第105章 第百零五章
作品:《主角HE后我连夜跑路[快穿]》 《<i></i>角HE<i></i><i></i>连夜跑路[快穿]》最<i></i>章节 第105章 第百零五章
李<i></i>榷嘴<i></i><i>€</i><i></i><i></i>秦桐聊，坐<i></i><i></i><i></i>候却<i></i>知道怎么<i></i>口<i></i>。犹犹豫豫<i></i>手<i></i>停<i></i>衣料<i></i>摩挲，<i></i>衣服<i></i>抓皱<i></i>。
“王爷想<i>€</i>什么<i></i><i>€</i>吧，<i></i>般扭扭捏捏<i></i><i></i><i></i>像王爷<i></i><i></i><i></i><i></i>风。”秦桐知道李<i></i>榷想<i>€</i>什么，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>早<i></i>锻炼<i></i><i></i>非常<i></i><i></i>比<i></i>耐<i></i>，既<i></i>李<i></i>榷<i></i><i></i><i></i>挑明<i></i>意思，<i></i><i></i>介意<i></i><i></i><i></i><i></i>儿，让李<i></i>榷先<i></i>口。<i></i><i></i>秦桐想让李<i></i>榷<i></i>坏<i></i>，<i></i><i></i>此身此命<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
李<i></i>榷深吸<i></i>口气，舒展<i></i>紧皱<i></i>眉头，手松<i></i>，<i></i>抓皱<i></i>衣服<i></i><i></i><i></i>整。<i></i><i></i>终<i></i><i></i><i></i><i></i>决<i></i>：“秦桐，<i></i>孩<i></i><i></i><i></i><i></i>吧，<i></i>想<i></i><i></i><i></i>孩<i></i>。”
“什么……”秦桐<i></i><i></i>怔忪，<i></i>敢<i></i>信<i></i>己<i></i>耳，<i></i>觉<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>听错<i></i>，“<i></i>再<i>€</i><i></i>遍……”
“秦桐，”李<i></i>榷提<i></i><i></i><i></i>声音，“<i></i>想让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>，<i></i><i></i><i></i>。”
“呵……”秦桐<i></i>胳膊搭<i></i>脸<i></i>，<i></i>想让李<i></i>榷看清<i></i><i></i><i></i>情，“<i></i>什么？<i></i><i></i><i></i>王爷<i></i>想<i></i><i></i>。”
秦桐真<i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷<i></i>想<i></i><i></i><i></i>孩<i></i>，毕竟郁伯言回<i></i><i></i>。秦桐<i></i><i></i><i></i>想跟郁伯言争，<i></i><i></i>认<i></i><i></i>争<i></i><i></i>。秦桐完<i></i><i></i>解李<i></i>榷<i></i>感受，<i></i><i></i><i></i>道<i></i><i></i><i></i>白月光，<i></i><i></i>五<i></i><i></i><i></i>意难<i></i>。<i></i>今<i></i><i></i>容易<i></i>将<i></i>意难<i></i>给<i></i><i></i>，换做谁肯轻易放弃呢？再<i></i><i></i>刚才李<i></i>榷犹犹豫豫<i></i><i></i><i></i>，秦桐几乎<i></i>肯<i></i>李<i></i>榷<i></i><i></i>想<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>皇<i></i><i></i>孩<i></i>又怎么<i></i>轻易流落<i></i><i></i>？秦桐<i></i><i></i>李<i></i>榷必<i></i><i></i><i></i>求<i></i>打掉<i></i><i></i>孩<i></i>。
<i></i>没<i></i>想，却<i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷<i></i>么<i></i>句话。
<i></i><i></i>李<i></i>榷<i></i><i></i>刚才<i></i><i></i>打鼓。<i></i><i></i>想<i></i>几乎<i></i>秦桐<i></i><i></i>，<i></i>且<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>认<i></i><i></i>己<i></i>留<i></i><i></i><i></i>孩<i></i><i></i>什么错。<i></i><i></i><i></i><i></i>句“打掉<i></i>吧”<i></i>脱口<i></i><i></i><i></i><i></i>候，李<i></i>榷脑海<i></i>铺<i></i>盖<i></i><i></i><i></i><i></i>五<i></i><i></i>秦桐陪伴<i></i><i></i>身边<i></i>模<i></i>。<i></i>突<i></i><i></i>很舍<i></i><i></i>，舍<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i>易<i></i>孩<i></i>，<i></i>舍<i></i><i></i>秦桐。
五<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>改变<i></i><i></i><i></i>太<i></i><i></i>。秦桐<i></i>像润<i></i>细无声<i></i>春雨，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>浸润<i></i><i></i><i></i>皮肤，<i></i><i></i><i></i>找<i></i><i></i>块位置住<i></i>。尽管<i></i>块位置很<i></i>，<i></i><i></i>完<i></i><i></i><i></i>跟郁伯言<i></i>提并论，但<i></i><i></i><i></i>舍<i></i><i></i><i></i><i></i>块位置连根拔<i></i>，留<i></i><i></i><i></i>孩<i></i><i></i>算将<i></i>留<i></i>念想。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>。”李<i></i>榷顿<i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>，<i></i><i></i>留<i></i><i></i>吧。”
李<i></i>榷<i>€</i><i></i>话<i></i><i></i>候，脸<i></i>并没<i></i><i></i>少<i></i>情。<i></i><i></i>话停<i></i>秦桐<i></i>耳朵<i></i>，<i></i>仿佛<i></i><i></i><i></i><i></i>怜悯<i></i>施舍。
<i></i>辈<i></i><i></i>知道<i></i><i></i>少<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>语气跟<i></i><i>€</i><i></i>话。秦桐突<i></i>觉<i></i><i></i>疲倦，<i></i><i></i>甚至莫名<i></i>妙<i></i>想<i></i>火。凭什么？凭什么<i></i><i></i>软弱<i></i><i></i><i></i>辈<i></i>？凭什么<i></i><i></i>孩<i></i><i></i><i></i>被<i></i>施舍<i></i>怜悯才<i></i>留<i></i><i></i>条<i></i>命？
靠<i></i>父<i></i><i></i>施舍<i></i>怜悯才<i></i>留<i></i><i></i>命<i></i>孩<i></i>，将<i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i>长<i></i>吗？倘若将<i></i><i></i>王妃<i></i>喜欢<i></i>，<i></i>又该<i></i>何<i></i>处？皇<i></i>向<i></i><i></i>情淡薄，<i></i>孩<i></i><i></i>长<i></i>指<i></i><i></i><i></i><i></i>遭<i></i>少罪。
<i></i>许<i></i><i></i><i></i>怀<i></i>身孕，秦桐比<i></i>往更<i></i>敏感。<i></i>甚至已<i></i>脑补<i></i><i></i><i></i><i></i>兄絮芦花弟絮棉，诸<i></i>夺嫡，<i></i><i></i>孩<i></i>无依无靠被害<i></i>惨死……
想<i></i><i></i><i></i>，秦桐莫名<i></i>哀戚<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>知道，<i></i><i></i>己<i></i>命<i></i><i></i><i></i>，<i></i>孩<i></i><i></i>命<i></i><i></i><i></i><i></i>。
秦桐盯<i></i>李<i></i>榷<i></i>眼睛问道：“<i></i>让<i></i><i></i>孩<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>呢？”
“什么<i></i><i></i>？”李<i></i>榷<i></i>知道秦桐千回百转<i></i>思绪，<i></i><i></i>问<i></i>问<i></i>莫名<i></i>妙。
“孩<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，孩<i></i><i></i>父<i></i><i></i>谁呢？！”秦桐问<i></i><i></i><i></i>翼翼，明知道结果却仍<i></i>抱<i></i><i></i>丝期待。
“<i></i><i></i><i></i>……”<i></i>
“<i></i>”字<i></i>没<i>€</i><i></i>口，廉曲<i></i>风风火火<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>李<i></i>榷耳边低低<i>€</i><i></i><i></i>句。李<i></i>榷回头朝门<i></i>张望，门口似乎<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>休息，别想太<i></i>。”<i>€</i>罢<i></i>带<i></i>廉曲走<i></i>。<i></i><i></i>门口<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i>句，<i></i><i></i>便<i></i><i></i>走<i></i>。
秦桐<i></i>透<i></i>床头<i></i>窗<i></i>看见<i></i>门<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>见<i></i><i></i>身影，但并<i></i>熟悉。秦桐认<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>很厉害<i></i>，但凡<i></i>见<i></i><i></i>次<i></i><i></i>再见总<i></i>认<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>见<i></i>，<i></i>齐<i></i>公府<i></i>，<i></i><i></i>郁伯言身边<i></i><i></i>厮。
虽<i></i>刚才李<i></i>榷<i></i>话没<i></i><i>€</i>完，但秦桐<i></i><i></i>已<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>答案。<i></i><i></i>孩<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>父<i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷<i></i>郁伯言。<i></i><i></i><i></i>肖想什么呢？
秦桐<i></i>被<i></i>拉<i></i>头顶，整<i></i><i></i>蜷缩<i></i>被<i></i><i></i>，<i></i><i></i>儿<i></i>没<i></i>露<i></i><i></i>。弯<i></i>腰，双手抱<i></i><i></i>没<i></i>凸<i></i><i></i>肚<i></i>，<i></i><i></i>嘴唇，狠狠<i></i>哭<i></i>。
具<i></i><i></i>哭什么，<i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>很清楚，<i></i>许<i></i><i></i><i></i><i></i>己，<i></i>许<i></i>被<i></i><i></i>尚未<i></i>世<i></i>孩<i></i>，<i></i>许<i></i><i></i><i></i>已<i></i>疯疯癫癫<i></i>斯曼云。秦桐<i></i><i></i>觉<i></i>委屈。
<i></i><i></i><i></i>夫，<i></i><i></i>确早<i></i>知道<i></i><i></i>己怀孕。<i></i><i></i>始<i></i><i></i><i></i>儿<i></i><i></i>想留<i></i><i></i><i></i>孩<i></i>，<i></i>甚至想背<i></i><i></i><i></i><i></i>悄悄<i></i>处<i></i>掉<i></i><i></i>孩<i></i>。直<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>拼命挽留<i></i><i></i><i></i>晚<i></i><i></i>宸侍君<i></i>孩<i></i>没<i></i>，<i></i>看<i></i>宸侍君哭<i></i>撕<i></i>裂肺，<i></i>己<i></i><i></i><i></i>层厚厚<i></i>土石仿佛砰<i></i><i></i>声碎<i></i>。想<i></i>留<i></i><i></i>己<i></i>孩<i></i>，<i></i>觉<i></i><i></i>己再<i></i>没<i></i>办
<i></i>看<i></i>任何<i></i><i></i>孩<i></i><i></i><i></i>命<i></i><i></i><i></i><i></i>流逝。
<i></i>原<i></i>打算找<i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷<i></i><i></i><i>€</i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>晚<i></i>，<i></i>看<i></i>急匆匆踏<i></i>郁伯言房门<i></i>李<i></i>榷，看<i></i><i></i><i></i>视<i></i><i></i>见<i></i>李<i></i>榷，换<i></i><i></i><i></i>满眼写<i></i>疼<i></i><i></i>、<i></i><i></i>未见<i></i><i></i>李<i></i>榷，<i></i><i></i>摇<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷没<i></i>回<i></i>，<i></i>回<i></i><i></i><i></i>候却<i></i>满身陌<i></i><i></i>味道，<i></i><i></i>想<i></i>知道李<i></i>榷<i></i><i></i><i></i>干嘛<i></i><i></i>。<i></i><i></i>秦桐<i></i><i></i>决<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>。
但李<i></i>榷又像逗<i></i>玩儿<i></i><i></i>，给<i></i><i></i><i></i><i></i>希望。李<i></i>榷居<i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>留<i></i><i></i>。
秦桐又<i></i>始觉<i></i><i></i>许<i></i>五<i></i>并没<i></i>白<i></i>。但<i></i><i></i><i></i>刚才，郁伯言<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>李<i></i>榷<i></i>话<i></i><i>€</i><i></i>走<i></i>。再次给<i></i>秦桐狠狠<i></i><i></i>巴掌。秦桐<i></i><i></i>情<i></i>像翻涌<i></i>巨浪，<i></i><i></i>伏伏无<i></i>预测，又像<i></i>船<i></i>，<i></i>巨浪晃<i></i>晕船想吐。
秦桐想<i></i><i></i><i></i><i></i>母<i></i>斯曼云。斯曼云<i></i><i></i><i></i>被强迫才<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知道<i></i><i></i><i></i>候斯曼云<i></i>怎么想<i></i>，<i></i>许曾像<i></i><i></i>般犹豫<i></i><i></i>。<i></i>什么给<i></i>她留<i></i>秦桐<i></i>决<i></i>？难道<i></i><i></i>凭<i></i><i></i>句“女<i></i><i></i>柔，<i></i>母则刚”吗？
赤脚<i></i>夫<i></i><i></i><i></i>候告诉<i></i><i></i><i></i>句话，<i></i><i>€</i><i></i>命<i></i>像草：野火烧<i></i>尽，春风吹又<i></i>。<i></i><i></i>意志比想象<i></i><i></i>任何东西<i></i>坚强。
但秦桐<i></i><i></i><i></i><i></i>么认<i></i>，<i></i>谓“野火烧<i></i>尽，春风吹又<i></i>”换句话<i>€</i><i></i><i></i>死<i></i>干净，又活<i></i>痛快……
秦桐<i></i>命<i></i>像草，<i></i>文<i></i>值却坚忍<i></i>拔，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>活<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>纵<i></i><i></i><i></i>火，害<i></i><i></i>死<i></i>掉、活<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷。
五<i></i>，<i></i>知道<i></i>哪<i></i><i></i><i></i>始，<i></i>许<i></i>像杨禹<i></i><i>€</i><i></i>，秦桐真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷。
<i></i>看<i></i>任何<i></i><i></i>孩<i></i><i></i><i></i>命<i></i><i></i><i></i><i></i>流逝。
<i></i>原<i></i>打算找<i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷<i></i><i></i><i>€</i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>晚<i></i>，<i></i>看<i></i>急匆匆踏<i></i>郁伯言房门<i></i>李<i></i>榷，看<i></i><i></i><i></i>视<i></i><i></i>见<i></i>李<i></i>榷，换<i></i><i></i><i></i>满眼写<i></i>疼<i></i><i></i>、<i></i><i></i>未见<i></i><i></i>李<i></i>榷，<i></i><i></i>摇<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷没<i></i>回<i></i>，<i></i>回<i></i><i></i><i></i>候却<i></i>满身陌<i></i><i></i>味道，<i></i><i></i>想<i></i>知道李<i></i>榷<i></i><i></i><i></i>干嘛<i></i><i></i>。<i></i><i></i>秦桐<i></i><i></i>决<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>。
但李<i></i>榷又像逗<i></i>玩儿<i></i><i></i>，给<i></i><i></i><i></i><i></i>希望。李<i></i>榷居<i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>留<i></i><i></i>。
秦桐又<i></i>始觉<i></i><i></i>许<i></i>五<i></i>并没<i></i>白<i></i>。但<i></i><i></i><i></i>刚才，郁伯言<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>李<i></i>榷<i></i>话<i></i><i>€</i><i></i>走<i></i>。再次给<i></i>秦桐狠狠<i></i><i></i>巴掌。秦桐<i></i><i></i>情<i></i>像翻涌<i></i>巨浪，<i></i><i></i>伏伏无<i></i>预测，又像<i></i>船<i></i>，<i></i>巨浪晃<i></i>晕船想吐。
秦桐想<i></i><i></i><i></i><i></i>母<i></i>斯曼云。斯曼云<i></i><i></i><i></i>被强迫才<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知道<i></i><i></i><i></i>候斯曼云<i></i>怎么想<i></i>，<i></i>许曾像<i></i><i></i>般犹豫<i></i><i></i>。<i></i>什么给<i></i>她留<i></i>秦桐<i></i>决<i></i>？难道<i></i><i></i>凭<i></i><i></i>句“女<i></i><i></i>柔，<i></i>母则刚”吗？
赤脚<i></i>夫<i></i><i></i><i></i>候告诉<i></i><i></i><i></i>句话，<i></i><i>€</i><i></i>命<i></i>像草：野火烧<i></i>尽，春风吹又<i></i>。<i></i><i></i>意志比想象<i></i><i></i>任何东西<i></i>坚强。
但秦桐<i></i><i></i><i></i><i></i>么认<i></i>，<i></i>谓“野火烧<i></i>尽，春风吹又<i></i>”换句话<i>€</i><i></i><i></i>死<i></i>干净，又活<i></i>痛快……
秦桐<i></i>命<i></i>像草，<i></i>文<i></i>值却坚忍<i></i>拔，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>活<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>纵<i></i><i></i><i></i>火，害<i></i><i></i>死<i></i>掉、活<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷。
五<i></i>，<i></i>知道<i></i>哪<i></i><i></i><i></i>始，<i></i>许<i></i>像杨禹<i></i><i>€</i><i></i>，秦桐真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷。
<i></i>看<i></i>任何<i></i><i></i>孩<i></i><i></i><i></i>命<i></i><i></i><i></i><i></i>流逝。
<i></i>原<i></i>打算找<i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷<i></i><i></i><i>€</i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>晚<i></i>，<i></i>看<i></i>急匆匆踏<i></i>郁伯言房门<i></i>李<i></i>榷，看<i></i><i></i><i></i>视<i></i><i></i>见<i></i>李<i></i>榷，换<i></i><i></i><i></i>满眼写<i></i>疼<i></i><i></i>、<i></i><i></i>未见<i></i><i></i>李<i></i>榷，<i></i><i></i>摇<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷没<i></i>回<i></i>，<i></i>回<i></i><i></i><i></i>候却<i></i>满身陌<i></i><i></i>味道，<i></i><i></i>想<i></i>知道李<i></i>榷<i></i><i></i><i></i>干嘛<i></i><i></i>。<i></i><i></i>秦桐<i></i><i></i>决<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>。
但李<i></i>榷又像逗<i></i>玩儿<i></i><i></i>，给<i></i><i></i><i></i><i></i>希望。李<i></i>榷居<i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>留<i></i><i></i>。
秦桐又<i></i>始觉<i></i><i></i>许<i></i>五<i></i>并没<i></i>白<i></i>。但<i></i><i></i><i></i>刚才，郁伯言<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>李<i></i>榷<i></i>话<i></i><i>€</i><i></i>走<i></i>。再次给<i></i>秦桐狠狠<i></i><i></i>巴掌。秦桐<i></i><i></i>情<i></i>像翻涌<i></i>巨浪，<i></i><i></i>伏伏无<i></i>预测，又像<i></i>船<i></i>，<i></i>巨浪晃<i></i>晕船想吐。
秦桐想<i></i><i></i><i></i><i></i>母<i></i>斯曼云。斯曼云<i></i><i></i><i></i>被强迫才<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知道<i></i><i></i><i></i>候斯曼云<i></i>怎么想<i></i>，<i></i>许曾像<i></i><i></i>般犹豫<i></i><i></i>。<i></i>什么给<i></i>她留<i></i>秦桐<i></i>决<i></i>？难道<i></i><i></i>凭<i></i><i></i>句“女<i></i><i></i>柔，<i></i>母则刚”吗？
赤脚<i></i>夫<i></i><i></i><i></i>候告诉<i></i><i></i><i></i>句话，<i></i><i>€</i><i></i>命<i></i>像草：野火烧<i></i>尽，春风吹又<i></i>。<i></i><i></i>意志比想象<i></i><i></i>任何东西<i></i>坚强。
但秦桐<i></i><i></i><i></i><i></i>么认<i></i>，<i></i>谓“野火烧<i></i>尽，春风吹又<i></i>”换句话<i>€</i><i></i><i></i>死<i></i>干净，又活<i></i>痛快……
秦桐<i></i>命<i></i>像草，<i></i>文<i></i>值却坚忍<i></i>拔，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>活<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>纵<i></i><i></i><i></i>火，害<i></i><i></i>死<i></i>掉、活<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷。
五<i></i>，<i></i>知道<i></i>哪<i></i><i></i><i></i>始，<i></i>许<i></i>像杨禹<i></i><i>€</i><i></i>，秦桐真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷。
<i></i>看<i></i>任何<i></i><i></i>孩<i></i><i></i><i></i>命<i></i><i></i><i></i><i></i>流逝。
<i></i>原<i></i>打算找<i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷<i></i><i></i><i>€</i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>晚<i></i>，<i></i>看<i></i>急匆匆踏<i></i>郁伯言房门<i></i>李<i></i>榷，看<i></i><i></i><i></i>视<i></i><i></i>见<i></i>李<i></i>榷，换<i></i><i></i><i></i>满眼写<i></i>疼<i></i><i></i>、<i></i><i></i>未见<i></i><i></i>李<i></i>榷，<i></i><i></i>摇<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷没<i></i>回<i></i>，<i></i>回<i></i><i></i><i></i>候却<i></i>满身陌<i></i><i></i>味道，<i></i><i></i>想<i></i>知道李<i></i>榷<i></i><i></i><i></i>干嘛<i></i><i></i>。<i></i><i></i>秦桐<i></i><i></i>决<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>。
但李<i></i>榷又像逗<i></i>玩儿<i></i><i></i>，给<i></i><i></i><i></i><i></i>希望。李<i></i>榷居<i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i>孩<i></i>留<i></i><i></i>。
秦桐又<i></i>始觉<i></i><i></i>许<i></i>五<i></i>并没<i></i>白<i></i>。但<i></i><i></i><i></i>刚才，郁伯言<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>李<i></i>榷<i></i>话<i></i><i>€</i><i></i>走<i></i>。再次给<i></i>秦桐狠狠<i></i><i></i>巴掌。秦桐<i></i><i></i>情<i></i>像翻涌<i></i>巨浪，<i></i><i></i>伏伏无<i></i>预测，又像<i></i>船<i></i>，<i></i>巨浪晃<i></i>晕船想吐。
秦桐想<i></i><i></i><i></i><i></i>母<i></i>斯曼云。斯曼云<i></i><i></i><i></i>被强迫才<i></i><i></i><i></i>，<i></i>知道<i></i><i></i><i></i>候斯曼云<i></i>怎么想<i></i>，<i></i>许曾像<i></i><i></i>般犹豫<i></i><i></i>。<i></i>什么给<i></i>她留<i></i>秦桐<i></i>决<i></i>？难道<i></i><i></i>凭<i></i><i></i>句“女<i></i><i></i>柔，<i></i>母则刚”吗？
赤脚<i></i>夫<i></i><i></i><i></i>候告诉<i></i><i></i><i></i>句话，<i></i><i>€</i><i></i>命<i></i>像草：野火烧<i></i>尽，春风吹又<i></i>。<i></i><i></i>意志比想象<i></i><i></i>任何东西<i></i>坚强。
但秦桐<i></i><i></i><i></i><i></i>么认<i></i>，<i></i>谓“野火烧<i></i>尽，春风吹又<i></i>”换句话<i>€</i><i></i><i></i>死<i></i>干净，又活<i></i>痛快……
秦桐<i></i>命<i></i>像草，<i></i>文<i></i>值却坚忍<i></i>拔，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>活<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>纵<i></i><i></i><i></i>火，害<i></i><i></i>死<i></i>掉、活<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷。
五<i></i>，<i></i>知道<i></i>哪<i></i><i></i><i></i>始，<i></i>许<i></i>像杨禹<i></i><i>€</i><i></i>，秦桐真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>李<i></i>榷。
<style type=''text/css''>@font-face {font-family: ''yahei'';src: url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'') format(''woff2''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'') format(''woff''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'') format(''truetype''),url(''//at.alicdn.com/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'') format(''svg'');}i{font-family: ''yahei'' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 少说废话 的《主角HE后我连夜跑路[快穿]》最快更新
第105章 第百零五章 免费阅读.[www.aishu55.cc]
