第222章 第两百二十二章
作品:《虫族之我被伴侣逼成战神》 《虫族<i>〾</i><i></i>被伴侣逼<i></i>战神》最<i></i>章节 第222章 第<i></i>百<i></i><i></i><i></i>章
杜五娘<i></i><i></i><i></i><i></i>。
随<i></i><i></i>道门<i></i>打<i></i>，众<i></i><i></i>视<i></i><i></i>落<i></i><i></i>随<i></i>走<i></i><i></i><i></i>秦<i></i><i></i>身<i></i>！
商靖珩直接<i></i>步<i></i><i></i>站<i></i><i></i>秦<i></i><i></i>跟<i></i>，
“怎么<i></i>，<i></i><i></i>吧？”
“手术很<i></i>功。”
顿<i></i><i></i>，她抬眸<i></i><i></i>商靖珩满<i></i><i></i>切担<i></i><i></i>眸<i></i>，眉眼弯弯<i></i>浅笑，
“<i></i>没<i></i>儿。”
虽<i></i>她<i>€</i>没<i></i>儿，但商靖珩<i></i><i></i><i></i>她扶<i></i><i></i><i></i>头客厅<i></i>沙<i></i><i></i>。
杜五娘则<i></i>捧<i></i>早<i></i>备<i></i><i></i>参茶，
“秦<i></i>姐请<i></i>。”
商靖珩却<i></i>抢先接<i></i><i></i><i></i>，手指<i></i>杯壁<i></i>碰<i></i><i></i>，觉<i></i>温<i></i><i></i>适才<i></i><i></i>拿回给秦<i></i><i></i>。
杜五娘，“……”她<i></i><i></i>么粗<i></i><i></i>吗，端<i></i>滚烫<i></i>茶<i></i><i></i>让秦<i></i>姐喝<i></i><i></i>故意<i></i>坏<i></i>？！
商先<i></i><i></i>真真<i></i>……
算<i></i>算<i></i>，<i></i><i></i>则乱吧。
“柳医<i></i>您……”
杜五娘转身看<i></i>脸色复杂走<i></i><i></i><i></i><i></i>庭医<i></i>。
想<i></i>想，她默默<i></i>退<i></i><i></i>步，<i></i><i></i><i></i><i></i>秦<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>位<i></i>让给<i></i><i></i>位<i></i>庭医<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>奇<i></i>位医<i></i><i></i><i></i>儿想<i></i>秦<i></i>姐<i>€</i>什么！
“秦<i></i>姐，很<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i><i></i><i></i>眼儿给您道歉。”
<i></i>庭医<i></i>很<i></i><i></i>认真<i></i><i>€</i>完<i></i>句话<i></i>，竟<i></i>弯腰给秦<i></i><i></i>鞠<i></i><i></i>躬！
秦<i></i><i></i><i></i>手边<i></i>茶杯放<i></i>，抬眼笑<i></i>笑，
“您<i></i>必<i></i>此，<i></i><i></i><i></i>龄<i></i>，<i></i>哪<i></i>被<i></i>怀疑或<i></i>质疑<i></i><i></i><i></i>常<i></i>。<i></i>且……”
她朝<i></i><i></i>位满脸惭愧<i></i><i></i>庭医<i></i>轻声道，
“柳医<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>病<i></i><i></i>，再<i>€</i>，<i></i>知者<i></i><i></i>嘛……”
“<i></i><i></i>，<i></i>原谅柳医<i></i><i></i>啦。”
<i></i>庭医<i></i>听<i></i>秦<i></i><i></i><i></i>话愈<i></i><i></i>无<i></i><i></i>容，道歉<i></i><i></i><i></i><i></i>没忍住<i></i>始虚<i></i>求教。
最<i></i>始<i></i><i></i>侯秦<i></i><i></i>倒<i></i>回答<i></i><i></i>几<i></i>问题。
直<i></i>……
商靖珩眸光淡淡<i></i>扫<i></i><i></i>。
<i></i>庭医<i></i><i></i>头<i></i>跳，瞬<i></i>偃旗息鼓！
<i></i>看看商靖珩，再回头看看秦<i></i><i></i>，最终<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>命<i></i>紧！
索<i></i>，<i></i><i></i><i></i>长嘛。
<i></i><i></i>临走<i></i><i></i><i></i>算<i></i>聪明<i></i><i></i>回，“秦<i></i>姐放<i></i>，伤者<i></i><i></i>续情况<i></i><i></i><i></i><i></i>跟<i></i><i></i>，<i></i>旦<i></i>什么<i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i>问题<i></i><i></i>第<i></i><i></i><i></i><i></i>秦<i></i>姐<i>€</i>，<i></i><i></i>，<i></i>
<i></i>……”稍稍停<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>冀冀<i></i>瞧<i></i>眼商靖珩，<i></i><i></i>，再次<i></i><i></i>冀冀<i></i><i></i>口道，“<i></i><i></i>，秦<i></i>姐<i></i>给<i></i>联系<i></i>式吗？”
<i></i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i><i></i>什么<i></i>懂或<i></i>需<i></i>请教<i></i><i></i><i></i><i></i>直接<i></i>秦<i></i>姐联系啦。
<i></i><i></i><i></i><i></i>啊。
完美！
商靖珩听<i></i>整<i></i>眉头<i></i>拧<i></i><i></i><i></i>，只<i></i><i></i>惜，<i></i>没<i></i><i></i><i></i>口。
秦<i></i><i></i>很<i></i>轻快<i></i>掏<i></i><i></i><i></i>己<i></i>手<i></i>，
“<i></i><i></i><i></i><i></i>微信，<i></i>扫<i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>秦<i></i>姐。”
<i></i><i></i>，<i></i>庭医<i></i><i></i><i></i><i></i>看<i></i><i></i>商靖珩<i></i>身<i></i><i></i>散<i></i><i></i><i></i><i></i>股<i></i>冷气。
只<i></i><i></i><i></i>次，<i></i>庭医<i></i>眼珠转<i></i>转，直接<i></i>没看<i></i>！
朝闻道，夕<i></i>死矣！
秦<i></i>姐<i></i>么<i></i><i></i><i>⿺</i>医苗<i></i>，<i></i>且刚才<i></i><i></i>科手术做<i></i><i></i><i></i>比<i></i>老师<i></i><i></i>精稳准！
<i></i>肯<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>结识啊。
绝<i></i><i></i>错<i></i>！
直<i></i><i></i><i></i>走<i></i>，商靖珩满脸<i></i><i></i>乐意，
“<i></i>微信号<i></i>么轻易<i></i>给<i></i>吗？”谁问<i></i>给？！
秦<i></i><i></i>扫<i></i><i></i>眼，语气轻松，
“没<i></i>啊。”她又<i></i>傻，怎么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i><i></i><i></i>己<i></i>微信号？
“<i></i><i></i>刚才直接<i></i>给<i></i>？！”
秦<i></i><i></i>呀<i></i><i></i>声，很<i></i>无辜，“<i></i><i></i><i></i><i></i>叫<i></i><i></i><i></i>庭医<i></i>吗？”
<i></i>别真<i></i><i></i>她傻呀。
<i></i>般<i></i>做<i></i>庭医<i></i><i></i>，<i></i>肯<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>信任<i></i><i></i>！
<i></i>何况<i></i>商靖珩<i></i><i></i><i></i>身份？！
“怎么，<i></i><i></i>给<i></i>？”
商靖珩被秦<i></i><i></i>满<i></i><i></i>真<i></i><i></i><i></i>眼神看<i></i><i></i>，瞧<i></i><i></i><i></i>口气噎<i></i>慌。
最<i></i>，<i></i>哼笑<i></i>声，
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>职<i></i>病，想<i></i>什么东西<i></i>完<i></i><i></i>管<i></i><i></i>怎么<i></i>，更<i></i><i></i>管什么<i></i>侯，<i></i><i></i>担<i></i><i></i>打扰<i></i>。”
秦<i></i><i></i>笑嘻嘻<i></i>，“<i></i>睡觉<i></i>般调静音。”<i></i><i></i>，完<i></i>吵<i></i><i></i>她。
商靖珩<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>问题继续<i>€</i><i></i><i></i>。
<i></i>看<i></i>秦<i></i><i></i><i></i><i></i>虚弱<i></i>脸庞<i></i><i></i>担<i></i>，
“真没<i></i>儿？”
“没<i></i>儿，<i></i><i></i>……<i></i><i></i>饿<i></i>。”
<i></i><i></i>没太<i></i>感觉<i></i>。
<i></i>秦<i></i><i></i><i></i><i></i>儿<i>€</i><i></i>口吧，突<i></i><i></i>觉<i></i>真<i></i>饿<i></i>！
肚<i></i>甚至<i></i><i></i>配<i></i>她<i></i>话似<i></i>，<i></i>跟<i></i>咕噜噜叫<i></i><i></i><i></i>。
秦<i></i><i></i>，“……”她只<i></i>想转<i></i>话题罢<i></i>！
怎么
<i></i>真<i></i>配<i></i><i></i><i></i>？
商靖珩已<i></i>站<i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i>〾</i><i></i>煮<i></i>粥，<i></i><i></i><i></i>先帮<i></i>装<i></i>碗。”
捧<i></i>热气腾腾香喷喷<i></i>粥。
抬眼看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>放<i></i><i></i>做标<i></i><i></i>完美脸庞……
秦<i></i><i></i><i></i>口<i></i>口<i></i>喝<i></i>粥，<i></i>脸<i></i>满足惬意，
<i></i><i></i><i></i>，完美！
<i>⿺</i>午饭虽<i></i>没<i></i><i></i><i></i>吃，但商靖珩却<i></i>直接叫<i></i>厨师<i></i><i></i><i></i>头做。
<i></i><i></i>半<i></i><i></i><i></i>左右，摆满<i></i>色香味俱<i></i><i></i><i></i>桌<i></i>菜。
秦<i></i><i></i>坐<i></i><i></i><i></i>看<i></i>眼花撩乱，
“哎呀，<i></i>么<i></i><i></i>吃<i></i>，<i></i><i></i>知道<i></i>哪道菜<i></i>始吃<i></i><i></i><i></i>啊。”
她<i></i>脸<i></i>俏皮，眸光流转<i></i>尽显狡黠<i></i>娇憨。
让坐<i></i><i></i>侧<i></i>商靖珩眼底笑意闪<i></i>。
伸手，帮她<i></i>红烧狮<i></i>头推<i></i><i></i>，“先尝尝<i></i><i></i>，招牌菜。”
“<i></i>呀，<i></i><i></i>吃。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>视<i></i>笑，安安静静<i></i><i></i>始吃饭。
饭<i></i>。
立马<i></i><i></i><i></i>碗筷菜碟<i></i><i></i>收拾<i></i>，恭敬<i></i>安静<i></i>离<i></i>。
秦<i></i><i></i>坐<i></i>沙<i></i><i></i>被商靖珩强<i></i>端<i></i>杯山楂茶，
“<i></i>喝<i></i>，消食<i></i>。”
<i></i>丫头<i>⿺</i>午吃<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>看<i></i><i></i><i></i>茶喝<i></i><i></i>。
秦<i></i><i></i>却<i></i>半<i></i><i></i>想喝，
“<i></i><i></i>，<i></i>帮<i></i>喝<i></i>吧？”
“<i></i>喝完，晚<i></i><i></i>带<i></i><i></i><i></i>逛街。”
想<i></i>想，觉<i></i><i></i><i></i><i></i>码<i></i>够<i></i>，商靖珩慢条斯<i></i><i></i>又<i></i><i></i><i></i>句，
“让<i></i>喝<i></i>茶，<i></i><i></i>吃烧烤。”
“真<i></i>？<i></i>带<i></i><i></i>？”
“<i></i>，<i></i>带<i></i><i></i>。”
商靖珩眨眨眼，眼神随<i></i>幽幽，
“<i></i><i></i><i>€</i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>眼<i></i><i></i>知什么<i></i>侯竟<i></i>变<i></i><i>€</i>话<i></i>算<i></i>，<i></i><i></i>信任<i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i>，<i></i>很难<i></i>呢。”
美男蹙眉，幽怨<i>⿺</i><i></i>带<i></i>番风情！
秦<i></i><i></i>看<i></i>瞬<i></i><i></i>跟<i></i><i></i>疼<i></i><i></i><i></i>，想<i></i><i></i>想<i></i><i></i>手<i></i><i></i>茶喝<i></i><i></i>，
“<i></i>喝完<i></i>！”
商靖珩神色瞬<i></i>变<i></i><i></i>静，抬手拍拍秦<i></i><i></i><i></i>脑门，
“<i></i>姑娘，真乖。”
秦<i></i><i></i>翻<i></i><i></i>白眼，<i></i>语气，怎么<i></i>像<i></i>哄她<i></i><i></i>灰似<i></i>？
哦，<i></i>灰<i></i>只流浪猫，被她无意<i>⿺</i><i></i>街头救<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>带回<i></i><i></i>。
<i></i>今<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>婆<i></i>照顾<i></i><i></i>伙。
并且乐此<i></i>彼。
午睡<i></i>又<i></i>
**军兄妹<i></i><i></i><i></i>边看<i></i><i></i>眼。
**军<i></i>伤已<i></i>没<i></i><i></i><i></i>碍，<i></i>**柔<i></i>情况却<i></i>让杜五娘<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>看<i></i>秦<i></i><i></i><i></i>房<i></i><i></i>头走<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>。
她没忍住<i></i>跟<i></i><i></i><i></i>，“秦<i></i>姐，<i></i>怎么觉<i></i><i></i>柔<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>劲儿？”
虽<i></i>她才<i></i>杨<i></i>柔<i></i>处<i></i><i></i>段<i></i><i></i>。
但真<i></i>觉<i></i><i></i><i></i><i></i>姑娘很<i></i>善良<i></i><i></i>，<i></i>且<i></i><i></i>朗活泼<i></i>很。
跟<i></i><i></i>身边<i></i><i></i>百灵鸟儿似<i></i>。
<i></i>忙碌轻快<i></i><i></i>身影让<i></i>看<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>情舒畅！
<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>么紧紧<i></i>缩<i></i>，坐<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>几步路<i></i>。
<i></i>连她叫她吃饭<i></i>满脸<i></i>茫<i></i>，半响<i></i><i></i>摇头<i></i><i></i>没吃<i></i>口<i></i><i></i>始默默<i></i>掉眼泪……
<i></i>症状让杜五娘很<i></i>担<i></i>，
“秦<i></i>姐，<i></i>丫头再<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊。”
她虽<i></i><i></i>懂医。
但<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>身<i></i>己<i></i>症状<i></i>研究<i></i><i></i>少<i></i>病症。
<i></i>丫头<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>明<i></i><i></i><i></i><i></i>闭<i></i>趋向。
秦<i></i><i></i>看她<i></i>眼，很认真<i></i>问，
“<i></i><i></i><i></i>什么<i></i>办<i></i>吗？”
“没<i></i>。”
杜五娘摇摇头，语气<i></i>头带<i></i><i></i>许<i></i>焦急，
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>她啊，秦<i></i>姐<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>办<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>？”
秦<i></i><i></i>，“……”她又<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>专<i></i>！
<i></i><i></i>抬眼，她<i></i>视<i></i>穿<i></i>杜五娘，落<i></i><i></i>她身<i></i><i></i>远处赤<i></i>脚<i></i>客厅<i>⿺</i>走<i></i>走<i></i>似乎<i></i>念念<i></i>词<i></i>杨<i></i>柔身<i></i>，眉头蹙<i></i><i></i>，她<i></i>欲<i></i>口<i>€</i><i></i>什么，突<i></i><i></i>色<i></i>变，想<i></i><i></i>想<i></i>伸手推<i></i>杜五娘朝<i></i>室<i></i>旋风般冲<i></i><i></i><i></i>，“<i></i>柔！”
**军兄妹<i></i><i></i><i></i>边看<i></i><i></i>眼。
**军<i></i>伤已<i></i>没<i></i><i></i><i></i>碍，<i></i>**柔<i></i>情况却<i></i>让杜五娘<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>看<i></i>秦<i></i><i></i><i></i>房<i></i><i></i>头走<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>。
她没忍住<i></i>跟<i></i><i></i><i></i>，“秦<i></i>姐，<i></i>怎么觉<i></i><i></i>柔<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>劲儿？”
虽<i></i>她才<i></i>杨<i></i>柔<i></i>处<i></i><i></i>段<i></i><i></i>。
但真<i></i>觉<i></i><i></i><i></i><i></i>姑娘很<i></i>善良<i></i><i></i>，<i></i>且<i></i><i></i>朗活泼<i></i>很。
跟<i></i><i></i>身边<i></i><i></i>百灵鸟儿似<i></i>。
<i></i>忙碌轻快<i></i><i></i>身影让<i></i>看<i></i><i></i>觉<i></i><i></i>情舒畅！
<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i><i></i>么紧紧<i></i>缩<i></i>，坐<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>几步路<i></i>。
<i></i>连她叫她吃饭<i></i>满脸<i></i>茫<i></i>，半响<i></i><i></i>摇头<i></i><i></i>没吃<i></i>口<i></i><i></i>始默默<i></i>掉眼泪……
<i></i>症状让杜五娘很<i></i>担<i></i>，
“秦<i></i>姐，<i></i>丫头再<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊。”
她虽<i></i><i></i>懂医。
但<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>身<i></i>己<i></i>症状<i></i>研究<i></i><i></i>少<i></i>病症。
<i></i>丫头<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>明<i></i><i></i><i></i><i></i>闭<i></i>趋向。
秦<i></i><i></i>看她<i></i>眼，很认真<i></i>问，
“<i></i><i></i><i></i>什么<i></i>办<i></i>吗？”
“没<i></i>。”
杜五娘摇摇头，语气<i></i>头带<i></i><i></i>许<i></i>焦急，
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>她啊，秦<i></i>姐<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>办<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>？”
秦<i></i><i></i>，“……”她又<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>专<i></i>！
<i></i><i></i>抬眼，她<i></i>视<i></i>穿<i></i>杜五娘，落<i></i><i></i>她身<i></i><i></i>远处赤<i></i>脚<i></i>客厅<i>⿺</i>走<i></i>走<i></i>似乎<i></i>念念<i></i>词<i></i>杨<i></i>柔身<i></i>，眉头蹙<i></i><i></i>，她<i></i>欲<i></i>口<i>€</i><i></i>什么，突<i></i><i></i>色<i></i>变，想<i></i><i></i>想<i></i>伸手推<i></i>杜五娘朝<i></i>室<i></i>旋风般冲<i></i><i></i><i></i>，“<i></i>柔！”
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 小土豆咸饭 的《虫族之我被伴侣逼成战神》最快更新
第222章 第两百二十二章 免费阅读.[.aishu55.cc]
