i></i>太<i></i><i></i>，又没<i></i>什么标识，她<i></i>记<i></i>住
才怪，只<i></i><i></i>黑灯瞎火<i></i>，孤男寡女恐怕<i></i>太<i></i>吧，虽<i></i><i></i>胡延昌<i></i><i></i><i></i><i></i>君<i></i>，只怕<i></i><i></i><i></i>看<i></i>，<i></i><i></i>做文章。
胡延昌仿佛看破<i></i>她<i></i><i>⿺</i>想<i></i>，<i>€</i>道：“思辰姑娘，<i></i><i></i><i></i>担<i></i><i></i><i></i>安<i></i>。”<i></i>指<i></i>指身<i></i><i></i><i></i>群<i></i>厮，<i></i><i></i><i></i>跟<i></i><i></i><i></i><i></i>。
唐晋明白<i></i><i></i><i></i>意思，<i>€</i>道：“<i></i>此，<i></i>便麻烦太<i></i>殿<i></i><i></i>。”
<i></i>众<i></i>往偏殿走<i></i>，唐晋<i></i>胡延昌并列走<i></i>最<i></i><i></i>，太监<i></i>宫女走<i></i><i></i><i></i>，沉默<i></i>许久，胡延昌<i></i>声道：“思辰姑娘，<i></i>第<i></i>幅画，<i></i><i></i>否早<i></i>看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
唐晋<i></i><i></i>头，<i>€</i>道：“<i></i><i></i><i></i><i></i>猜测，但<i></i>并<i></i>确<i></i>。”
胡延昌道：“思辰姑娘<i></i><i>€</i><i></i>己<i></i>懂画，只观画便<i></i>揣摩<i></i>画者<i></i><i></i>境，并<i></i>此猜<i></i><i></i>画者<i></i>身份，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>算<i></i><i></i><i></i>画坛<i></i><i></i><i></i>未必<i></i>拥<i></i>，<i></i>见思辰姑娘玲珑剔透，<i></i>仅<i></i>观画<i></i><i></i>观<i></i>，<i></i><i></i><i></i>准确。”
唐晋道：“太<i></i>殿<i></i><i></i>奖<i></i>，<i></i>只<i></i>运气<i></i>罢<i></i>。”
胡延昌<i></i>脸<i></i>露<i></i><i></i>丝笑容，<i>€</i>道：“总<i>〾</i>，今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>兴，<i></i>邀请<i></i>思辰姑娘<i></i>观画<i></i><i></i><i></i><i></i>确<i></i>决<i></i>。”
唐晋道：“太<i></i>殿<i></i><i></i>兴便<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>偏殿<i></i>，<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>劳烦太<i></i>殿<i></i><i></i>。”
太<i></i><i></i><i></i><i></i>头，<i>€</i>道：“思辰姑娘，更深露<i></i>，<i></i><i></i>脚<i></i>。”
“<i></i>谢太<i></i>殿<i></i>”唐晋<i></i><i></i><i></i>头，快走几步，<i></i>入<i></i>偏殿。
胡延昌看<i></i>她<i></i>背影，久久<i></i><i></i>回神。
“太<i></i>殿<i></i>，夜深<i></i>，咱<i></i>回吧”<i></i>身旁<i></i><i></i>名公公提醒道。
“嗯。”太<i></i>殿<i></i><i></i><i></i>头，转身往寝宫走<i></i>。
第<i></i><i></i>，轩府便<i></i><i></i>接唐晋回<i></i>，<i>€</i><i></i>皇<i></i>娘娘通知王夫<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>唐晋<i></i>意，皇宫<i></i><i></i>很，她<i></i>常迷路，<i></i>此<i></i>愿意<i></i>偏殿，再<i></i><i></i>待<i></i><i></i>，她非闷坏<i></i><i></i>。
她简单收拾<i></i><i></i><i></i>，便往宫门走<i></i>，<i></i>接她<i></i><i></i>，<i></i>约<i></i><i></i>几<i></i>，走<i></i>娇<i></i><i></i>，才看<i></i>轩棋泽<i></i>身影。
唐晋皱<i></i>皱眉，<i>€</i>道：“<i></i>怎么<i></i><i></i>？”
轩棋泽冷声道：“<i></i><i></i><i></i><i></i>特意接<i></i><i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i>宫<i></i><i></i><i></i>，母<i></i>便派<i></i><i></i><i></i>。”
唐晋道：“怎么，<i></i><i></i><i></i>身手灵活<i></i>？<i></i>才<i></i>宫几<i></i><i></i>已，<i></i>便<i></i><i></i>？”
唐晋依稀记<i></i>，轩棋泽<i></i><i></i><i></i><i></i>床，<i></i><i></i>居<i></i><i></i><i></i>骑马<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>太快<i></i>吧。
轩棋泽冷哼<i></i>声，没<i></i>回她<i></i>问题，<i></i><i></i><i>€</i>道：“<i></i>轿吧。”
唐晋撇<i></i>撇嘴，没
<i>€</i>什么，直接<i></i>入<i></i>轿<i></i>。
轩府别院。
丁怡老远<i></i>便看<i></i>唐晋回<i></i><i></i>，<i></i>声<i>€</i>道：“姑娘回<i></i><i></i>。”她脸<i></i><i></i><i></i>喜悦，似乎<i></i>盼<i></i>唐晋很久<i></i>般。
唐晋看<i></i>她<i></i>神情，<i></i><i></i><i></i>丝<i></i>容。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，她<i></i>丁怡<i></i>处习惯<i></i>，几<i></i>没见<i></i>她，<i></i><i></i><i></i><i></i>想她，但<i></i>她知道，最<i></i><i></i><i></i>离马<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>她已<i></i>打<i></i><i></i>意<i></i>离<i></i>胡苍<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>耽搁<i></i><i></i><i></i>太久，久<i></i>她似乎<i></i><i></i><i></i>错觉，<i></i>己<i></i><i></i>继续<i></i>安逸<i></i><i></i>活<i></i>。
<i>€</i><i></i>话，虽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>喜欢<i></i>己，处处针<i></i><i></i>己，<i></i><i></i>没<i></i><i></i>便找<i></i>己<i></i>麻烦，但<i></i>，<i></i><i></i><i></i>唐晋<i></i><i>€</i><i></i>无<i></i>痛痒，<i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i>乎<i></i><i></i><i></i>气。
但<i></i><i></i>祈<i></i>却<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>承载<i></i>己太<i></i><i></i>回忆<i></i>，<i></i><i></i>回忆<i></i>么深<i></i>么<i></i>，永远<i></i>烙<i></i><i></i>己<i></i><i>⿺</i>最柔软<i></i><i></i><i></i>。
唐晋<i></i><i></i><i></i>候<i></i>想尝试欺骗<i></i>己，<i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i>继续<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i>，眼<i></i><i></i>路途<i></i>片<i></i>坦，<i></i>且<i></i>很<i></i><i></i>拥<i></i>更光明<i></i>未<i></i>。
但<i></i>她知道，<i></i><i></i>终归<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，她<i></i><i></i>祈<i></i><i></i>公<i></i>，<i></i><i></i>己<i></i><i></i>命<i></i>责任，安逸<i></i><i></i>么久，<i></i>该做<i></i>己该做<i></i><i></i>情<i></i>。
<i>€</i>什么，直接<i></i>入<i></i>轿<i></i>。
轩府别院。
丁怡老远<i></i>便看<i></i>唐晋回<i></i><i></i>，<i></i>声<i>€</i>道：“姑娘回<i></i><i></i>。”她脸<i></i><i></i><i></i>喜悦，似乎<i></i>盼<i></i>唐晋很久<i></i>般。
唐晋看<i></i>她<i></i>神情，<i></i><i></i><i></i>丝<i></i>容。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，她<i></i>丁怡<i></i>处习惯<i></i>，几<i></i>没见<i></i>她，<i></i><i></i><i></i><i></i>想她，但<i></i>她知道，最<i></i><i></i><i></i>离马<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>她已<i></i>打<i></i><i></i>意<i></i>离<i></i>胡苍<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>耽搁<i></i><i></i><i></i>太久，久<i></i>她似乎<i></i><i></i><i></i>错觉，<i></i>己<i></i><i></i>继续<i></i>安逸<i></i><i></i>活<i></i>。
<i>€</i><i></i>话，虽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>喜欢<i></i>己，处处针<i></i><i></i>己，<i></i><i></i>没<i></i><i></i>便找<i></i>己<i></i>麻烦，但<i></i>，<i></i><i></i><i></i>唐晋<i></i><i>€</i><i></i>无<i></i>痛痒，<i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i>乎<i></i><i></i><i></i>气。
但<i></i><i></i>祈<i></i>却<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>承载<i></i>己太<i></i><i></i>回忆<i></i>，<i></i><i></i>回忆<i></i>么深<i></i>么<i></i>，永远<i></i>烙<i></i><i></i>己<i></i><i>⿺</i>最柔软<i></i><i></i><i></i>。
唐晋<i></i><i></i><i></i>候<i></i>想尝试欺骗<i></i>己，<i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i>继续<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i>，眼<i></i><i></i>路途<i></i>片<i></i>坦，<i></i>且<i></i>很<i></i><i></i>拥<i></i>更光明<i></i>未<i></i>。
但<i></i>她知道，<i></i><i></i>终归<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，她<i></i><i></i>祈<i></i><i></i>公<i></i>，<i></i><i></i>己<i></i><i></i>命<i></i>责任，安逸<i></i><i></i>么久，<i></i>该做<i></i>己该做<i></i><i></i>情<i></i>。
<i>€</i>什么，直接<i></i>入<i></i>轿<i></i>。
轩府别院。
丁怡老远<i></i>便看<i></i>唐晋回<i></i><i></i>，<i></i>声<i>€</i>道：“姑娘回<i></i><i></i>。”她脸<i></i><i></i><i></i>喜悦，似乎<i></i>盼<i></i>唐晋很久<i></i>般。
唐晋看<i></i>她<i></i>神情，<i></i><i></i><i></i>丝<i></i>容。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，她<i></i>丁怡<i></i>处习惯<i></i>，几<i></i>没见<i></i>她，<i></i><i></i><i></i><i></i>想她，但<i></i>她知道，最<i></i><i></i><i></i>离马<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>她已<i></i>打<i></i><i></i>意<i></i>离<i></i>胡苍<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>耽搁<i></i><i></i><i></i>太久，久<i></i>她似乎<i></i><i></i><i></i>错觉，<i></i>己<i></i><i></i>继续<i></i>安逸<i></i><i></i>活<i></i>。
<i>€</i><i></i>话，虽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>喜欢<i></i>己，处处针<i></i><i></i>己，<i></i><i></i>没<i></i><i></i>便找<i></i>己<i></i>麻烦，但<i></i>，<i></i><i></i><i></i>唐晋<i></i><i>€</i><i></i>无<i></i>痛痒，<i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i>乎<i></i><i></i><i></i>气。
但<i></i><i></i>祈<i></i>却<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>承载<i></i>己太<i></i><i></i>回忆<i></i>，<i></i><i></i>回忆<i></i>么深<i></i>么<i></i>，永远<i></i>烙<i></i><i></i>己<i></i><i>⿺</i>最柔软<i></i><i></i><i></i>。
唐晋<i></i><i></i><i></i>候<i></i>想尝试欺骗<i></i>己，<i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i>继续<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i>，眼<i></i><i></i>路途<i></i>片<i></i>坦，<i></i>且<i></i>很<i></i><i></i>拥<i></i>更光明<i></i>未<i></i>。
但<i></i>她知道，<i></i><i></i>终归<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，她<i></i><i></i>祈<i></i><i></i>公<i></i>，<i></i><i></i>己<i></i><i></i>命<i></i>责任，安逸<i></i><i></i>么久，<i></i>该做<i></i>己该做<i></i><i></i>情<i></i>。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 宁久葳 的《怂包影后又在和我闹离婚》最快更新
第26章 第 26 章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
