第181章 第181章
作品:《穿成秀才弃夫郎》 《穿<i></i>秀才弃夫郎》最<i></i>章节 第181章 第181章
华母<i></i>即<i></i>气炸<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>情绪涌<i></i><i></i>，她握紧双手，死死压<i>⿸</i>。
<i></i>她<i></i>想让<i></i><i></i>探望儿<i></i>吗？
<i></i><i></i>没<i></i><i></i>她吃饱<i></i>撑<i></i><i></i>么做？！
儿<i></i><i></i>情况已<i></i>快<i></i>让她失<i></i>她<i></i>直<i></i><i></i>引<i></i><i></i>豪<i></i>优雅<i></i>。
……
她深吸<i></i><i></i>口气，<i></i><i></i><i></i>摔<i></i><i></i>门。
<i></i><i></i><i></i>，她<i></i>未想<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i>做<i></i>摔门<i></i><i></i>粗鲁<i></i><i></i>情。
……
她<i></i>明白<i></i><i></i><i></i>轻<i></i><i></i>想<i></i>。
她<i></i>拒绝<i></i><i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i>已<i></i>苦衷<i></i>。
<i></i>什么<i></i><i></i>设身处<i></i><i></i>替她想想？
她<i>€</i><i></i>，阿昀需<i></i>静养。
她<i>€</i><i></i>，阿昀暂<i></i><i></i><i></i>便见客。
她<i>€</i><i></i>，<i></i>阿昀<i></i><i></i><i></i>通知<i></i><i></i>，<i></i>谢谢<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
……
她<i></i>阿昀<i></i><i></i><i></i>母<i></i>，她<i></i><i></i>害<i></i><i></i>己<i></i>儿<i></i><i></i><i></i>？
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>幅<i></i>像她做<i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i>情<i></i><i></i><i></i>算什么？
<i></i><i></i>知道她<i></i><i></i>累、<i></i>痛苦、<i></i>绝望吗？
什么<i></i><i></i>知道，<i></i>擅<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>探究别<i></i>极<i></i>隐藏<i></i>秘密，真<i></i><i></i>群<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>伙！
华母<i></i>沉<i></i><i></i>。
<i></i>眼<i></i>女孩<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>印象<i></i>消失殆尽<i></i>。
她知道，她只<i></i><i></i>迁怒。
<i></i>又怎<i></i>？
终究<i></i><i></i>让<i></i><i></i>走<i></i>。
态<i></i><i></i><i></i><i></i>话<i></i><i></i>给<i></i>别<i></i>希望，牵扯<i></i>清<i></i>惹<i></i>烦。
<i></i><i></i><i></i>干脆<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>儿<i></i><i></i><i></i>，她<i></i>跟<i></i><i></i>道歉<i></i>。
但<i></i>，儿<i></i>……<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吗？
华母颇<i></i>几<i></i>凌厉<i></i>眉眼<i></i>犹<i></i>打<i></i><i></i><i></i>层阴影，晦涩<i></i>清。
甚至透<i></i><i></i><i></i>许灰败<i></i>情绪。
……
<i></i><i></i><i></i>琴<i></i><i></i>边打<i></i>话<i></i><i></i><i>€</i>她<i></i>老师<i></i><i></i>，她<i></i><i></i><i></i><i></i>门。
华母神『色』<i></i><i></i>焦急<i></i>看<i></i>看<i></i>梯<i></i><i></i>向。
孩<i></i>爸怎么<i></i>没<i></i>回<i></i>？
她<i></i><i></i>让老师久<i></i>
<i></i>料她<i></i><i></i>想<i></i>刚落<i></i>，“叮~”，<i></i>梯门<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i>⿺</i><i></i>男<i></i>走<i></i><i></i>梯。
华母眼睛<i></i>亮。
总算<i></i><i></i><i></i>。
……
“<i></i><i></i>位<i></i>？”
男<i></i>看<i></i><i></i><i></i>门口<i></i><i></i><i></i>陌<i></i>
<i></i>轻<i></i>，<i></i><i></i><i></i>奇怪<i></i>问道。
“<i></i>看阿昀<i></i>。”
华母<i></i>言带<i></i>，<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>意思，“<i></i>照顾儿<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>回。”
“嗯。”
华父<i></i><i></i><i></i>笑<i></i>笑，便<i></i>推门<i></i>屋。
<i></i><i></i>秒，<i></i>倏<i></i><i></i><i></i><i></i>门。
“砰~”
声音很响。
吓<i></i>虞晏晏几乎<i></i>叫<i></i>声<i></i>。
<i></i>副惊魂未<i></i><i></i>模<i></i>。
怎么<i></i>？
<i></i><i></i><i></i>，突<i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i>门干什么？
虞晏晏<i></i>解，萧骁却<i></i>听<i></i><i></i>刚才屋<i></i><i></i>传<i></i><i></i><i></i>声音。
<i></i><i></i>……男<i></i><i></i>嘶吼声。
<i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i>老<i></i><i>€</i><i></i>。
<i></i><i></i>看<i></i><i></i>，华梓昀<i></i>确很像<i></i><i></i><i></i>某<i></i>原<i></i><i></i>被<i></i><i></i>父母限<i>⿸</i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
至<i></i>某<i></i>原<i></i><i></i>想，<i></i>该跟刚才<i></i><i></i>声嘶吼脱<i></i><i></i>干系。
<i></i>看<i></i>看华父、华母。
刚才<i></i><i></i><i></i>态<i></i>颇<i></i><i></i>善<i></i>华父脸『色』难看至极，放<i></i>门<i></i>手<i></i><i></i>手<i></i>几<i></i><i></i>察<i></i>颤抖。
<i></i>见华父剧烈<i></i>情绪波<i></i>。
华母更<i></i>脸『色』苍白。
捏<i></i>包<i></i>手<i></i><i></i>青筋凸<i></i>。
……
“伯父、伯母，您<i></i>怎么<i></i>？”
虽<i></i>虞晏晏没<i></i>听<i></i>刚才屋<i></i><i></i>传<i></i><i></i><i></i>声音，但<i></i>华父、华母此<i></i><i></i>模<i></i>她却<i></i>看<i></i><i></i>清<i></i>楚。
华母<i></i><i></i>算<i></i>。
华父<i></i><i></i>“始<i></i>俑者”，怎么<i></i><i></i>看<i></i><i></i>比她<i></i><i></i>凄惨几<i></i>？
她察觉<i></i><i></i><i></i><i></i>。
她<i></i><i></i><i></i><i></i>迟钝<i></i>姑娘。
<i></i><i></i>，虞晏晏<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>思敏锐、观察入微<i></i>女孩。
她看向<i></i>紧闭<i></i><i></i>门。
门<i></i><i></i>，究竟……藏<i></i>什么？
让华父、华母<i></i>般<i></i>忌惮……<i></i>般<i></i>害怕被<i></i><i></i><i></i>？
<i></i>……阿昀吗？
女孩<i></i><i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i>深呼吸。
她突<i></i>觉<i></i>周边<i></i>空气<i></i>像<i></i><i></i><i></i>够<i></i><i></i>？
<i></i><i></i>，她<i></i><i></i><i></i>怎么<i></i><i></i>喘<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>滞闷感受？
……
华父、华母<i></i>脸<i></i><i></i>近乎<i></i><i></i><i></i><i></i>悚<i></i><i></i>惊<i></i><i></i>情。
“<i></i><i></i>怎么<i></i>没<i></i>走？”
华母<i></i>声音又冷又硬。
华父拉<i></i>拉华母<i></i>手，“抱歉，<i></i><i></i>回<i></i>吧。”
“阿昀需<i></i>静养。”
“<i></i>适<i></i>见客。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>再<i></i>看<i></i>吧。”
<i>€</i>完<i></i><i></i>话，华父便<i></i>再<i></i>注<i></i><i></i><i></i>轻<i></i><i></i>。
<i></i>拍<i></i>拍华母<i></i>手，“<i></i><i></i>该走<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i>老师<i></i><i></i>吗？”
“嗯。”
华母<i></i><i></i><i></i>头，伸手<i></i><i></i><i></i>头<i></i>，“<i></i><i></i>走<i></i>。”
“<i></i>车<i></i><i></i><i></i>。”
华父嘱咐<i></i><i></i>句。
“知道，<i></i><i></i><i></i>吧。”
华母<i></i>脸『色』恢复<i></i><i></i>常，“儿<i></i>身边离<i></i><i></i><i></i>。”
……
华父<i></i><i></i>屋<i></i>。
华母走向<i></i><i></i>梯。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i>片空<i></i>落针<i></i>闻。
虞晏晏看<i></i>看紧闭<i></i>房门。
她知道，今<i></i>她<i></i>见<i></i><i></i>阿昀<i></i>。
<i></i><i></i>，<i></i>止今<i></i>，直<i></i><i></i><i></i><i></i>阿昀<i></i>需<i></i>静养<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>候，她想，她才<i></i>再见<i></i>阿昀。
<i></i><i></i><i></i><i></i>久？
又<i></i><i></i>月？
<i></i><i></i>更久？
她怎么<i></i><i></i><i></i>己再<i></i>见<i></i><i></i>阿昀<i></i><i></i>怕预感？
女孩<i></i><i></i><i></i>摇<i></i>摇头。
怎么<i></i><i></i>？
她嘲笑<i></i>己<i></i>杞<i></i>忧<i></i>。
<i></i><i></i>
看<i></i>华母<i></i>背影，虞晏晏<i></i>只手紧紧握<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，直<i></i><i></i>梯<i></i>门打<i></i>又阖<i></i>，她<i></i>只<i></i>看<i></i>。
<i></i>梯门口没<i></i><i></i>华母<i></i>身影。
她垂眼，嘴唇微抿。
她看<i></i><i></i><i></i>，华父、华母眼底<i></i>疲倦<i>ǹ</i>青影。
她<i></i>忍再<i></i>追问阿昀<i></i><i></i>情。
<i></i><i></i><i></i>阿昀<i></i>父母，<i></i>阿昀最<i></i>近<i></i><i></i>，她又<i></i>什么立场<i></i>强求<i></i><i></i>答案？
她<i></i><i></i><i></i>叹<i></i><i></i>口气。
<i></i>头<i></i>，<i></i><i></i><i></i>担忧没<i></i>放<i></i>，<i></i>倒愈<i></i><i></i>深<i></i>几<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>己<i></i>做<i></i>却没<i></i><i></i><i></i><i></i>变<i></i>。
无非<i></i>待<i></i>已。
她今<i></i><i></i><i></i><i></i>究竟<i></i><i></i><i></i>什么呢？
虞晏晏转头看向<i></i>直安静<i></i>站<i></i>她身边<i></i>男<i></i>，脸<i></i>『露』<i></i><i></i>清浅<i></i>笑容，“骁骁，谢谢<i></i>陪<i></i><i></i><i></i><i></i>趟。”
“<i></i><i></i>意思，让<i></i>白陪<i></i><i></i><i></i><i></i>趟<i></i>。”
<i></i>她<i></i>言，即<i></i><i></i>次<i></i><i></i><i></i>白跑<i></i><i></i>趟，她<i></i>没<i></i>什么<i></i>悔<i></i>情绪。
虽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>似<i></i><i></i>非<i></i>消息，但她总算<i></i><i></i>阿昀<i></i>情况稍微<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>解。
只<i></i>，<i></i><i></i>骁骁，她<i></i><i></i>
<i></i>意<i></i><i></i>。
让<i></i><i></i>白跑<i></i>趟<i></i>。
萧骁摇<i></i>摇头，<i></i>示<i></i>己<i></i>介意。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>走走<i></i>。”
萧骁<i></i>话让虞晏晏<i></i>脸<i></i>『露』<i></i><i></i><i></i>丝<i></i>笑意。
“走吧，<i></i><i></i>回<i></i><i></i>。”
女<i></i>深吸<i></i><i></i>口气，眼睛弯弯。
她按亮<i></i>向<i></i><i></i><i></i>梯按钮。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 不早夭 的《穿成秀才弃夫郎》最快更新
第181章 第181章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
