第157章 第157章
作品:《穿成秀才弃夫郎》 《穿<i></i>秀才弃夫郎》最<i></i>章节 第157章 第157章
唐晋努<i></i>睁<i></i>眼睛，向<i></i>周看<i></i>，却<i></i><i></i>什么<i></i>看<i></i>清。
她想<i></i>声呼喊，却<i></i><i></i>无论怎<i></i>尝试，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>声音，<i></i><i></i>双手，<i></i><i></i><i></i>瞬<i></i>抽离，她想抓住，却什么<i></i>抓<i></i>住。
“苏冥辰……苏冥辰！”
唐晋<i></i><i></i><i></i>惊醒，映入眼帘<i></i><i></i>楚煜寒冰冷<i></i>脸。
<i></i><i></i>声音幽幽<i></i>响<i></i>：“<i></i>连<i></i>梦<i>⿺</i>，<i></i>叫<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>名字。”
<i></i><i></i>，<i></i>又<i></i>什么<i></i><i></i>气<i></i>呢？明明<i></i><i></i><i></i>没<i></i>资格<i></i>气<i></i><i></i><i></i><i></i>啊。
唐晋<i></i>张脸<i></i>无血色，气息<i></i><i></i>游离：“<i></i><i></i><i></i>叫任何<i></i><i></i>名字，<i></i><i></i><i></i><i></i>叫<i></i><i></i>名字。”
楚煜寒脸<i></i>涌<i></i><i></i>丝怒气，<i></i><i></i>嘴唇贴近唐晋<i></i>耳边，轻轻<i>€</i>道：“<i></i>算<i></i><i></i><i></i><i></i>住<i></i>别<i></i>，<i></i><i></i><i></i>却只<i></i><i></i><i></i>身边。唐晋，<i></i>死<i></i>灭，<i></i>摆脱<i></i><i></i><i></i>。”
唐晋忽<i></i>笑道：“楚煜寒，<i></i><i></i><i></i><i></i>，每<i></i><i></i><i></i>让<i></i>刮目<i></i>看。若<i></i><i></i><i></i>，<i></i>绝<i></i>想象<i></i><i></i>，<i></i><i></i>话<i></i><i></i><i></i>嘴<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>。”
楚煜寒眼<i>⿺</i>晦明晦暗：“若<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>般绝情，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>般厌恶<i></i>。”
唐晋：“<i></i><i></i><i></i><i></i>找<i></i>。”
楚煜寒苦笑<i></i>声：“<i></i>啊，<i></i><i></i><i></i><i></i>找<i></i>。”
<i></i><i></i>再<i>€</i>话，短暂<i></i>沉默<i>〾</i><i></i>，<i></i>转身离<i></i><i></i>。
<i></i>几<i></i>，侍女无微<i></i>至<i></i>照顾唐晋，<i></i><i></i>她身<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>军突<i></i><i></i><i></i><i></i>。
唐晋坐<i></i>马车<i></i>，身边<i></i>紫彤<i></i>另<i></i><i></i><i></i>侍女。
唐晋：“楚煜寒<i></i>真看<i></i><i></i><i></i>，居<i></i>找<i></i><i></i><i></i>武功<i></i>强<i></i><i></i><i></i>看<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>气跑么？”
紫彤道：“姑娘，<i></i>别<i></i>么<i>€</i>，<i></i><i></i>楚将军<i></i><i></i>挺<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
唐晋苦笑<i></i>声，<i></i>再<i>€</i>话<i></i>。
<i></i>军走走停停，没<i></i>丝毫<i></i>急<i></i>意思。唐晋忽<i></i>感<i></i><i></i><i></i>奇怪，看<i></i>意思，<i></i>像<i></i>回晋城。
她<i></i>口问道：“紫彤，咱<i></i><i></i><i></i><i></i>哪？”
紫彤道：“<i></i><i></i><i></i>知道，咱<i></i>只管按照楚将军给<i></i><i></i>向走便<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>需<i></i><i></i><i></i>。”
唐晋问道：“<i></i><i></i><i></i>回晋城<i></i>路，<i></i><i></i><i></i>？”
另<i></i>名侍女<i>€</i>道：“怎么<i></i><i></i>回晋城，明明<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>向。”
紫彤打断道：“西月！<i></i><i></i>嘴什么？”
<i></i>名叫西月<i></i>侍女立刻<i></i><i>€</i>话<i></i>。
唐晋<i></i><i></i><i></i>却掀<i></i><i></i>惊涛骇浪，楚煜寒非但没<i></i>回晋城邀功，<i></i>
走<i></i>完<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>向，<i></i>底<i></i><i></i>什么？
难道<i></i>良<i></i><i></i><i></i><i></i>？<i></i><i></i><i></i>，唐晋立刻打消<i></i><i></i><i></i>想<i></i>，<i></i>既<i></i>肯<i></i><i></i>功名利禄背叛<i></i>己，背叛皇<i></i>，又怎么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>舍弃即将<i></i><i></i><i></i><i></i>切？肯<i></i><i></i><i></i>什么别<i></i>原<i></i>。
若<i></i>真<i></i><i></i>想<i></i><i></i>己交<i></i><i></i>，完<i></i><i></i><i></i>按兵<i></i><i></i>，<i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>向。
此<i></i>离灵<i></i><i></i>远，<i></i><i></i><i></i><i></i>向……难道<i></i>？！
唐晋<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>惊，难道<i></i><i></i>哥驻军<i></i><i></i><i></i>？
楚煜寒居<i></i><i></i>此狼<i></i>野<i></i>，<i></i><i>€</i><i></i>怎么才<i></i>千<i></i>马，原<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己威胁<i></i>哥。
<i></i>己<i></i><i></i>哥<i></i>系很<i></i>，<i></i><i>€</i><i></i><i></i>真<i></i><i></i>交<i></i>军队，<i></i>果真<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>么她<i></i><i></i>哥<i></i><i></i><i></i>死<i></i>。唐晋<i></i><i></i><i></i>牙，她<i></i><i></i><i></i><i></i>让楚煜寒<i></i>逞，
<i></i>色渐黑，军队终<i></i>停<i></i><i></i>，楚煜寒<i></i>令厨师<i></i>火做饭，<i></i>员驻扎帐篷。
晚饭<i></i><i></i>候，楚煜寒<i></i><i></i>唐晋<i></i>房<i></i>，<i></i>她<i></i><i></i><i></i>膳。
<i>€</i><i></i><i></i><i></i>，只<i></i><i></i><i></i>楚煜寒<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>顾<i></i><i></i>吃饭，<i></i>唐晋坐<i></i><i></i>旁。
<i></i><i></i>，唐晋<i></i>身<i></i><i></i>情愿<i></i>，<i></i>果<i></i>选择，她<i></i><i></i><i></i>楚煜寒呆<i></i><i></i><i></i>屋<i></i>，<i></i><i></i><i></i>张脸，她<i></i>辈<i></i><i></i><i></i>想<i></i>见<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，楚煜寒态<i></i>很强硬，<i></i><i></i>唐晋整<i></i><i></i>绑<i></i>凳<i></i><i></i>，让她<i></i><i></i><i></i>弹<i></i>毫。任凭唐晋怎么骂<i></i>，<i></i><i></i>装<i></i>没听见，<i></i><i></i>劲<i></i>夸饭菜<i></i>口。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，唐晋索<i></i><i></i><i></i>骂<i></i>，<i></i><i></i><i></i>楚煜寒<i></i>跟团棉花<i></i><i></i>，怎么骂<i></i>没<i></i><i></i>；<i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i>骂<i></i><i></i><i></i>，索<i></i>忍<i></i>折腾<i></i>，<i></i>己<i></i>再看<i></i>便<i></i>。
楚煜寒见她<i></i>骂<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>汤匙舀<i></i><i></i>口珍珠汤，吹<i></i>吹，<i></i><i></i><i></i>送<i></i>唐晋嘴边，问道：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>口？吃饱<i></i>才<i></i><i></i>气继续骂<i></i>。”
唐晋眼睛瞪<i></i>溜圆，破口<i></i>骂：“楚煜寒<i></i><i></i>爷，吃<i></i>屁！*%@￥……”
楚煜寒看<i></i>唐晋，嘴角扬<i></i>扬，<i></i>知道<i></i>什么，<i></i><i></i><i></i>看唐晋<i></i>气<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，楚煜寒总<i></i>晚饭<i></i><i></i><i></i>唐晋<i></i>帐篷，晚饭<i></i><i></i>留<i></i>坐<i></i><i></i>，<i></i><i></i>便走<i></i>。每次<i></i>走<i></i><i></i><i></i>，紫彤<i></i><i></i><i></i>唐晋松绑，<i></i><i>〾</i><i></i>，唐晋<i></i>吃<i></i><i></i>桌<i></i><i></i>饭菜，虽<i></i>已<i></i><i></i><i></i>凉<i></i>，但<i></i><i></i>总比吃楚煜寒喂<i></i>强。
几次<i>〾</i><i></i>，楚煜寒竟<i></i>走<i></i>越<i></i>越早<i></i>，每次吃饭<i></i>只<i></i>匆匆吃几口便离<i></i>，<i></i><i></i>唐晋吃<i></i>，饭<i></i>热乎<i></i>呢。
再<i></i><i></i>，满桌饭菜<i></i><i>〾</i><i></i>，楚煜寒<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>始唐晋只道<i></i><i></i><i></i>什么<i></i>耽搁<i></i>，<i></i><i></i>才晚<i></i>，<i></i>此她并没<i></i><i></i>桌<i></i><i></i>菜。
<i></i><i></i>楚煜寒竟<i></i><i></i>连几<i></i><i></i>晚<i></i>，唐晋索<i></i><i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i>便吃<i></i>桌<i></i><i></i>菜，紫彤<i></i><i></i>管，她想吃哪<i></i><i></i>吃哪<i></i>。
唐晋偶尔吃几道菜，<i></i><i></i>摆盘<i></i>糕<i></i>，她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>太容易被楚煜寒看<i></i><i></i><i></i>。
几次<i>〾</i><i></i>，楚煜寒<i></i>没<i></i>觉，她便<i></i>胆<i></i><i></i>，遇<i></i>喜欢<i></i>，<i></i><i></i>吃几口，楚煜寒<i></i>没<i>€</i>什么，只<i></i>吩咐厨房<i></i>次再<i></i>做<i></i><i></i>道菜。
唐晋肯吃饭并<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己，<i></i><i></i>想<i></i>找<i></i><i></i>逃跑，楚煜寒<i></i>句话<i>€</i><i></i><i></i>，没<i></i>气怎么逃跑？
越<i></i><i></i>紧<i></i><i></i>头，<i></i>越考验<i></i><i></i><i></i><i></i>耐<i></i>，唐晋<i></i><i></i>很<i></i>耐<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>很聪明<i></i><i></i>，她<i></i>信只<i></i><i></i>己<i></i>放弃，便<i></i>逃<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>虽<i></i>针锋<i></i><i></i>，却<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>故意视<i></i><i></i>见，另<i></i><i></i><i></i>暗<i></i>谋划，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>巧妙<i></i><i></i>谐。
但<i></i><i></i><i></i>切，<i></i>唐晋想<i></i>楚煜寒<i></i>军<i></i>真<i></i>目<i></i><i></i>，结束<i></i>。
<i></i><i></i>，楚煜寒<i></i><i></i>唐晋<i></i>屋<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>感觉<i></i>气氛<i></i><i></i>，整<i></i>室<i></i><i></i>气压降至冰<i></i>。
<i></i>几<i></i><i></i>唐晋，脸<i></i><i></i>写<i></i>算计，<i></i><i></i>装<i></i><i></i>九九，<i></i>知道什么<i></i>候<i></i>让<i></i>栽<i></i><i></i>跟头。
今<i></i><i></i>唐晋，脸<i></i>满<i></i>冷漠<i>ǹ</i>嘲讽，她<i></i>眼神像寒冬<i></i>最尖锐<i></i>冰锥，<i></i><i></i><i></i><i></i>扎<i></i>楚煜寒<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>，疼痛<i></i>已。
楚煜寒<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>凉<i></i>半截。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 不早夭 的《穿成秀才弃夫郎》最快更新
第157章 第157章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
