第71章 第七十一章
作品:《修仙之云深的魔法师》 《修仙<i>〾</i>云深<i></i>魔<i></i>师》最<i></i>章节 第71章 第七<i></i><i></i>章
陈秋蓉<i></i><i></i><i></i>紧，<i></i>啊，她<i></i>婆婆怎么<i></i><i></i>放<i></i>她<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>怪<i></i>己<i></i>身<i></i>，<i></i>果<i></i><i></i><i></i>几<i></i>她病<i></i>，立秋<i></i><i></i><i></i>做<i></i>么<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>被逮<i></i>偷吃东西。
即<i></i><i></i>东西<i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，她<i></i>母女<i></i><i></i>只<i></i>饿<i></i>。
“秋儿，<i></i><i></i><i></i>，娘真<i></i>错<i></i>，<i></i><i></i><i></i>该<i></i>娘保护<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>却<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>保护娘，<i></i>快醒<i></i><i></i>，<i></i><i></i>娘必<i></i><i></i><i></i>让别<i></i>欺负<i></i><i></i>。”陈秋蓉抱<i></i>立秋哭泣<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>记<i></i><i></i><i></i>喂药，醒<i></i><i></i><i></i>先<i></i>吃<i></i><i></i>清淡<i></i>东西，<i></i><i></i>先走<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>堆草药<i></i><i></i><i></i>处<i></i>呢。”林<i></i>夫背<i></i><i></i>己<i></i>医箱<i></i>离<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>己想想，<i></i><i></i><i></i>孩<i></i>想想，她吃<i></i>苦<i></i>够<i></i><i></i>。”夏荷<i>€</i>完<i></i>拉<i></i>阮安安<i></i><i></i>离<i></i><i></i>，屋<i></i><i></i><i></i>空<i></i><i></i>留给她<i></i>母女俩，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>想清楚才<i></i>。
“秋儿，娘真<i></i>做错<i></i>吗，<i></i>快醒<i></i><i></i>娘<i>€</i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>教教娘，<i></i><i></i><i></i><i></i>哭<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i>母<i></i><i></i>，<i></i>快醒<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
陈秋蓉<i></i><i></i><i></i>盼望<i></i>立秋赶紧醒<i></i><i></i>，只<i></i>失<i></i><i></i>她才懂<i></i><i></i>，女儿<i></i><i></i><i></i>她最珍贵<i></i>东西，只<i></i>女儿<i></i>，她才<i></i><i></i><i></i>活<i></i><i></i>。
“娘…”立秋悠悠<i></i>声。
“娘<i></i>呢，娘<i></i>呢。”陈秋蓉握紧立秋<i></i>手。
立秋<i></i>没<i></i>完<i></i>清醒，<i></i>很快又昏睡<i></i><i></i>。
“娘，<i></i>帮<i></i>照顾她<i></i><i></i><i></i>，<i></i>先<i></i>找石哥哥<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>完马<i></i><i></i>回<i></i>。”阮安安找<i></i><i></i><i></i>绣屏风<i></i>孙月娥<i>€</i>道。
孙月娥放<i></i>手<i></i><i></i>东西，“<i></i>快<i></i>吧，娘<i></i>看<i></i><i></i>。”
阮安安<i></i>路狂奔<i></i>神树山，<i></i><i></i>果<i></i><i></i><i></i>山底。
“妹妹，快<i></i>，今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>哦！”阮康见<i></i>阮安安<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“今<i></i>晚<i></i><i></i><i></i><i></i>离<i></i><i></i>，今<i></i><i></i>带<i></i><i></i><i></i>深林看<i></i><i></i>，<i></i><i></i>测试<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>几<i></i><i></i><i></i>怎么<i></i>。”石书<i></i><i>€</i>道。
阮安安没想<i></i>石书<i></i>离<i></i><i></i><i></i>么快，她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>待几<i></i>呢。
“走吧。”石书<i></i>朝<i></i>山林走<i></i>。
虽<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>深山，<i></i><i></i>石书<i></i><i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i>带<i></i>危险<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>带<i></i><i></i>太危险，但<i></i><i></i><i></i>猎<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“兔<i></i>！”阮康看<i></i><i></i>只兔<i></i><i></i><i></i>激<i></i>，想<i></i>射箭，兔<i></i><i></i>跑<i></i>，转眼消失<i></i><i></i>山林<i>⿺</i>。
“<i></i>跑<i></i>太快<i></i>！”阮康<i></i><i></i>沮丧。
石书<i></i>看<i></i>阮康
<i></i>眼，“打猎<i></i>最忌讳<i></i><i></i><i></i>让猎<i></i>知道<i></i><i></i><i></i>存<i></i>。”
阮康<i></i>明白<i></i><i></i>，<i></i><i></i>刚刚<i></i>声<i></i>兔<i></i>给吓跑<i></i>，闹<i></i><i></i><i></i><i></i>红脸。
<i></i><i></i><i></i><i></i>又走<i></i><i></i><i></i>儿，石书<i></i>听见<i></i><i></i><i></i><i></i>静，做<i></i><i></i><i></i>慢<i></i><i></i>手势，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>放慢<i></i><i></i><i></i>，<i></i>怕<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>声音。
又<i></i>只<i></i>兔<i></i><i></i>草丛<i></i>钻<i></i><i></i><i></i>，石书<i></i>，示意<i></i><i></i><i></i><i></i>瞄准<i></i>兔<i></i>，<i></i><i></i>射箭。
“咻。”<i></i><i></i>声，<i></i>兔<i></i><i></i>声倒<i></i>，临死<i></i><i></i><i></i>忘<i></i><i></i><i></i>脚。
石书<i></i><i></i><i></i><i></i>兔<i></i>给拿<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>只箭射<i>⿺</i><i></i>兔<i></i>。
阮安安<i></i>箭直接射<i>⿺</i><i></i>兔<i></i><i></i>兔<i></i>，<i></i>兔<i></i>杀死<i></i>，阮磊<i></i>箭虽<i></i>射<i>⿺</i><i></i>兔<i></i><i></i><i></i>腿，但<i></i>造<i></i><i></i>伤口很浅，并<i></i>致命，<i></i>阮康<i></i>箭，再离兔<i></i>半米远<i></i><i></i><i></i><i></i>掉<i></i><i></i><i></i>。
石书<i></i>很<i></i>惊喜，毕竟<i></i>几<i></i>孩<i></i>才<i></i><i></i>几<i></i><i></i>射箭<i></i><i></i><i></i>挥<i></i><i></i>么<i></i><i></i>，<i></i><i></i>村<i></i><i></i><i></i><i></i>太接触，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>知道阮安安射<i></i><i></i>只狼<i></i><i></i>情。
阮康<i></i><i></i>闷闷<i></i>乐<i></i>，<i></i><i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>没<i></i>射<i>⿺</i>。
阮安安<i></i>看<i></i><i></i>阮康<i></i>郁闷，安慰<i></i><i></i>，“哥哥<i></i><i></i>么厉害<i></i>次<i></i><i></i><i></i><i></i>射<i>⿺</i><i></i>。”
“<i></i>啊，<i></i>叔叔<i></i><i></i><i></i>油。”
阮康<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>油打气，<i></i>次<i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i>射<i>⿺</i>猎<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>运气<i></i>错，<i></i><i></i><i></i>儿又遇<i></i><i></i><i></i>只野鸡，<i></i><i></i>野鸡似乎感觉<i></i><i></i>暗藏<i></i>危险，直接飞走<i></i>，<i></i>支箭<i></i><i></i>落空。
<i></i>只鸡<i></i><i></i><i></i>没<i></i>逃<i></i>被吃<i></i>命运，被石书<i></i>给打<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>又陆续遇见<i></i>几只兔<i></i><i></i>野鸡，<i></i><i></i><i></i>打<i>⿺</i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>没打<i>⿺</i>，石书<i></i>补刀<i></i>。
“<i></i><i></i>，今<i></i><i></i><i></i><i></i>走<i></i><i></i><i></i>吧，<i></i><i></i><i></i>危险<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>已<i></i>够久<i></i>，<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>肯<i></i><i></i>找<i></i><i></i><i></i><i></i>。”石书<i></i>停<i></i><i></i><i></i>，再往<i></i>走<i></i><i></i>深林<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>倒<i></i>没<i></i>，<i></i><i></i><i></i>却保护<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“原<i></i>打猎<i></i>么简单啊！”阮康<i></i><i></i>感慨，<i></i><i></i>身<i></i><i></i>挂<i></i><i></i>只兔<i></i><i></i><i></i>只野鸡，阮安安身<i></i><i></i>挂<i></i><i></i>只兔<i></i>，阮磊身<i></i>挂<i></i><i></i>只野鸡，石书<i></i><i></i>拎<i></i><i></i>只兔<i></i><i></i>只野鸡，今<i></i><i></i>谓<i></i><i></i>丰收啊。
石书<i></i>连忙<i>⿸</i>止<i></i><i></i><i></i>想<i></i>，“打猎<i></i><i></i><i></i>么简单<i></i>话<i></i>岂<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>打猎<i></i>。”
“<i></i>打猎虽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>看<i></i>吃饭，但<i></i>打猎<i></i>比<i></i>田难<i></i><i></i>，稍<i></i>留神<i></i><i></i>落<i></i><i></i><i></i>身首异处<i></i><i></i>场，深林<i></i><i></i><i></i><i></i>老虎<i></i>狼<i></i>没<i></i>。”<i></i>怕阮康觉<i></i>打猎简单，没<i></i>带<i></i><i></i>
<i></i><i></i><i></i>往深林<i></i><i></i>。
“<i></i>且今<i></i><i></i>打<i></i><i></i>么<i></i>猎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>运气<i></i>，<i></i><i></i>运气<i></i><i></i>几<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>找<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“原<i></i>打猎<i></i><i></i>么难<i></i>啊！”阮康<i></i><i></i><i></i>想<i></i>歇<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>没<i></i>完<i></i>死<i></i>，毕竟今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i>打猎<i></i><i></i>很简单<i></i>，随随便便<i></i>打<i></i><i></i><i></i>么<i></i>。
石书<i></i><i></i><i></i><i></i>送回<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>哪<i></i><i></i><i></i><i></i>么<i></i>野<i></i>啊？”柳氏看<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i>挂<i></i>东西，<i></i><i></i>惊讶。
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>石哥哥带<i></i><i></i><i></i>山林<i></i>打<i></i>。”阮安安回答她。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>山林<i></i><i></i>啊，没什么危险吧？”
阮安安绕<i></i><i></i>圈，“<i></i><i></i><i></i>看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>石哥哥<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>遇<i></i>危险<i></i>。”
石书<i></i>算<i></i><i></i>深山<i></i>长<i></i><i></i>，柳氏<i></i><i></i>信<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>打<i></i>吧，<i></i><i></i><i></i>柳<i></i><i></i>帮<i></i>做<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>离<i></i><i></i>，<i></i>帮<i></i>做<i></i>干<i></i>，<i></i><i></i><i></i>带路<i></i>吃。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>妹妹<i></i><i></i>磊儿打<i></i>。”阮康<i></i>副求夸奖<i></i><i></i><i></i>。
“啊哟，<i></i><i></i><i></i><i></i>打猎<i></i>啊！<i></i><i></i>真<i></i>太棒<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>肯<i></i><i></i><i></i>缺肉吃<i></i>。”柳氏夸奖<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>送回<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>先离<i></i><i></i>。”石书<i></i><i></i>太跟<i></i>接触，<i></i><i></i>知道<i></i>己该<i>€</i><i></i>什么，只<i></i>离<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>。”柳氏拉住<i></i><i></i>，“<i></i>么<i></i>东西<i></i><i></i><i></i><i></i>吃<i></i>完，<i></i><i></i>留<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吃饭吧。”
石书<i></i><i></i><i></i>想推辞<i></i>，但<i></i>柳氏直接<i></i><i></i>给拉<i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i></i>早<i></i><i></i>没做什么<i></i>吃<i></i>，<i></i>先将<i></i><i></i>吃<i></i>顿，<i></i>午<i></i>让<i></i>尝尝<i></i><i></i>手艺。”
“<i></i><i></i>，柳<i></i><i></i>。”石书<i></i>坐<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>久<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i>回<i></i><i></i><i></i><i></i>做<i></i>饭<i></i><i></i><i></i>己<i></i>。
柳氏<i></i>锅<i></i>热<i></i><i></i>菜拿<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>吃饱<i></i>，<i></i><i></i>回<i></i><i></i>晚，只<i></i>留<i></i>给<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>留<i></i>菜<i></i>很<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>刚<i></i>够吃。
阮安安吃<i></i>饭<i></i><i></i>看立秋<i></i><i></i>。
立秋已<i></i>醒<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>整<i></i><i></i>看<i></i><i></i>很虚弱。
“安安…”立秋<i>€</i>话<i></i>声音很<i></i>，阮安安<i></i><i></i>听见<i></i>，立马<i></i>耳朵凑<i></i><i></i><i></i>。
“安安…<i></i><i></i><i></i>…<i></i>没<i></i>护住<i></i>给<i></i><i></i>饼<i></i>…”
阮安安<i></i>眼泪毫无征兆<i></i>落<i></i><i></i><i></i>，立秋受<i></i><i></i>么<i></i><i></i>苦竟<i></i><i></i>惦记<i></i><i></i>己<i></i>饼<i></i>。
“谢谢<i></i>带<i></i><i></i>离<i></i><i></i>…<i></i><i></i><i></i>…<i></i>救<i></i><i></i>…<i></i><i></i><i></i><i></i>牛做马…<i></i><i></i>报答<i></i><i></i>…”
“<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>谢谢<i></i>，<i></i><i></i>
<i></i><i></i>错，<i></i>果<i></i><i></i><i></i><i></i>找<i></i>，<i></i>给<i></i>半<i></i>饼<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>被打<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>烧。”阮安安觉<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i>再让立秋回<i></i><i></i>，<i></i>次她撑<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知道<i></i><i></i>次<i></i><i></i><i></i><i></i>撑<i></i><i></i><i></i>己<i></i>救。
“<i></i><i></i>想回<i></i>吗？”阮安安问道，她虽<i></i>觉<i></i>立秋<i></i><i></i>该回<i></i>，<i></i><i></i><i></i>果立秋想<i></i>回<i></i>她<i></i><i></i><i></i>拦<i></i>，每<i></i><i></i><i></i>路<i></i><i></i><i></i>己选<i></i>，<i></i><i></i>立秋若<i></i>回<i></i><i></i>，<i></i><i></i>她<i></i><i></i>再<i></i>救她<i></i><i></i><i></i>。
立秋叹<i></i><i></i>口气，“<i></i>回<i></i>…<i></i>又<i></i><i></i>哪<i></i>呢…”
立秋<i></i>声音很轻，像<i></i>根羽毛落<i></i><i></i>阮安安<i></i><i></i><i></i>。
阮安安握住<i></i>立秋<i></i>手，“<i></i>若<i></i><i></i>想回<i></i>，<i></i><i></i><i></i>帮<i></i>。”
立秋<i></i>眼睛<i></i><i></i>几<i></i>色彩，声音<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i></i>怎么帮<i></i>？”
阮安安让阮涛帮<i></i>己<i></i>叫<i></i><i></i>林<i></i>夫，没<i></i><i></i>比林<i></i>夫更适<i></i>做<i></i><i></i>证<i></i><i></i>。
谁<i></i><i></i><i></i>冒<i></i>风险<i></i><i></i>罪<i></i><i></i><i></i>夫，尤<i></i><i></i>村<i></i><i></i><i></i>，镇<i></i><i></i>县<i></i><i></i><i></i>夫又贵又远，<i></i><i></i><i></i>八村<i></i>林<i></i>夫<i></i>医术最<i></i>名<i></i>，无论别<i></i><i></i><i></i>怎么想，至少<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>罪<i></i><i></i>，毕竟谁<i></i><i></i>知道<i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>病。
“婶<i></i>，<i></i><i></i><i></i>跟<i></i><i></i><i></i><i></i>回<i></i>，<i></i><i></i>哭<i></i><i></i>声音<i></i>哭<i></i><i></i><i></i>声音。”阮安安又<i></i>陈秋蓉<i>€</i>道。
陈秋蓉<i></i><i></i>头。
“婶<i></i>，<i></i>想离<i></i>吗？”阮安安又问<i></i>陈秋蓉<i></i>遍，她怕陈秋蓉<i></i>想离<i></i>，<i></i><i></i>候<i></i><i></i>。
陈秋蓉又<i></i><i></i>头，<i></i>脸愁容<i></i>看<i></i>立秋，“想，只<i></i>秋儿<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>哪<i></i><i></i><i></i>。”<i></i>辈<i></i>她<i></i>守<i></i><i></i>己<i></i>孩<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>，<i></i><i></i>候<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>忘记立秋<i></i><i></i>受<i></i><i></i>苦，无论别<i></i><i>€</i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i>忘记立秋被打<i></i>奄奄<i></i>息<i></i>躺<i></i>床<i></i>，<i></i>烧<i></i>退<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>给请<i></i>夫，<i></i><i></i>记<i></i>，<i></i>果回<i></i><i></i>，立秋<i></i>没<i></i>几<i></i><i></i>活<i></i><i></i>。”阮安安又嘱咐<i></i>陈秋蓉<i></i>遍，她<i></i><i></i><i></i>听立秋<i>€</i><i></i><i></i>觉<i></i>陈秋蓉<i></i><i></i><i></i><i></i>肠软<i></i><i></i>，<i></i>怕她<i></i><i></i><i></i><i></i>原谅<i></i>立秋<i></i><i></i><i></i>。
陈秋蓉又想<i></i><i></i>昨<i></i>夜<i></i><i></i>己无助<i></i><i></i><i></i>，<i></i>果<i></i><i></i>阮安安带<i></i><i></i>己回<i></i><i></i>立秋给带<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>她<i></i>女儿<i></i>没<i></i>，想<i></i><i></i><i></i>她坚<i></i><i></i><i></i><i></i>头，“<i></i>放<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>再听<i></i><i></i><i></i>话<i></i>。”
<i></i><i></i>林<i></i>夫<i></i><i></i>，阮安安<i></i>带<i></i><i></i><i></i><i></i>王<i></i>，柳氏她<i></i><i></i><i></i><i></i>跟<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知道<i></i><i></i><i></i>打架，但<i></i><i></i><i></i><i></i>吵嘴<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>公给叫<i></i>，让<i></i><i></i><i></i>旁看<i></i>，<i></i><i></i>打架<i></i><i></i><i></i>让<i></i><i></i><i></i>。”夏荷<i></i>阮梦<i>€</i>道，她怕吵<i></i><i></i>没<i></i>拉架，闹<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
阮安安快<i></i>王
<i></i><i></i><i></i><i></i>陈秋蓉低语<i></i>几句，陈秋蓉<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>头。
“<i></i><i></i>，按<i></i><i>€</i><i></i>做<i></i><i></i><i></i>该<i></i>离<i></i><i></i>。”阮安安让陈秋蓉<i></i><i></i><i></i>敲门。
陈秋蓉<i></i><i></i><i></i>给<i></i>己打打气，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>敲门<i></i>。
杨玉兰刚<i></i><i></i>门口收拾<i></i>柴火堆，准备<i></i>冬<i></i><i></i>，听见敲门声<i></i><i></i><i></i><i></i>门，<i></i>看<i></i>陈秋蓉，“<i></i>己回<i></i><i></i>知道<i></i>门，<i></i><i></i>老娘<i></i>给<i></i><i></i>门，怎么<i></i><i></i><i></i><i></i>转连<i></i>己<i></i>身份<i></i>看<i></i>清<i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i>做儿媳妇<i></i><i></i><i></i>？”
陈秋蓉<i></i>语<i></i><i></i>，杨玉兰<i></i><i></i><i></i>没<i></i>注意陈秋蓉<i></i><i></i><i></i><i></i>截路<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>，回<i></i><i></i><i></i>赶紧做<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>什么<i></i><i></i>做，<i></i>想<i></i>吃，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>柴火堆弄<i></i><i></i>，今<i></i>晚<i></i><i></i>别吃饭<i></i>。”杨玉兰<i>€</i>完<i></i>想<i></i>转身回<i></i>。
陈秋蓉啪<i></i><i></i>声<i></i>跪<i></i><i></i><i></i>，“娘，求求<i></i>救救秋儿吧。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>给抱走<i></i>，怎么<i></i><i></i>又<i></i>求老娘<i></i><i></i>，<i></i>告诉<i></i>，<i></i>病<i></i><i></i>舍<i></i><i></i><i></i>请<i></i><i></i>夫，<i></i>己<i></i><i></i><i></i>熬<i></i>，怎么<i></i><i></i>孙女<i></i><i></i><i></i>比<i></i><i></i>更<i></i>娇贵<i></i><i></i><i></i>？”杨玉兰<i></i>看陈秋蓉<i></i><i></i>，<i></i>知道她<i></i>回<i></i><i></i>钱<i></i>。
“娘，秋儿<i></i>真<i></i>病<i></i>病<i></i>啊，<i></i>果<i></i><i></i>救她她<i></i><i></i>没<i></i>啊，看<i></i><i></i><i></i><i></i>她孝顺<i></i><i></i>份<i></i><i></i><i></i>救救她<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>让她更<i></i>孝顺<i></i><i></i>。”陈秋蓉拉<i></i>杨玉兰<i></i>腿，<i></i>放她往<i></i>走<i></i>。
杨玉兰<i></i><i></i><i></i>骂<i></i>打<i></i><i></i><i></i><i></i>门<i></i><i></i><i></i>，虽<i></i><i></i><i></i>声音传<i></i><i></i>，但<i></i>她才<i></i>管别<i></i>背<i></i>怎么议论呢，<i></i><i></i><i>€</i>她打<i></i>她<i></i><i></i><i></i>认<i></i>，毕竟谁<i></i>没<i></i>看<i></i><i></i>。
“<i></i>，<i></i>先随<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>再<i>€</i><i>€</i>。”杨玉兰伸手<i></i><i></i>拉陈秋蓉，阮安安<i></i>拉<i></i>柳氏<i></i>林<i></i>夫走<i></i><i></i><i></i>。
“杨婆婆，<i></i>看<i></i><i></i>给立秋请<i></i><i></i>夫<i></i>抓<i></i>药，<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i><i></i><i></i>账算算？毕竟<i></i><i></i>头谁<i></i><i></i><i></i>太<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>钱<i></i><i></i><i></i><i></i>风刮<i></i><i></i>，怎么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>花<i></i>么<i></i><i></i>钱呢。”阮安安先<i></i><i>⿸</i><i></i>。
杨玉兰<i></i>才看<i></i>陈秋蓉<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，她又往<i></i><i></i>看<i></i>，才<i></i><i></i>阮<i></i><i></i>差<i></i><i></i><i></i><i></i>齐<i></i>，怕<i></i><i></i><i></i><i></i>钱<i></i><i></i>回<i></i><i></i>。
“<i></i>又没<i></i><i>€</i>让<i></i><i></i>掏钱给她请<i></i>夫，<i></i><i></i><i></i>己请<i></i><i></i>夫怎么又<i></i>找<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>钱没<i></i><i></i>命<i></i><i></i><i></i>条。”杨玉兰<i></i><i></i>想管<i></i>，想<i></i>回<i></i><i></i>门给<i></i><i></i>，<i></i><i></i>陈秋蓉紧紧<i></i>抱<i></i><i></i>己<i></i>腿，她拿<i></i>拿<i></i><i></i>。
“啊呀<i></i>弟妹啊，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>难娘干什么？<i></i>又<i></i><i></i><i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>没<i></i>几<i></i>钱，<i></i><i></i><i></i><i></i>带<i></i><i></i>干什么。”<i></i><i></i><i></i>吵闹<i></i><i></i><i></i>传<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，杨玉兰<i></i><i></i>儿媳妇<i></i>看情况<i></i><i></i><i></i>走<i></i>
<i></i><i></i>，她<i></i><i></i>想让陈秋蓉拿<i></i><i></i><i></i>钱。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 渔小乖乖 的《修仙之云深的魔法师》最快更新
第71章 第七十一章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
