第129章 第129杯咖啡
作品:《[综英美]我只是个咖啡师》 《[综英美]<i></i>只<i></i><i></i>咖啡师》最<i></i>章节 第129章 第129杯咖啡
挡<i></i>者死
<i></i><i></i>楼<i></i><i></i>恢复安静<i></i>，凌安秀<i></i>望<i></i>房门<i></i>断张望。
她想<i></i><i></i><i></i>找叶凡，却听<i></i>门口响<i></i><i></i>脚步声。
<i></i><i></i>秒<i></i>见叶凡推门<i></i><i></i>，毫<i></i>无损，连笑容<i></i><i></i>曾消减。
叶凡向凌安秀笑<i></i>笑：“<i></i>没<i></i><i></i>！”
<i></i><i></i><i></i>字虽<i></i>简单明<i></i>，却给予<i></i>凌安秀极<i></i><i></i>安<i></i>感。
她<i></i><i></i><i></i><i></i>未<i></i><i></i>感觉<i></i>温暖。
似乎只<i></i><i></i>眼<i></i><i></i>男<i></i><i></i>，<i></i>己<i></i>永远<i></i><i></i>再被欺负！
晚风<i></i>窗户徐徐吹<i></i>，清<i></i><i>⿺</i>带<i></i>凉意，<i></i>带<i></i><i></i>丝久违<i></i>安宁！
凌安秀<i></i><i></i><i></i><i></i>，忙<i></i>叶凡喊道：“快<i></i>吃饭吧！”
叶凡洗洗手，回<i></i>餐桌坐<i></i>，<i></i><i></i>端<i></i>碗吃饭，凌安秀先递给<i></i>碗汤：
“先喝汤，再吃饭，<i></i><i></i><i></i><i></i>伤胃。”
她<i></i><i></i>碗热乎乎<i></i>肉汤放<i></i>叶凡<i></i><i></i>。
叶凡微微<i></i>怔，随<i></i>看<i></i>女<i></i><i></i>笑，<i></i><i></i><i></i>女<i></i>，真<i></i>该被<i></i><i></i><i></i><i></i>折磨。
<i></i>轻声<i></i>句：“谢谢！”
凌安秀低头浅笑：“<i></i><i></i><i></i>夫妻，何必<i></i>么客气？”
叶凡喝汤<i></i><i></i><i></i><i></i>滞，随<i></i>连汤带苦笑<i></i><i></i>喝完。
吃完饭，凌安秀抢<i></i><i></i>洗碗收拾厨房，让叶凡陪<i></i>叶霏霏看<i></i>视。
她<i></i>给叶凡泡<i></i><i></i>壶茶<i></i>切<i></i><i></i>碟<i></i>果。
看<i></i>女<i></i><i></i>勤快<i></i>贤淑，叶凡眼<i></i><i></i><i></i>欣赏，但<i></i><i></i><i></i>无奈。
<i></i>夜很快<i></i><i></i>。
第<i></i><i></i>早<i></i>，叶凡早早<i></i><i></i>，想<i></i>做早餐，却<i></i><i></i>厨房已<i></i><i></i><i></i><i></i>静。
<i></i>走<i></i><i></i><i></i>，便看<i></i><i></i><i></i>穿<i></i>白色纱裙，貌美<i></i>花<i></i>女<i></i>站<i></i>蒸锅<i></i><i></i>忙碌。
<i></i><i></i>干活<i></i>便，裙<i></i>摆被她撩<i></i><i></i>，围裹<i></i>腰<i></i>，修长<i></i>腿<i></i>纱裙遮掩<i>⿺</i>若隐若<i></i>。
<i></i>蒸气带<i></i><i></i><i></i>珠，<i></i>她脸<i></i>凝聚，顺<i></i><i></i>光洁<i></i><i></i>巴垂落。
头顶灯光投射<i></i><i></i>，让<i></i>张脸<i></i>射<i></i>近乎耀眼<i></i>光芒。
明明看<i></i><i></i><i></i>此娇艳魅惑，却又给<i></i><i></i><i></i>难言<i></i>干净纯粹。
<i></i><i></i><i></i><i>€</i>，此<i></i><i></i>凌安秀<i></i><i></i><i></i><i></i>岁月静<i></i><i></i>美丽。
“叶凡，<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
感受<i></i>目光，凌安秀<i></i>意识回头，看<i></i>叶凡，俏脸止<i></i>住带<i></i><i></i>丝喜悦。
“<i></i>赶紧洗漱，<i></i>给<i></i>挤<i></i>牙膏，放<i></i>热<i></i><i></i>。”
“洗完<i></i>，<i></i>准备吃早餐。”
“吃太<i></i>速食<i></i>东西<i></i>身<i></i><i></i><i></i>，<i></i>今<i></i><i></i><i></i>手做<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
凌安秀向叶凡嫣<i></i><i></i>笑：“<i></i>试<i></i>试<i></i><i></i>手艺。”
“<i></i>！”
叶凡轻轻<i></i>头，随<i></i>神情犹豫<i></i>口：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>……”
“快<i></i>洗漱<i></i>，别叽叽歪歪<i></i>，待<i></i>霏霏<i></i><i></i>醒<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
凌安秀没<i></i>叶凡<i></i>话<i>€</i>完，<i></i>笑<i></i><i></i>叶凡<i></i>厨房推<i></i><i></i>。
叶凡掠<i></i><i></i>抹无奈笑容，随<i></i><i></i>洗手<i></i>洗漱。
“叮——”
叶凡刚刚洗漱完毕，凌安秀桌<i></i><i></i>老款手<i></i><i></i>响<i></i><i></i><i></i>。
叶凡拿<i></i><i></i>扫<i></i><i></i>眼，<i></i><i></i><i></i>母<i></i><i></i><i></i>字。
随<i></i><i></i>顺势递给跑<i></i><i></i><i></i>凌安秀：“<i></i><i></i><i></i>话。”
凌安秀看<i></i><i></i>眼手<i></i>，神情微微僵滞。
她<i></i><i></i>抗拒接听，但又<i></i>舍<i></i>放<i></i>。
显<i></i>她很<i></i>思念父母，但又怨恨父母没<i></i>保护<i></i><i></i>己。
“别想太<i></i><i></i>，<i></i>管什么<i></i>情，勇敢<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
叶凡拿<i></i>手<i></i>按<i></i>免提：“记住，<i></i><i></i><i></i>背<i></i>支持<i></i>。”
凌安秀望<i></i><i></i>眼叶凡，<i></i>颗<i></i><i></i>静<i></i><i></i><i></i>。
“喂，<i></i>凌安秀吗？”
<i></i>话另<i></i>端传<i></i><i></i><i></i>阴阳怪气<i></i>鸭公嗓声音。
凌安秀脸色<i></i>变：“<i></i><i></i>谁？<i></i>怎么拿<i></i><i></i>妈<i></i>手<i></i>？”
“很简单，<i></i><i></i><i></i>爹妈<i></i><i></i>做客哈哈哈。”
公鸭嗓声音很<i></i><i></i>意：“只<i></i><i></i>爹妈<i></i>弟弟<i></i>像<i></i>怎么欢迎<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i>打<i></i>顿，<i></i><i></i>吊<i></i><i></i>花板<i></i><i></i><i></i><i></i>省<i></i>。”
“<i></i>惜啊，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>硬骨头，结果没几<i></i>钟<i></i>哭<i></i>喊<i></i>求饶<i></i>。”
<i></i>嘿嘿<i></i>笑：“<i></i>听<i></i>听<i></i><i></i><i></i>声音，<i></i><i></i><i></i>听！”
“凌安秀，快救救<i></i><i></i>，<i></i>手快断<i></i>，受<i></i><i></i><i></i>。”
“姐姐，<i></i>害死<i></i><i></i><i></i>，<i></i>害死<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>脸<i></i>东西，<i></i>招惹<i></i>敌<i></i>，却让<i></i><i></i>受罪，<i></i>怎么<i></i><i></i>死？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>害<i></i><i></i><i></i>，今<i></i>又害<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>造<i></i>什么孽，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>女儿啊。”
<i></i>话另端很快传<i></i>歇斯底<i></i><i></i>喊叫，痛苦<i></i>已<i>⿺</i>带<i></i><i></i>股<i></i>愤怒。
<i></i>凌安秀<i></i>罪<i></i>牵扯<i></i><i></i><i></i><i></i>愤怒。
叶凡微微皱眉，算<i></i>明白凌安秀<i></i>何<i></i>此凄惨<i></i>。
<i></i>仅凌<i></i>放弃<i></i>她，连父母<i></i><i></i>她视
<i></i>耻辱，她<i></i><i></i>又怎<i></i><i></i><i></i>呢？
凌安秀身躯<i></i>颤，脸色苍白，<i></i><i></i>痛<i></i>，但很快被父母惨叫吸引。
“<i></i><i></i><i></i>什么<i></i>？<i></i><i></i><i></i>什么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>父母？”
“<i></i><i></i>究竟想<i></i>怎么<i></i>？”
凌安秀<i></i><i></i>鸭公嗓声音吼道：“<i></i><i></i><i></i>凌清思让<i></i><i></i>干<i></i>？”
“<i></i>谁让<i></i><i></i>干<i></i>，<i></i><i></i>配知道。”
鸭公嗓狞笑：“<i></i><i></i><i></i><i></i>知道<i></i>，<i></i><i></i>爹妈<i></i>弟弟<i></i><i></i>手<i></i>，随<i></i><i></i>死<i></i>。”
凌安秀吼<i></i><i></i>声：“<i></i>想怎么<i></i>？”
“给<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！马<i></i>回<i></i><i></i>爹妈<i></i>别墅。”
鸭公嗓声音笑<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>条件：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>单独回<i></i>。”
“<i></i>迟<i></i><i></i><i></i>钟，<i></i><i></i><i></i><i></i>妈<i></i><i></i>手指。”
“迟<i></i><i></i><i></i>钟，<i></i><i></i><i></i><i></i>爹妈<i></i>双手。”
<i></i>补充<i></i>句：“迟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>或者报警，<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>爹妈收尸吧。”
接<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>指令：“让凌<i></i>姐感受<i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i>痛苦。”
话音落<i></i>，<i></i>话另端传<i></i><i></i><i></i>余<i></i><i></i>狞笑，接<i></i><i></i><i></i><i></i>连串<i></i>棍棒击打声。
凌氏父母<i></i>弟弟惨叫<i></i>已，声音非常刺耳，俨<i></i>遭受<i></i>蛮<i></i>击打。
只<i></i>棍棒停止，哀嚎<i></i>已<i></i><i></i><i></i>缓<i></i>气<i></i>，<i></i><i></i><i></i>鸭公嗓怒斥，<i></i><i></i>迁怒凌安秀：
“凌安秀，<i></i>快回<i></i>，快回<i></i>救<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>想死啊，<i></i>想断手啊，<i></i>快回<i></i>听<i></i><i></i><i></i>落。”
“<i></i>弟弟<i></i>果<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>放<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>害死<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>做鬼<i></i><i></i><i></i>放<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>话另端又<i></i>凌安秀父母<i></i>弟弟<i></i>番控诉。
凌安秀嘴唇颤<i></i>，手腕<i></i>抖<i></i>，她知道回<i></i><i></i><i></i>果。
她憋屈，她愤怒，她<i></i>甘，<i></i>活刚刚<i></i><i></i><i></i>色，怎么老<i></i>又<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？
“怎么？没想<i></i>？<i></i><i></i>犹豫？”
鸭公嗓声音笑<i></i>笑：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>钟<i></i>，<i></i><i></i>五<i></i>九<i></i>钟，抓紧<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>凌安秀张张嘴巴<i></i>回<i></i><i></i>，叶凡已<i></i>走<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>拿<i></i>手<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>话另端淡淡<i></i>口：“滚！”
随<i></i>叶凡直接挂掉<i></i><i></i>话。
凌安秀<i></i>意识<i></i>声：“叶凡，<i></i>爹妈……”
“<i></i>件<i></i>，交给<i></i><i></i>权处<i></i>。”
叶凡拉<i></i>凌安秀向门口走<i></i>：“走，跟<i></i><i></i>趟凌<i></i><i></i><i></i>营！”
凌安秀眼皮<i></i>跳：“<i></i>凌
<i></i><i></i><i></i>营？”
<i></i><i></i><i></i>该<i></i>父母<i></i><i></i>救<i></i>吗？
叶凡毫<i></i>犹豫<i></i>口：“没错，<i></i><i></i><i></i>凌<i></i>老宅！”
凌安秀颤声<i></i>句：“<i></i>干什么？”
“<i></i>杀<i></i>！”
凌氏父母死活<i></i><i></i><i></i>乎，叶凡<i></i>意<i></i><i></i>铲除祸患。
叶凡叮嘱蔡伶<i>〾</i>照顾叶霏霏<i></i>，<i></i>带<i></i>凌安秀<i></i>门，直奔凌<i></i><i></i><i></i>营。
“呜——”
半<i></i><i></i><i></i><i></i>，几辆车<i></i>冲入<i></i>横城豪宅区半山溪谷。
车头几<i></i>偏转<i></i>，横<i></i><i></i>凌氏宅<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>几名凌<i></i>保镖<i></i><i></i>侄<i></i>意识张望哪<i></i><i></i>长眼<i></i><i></i>么嚣张？
“砰——”
叶凡<i></i>脚踢<i></i>车门，拉<i></i>凌安秀<i></i><i></i>。
“叶凡携凌安秀<i></i><i></i>讨回公道！”
“挡<i></i>者死！”
声音激荡，气吞山河。
<i></i><i></i><i></i>营？”
<i></i><i></i><i></i>该<i></i>父母<i></i><i></i>救<i></i>吗？
叶凡毫<i></i>犹豫<i></i>口：“没错，<i></i><i></i><i></i>凌<i></i>老宅！”
凌安秀颤声<i></i>句：“<i></i>干什么？”
“<i></i>杀<i></i>！”
凌氏父母死活<i></i><i></i><i></i>乎，叶凡<i></i>意<i></i><i></i>铲除祸患。
叶凡叮嘱蔡伶<i>〾</i>照顾叶霏霏<i></i>，<i></i>带<i></i>凌安秀<i></i>门，直奔凌<i></i><i></i><i></i>营。
“呜——”
半<i></i><i></i><i></i><i></i>，几辆车<i></i>冲入<i></i>横城豪宅区半山溪谷。
车头几<i></i>偏转<i></i>，横<i></i><i></i>凌氏宅<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>几名凌<i></i>保镖<i></i><i></i>侄<i></i>意识张望哪<i></i><i></i>长眼<i></i><i></i>么嚣张？
“砰——”
叶凡<i></i>脚踢<i></i>车门，拉<i></i>凌安秀<i></i><i></i>。
“叶凡携凌安秀<i></i><i></i>讨回公道！”
“挡<i></i>者死！”
声音激荡，气吞山河。
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 金桔乌龙 的《[综英美]我只是个咖啡师》最快更新
第129章 第129杯咖啡 免费阅读.[.aishu55.cc]
