第132章 第 132 章
作品:《真千金她天生好命（穿书）》 《真千金她<i></i><i></i><i></i>命（穿书）》最<i></i>章节 第132章 第 132 章
听<i></i>宋廷川<i></i>么<i>€</i>，苏男<i></i>倒<i></i>愣<i></i><i></i><i></i>。
回想<i></i>她<i></i>宋廷川<i></i><i></i><i></i>至今，她<i></i>像确<i></i>没<i></i><i></i>么直白<i></i>。
她向<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>善<i></i><i></i>达<i></i><i></i>。
她<i></i><i></i>无<i></i><i></i><i></i>细节<i></i><i></i><i></i>掩饰<i></i>袒露<i></i>己<i></i><i></i>意，却<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>“喜欢”<i></i>“<i></i>”<i></i><i></i><i></i>字眼挂<i></i>嘴边。
却没想<i></i>，仅仅只<i></i><i></i>句话，<i></i><i></i>让宋廷川<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
苏男忍<i></i>住<i></i>捏宋廷川<i></i>鼻<i></i>，“至<i></i>么？”
宋廷川顺势抓<i></i>她<i></i>手腕，<i></i>她掌<i></i>落<i></i>轻轻<i></i><i></i>。
“至<i></i>。”
无论<i></i>语言<i></i><i></i><i></i><i></i>，只<i></i><i></i>让<i></i>感受<i></i>，<i></i>放<i></i><i></i>尖<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>么深刻<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>足够<i></i>欢喜。
苏男红<i></i>脸，推<i></i>推宋廷川<i></i>脑袋：
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i>再赖<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>兴<i></i>。”
<i></i><i></i><i></i>她<i></i>卧室，宋廷川哪怕<i></i><i></i>儿八<i></i><i></i>男朋友，<i></i>没<i></i><i></i>么堂<i></i>皇<i>〾</i><i></i>赖她房<i></i><i></i>走<i></i>道<i></i>。
“<i></i>明明<i></i>呆<i></i>五<i></i>钟<i></i><i></i>，<i></i>么短<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>做什么？”
宋廷川眼底倾泻<i></i>揶揄笑意，险<i></i>将苏男<i></i>耳根烧透。
苏男嗔瞪<i></i><i></i><i></i>眼：
“<i></i>打扰<i></i><i></i>休息<i></i><i></i>条罪名够<i></i>？”
光<i></i><i></i><i></i>，别<i>€</i>呆五<i></i>钟<i></i>，<i></i>呆<i></i>秒<i></i><i></i>原罪。
宋廷川捏<i></i>捏苏男<i></i>脸：
“够，<i></i><i></i><i></i><i></i>闹<i></i><i></i>，<i></i><i></i>休息，<i></i><i></i>帮忙做晚饭，晚<i></i>想吃什么？”
苏男<i></i>眼睛亮晶晶<i></i>，像<i></i>承载<i></i>漫<i></i><i></i>星河。
“<i></i>记<i></i><i></i><i></i>次给<i></i>做<i></i><i></i><i></i>红烧排骨味道<i></i>错。”
宋廷川勾<i></i>唇，“嗯，<i></i><i></i>吗？”
“<i></i><i></i>剁椒鱼头，<i></i>煮肉片，麻辣……”
宋廷川<i></i>脸色黑<i></i><i></i><i></i>，沉声打断苏男<i></i>话：
“<i></i><i></i><i></i>病患，<i></i>没<i></i><i></i><i></i>觉<i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i>吃<i></i>么辣<i></i>东西？除<i></i>红烧排骨别<i></i><i></i>没<i></i>！”
苏男眼巴巴<i></i>看<i></i>宋廷川，卡姿兰<i></i><i></i>眼睛眨呀眨，冲宋廷川撒娇：
“<i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>啦，<i></i><i></i><i></i>直<i>€</i><i></i><i></i>病患<i></i>，<i></i>给<i></i>做嘛，<i></i>帝<i></i><i></i>么久<i></i>已<i></i>很久没吃<i></i><i></i>道<i></i>川菜<i></i>。”
宋廷川<i></i><i></i>撒娇<i></i>苏男<i></i>真<i></i>没<i></i>办<i></i>，拧眉半晌终究<i></i><i></i>妥协。
“<i></i>吧，但<i></i><i></i><i></i><i></i>吃太<i></i>！”
苏男<i></i>头：
“男朋
友最<i></i>啦！”
宋廷川无奈<i></i>揉<i></i>揉苏男<i></i>头<i></i>：
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>情<i></i>交给<i></i>，<i></i><i></i>休息。”
苏男乖乖闭<i></i><i></i>眼睛：
“<i></i><i></i><i></i>男朋友<i></i>晚餐哦。”
唔，乖乖巧巧<i></i>女朋友真<i></i>太<i></i><i></i><i></i>，宋廷川忍<i></i>住<i></i>苏男<i></i>额<i></i>落<i></i>轻轻<i></i><i></i>。
“<i></i>。”
<i></i><i></i>房<i></i>，宋廷川跟苏<i></i><i></i>打<i></i><i></i>声招呼<i></i>，先<i></i><i></i>厨房看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>食材，<i></i><i></i>鱼<i></i>排骨<i></i>没<i></i><i>〾</i><i></i>，便招呼<i></i>声准备<i></i>门。
权儿急匆匆<i></i>蹦<i></i><i></i><i></i>。
“妈妈，<i></i><i></i>，<i></i><i></i>宋哥哥<i></i><i></i><i></i>！”
姜婉无奈，“<i></i>又<i></i><i></i>做饭，跟<i></i><i></i><i></i>别帮倒忙！”
权儿<i></i>驳：
“<i></i><i></i><i></i>帮忙拎东西啊，妈<i></i>让<i></i><i></i>吧，<i></i><i></i>想给姐姐回<i></i><i></i>第<i></i>顿晚餐<i></i><i></i><i></i>。”
话<i></i><i>€</i><i></i><i></i>份儿<i></i>，姜婉<i></i>彻底拿<i></i>没办<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>，<i></i>吧，早<i></i>早回！”
权儿<i></i>头，跟<i></i>宋廷川身<i></i>，<i></i><i></i>走<i></i><i></i>群<i></i><i></i>极<i></i>亮眼<i></i><i></i>男孩直奔菜市场。
直<i></i>走<i></i>老远，权儿才终<i></i><i></i>口。
“宋<i></i>哥，<i></i><i></i><i></i>该怎么办？<i></i><i></i>茫<i></i>啊。”
宋廷川脚步未停：
“茫<i></i>什么？茫<i></i><i></i>知道该怎么<i></i><i></i><i></i>？”
权儿低<i></i>脑袋，闷闷<i></i><i></i><i></i>头：
“嗯，<i></i><i></i>姐姐<i></i><i></i>，<i></i>妈妈<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>确<i></i><i></i><i></i>付<i></i><i></i>很<i></i>，<i></i>且……妈妈<i></i><i></i>赞<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>目。”
“<i></i>仅<i></i>妈妈<i></i>赞<i></i>，<i></i>姐<i></i><i></i>赞<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>赞<i></i>，包括<i></i>。”
权儿<i></i>愣。
“<i></i><i></i><i></i>次给<i></i><i></i><i></i>通<i></i>话……”
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>宋廷川<i></i>没<i></i><i>€</i>什么，只<i></i><i></i>苏男<i></i><i></i><i></i><i></i>苏河远<i></i>情况原原<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i>遍<i></i>已，<i></i>甚至没<i></i><i>€</i><i></i>权儿<i></i>做<i></i>什么东西。
但<i></i>权儿<i></i><i></i>很难受。
<i></i>姐姐<i></i>么<i></i>，<i></i>什么<i></i><i></i><i></i>被爸爸喜欢呢？
权儿<i></i>真<i></i><i></i>疼<i></i>己<i></i>姐姐。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>疼，<i></i>才<i></i><i></i><i></i>场<i>〾</i><i></i>，专程<i></i><i></i>兰市叫<i></i><i></i><i></i>枫。
<i></i><i></i>权儿知道，<i></i><i></i>己<i></i>姐姐<i></i>讲，她最<i></i><i></i><i></i><i></i>，无非<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
最<i></i>笑<i></i><i></i>，<i></i><i></i>沈<i></i>，知道权儿找<i></i>枫<i></i>原<i></i><i></i>，白璧<i></i>最吃惊<i></i><i></i><i></i><i></i>。
她惊呼<i></i>声：
“男男受伤<i></i>？”
<i></i><i></i>笑啊，<i></i>姐姐手术结束伤<i></i>恢复<i></i>差<i></i><i></i><i></i>，眼
<i></i><i></i>位<i></i>贵优雅<i></i>美妇才知道她受伤<i></i>。
<i></i>世界<i></i>知道<i></i><i></i>情，唯独她<i></i><i></i>母<i></i>，<i></i>最<i></i><i></i><i></i>知道<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>权儿足够<i></i>涵养，<i></i><i></i>想<i>€</i>什么<i></i>话怕<i></i><i></i>姐姐尴尬，<i></i><i></i><i></i>忍<i></i>住破口<i></i>骂<i></i>。
<i></i>越<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>姐姐，<i></i>越<i></i>负罪。
宋廷川转头看<i></i>权儿<i></i>眼：
“权儿，<i></i>听<i></i>，<i></i>像<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>姐姐<i></i>期许<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>期许<i></i><i></i><i></i>，只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>管<i></i>任何<i></i><i></i>式，<i></i><i></i><i></i><i></i>接受。”
“<i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i>难受<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>觉<i></i>愧<i></i><i></i><i></i>姐姐，<i></i><i></i><i></i><i></i>父<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i><i></i>，却没<i></i><i></i><i></i>姐姐哪怕<i></i>星半<i></i>，但<i></i>权儿，没<i></i>必<i></i>。”
“<i></i>姐姐<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>很<i></i>，她早<i></i><i></i><i></i>需<i></i>苏河远<i></i><i></i>纪，苏河远<i></i><i></i><i></i>字，<i></i>她<i></i><i></i>只<i></i><i></i><i></i>名词，<i></i><i></i>苏河远给<i></i><i></i><i></i>，她更没<i></i>任何<i></i>嫉妒，<i></i><i></i><i></i><i></i>愧疚，<i></i><i></i>她<i></i><i></i>尊<i></i>。”
权儿怔怔<i></i>看<i></i>宋廷川：
“<i></i><i></i><i></i>次……”
“<i></i><i></i>想问<i></i><i></i>通<i></i>话<i></i><i></i>意<i></i>吗？”宋廷川打断权儿<i></i>话。
权儿<i></i><i></i>否认，“嗯。”
“<i></i>打<i></i>通<i></i>话，只<i></i>想让<i></i>看清，<i></i><i></i><i></i><i></i>冷血<i></i><i></i>，<i></i>真<i></i><i></i>感情吗？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，真<i></i><i></i><i></i>吗？”
但凡苏河远<i></i><i></i><i></i>丁<i></i><i></i>良知，<i></i>凭苏男<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>女儿<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>该<i></i><i></i><i></i>。
甚至<i></i><i></i>宋廷川看<i></i>，<i></i><i></i><i></i>哪怕<i></i>直接挂<i></i>话，<i></i>远比<i></i>口<i></i>苏男<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i>话<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>偏偏<i></i><i></i>选择<i></i>最残忍<i></i><i></i><i></i><i></i>式。
宋廷川觉<i></i>，苏河远<i></i>么<i></i><i></i>，早已<i></i>失<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>最基<i></i><i></i>温<i></i>。
虽<i></i>残忍，但<i></i>宋廷川觉<i></i><i></i><i></i>必<i></i>提醒权儿，<i></i>怕权儿<i></i>蹈<i></i><i></i>苏男<i></i><i></i><i></i>覆辙，<i></i><i></i><i></i><i></i>苏河远<i></i>抱<i></i><i></i>切<i></i>际<i></i>幻想。
“<i></i>确<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>怀，<i></i>真<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>唯<i></i><i></i>继承<i></i>？”
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>想<i></i>己辛苦打<i></i><i></i>江山落<i></i>苏男<i></i>手<i></i>罢<i></i>。
<i>€</i>白<i></i>，苏河远<i></i><i></i>没<i></i><i></i><i></i>儿女<i></i><i></i>儿女，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>棋<i></i>。
苏男<i></i><i></i><i></i>苏爷爷博弈<i>⿺</i><i></i>牺牲品，<i></i>权儿，<i></i><i></i><i></i>苏男博弈<i>⿺</i><i></i>牺牲品。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>赢苏爷爷，将苏男视<i></i>仇<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>赢苏男，将权儿<i></i>做宝贝。
归根结底，苏河远<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>只<i></i><i></i>己。
<i></i><i></i>按苏男<i></i><i>€</i>……
或许苏河远<i></i><i></i><i></i><i></i>白璧。
但<i></i><i></i>苏男<i></i>想<i></i>。
<i></i>宋廷川看<i></i>，苏河远<i></i><i></i><i></i><i></i>份放<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>甘<i></i>——
<i></i>敢<i></i>信<i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i>栽<i></i><i></i><i></i>女<i></i>手<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>管苏河远<i></i><i></i>怎么想，但凡<i></i>枫<i></i>父<i></i><i></i><i></i>市长，苏河远<i></i>奈何<i></i><i></i>她。
倒<i></i><i></i>宋廷川<i></i><i></i>担<i></i>白璧，<i></i>只<i></i><i></i>希望<i></i><i></i><i></i><i></i>恩怨，再<i></i>打扰苏男<i></i><i></i>活。
<i></i>果苏河远真<i></i><i></i>白璧<i></i>手，白璧势必<i></i><i></i>求苏男<i></i>。
白璧<i></i><i></i><i></i>女<i></i>，<i></i><i></i>让<i></i>己<i></i><i></i><i></i>，<i></i>什么<i></i>她做<i></i><i></i><i></i><i></i>？
宋廷川<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>思绪翻飞，脑<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>想<i></i>最<i></i><i></i><i></i>被<i></i>张笑靥<i></i>花<i></i>脸<i></i>取代，<i></i><i></i>又<i></i>眼<i></i><i></i>张<i></i><i></i><i></i><i></i>六<i></i>似<i></i>脸<i></i><i></i>。
权儿<i></i>苏男<i></i>五官，真<i></i>很像啊。
只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，苏男脸<i></i><i></i><i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i>权儿此刻<i></i><i></i>沮丧<i></i><i></i>情。
宋廷川看<i></i>权儿苍白<i></i>脸色叹<i></i><i></i>口气。
<i></i>拍<i></i>拍权儿<i></i>肩膀，“<i></i><i></i>话听<i></i><i></i>像<i></i>挑拨离<i></i>，但<i></i>只<i></i><i></i>想让<i></i>受伤。”
虽<i></i><i>€</i><i></i><i></i>，宋廷川<i></i>藏<i></i><i></i>己<i></i>私<i></i>。
<i></i><i></i>想让权儿<i></i>苏河远太<i></i>。
苏河远<i></i>配。
<i>〾</i><i></i>权儿<i></i>没再<i>€</i>话，<i></i>路<i></i>沉默<i></i>。
但<i></i>宋廷川知道，权儿<i></i>思考。
<i></i>今<i></i>权儿已<i></i><i></i>即将迈入<i></i><i>⿺</i><i></i><i></i>男孩<i></i>，<i></i><i></i><i></i>己<i></i>判断<i></i>想<i></i>。
宋廷川<i></i><i></i>再<i></i>干预，<i>€</i>再<i></i><i></i>只<i></i>适<i></i><i></i><i></i>，该怎么做，<i></i><i></i>信权儿。
抛<i></i><i></i><i></i>琐<i></i>，宋廷川专<i></i>致志<i></i>挑选<i></i><i></i>食材。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>没<i></i><i></i>媳妇<i></i>晚餐<i></i>。
考虑<i></i>吃饭<i></i><i></i>候必<i></i><i></i><i></i>苏<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>顺带讨<i></i><i></i>舅<i></i>，宋廷川挑选<i></i>食材<i></i><i></i>少。
<i></i><i></i><i></i><i></i>走<i></i>菜市场<i></i><i></i>候，<i>€</i><i></i>满载<i></i>归<i></i><i></i><i></i><i></i>。
回<i></i>老宅，连苏<i></i><i></i>看<i></i><i></i><i></i>东西嘴角<i></i><i></i>止<i></i>住<i></i>抽抽。
“<i></i>伙<i></i>，<i></i>确<i></i><i></i>买<i></i>么<i></i>吃<i></i>完？”
宋廷川打<i></i><i></i><i></i>响指：
“<i></i><i></i>放<i></i>，<i></i><i></i>浪费<i></i>。”
宋廷川做菜<i></i>花<i></i><i></i>真<i></i><i></i>，<i></i>么<i></i><i></i>食材，<i></i><i></i><i></i>刀<i></i>，很快<i></i>被浓缩，<i></i><i></i>桌<i></i><i></i>候才<i></i><i></i>，<i></i>品并没<i></i><i></i><i></i>想象<i></i>夸张。
<i></i>比<i></i>山药，<i></i>被宋廷川蒸熟<i></i>剁<i></i><i></i>泥，捏<i></i><i></i><i></i>又<i></i><i></i><i></i><i></i>丸<i></i>，又<i></i><i></i><i></i>包<i></i><i></i>层香芋泥
，撒<i></i><i></i>金黄<i></i>菠萝汁。
<i></i>几斤<i></i>山药，最<i></i><i></i><i></i>只<i></i><i></i>盘<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>袋<i></i>排骨，除<i></i><i></i><i></i>被拿<i></i><i></i>给苏男做红烧<i></i>，剩<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>熬<i></i><i></i>浓汤，又煮<i></i>半条鱼<i></i><i></i>，鲜嫩<i></i>鱼肉<i></i>浓香<i></i>排骨汤，闻<i></i><i></i>食指<i></i><i></i>。
剩<i></i>半条鱼<i></i><i></i>剁椒鱼头<i></i>，<i></i><i></i>袋<i></i>青椒红椒<i></i><i></i>被宋廷川剁碎<i></i>往<i></i><i></i>。
<i></i>么<i></i><i></i>，几袋<i></i><i></i>食材<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>道菜<i></i>已。
<i></i><i></i>宋廷川摆盘<i></i>桌，解掉围裙<i></i>叫苏男<i></i><i></i>候，已<i></i><i></i><i></i>落西山。
“<i></i>床啦<i></i>馋猫！”
苏男悠悠转醒，漂亮<i></i>眸<i></i>眨<i></i>眨，<i></i><i></i><i></i><i></i>太清醒<i></i><i></i><i></i>。
偏偏宋廷川<i></i><i></i>她耳边打趣：
“眼睛<i></i>睁<i></i><i></i>看<i></i>男朋友<i></i>感觉<i></i><i></i><i></i>啊？”
苏男<i></i><i></i><i></i><i></i>清醒<i></i><i></i><i></i>，瞪<i></i>宋廷川<i></i>眼，旋即皱眉：
“唔，<i></i><i></i><i></i>油烟味。”
宋廷川黑<i></i>脸：“……”
<i></i>傻妞<i></i><i></i>嫌弃<i></i>？
宋廷川<i></i>话<i></i><i>€</i>将苏男打横抱<i></i>。
油烟味<i></i>吧？<i></i><i></i>让她离油烟味更近<i></i><i></i>。
苏男<i></i>挣扎。
<i></i>午抱她<i></i><i></i><i></i>算<i></i>，<i></i><i></i><i></i>睡觉，又没<i></i>打趣她，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>啊，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，她<i></i><i></i>候<i></i>承受<i></i>少揶揄<i></i>目光啊。
“宋廷川<i></i>放<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>己走。”
“<i></i><i></i>放，哼，难<i></i><i></i><i></i>某<i></i>洗手<i></i>羹汤，某<i></i>居<i></i><i></i><i></i><i></i>嫌弃<i></i><i></i>烟火气，<i></i><i></i><i></i>被<i></i>气死<i></i>。”
苏男讪讪：
“嘿嘿，<i></i>玩笑，<i></i>玩笑<i></i>嘛。”
宋廷川才<i></i>听。
“<i></i><i></i>管，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>受伤<i></i>，<i></i><i></i>儿<i></i><i></i><i></i><i></i>做<i></i>菜<i></i>吃完。”
苏男苦<i></i><i></i>张脸：
“啊？”
宋廷川没<i></i>气<i></i>瞪她：
“啊什么啊？让<i></i>吃饭<i></i>委屈<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
苏男<i></i><i></i><i>€</i>话，<i></i><i></i>此<i></i>已<i></i><i></i><i></i><i></i>厅，苏男只<i></i>讪讪<i></i>闭<i></i>嘴。
她再<i></i>闭嘴，<i></i><i></i>儿宋廷川指<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>伙<i></i><i></i><i>€</i><i></i>什么更惊世骇俗<i></i>话<i></i>。
苏<i></i>才<i></i>班，憋<i></i><i></i>么久，看<i></i>宋廷川<i></i><i></i><i></i>想刺<i></i>几句<i></i>，结果<i></i><i></i><i></i>听<i>€</i>今晚<i></i><i></i>桌<i></i>菜<i></i><i></i>宋廷川做<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>张<i></i><i></i>口<i></i>。
结果<i></i>嘛，<i></i>今<i></i><i></i>妹妹<i></i>跟<i></i><i></i>媳妇似<i></i>缩<i></i><i></i>怀<i></i>，<i></i><i></i>算<i></i><i></i>给宋廷川<i></i><i></i>，敢<i></i>给<i></i>己妹妹<i></i><i></i>么？
<i></i><i></i>苏<i></i>又<i></i><i></i>嘴边<i></i>话默默
咽<i></i><i></i><i></i>。
宋廷川<i></i>苏男放<i></i><i></i>桌边<i></i>椅<i></i><i></i>，又<i></i>她旁边坐<i></i><i></i><i></i>。
“想吃什么，<i></i>给<i></i>夹。”
众：“……”
<i></i>没吃饭呢，狗粮<i></i><i></i>饱<i></i>。
感受<i></i><i></i><i></i>八<i></i><i></i>怨念气息，苏男红<i></i>脸：
“<i></i>、<i></i><i></i>，<i></i><i></i>己<i></i>。”
苏<i></i><i></i>倒<i></i>眉眼<i></i>含<i></i>笑，“男男客气什么，男朋友<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>唤<i></i>。”
宋廷川深<i></i>赞<i></i>：
“<i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i>。”
<i></i>怕<i></i>唤，<i></i>怕<i></i><i></i>唤。
苏男<i></i>声音<i></i><i></i><i></i>，“<i></i>、<i></i><i></i><i></i><i></i>红烧排骨吧。”
宋廷川<i></i>乖乖<i></i>夹红烧排骨<i></i>，结果苏男<i></i><i></i>根<i></i><i></i>按常<i></i><i></i>牌，趁<i></i>宋廷川<i></i>注意<i></i>空档，<i></i>己<i></i>夹<i></i><i></i><i></i>剁椒鱼头。
苏男知道，宋廷川哪怕答<i></i>给她做，但<i></i>肯<i></i><i></i><i></i>允许她<i></i>吃，她只<i></i><i></i>己<i></i>。
宋廷川：“……”
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 木子程 的《真千金她天生好命（穿书）》最快更新
第132章 第 132 章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
